Wedding Day
I woke up as my alarm clock rang...this is it my day. I jump out of the bed and open the curtain, the sunlight hit my skin.
"Good morning!". I turned as I heard a familiar voice, it's my mother, I run towards her and hug her tightly.
"It's your last day here". She said with a shaking voice, halata sa kaniya na pinipigilan ang pag iyak.
"Mom don't worry, I will be okay". Sambit ko habang lalong hinigpitan ang pagka yakap dito.
"Sige na mag ayos ka na, baka mahuli pa tayo". Tinangal ko ang mga kamay ko sa bewang nito na naka yakap kanina, tumango ako at inintay na maka labas sa kwarto si mama.
I was excited yet nervous, I'm happy yet sad.
Nakarating na kami sa simbahan at hindi ko inasahan ang aking nadatnan, wala si Marcus sa altar. Hindi ko alam ang nangyayari gulong gulo ako. Hindi ba dapat iniintay nya ako doon pero bakit? Asan sya?
"Ma, Pa anong nangyayari?". Pag tatanong ko. Nauna sina mama dito sa simbahan at nandito na din sina tita pero asan si Marcus.
"Tita? Tito? Asan si Marcus?". Halos maluha luha kong tanong ilang oras na ang lumilipas at wala pa din sya ilang oras na.
"Itutuloy pa ba natin ang kasal?". Tanong ng pari na kanina pa din nag iintay.
Biglaan naman ang pag tunog ng aking telepono na dala ko kung sakali nga na may emergency. It's Marcus. Daglian akong tumayo at saka lumabas sinagot ko ang tawag.
"Valeria?". Wika sa kabilang linya.
"Marcus asan ka na?". Umiiyak kong tanong.
"I'm sorry but I can't marry you, may iba na akong mahal at ang totoo nyan sa 12 years nating relasyon, halos 4 na taon na kitang niloloko". Ng hina ang mga tuhod ko at nalugmok.
"Marcus bakit?".
"I'm sorry Valeria". Sambit ni Marcus saka binaba ang telepono.
Walang tigil sa pag patak ang mga luha ko iyak ako ng iyak at doon nga ay nilapitan na ako ni mama. Habang hinihimas ni mama ang likod ko ay patuloy ako sa pag iyak.
"Ma, hindi na tuloy ang kasal, niloko nya ako ma, niloko nya ako". Patuloy sa pag tulo ang aking mga luha ngunit hindi dahil sa pang hihinayang sa kanya at sa kasal, kung hindi dahil sa pang loloko nya sakin. Sa loob ng mahabang taon pano nya nagawa sakin yun?
2 Days after the wedding
Kasalukuyan akong naka higa sa kama nag mumukmok galit ako, galit ako sa mundo, galit ako sa tao.
Napa buklos ako ng marinig ko ang pag bukas ng pintuan.
"Anak?". Napa lingon ako at nakita ko si mama at papa.
"Hindi ka pa kumakain". Wika ni papa habang nag lalakad sila palapit sa akin.
Naupo ang dalawa sa tabi ko, I know that they wanted to say something kaya naman umayos din ako.
"Anak alam kong nasasaktan ka at nahihirapan wala kaming karapatan na sabihin na hayaan mo nalang ang nangyari pero anak wag mo naman sanang ikulong ang sarili mo". Naka yukong sabi ni mama, bakas sa mukha nito ang kalungkutan.
"Kung kailangan mo kami anak nandito lang kami para sayo". Sambit ni papa at yumakap sa akin.
They are right I can't be like this.
8 p.m.
I decided to go out by myself, I dress up as I feel like wearing more beautiful clothes will bring me the confidence that I needed.
I look pretty. I said to myself while facing the mirror.
Agad na din akong lumabas sa aking kwarto at nag paalam kina mama at papa, nakita kong panandalian silang napangiti, alam kong kahit papano napapanatag loob nila.
I planned on going to a bar, siguro susubukan kong mag saya at humanap ng mapag babalingan ko ng atensyon, gusto ko lang na mabura ang lahat ng ala-ala at sakit na nararamdaman ko ngayon.
Ilang minuto pa at nakarating na ako sa Home of Paradise, pangalan ng bar.
As I entered the door, bumungad agad sakin ang mga taong nag iinom, mga babae at lalaking nag hahalikan, mga taong sumasayaw sa gitna. Diretso naman ako sa pag lakad saka naupo sa main bar kung saan nandun ang barista.
"One margarita please". Daglian naman ay ini prepare nito ang inumin ko at ini abot sakin.
"Here's your drink madame". Agad ko naman itong kinuha at ininom.
"You look sad". Nag angat ako ng aking tingin ng sabihin iyon ng barista.
"Did you happen to be broken?". Osyoso pa nito.
"My groom run away". Nanlaki ang mata nito sa narinig.
" Four days ago, I was supposed to be married, but he run away, he said he cheated on me". I said while smirking, cause honestly I don't know what to feel.
"Isn't it funny? He run away exactly at the wedding and honestly said that he cheated, should I thank him? or should I kill him?". I asked.
"Pardon?". Halatang gulat ito sa huling katagan na binitiwan ko.
"I'm just kidding, I won't kill anyone, I'm joking". At duon nga ay patuloy ko nalang ininom ang hawak kong margarita.
I drink and drink and drink and drink and drink, until I'm a mess.
1:00 a.m
Pasuray suray na ako at halos hindi naka lakad pero sa wakas naka rating din ako sa aking kotse agad ko itong binuksan at naupo.
Ah! Putangina! Putangina! Uminom para alisin yung sakit pero bakit lalo ko syang naalala? Bakit!
Hindi ko mapigilan ang sakit na nararamdaman ko. Kaya sa sobrang pagka lungkot at galit ay agad akong nag maneho. Pinaharurot ko ang sasakyan sa sobrang bilis ng pagpapa takbo ko ay halos malampasan ko na lahat ng sasakyan na nasa unahan ko, it sounds crazy but I like this feeling, I feel free. Sa pagpapa harurot ko ay nawalan na nga ako ng preno.
Pano ito? Shit!
Bahagya kong binagalaan ang pagpapa takbo ko sa sasakyan pero sa hindi inaasahan ay nabanga ako ng isang truck.
Bumaliktad ang sasakyan ko at bago ako mawalan ng malay isa lang ang nakita ko.
"Am I dead?". Huli kong tanong sa isang anino na hindi ko ma aninag, malabo na ang paningin ko ng mga oras na iyon at doon nga ay tuluyan na akong nawalan ng malay.