In the realm of memories, where youth resides,
There lies a tale of friendships, secrets, and tides.
"Fan Chan," a story of days gone by,
Where innocence and joy within us lie.
Jeab and Noyna, childhood friends so dear,
Their bond unbreakable, nothing to fear.
Barber shops and laughter filled their days,
Inseparable, they shared life's vibrant rays.
But fate had its twists, a test of their bond,
Jeab tempted by longing, a sense beyond.
For Jack, a leader of boys bold and free,
Jeab yearned for acceptance, a belonging decree.
With heavy heart, Jeab made a choice,
To hurt his dear friend, listening to Jack's voice.
He bullied Noyna, tears streaked her face,
A painful rupture, a friendship's lost grace.
Time swept by, Noyna's departure came,
Jeab's heart burning, stung by remorse's flame.
He sought redemption, a chance to amend,
But destiny played its hand, their paths did bend.
Years passed, and a wedding invite arrived,
Jeab's heart aflutter, memories revived.
Would Noina recognize her friend of past,
Or would their connection be wholly recast?
In the realm of nostalgia, where echoes reside,
Youth's passage, a bittersweet tide.
Lessons learned, regrets and growth entwined,
A tale of forgiveness, the power of the mind.
Oh, the fleeting days of youth's tender reign,
A tapestry of dreams and joys untamed.
Though the past is gone, imprinted in our core,
Its lessons pave the way, forevermore.
So let us cherish the memories we retain,
Embrace the lessons, release the pain.
For in the tapestry of youth's golden years,
Lie the stories that shape us, heal our fears.
"Fan Chan," a tale of friendships tested,
Of choices made, and dreams arrested.
Yet in its essence, a call to hold dear,
The bonds we forge, the past's echoes clear.
For in the tapestry of youth's passing phase,
Lies the wisdom that guides our future's maze.
A poem written, a tribute to days gone by,
Youth's symphony, forever in our hearts shall lie.
"บทเพลงแห่งมิตรภาพยามเยาว์วัย"
ในห้วงแห่งความทรงจำอันแสนหวาน
เรื่องราวของมิตรภาพ ความลับ และสายธาร
"แฟนฉัน" บทเพลงแห่งวันวาน
ที่ความไร้เดียงสาและความสุขเบ่งบาน
เจี๊ยบและน้อยหน่า เพื่อนรักวัยเยาว์
สายใยอันแน่นแฟ้น ไร้สิ่งใดกังวล
ร้านตัดผมและเสียงหัวเราะเติมเต็มวันเวลา
มิอาจพรากจาก พวกเขาแบ่งปันแสงสีอันสดใสของชีวิต
แต่โชคชะตาก็เล่นตลก ทดสอบสายสัมพันธ์ของพวกเขา
เจี๊ยบถูกดึงดูดด้วยความปรารถนา ความรู้สึกที่อยู่เหนือขอบเขต
สำหรับแจ็ค หัวหน้ากลุ่มเด็กชายที่กล้าหาญและอิสระ
เจี๊ยบโหยหาการยอมรับ คำสั่งที่ให้เขาได้เป็นส่วนหนึ่ง
ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เจี๊ยบตัดสินใจ
ทำร้ายเพื่อนรัก ฟังเสียงของแจ็ค
เขาข่มเหงน้อยหน่า น้ำตาไหลอาบแก้ม
มิตรภาพขาดสะบั้น เจ็บปวดร้าวราน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันที่น้อยหน่าจะจากไปมาถึง
ใจของเจี๊ยบร้อนรุ่ม เจ็บปวดด้วยความสำนึกผิด
เขาพยายามหาทางแก้ไข เพื่อชดเชยความผิดพลาด
แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เส้นทางของพวกเขาแยกจากกัน
หลายปีผ่านไป จดหมายเชิญงานแต่งงานมาถึง
หัวใจของเจี๊ยบเต้นระรัว ความทรงจำหวนคืน
น้อยหน่าจะจำเพื่อนเก่าของเธอได้ไหม
หรือความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ในอาณาจักรแห่งความทรงจำ ที่ซึ่งเสียงสะท้อนก้องกังวาน
ช่วงเวลาแห่งวัยเยาว์ ผ่านพ้นไปเหมือนสายน้ำอันแสนหวานอมขม
บทเรียนที่ได้เรียนรู้ ความเสียใจและการเติบโตที่ผสานเข้าด้วยกัน
เรื่องราวของการให้อภัย พลังแห่งจิตใจ
โอ้ หนอ วันวัยเยาว์อันแสนสั้น
ภาพทอจากความฝันและความสุขที่ไม่เคยถูกฝึกฝน
แม้ว่าอดีตจะผ่านไปแล้ว แต่ก็ยังคงประทับอยู่ในแก่นแท้ของเรา
บทเรียนของมันปูทางให้เราตลอดไป
ขอให้เรารำลึกถึงความทรงจำที่เรายังคงเก็บรักษาไว้
โอบกอดบทเรียน ปล่อยวางความเจ็บปวด
เพราะในผืนผ้าใบแห่งปีทองของวัยเยาว์
ซ่อนเร้นเรื่องราวที่หล่อหลอมเรา เยียวยาความหวาดกลัว
"แฟนฉัน" บทเพลงแห่งมิตรภาพที่ถูกทดสอบ
แห่งทางเลือกที่ตัดสินใจ และความฝันที่ถูกกักขัง
แต่ในแก่นแท้ของมันคือคำเชิญชวนให้รักษาไว้
สายสัมพันธ์ที่เราสร้างขึ้น เสียงสะท้อนอันชัดเจนของอดีต
ในผืนผ้าใบแห่งวัยเยาว์ที่ล่วงไป
ซ่อนภูมิปัญญาที่นำทางเราฝ่าเขาวงกตแห่งอนาคต
บทกวีที่เขียนขึ้น บรรณาการแด่กาลเวลาที่ผ่านไป
ซิมโฟนีแห่งวัยเยาว์ จะคงอยู่ตลอดไปในหัวใจของเรา