In the realm of youth, where dreams take flight,
We walked with innocence, hearts shining bright.
Days filled with laughter, love, and play,
Oh, how swiftly they slipped away.
Like whispers in the wind, those precious years,
Moments cherished, held close, midst joy and tears.
In the movie of life, we played our parts,
Creating memories etched in our hearts.
Jeab and Noyna, childhood friends so dear,
Bound by laughter, companionship, and cheer.
Their fathers' barbershops, side by side,
A friendship tested by a boy's misplaced pride.
To join a group, Jeab had to prove,
Bullying Noyna, a pain he couldn't remove.
Innocence lost, a love torn apart,
Regret weighing heavy on Jeab's heart.
Noyna, she moved away, a soul in flight,
Leaving Jeab behind, his heart caught in night.
Down the path of time, they both did wander,
Wondering if their bond, once strong, would yonder.
Years flew by, as youth's tendrils fade,
Wedding bells rang, inviting memories frayed.
Jeab, now a man, received an invitation,
From a childhood friend, a bittersweet sensation.
Would they recognize each other's face?
In the passage of time, would their hearts embrace?
The innocence of youth, a distant haze,
Yet hope lingers still, in these winding ways.
Oh, the youth that has passed, a tender grace,
Moments lived, etched upon life's fragile lace.
In nostalgia's embrace, we remember with fondness,
The joys and sorrows, the ties that bind us.
So let us cherish the youth that has waned,
Hold onto the memories, tightly contained.
For in the tapestry of life's grand design,
Youth's fleeting beauty will forever shine.
n the depths of our souls, as time unfolds,
The echoes of youth, eternal stories untold.
A poem of remembrance, a tribute, a sign,
To the youth that has passed, forever enshrined.
"เสียงสะท้อนกาลเวลาแห่งวัยเยาว์"
ในอาณาจักรแห่งวัยเยาว์ ณ ที่ซึ่งความฝันโบยบิน
เราเดินเคียงคู่ไปด้วยความไร้เดียงสา หัวใจสุกสกาว
วันเวลาที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ความรัก และการเล่น
โอ้ ช่างรวดเร็วเหลือเกินที่มันเลือนหายไป
ดุจเสียงกระซิบในสายลม ปีอันล้ำค่าเหล่านั้น
ช่วงเวลาที่หวงแหน เก็บรักษาไว้ท่ามกลางความสุขและน้ำตา
ในภาพยนตร์แห่งชีวิต เราต่างรับบทบาทของตน
สร้างสรรค์ความทรงจำที่จารึกไว้ในหัวใจของเรา
เจี๊ยบและน้อยหน่า เพื่อนรักตั้งแต่วัยเด็ก
ผูกพันด้วยเสียงหัวเราะ มิตรภาพ และความร่าเริง
ร้านตัดผมของพ่อพวกเขา อยู่เคียงข้างกัน
มิตรภาพที่ถูกทดสอบด้วยความโอหังของเด็กชาย
เพื่อเข้าร่วมกลุ่ม เจี๊ยบต้องพิสูจน์
การกลั่นแกล้งน้อยหน่า ความเจ็บปวดที่เขาไม่สามารถลบเลือนได้
ความไร้เดียงสาที่หายไป ความรักที่ขาดสะบั้น
ความเสียใจหนักอึ้งในหัวใจของเจี๊ยบ
น้อยหน่าเธอจากไป ดวงวิญญาณโบยบิน
ทิ้ง Jeab ไว้เบื้องหลัง หัวใจมืดมน
ตามกาลเวลา พวกเขาต่างหลงทาง
สงสัยว่าสายใยที่เคยแข็งแกร่ง จะเลือนหายไปหรือไม่
ปีเดือนผ่านไป ความเยาว์วัยจางหาย
เสียงระฆังวิวาห์ดังขึ้น เชื้อเชิญความทรงจำที่เลือนลาง
Jeab ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้ว ได้รับคำเชิญ
จากเพื่อนสมัยเด็ก ความรู้สึกหวานอมขมกลืน
หากเวลาล่วงเลย ใบหน้าของพวกเขาจะจดจำกันได้หรือไม่?
หัวใจของพวกเขาจะโอบกอดกันได้หรือไม่?
ความไร้เดียงสาของวัยเยาว์ รางเลือนไปไกล
แต่ความหวังยังคงอยู่ ในเส้นทางที่คดเคี้ยวเหล่านี้
โอ้ วัยเยาว์ที่ล่วงผ่าน ความงดงามอันอ่อนโยน
ช่วงเวลาที่ผ่านไป สลักไว้บนผืนผ้าอันบอบบางของชีวิต
ในอ้อมกอดแห่งความคิดถึง เราจดจำด้วยความรักใคร่
ความสุขและความโศกเศร้า สายใยที่ผูกพันเราไว้
จงทะนุถนอมวัยเยาว์ที่ร่วงโรย
ยึดมั่นความทรงจำไว้ให้มั่นคง
เพราะในผืนผ้าใบอันยิ่งใหญ่ของชีวิต
ความงามอันรวดเร็วของวัยเยาว์จะส่องประกายตลอดไป
ในส่วนลึกของจิตวิญญาณของเรา เมื่อเวลาผ่านไป
เสียงสะท้อนของวัยเยาว์ เรื่องราวอันเป็นนิรันดร์ที่ไม่เคยเล่าขาน
บทกวีแห่งความทรงจำ บรรณาการ สัญญาณ
ถึงวัยเยาว์ที่ผ่านพ้นไปแล้ว ฝังลึกไว้ตลอดกาล