Oh, the youth that has passed, like a fleeting dream,
A tapestry of memories, stitched with each sunbeam.
In the tale of "Fan Chan," a childhood friendship torn,
By choices made, and innocence worn.
Jeab and Noyna, once the closest of friends,
Playing and laughing, their bond a thread that never ends.
Barber shop daughters, their fathers side by side,
Yet, a divide emerged, and friendship began to hide.
Jack, the mischief-maker, with his rival on sight,
Jeab torn between loyalty and what feels right.
To join the boys, he bullied, with a heavy heart,
Tears replaced laughter, friendship torn apart.
Noyna's anger and hurt etched within her soul,
Jeab's apology, a chance to make amends, the ultimate goal.
But fate played its hand, as Noyna moved away,
Jeab left with regrets, longing for yesterday.
Years flew by as time whispered its course,
Jeab's heart carried memories, a heavy remorse.
A wedding invitation, a glimpse of hope's ignite,
Would they recognize each other, lost stars reuniting in the night?
"เสียงกระซิบแห่งด้ายแห่งการไถ่บาปของเยาวชน"
โอ้ เยาวชนที่ผ่านพ้นไป ดุจความฝันที่เลือนลาง
ผืนผ้าแห่งความทรงจำ ปักด้วยแสงแดดแต่ละดวง
ในเรื่องเล่า "แฟนฉัน" มิตรภาพในวัยเด็กที่ขาดสะบั้น
ด้วยทางเลือกที่ตัดสินใจ และความไร้เดียงสาที่ถูกสวมใส่
เจี๊ยบ และ น้อยหน่า เพื่อนสนิทที่สุด
เล่นและหัวเราะ สายใยของพวกเขาเป็นด้ายที่ไม่เคยจบสิ้น
ลูกสาวร้านตัดผม พ่อของพวกเขาเคียงข้างกัน
แต่แล้วก็เกิดรอยร้าว และมิตรภาพก็เริ่มซ่อนเร้น
แจ็ค ตัวป่วน เห็นคู่ปรับก็รีบตรงไป
เจี๊ยบ ลังเลใจ ระหว่างความภักดี กับสิ่งที่ถูกต้อง
เพื่อเข้าร่วมกับพวกอันธพาล เขาจึงกลั่นแกล้ง ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง
เสียงหัวเราะถูกแทนที่ด้วยน้ำตา มิตรภาพแตกสลาย
ความโกรธและความเจ็บปวดของนอยนาฝังลึกอยู่ในจิตวิญญาณของเธอ
คำขอโทษของเจี๊ยบ โอกาสที่จะแก้ไข ความปรารถนาสูงสุด
แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เมื่อนอยนาย้ายไปอยู่ไกล
เจี๊ยบถูกทิ้งไว้กับความเสียใจ โหยหาเมื่อวาน
กาลเวลาพัดผ่านไป ดั่งสายลมกระซิบเบา
หัวใจของเจี๊ยบแบกรับความทรงจำ บาปหนาหนักอึ้ง
จดหมายเชิญงานแต่งงาน ประกายแห่งความหวังจุดประกาย
พวกเขาจะจำกันได้หรือไม่ ดั่งดวงดาวที่หลงทางกลับมาพบกันในยามราตรี
โอ้ ความเยาว์วัยที่ผ่านไป ดุจสายลมอันแสนหวานของฤดูร้อน
ช่วงเวลาที่ร่วงหล่นผ่านนิ้วมือ ดุจใบไม้จากต้นไม้
ย้อนกลับไป เจี๊ยบได้เรียนรู้ถึงต้นทุนของการสูญเสียการเชื่อมต่อ
ราคาของหัวใจที่ชอกช้ำและความรักที่ผิดทาง
กระนั้น ความหวังยังคงอยู่ในผืนผ้าใบแห่งกาลเวลา
โอกาสที่จะเยียวยาความสัมพันธ์ที่แตกสลาย เพื่อแสวงหาสิ่งที่เคยงดงาม
ในการกลับมาพบกันอีกครั้งของสองวิญญาณ โอกาสครั้งที่สองอาจเบ่งบาน
เพื่อค้นพบอ้อมกอดของมิตรภาพ ขับไล่ความมืดมน
โอ้ วัยเยาว์ที่ผ่านพ้นไป กลายเป็นสมบัติอันล้ำค่า
ในความทรงจำและบทเรียน เรื่องราวที่รอการเปิดเผย
จงเรียนรู้จากการเดินทางของเจี๊ยบและมุ่งมั่น
เพื่อทะนุถนอมมิตรภาพที่ทำให้หัวใจของเราเบิกบาน
เพราะในผืนผ้าใบแห่งวัยเยาว์ ทอด้วยความเอาใจใส่
แฝงไว้ซึ่งความงามของมิตรภาพ ที่หาสิ่งใดเปรียบ
ขอให้เรายึดมั่นในช่วงเวลาที่ผ่านไป
และโอบกอดอดีต ดั่งเมล็ดพันธุ์แห่งการเติบโตที่หว่านลงไป