CHAPTER 6
I passed the board exam
MEDICAL DOCTOR
"Doc Sereia may pasyente po sa room 189, ayaw po niyang uminom ng gamot" saad ng isang nurse.
tipid ko itong nginitian bago tumayo sa kinauupuan ko bago pumunta sa pasyenteng sinasabi niya.
"You're sick, asshole" rinig kong sabi ng isang lalaki na nakatayo sa harapan nito.
"I don't want to drink that.." Napalingon ako sa lalaking naka upo sa kama ng hospital ngayon.
napatigil din ito bago tumingin saakin. napaubo naman ang kasama niya ng pumasok ako, alam ko ay isang artista ang lalaking ito. nakita ko rin ang palihim na ngisi sa labi nito bago ko tumingin sa pasyente.
"Aw.." Bumusangot ang mukha niya ng tapakan siya ng kaibigan niya.
Napalingon ako sa kaibigan niya. kaagad naman itong ngumiti saakin na para bang walang nangyari kaya naman lumingon ako sa lalaking naka upo sa kama.
"Doc, sana pagalingin niyo po yang pinsan ko.. baka po kasi mamatay kakatingin sainyo" rinig ko ang pang aasar sa boses nito kaya naman napatawa ako.
Napamura din ang lalaki dahil sa sinabi ng kanyang pinsan pala. kinuha ko ang gamot bago ilahad sa kamay niya at isang basong tubig.
"Inumin mo na to sir, para hindi kana mamatay kakatingin saakin" pati ako ay napaasar na rin dito kaya naman sinamaan ako ng tingin nito.
kinuha niya ang gamot at kaagad na nilunok ito. napatawa naman ang pinsan niya ng gawin niya ito.
"Doc sereia, pinapatawag po kayo ni doktora iche!" napalingon ako sa isang nurse na tumawag saakin.
"Mag pagaling ka" ngumiti ako sa lalaki bago tumalikod. sinundan ko ang isang nurse bago ko isarado pinto.
naririnig ko ang mahina niyang pag tawa sa gilid ko kaya naman tinaasan ko ito ng kilay. kaagad naman niyang itinikom ang bibig bago buksan ang pinto sa office ni mommy.
"Hi doktora yves" bati niya saakin kaya naman tinanguan ko nalang siya.
"Hello po, doktora" umupo ako sa upuang nasa harapan niya bago tumingin sakaniya. nanliit ang mata niya habang tinitignan ako kaya napatawa ako ng mahina.
"May pasyente sa room 189 napuntahan mo na ba?" alam kong may ibang tono sa boses niya na may panunuya kaya naman tumango ako.
"Yes doc, kaaalis ko lang dun" ngumiti naman ito bago ipatong ang mga papel sa lamesa niya bago muling lumingon saakin.
"Napainom mo?" she asked.
Tumango ako bilang sagot. mahina naman itong napatawa sa sagot ko kaya kunot noo ko siyang tinignan.
"I knew it" ngumiti pa ito bago ibaba ang tingin sa papel na hawak niya kanina pa. binigyan niya ako ng gamot na kailangan ko raw ipainom sa lalaki.
"Tangina mo talaga" napalingon ako sa dalawang lalaki na kanina lang ay nasa room 189 na ngayon ay nag lalakad na papasok.
"Sergeant Navarow" Saad ni mommy na ngayon ay naka tingin sa lalaking sundalo.
umupo ito sa unahan ko bago hawiin ang kamay ng pinsan niya na ngayon ay nasa tabi na ni doktora.
"Isa siyang sundalo " umiwas ng tingin ang lalaki ng dumapo ang mga mata ko rito. pamilyar talaga ang mukha niya simula ng makita ko ito.
"yes doc?" inosenteng boses ang narinig ko kaya napabalik ako sa wisyo. umiling ako bago lumingon kay mommy.
"mauuna na ko mommy" saad ko pero umiling lang ito. tumayo siya at kasama ang isang lalaki at pinabuhat dito ang kaniyang mga gamit.
"Sergeant Juan Navarow" inilahad niya ang kamay niya sa harapan ko habang diretsyo ang tingin sa mga mata ko.
"Doktora Sereia Yves Avenido" saad ko sabay tanggap sa kamay niya na nakalahad sa harapan ko. nanginginig ang kamay niyang abutin ang kamay ko.
"Inom ka ulit ng isang gamot bago ka umuwi" paalala ko, akala ko ay aayaw siya ngunit unti unti naman itong tumango.
"akala ko ba ang sundalo ay malakas? bakit ang isang sundalong katulad mo ay takot uminom ng gamot?" seryosong panunuya ko rito. nakita ko naman ang pag bagong timpla sa mukha niya bago tumango.
"Sereia.." kaagad akong napapikit ng maramdaman ang sakit sa ulo ko. hindi ko inaasahan na pamilyar sa tono ang pag banggit sa second name ko.
"okay ka lang ba?" tanong niya, dahan dahan akong tumango bago tumayo. nakita ko ang pamilyar sa mga mata niya na nakita ko noon pa.
kinuha ko ang gamot bago ilahad sakaniya. napahiyaw naman ito ng dumampi ang kamay ko sa balikat niya.
"pagalingin mo ang sarili mo Juan.." seryosong saad ko bago tumalikod sakaniya. hinayaan ko nalang na sumunod siya.
"hindi mo ba ako naaalala?" tanong niya ng ikina kunot naman ng noo ko. wala akong maalala kaya umiling ako.
"I don't know you.." saad ko bago sumakay sa elevator. sumunod naman ito saakin kaya naman napapikit ako.
"Juan! Juan ang name ko" saad niya pa napatigil lang ito ng humarap ako sakaniya. hindi ko maalala ang pangalan niya maski ang mukha.
may pahid na lungkot sa mga salita niya, inakbayan siya ng kasama niya kaya naman nawala na ako sa paningin niya. may dumating na abulansiya.
"Doctor Sereia!" tumakbo ako upang pigulan ang pag dudugo. binilisan ko ang pag takbo upang maagapan namin kaagad.
binuhat nila ito. isinuit ko na ang surgical mask at surgical cloves ng malinis na ako. pumasok ako sa operating room bago sumulan.
"ang galing mo talaga doc!" ngumiti ako sakanila ng matapos ang operation. lumabas ako at nakita ko ang mag ina.
"kamusta na siya?" umiiyak ang matandang babae kaya ngumiti ako.
"okay ba po siya ma'am, hihintayin nalang po natin siyang nagising" mas lalong humagulgol ang babae kaya inalalayan ko ito.
ang batang anak naman niya ay umiiyak din sa gilid. kinuha ko ang lollipop na nasa bulsa ng white coat ko bago ibigay ito sakaniya.
"wag kana umiyak.. okay na si daddy mo" ngumiti ako dito bago guluhin ang buhok.
"thank you doktora" ngumiti ako bago kumaway sakanila.
"maganda na nga mabait pa" rinig kong bulong ng nga nurse ng dumaan ako. napangiti naman ako doon bago mag pahinga sa office ko.
12 hours operation
People come and go, that's life
___________________________________________________________