CHAPTER 11
"Kayo ba ay may gustong sabihin sa inyong crush? halika na at mag padala ng letter sa booth namin para mabasa namin at makarating sa crush niyo!"
malakas ang pag kakasabi noon dahil mayroong speaker sa bawat gilid ng school namin, alam kong sa booth nila Damon iyon.
"Hello everyone and welcome to 'Confession Chronicles,' the podcast where your letters and favorite tunes come together. I'm your host, Mr. Valderama, a Senior High Student In Grade 12 STEM.
In each episode, we'll read aloud letters sent by you, our listeners, while playing the music you love in the background. Whether it's sharing your thoughts, telling your stories, or expressing your feelings, this is your platform to be heard, accompanied by the soundtrack of your choice. We're excited to bring your words and favorite songs to life. Thank you for tuning in and sharing your letters and music with us. Let's get started!"
hindi ko maiwasan mamangha sa boses niya, halos buong araw ko maririnig ko ang boses niya o hindi kaya pang ngayon lang siya? and last day na rin namin to ngayon kaya naman sinagad na nila.
"Grabe talaga si Damon.. ang hot ng boses" rinig kong saad ng kaklase niya, sumimangot ako ng tignan iyon bago puntahan ang mga kaibigan ko na naka tambay sa kung saan.
naka upo si kelly kaya naman humiga ako at nilagay ang ulo sa kandungan niya, sila ngayon ay naka tambay lang sa gilid at ang ibang student ay ganun din.
"last day na natin gagi, mag eek na tayo shet talaga" excited ang tono ni hael ngayon habang naka higa rin sa lap ni bea.
tulog naman si Isaiah sa tabi niya kaya naman kinuha ko ang phone ko bago siya picturan, pumunta rin ako sa gc naming mag kakaibigan at pinalitan ang cover noon.
"But first of all, today's episode is going to be a bit different. l will share something personal like this, I've been holding onto something for a while now, and I feel like it's time to finally share it. To My Chiara, if you're listening, this is for you.
Dear Chiara,
I hope this letter finds you well, baby. There's something I've been wanting to tell you for some time now, but this time I will read this letter to you. The truth is, I've known you even before. You are the chubby, short-haired girl who always laughed with your friend when you were in elementary school.
I was shy to approach you before because we were both still young, and I didn't expect that we would be this close. Every conversation we've shared has left me feeling more alive and connected. I admire your kindness, your passion, and your beauty.
I understand if this comes as a surprise, but thank you, baby, for letting me enter your life. I've never seen this before, thank you for trusting me in all of you, thank you for giving me a chance to know you more, and thank you for taking care of me and supporting me even in my small accomplishments. I couldn't let another day pass without expressing how much you mean to me.
Thank you for being a part of my life and for inspiring me in ways you may never fully realize. Thank you so much, baby, for treating me right and giving me the love and care that I truly deserve.
With all my heart,
Maverick
"I want to sing you our favorite song, so this song is for you"
hindi ako makagalaw sa kinahihigaan ko ng dahil doon, gusto kong maluha at matuwa dahil sa narinig ko. maski sila Bea ay hindi rin nakapag salita ng dahil doon.
"I'll be the one that stays 'til the end
And I'll be the one that needs you again
And I'll be the one that proposes in a garden of roses
And truly loves you long after our curtain closes~"
pinikit ko ang mga mata ko habang tinatakpan ito ng panyo, I don't know what to say at hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, masaya naman ako dahil sa narinig ko pero may parte rin saakin na parang malulusaw ang pagkatao ko.
"But will you still love me when nobody wants me around?
When I turn 81 and forget things
Will you still be proud?~"
ngayon ko lang narinig ang pagkanta niya dahil noon pa man hindi niya ko kinantahan, hindi ko alam kung matutuwa o maiiyak ako ngayon, ang boses niyang malalim ay nabalutan na ng tamis at lambing.
"Cause I am the one who's waited this long
And I am the one that might get it wrong
And I'll be the one that will love you
The way I'm supposed to, girl, oh~"
bawat katagang binanggit niya ay parang kutsilyong unti unting hinahati ang puso ko, it hurts me kasi hindi ko napansin ang Damon noon.
"But will you still love me
When nobody wants me around, around?
When I turn 81 and forget things
Will you still be proud?~"
I felt the heat of the tears that fell in my eyes, ramdam kong niyakap ako ni kelly na ngayon ay hinihimas ang buhok kong naka tali.
"Proud of me, of my short list of accomplishments, say
And me and my lack of new news
Me and my selfishness, oh, me and myself
Wish you nothing but a happy new version of you~"
siguro nga gusto ko na siya, o baka mahal na ata ito? he gaves me a lot of butterflies in my stomach lalo na kapag lumalapit siya at maramdaman ang haplos ng mga kamay niya saakin.
"Because I, I, mm-mmh
Mm-mm-mm, mm~"
"I want you to tell me
You find it hard to be yourself
So I can say it's gonna be alright, yeah~"
"And I want you to love me the way you love your family
The way you love to show me what it's like to be happy~"
Natatakot lang akong masaktan lalo na sa mga pinag daanan ko noon, gusto kong umiyak at ang puso kong gusto ng kumawala. naging tahimik ang lahat ng dahil doon.
"Mahal ko na ata siya" saad ko habang sinusubukan umupo at tumingin sa mga kaibigan kong naka tingin saakin.
tumango lang si bea bago tipid na ngumiti, sumimangot naman ako dahil hindi naman sila nag sasalita.
"you already love me huh" natigilan ako ng marinig ko ang boses na iyon, yumuko ako para takpan ang mukha ko at maramdaman ang pag alis ng kaibigan ko.
naging tahimik kami ngayon ni Damon habang ang mga kaibigan ko ay nag papaalam sakanyang aalis na raw muna para makapag usap kami.
"thank you, damon" saad ko bago yumakap sakaniya, ramdam ko ang kamay niyang pumulupot sa baywang ko bago ko isuksok ang mukha ko sa dibdib niya.
hinahaplos niya ang buhok ko bago ipatong ang ulo niya sa ulo ko, walang nag salita saaming dalawa at ganon lang ang pwesto namin.
nang mahimasmasan ako ay hinawakan niya ang chin ko para mag pantay ang tingin namin, umiwas ako ng tingin kaya naman nag iwas tingin na rin siya.
"my baby looks so pretty parin kahit umiiyak ha" saad niya pa sabay punas sa mga mata ko, sumimangot naman ako ng ikinatawa niya pa ng mahina.
akala ko hanggang libro lang ang mga ganito pero hindi, Damon made my standard higher at alam niya kung paano ako tratuhin at mahalin.
"Wag na umiyak ha" saad niya sabay punas ulit ng mga luha kong kumakawala sa mga mata ko.
napasinghot naman ako bago masama siyang tinignan, ngumiti lang siya bago ako hilahin patayo. tumakbo kami at pumili sa isang photo booth.
"hindi pa ko nakakapag ayos mav" bulong ko bago siya tignan, ngumuso naman siya bago pinag masdan ang mukha ko.
"Maganda parin naman ah" saad niya sabay himas sa pisngi ko, palihim naman akong napangiti ng dahil doon.
nag paalam na muna ako bago pumunta sa cr at mag ayos, medyo mugto pa ang mata pero haraan na ganto na talaga to.
"halika na bebi" saad niya sabay hawak sa pulso ko at pumasok sa isang machine, tinuro niya ang camera bago siya pumindot ng kung ano doon kaya nag simula na.
ang unang post na ginawa namin ay pareho kaming naka peace sign at sa pangalawa naman ay umakbay siya saakin at ininaas sa ulo ko ang dalawang daliri niya at napanguso naman ako doon at pangatlo naman ay ngumiti lang ako sa camera habang siya naman ay nakangiting naka tingin saakin.
"last pose bebi" saad niya sabay turo sa pisngi niya, kunot noo ko naman siyang tinignan dahil doon dahil hindi ko alam ang gagawin ko.
"kiss moko dito?" saad niya sabay turo sa pisngi niya, ginawa ko naman iyon at siya naman ay naka ngiti.
nang matapos na ay kinuha na niya ang dalawang copy ng picture namin, ibinigay din niya saakin ang isa at tinaas pa iyon para pag masdan.
"bagay talaga tayo" saad niya sabay ngiting naka tingin sa picture naming dalawa, kinuha niya ang camera niya sa bag bago itutok saakin iyon.
"smile.." saad niya isang ngiti lang ang ibinigay ko bago takpan iyon.
Capture the moments, because every picture tells a story.
________________________________________________________________________________