Oh, the youth that has slipped away,
Like a fleeting dream, a forgotten display.
In the tale of "Fan Chan," memories reside,
Of friendships tested and youthful tides.
Jeab and Noyna, childhood companions true,
Playing, laughing, their bond imbued.
Barber shops and dreams intertwined,
Their innocence untouched, hopes aligned.
But darkness shadowed their tender years,
As Jeab, misguided, succumbed to fears.
He joined Jack's group, longing for acceptance,
Unaware of the pain it would dispense.
To prove himself, he bullied his dear friend,
Tears flowed, a bond seemingly condemned.
Noyna, hurt and angered, had to depart,
A once-close bond, torn apart.
Jeab, realizing his grave mistake,
Followed her, seeking forgiveness' sake.
But time had passed, the chance had flown,
Their youthful innocence forever gone.
Years went by, and a wedding invite arrived,
A glimmer of hope, memories revived.
Would Jeab and Noyna recognize,
The friends they were, in each other's eyes?
In the reflections of their older selves,
They may find remnants of the youth that dwells.
For in those fleeting years, lessons learned,
Regret and growth, the bridges burned.
Oh, the youth that has since dissipated,
With innocence lost and paths bifurcated.
But in the tapestry of life, these moments reside,
Etched in our souls, a bittersweet pride.
Though the past can't be unwound,
Wisdom gained, a profound sound.
Let us cherish the lessons learned,
And in the warmth of memories, let them burn.
For the youth that has passed, forever gone,
We treasure the melodies of its youthful song.
Through growth and change, we still find,
Traces of our youth, forever entwined.
"เสียงกระซิบแห่งท่วงทำนองเยาว์วัย"
โอ้ วัยเยาว์ที่ล่วงลับไป
เหมือนฝันอันเลือนลาง จางหายไป
ในนิทาน "แฟนฉัน" ความทรงจำยังคงอยู่
มิตรภาพที่ผ่านการทดสอบและวัยเยาว์
เจี๊ยบและน้อยหน่า เพื่อนสมัยเด็กที่แท้จริง
เล่น หัวเราะ สายใยของพวกเขาผูกพัน
ร้านตัดผมและความฝันที่เชื่อมโยงกัน
ความไร้เดียงสาของพวกเขาไม่ถูกแตะต้อง ความหวังสอดคล้องกัน
แม้ความมืดมิดจะบดบังวัยเยาว์
แต่ใจอ่อนแอของเจี๊ยบก็ยอมจำนนต่อความหวาดกลัว
เขาเข้าร่วมกลุ่มของแจ็ค ปรารถนาการยอมรับ
โดยไม่รู้ตัวว่ามันจะนำพาความเจ็บปวดมาให้
เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เขาจึงรังแกเพื่อนรักของเขา
น้ำตาไหล รอยร้าวปรากฏขึ้น
น้อยหน่า เจ็บปวดและโกรธแค้น ต้องจากไป
มิตรภาพที่เคยแน่นแฟ้น ขาดสะบั้น
เจี๊ยบ ตระหนักถึงความผิดพลาดอันใหญ่หลวง
จึงรีบตามเธอไป เพื่อขออภัย
แต่เวลาล่วงเลย โอกาสลอยหาย
ความไร้เดียงสาในวัยเยาว์อันแสนหวาน จางหายไปตลอดกาล
กาลเวลาผ่านไป คำเชิญงานแต่งงานมาถึง
ความหวังริบหรี่ ความทรงจำกลับคืนมา
เจี๊ยบและน้อยหน่าจะจำได้ไหม
มิตรภาพที่เคยมี ในดวงตาของกันและกัน?
ในภาพสะท้อนของตัวตนที่แก่กว่าของพวกเขา
พวกเขาอาจพบเศษเสี้ยวของความเยาว์วัยที่ยังคงอยู่
เพราะในช่วงปีที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว บทเรียนที่ได้รับ
ความเสียใจและการเติบโต สะพานที่ถูกเผาผลาญ
โอ้ วัยเยาว์ที่เลือนหายไปตามกาลเวลา
พร้อมกับความไร้เดียงสาที่สูญสิ้นและเส้นทางที่แยกออกจากกัน
แต่ในผืนผ้าใบแห่งชีวิต ช่วงเวลาเหล่านี้ยังคงอยู่
จารึกไว้ในจิตวิญญาณของเรา ความภาคภูมิใจที่แสนหวานอมขมขื่น
แม้ว่าอดีตจะย้อนกลับไม่ได้
แต่ภูมิปัญญาที่ได้รับนั้นล้ำลึก
ให้เรารำลึกถึงบทเรียนที่ได้เรียนรู้
และปล่อยให้ความอบอุ่นของความทรงจำส่องสว่าง
สำหรับวัยเยาว์ที่ผ่านพ้น ลาจากไปตลอดกาล
เราหวงแหนทำนองแห่งบทเพลงอันอ่อนวัย
ผ่านการเติบโตและการเปลี่ยนแปลง เรายังคงค้นพบ
ร่องรอยของวัยเยาว์ของเรา ผูกพันกันตลอดไป