"And that's how it all ended." Grell finishes narrating the story as she closes her records about Claire's life story in America. Hindi rin nakatiis si Ciel sa pagdadalamhati nila kaya inalis na niya ang kanyang bowler hat as a sign of courtesy towards them.
"Nakikiramay kaming lahat sa pagkamatay ni Claire, Mitsui." Kalmadong sabi ni Ciel at humingi rin siya ng paumanhin na tila wala silang nagawa para ibalik ang buhay na nawala sa kanya.
Everything that Claire thinks at her lowest point in her life personified well on the apparitions revealed during their truth- telling process. "Kung ganoon, matagal na siyang kinukutuban na maaari akong mapunta sa kalinga ng iba kahit hindi ko gustong mawala siya; kaya sinarili niya ang problema para hindi lang ako masaktan?!" Natulala na lamang si Mitsui sa desisyon ng babaeng nakapaloob mismo sa kabaong hinihimas niya sa ngayon.
"Maybe it was her foolish action to take but just in case you forget, we cannot resurrect the dead since I'm not a God but only looks like a goddess." muling paalala ni Grell kay Mitsui at hindi maarok ng isipan ng binata kung totoo ba ang mga taong nakakasalamuha niya sa opisina ng kanyang amo.
"Hillary, Sampalin mo nga ako at baka nananaginip lang ako." Pakiusap ni Mitsui kahit tila magang-maga na ang mata niya sa sobrang paghihinayang sa babaeng pinakawalan na ng buhay sa mundo.
Tila nakuha ni Hillary ang atensyon ng binata matapos marinig ang kanyang tinuran. "Hard slap ba or with tender love and care?" Tanong ni Hillary at mukhang hindi natuwa ang binata sa sinabi ng dalaga.
Mitsui was really not in the mood for light jokes. "Hanggang ngayon ba naman ay hindi ka pa rin nakakaintindi ng simpleng pakiusap?" Napagtaasan na ng boses si Hillary dahil sa kahibangan niya sa kaibigan niya maski sa binata.
Given with no other choice ay niyakap na lamang ni Hillary si Mitsui para lang mapawi kahit papaano ang hinagpis na nararamdaman niya. "Sapat na ba ito sa'yo huh? Alam kong wala ako sa kalingkinan niya pero humihingi rin ako ng sorry sa inyo dahil isa ako sa naging dahilan kung bakit nasira ang relasyon niyong dalawa at humantong pa sa pagkamatay niya." malungkot na sabi ni Hillary at tila bumuhos na ang baha ng luha sa buong paligid.
Sa mga sandaling iyon ay napagpasyahan na ng Funtom Company na maagang tapusin ang party at agad ng pinauwi ang mga guest sa pamamagitan ng kanilang tagapaglinggod. The three Phantomhive servants were all busy in doing their chores without bothering to question the butler, Sebastian, about the real reason behind the sudden decision.
"I think it's time to give up all about Claire's remains to her own family." Sebastian suggested and agreed upon Ciel's orders. "Sandali lang..." Mitsui's voice made everything stop.
Napatayo siyang muli at nagwikang, "Nagpapasalamat ho ako sa inyong pakikiramay pero talaga bang nanggaling kayo sa panahong ito?" Mitsui asked them but the butler was the one who answered his inquiries.
"What do you mean by that mister?" Sebastian asked while Ciel was uncomfortable with the topic.
"Hindi naman sa pagiging judgmental pero sa suot niyo pa lang ay mukhang napag-iiwanan kayo ng panahon. At saka iyong cinematic films na lumalabas dyan sa libro mo Ma'am Grell, bakit nasabi ni Claire na napapanood niya kayo kung saan mang palabas ang tinutukoy niya?" Pagtataka ni Mitsui sa mga naging pahayag ni Claire at iba ibang theories na ang nabubuo sa utak niya.
"And I'll tell you this again, Mitsui. I'm just an heir, a young entrepreneur who wishes prosperity in his own company with a sideline job of being a queen's guard dog employee." Ciel insisted to Mitsui that his pre-judgements about them were just his own perception and did not interpret them as facts.
Pinatahimik na muna si Mitsui ni Hillary at mukhang naiintindihan ng dalaga ang nais mangyari ng binata sa bangkay ng kaibigan niya.
"Pagpasensyahan niyo na ang sapak ng utak ni Mitsui pero baka gusto niya lang kasi na siya mismo ang maghatid sa katawan ni Claire sa pamilya nila." palusot na sabi ni Hillary at hindi na sila nag-alinlangan pang ipaubaya sa kanilang empleyado ang nais niyang gawin.
[Hisashi Mitsui…]
Laking gulat ko nang marinig ko ang naging request ni Hillary kay Casper este kay boss Ciel. Pinahiram nila sa amin ang ba- gong delivery truck na may nakasulat pa na logo sa paligid ng sasakyan at sa tulong ng ibang empleyado ay naihatid namin ang bangkay sa pamilya niya.
Napakawirdo talaga ng mga pangyayari. Ramdam ko ang bigat sa pakiramdam nang iniyakan mismo ng mga magulang ni Claire ang kanyang mga labi sa harapan ko. Binalak ko rin sa aking pangarap na ihatid si Claire sa dambana ng simbahan para pakasalan pero hindi ko maarok sa isipan kong ihahatid ko pala siya sa sementeryo para sa kanyang huling pamamalagi dito sa mundong ibabaw.
Alam kong mahirap mawalan ng minamahal sa buhay lalo na at dalawa na sa kanilang mga anak ang iniwan sila dito sa mundo. Katabi ni Claire sa puntod ang kapatid niyang lalaking naaksidente rin sa America bilang pro basketball player sa team na hindi siya matanggap bilang kasapi nila.
Lumipas ang ilang gabi na hindi ako nakakatulog dahil sa kakaibang nangyari sa amin ni Hillary sa opisina ng boss ko. Wala akong ibang maisip na paliwanag kung ano ba ang dapat kung nararamdaman ng magsimulang maglabasan ang cinematic records kuno mula sa documents ni Miss Grell noon. Napilitan na lamang akong itawag siya sa gusto niyang marinig noon dahil sa naging panghuhusga ko sa kanya.
Sa mga natitirang oras ay binalak kong puntahan ang burol ni Claire para masilayan pa siyang muli ngunit sa kasamaang palad ay nawalan din ako ng gana matapos kong mabasa ang liham galing sa kumpanya.
"Congratulations! You've been promoted from this cheap position to high class executive officer..." Hindi ko naiintindihan ang ibang nakasulat doon pero parang ganito ang pinapakahulugan nila at may sinama pa silang 7-digit bank deposits na imposibleng nanggaling sa huling sweldo ko.
A million pennies for their compensation? Sa totoo lang ay hindi ko naman kailangan ng pambayad danyos na galing sa Phantomhive na iyon. Sinasadya man nila o hindi pero malinaw sa akin na ang ginawa nilang panununog sa gusali kung saan nakaquaran- tine si Claire ng sinasabak sila sa pekeng clinical trial ay nakapagpalala din sa kalagayan ng kanyang kalusugan.
Natigil ako sa pagmumukmok nang biglang niransack ni Hillary ang privacy ko. "Mitsui, pahatid ako sa sementeryo." Walang hiya niyang pakiusap sa akin.
"Kaya mo naman mag-abang ng taxi." sabi ko sa kanya pero hindi talaga matinag ang pagkontrol niya sa mga desisyon ko.
"Bigyan kita ng isang libong yen kahit pampagas mo lang." sabi niya sa akin at mukhang seryoso siya sa inaalok niya.
"Seryoso ka ba dyan?" Bigla kong tanong sa kanya at napai- sip ako sa alok niya sa akin. Ang mahal kasi ng gasolina parang ako na natatangi sa lahat ng mga gwapo.
"Kung ayaw mo eh di wampipti na lang. Ayaw mo kasing maniwala sa akin." sabi niya ba naman at bigla niya akong iniwang nakatulala sa pinto ng kwarto ko.
Gaya ng nakagisnan ay parang naging personal alalay ako ng girlfriend ko ngayon sa ngalan ni Hillary. Sa madaling sabi ay babaeng kaibigan na walang label sa relationship status. Hindi ko isasawalang bahala ang pagmamahal ko kay Claire kahit gaano pa kasakit ang ginawa niyang pag-iwan sa akin.
Never naging madali ang moving on kaya kailangan talaga ng malawak na pagpapasensya kung nais talaga niyang mahalin ko siya ng bukal sa kalooban ko at hindi sapilitan. Alam kong gusto ni Hillary na maging devoted ako sa kanyang pagmamahal ngunit hindi ko pa iyon maipapangako dahil lagi naman nasisira ang pangako sa matatamis na salita. Wala pa sa isip ko ang ideyang magpapasakal ako sa desisyon na hindi ko mapapanindigan.
Ang totoo niyan ay malaki ang utang na loob ko kay Claire nang malaman kong hindi niya pala ako kinalimutan kahit minsan sa buhay niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapatawad ang sarili ko dahil pinagdudahan ko agad ang intention ni Claire sa hindi niya pagtawag sa akin noong mga nakaraang taon. I fell to my deepest regrets nang makita ko mismo ang paghihirap niya kahit sa apparition pa iyon.
Ilang ilog lang naman ang kailangan naming tawirin bago namin marating ang Shizuoka kung saan siya nakalibing. Swerte na lang namin na halos dalawa lang kami ni Hillary na nagbabantay sa mga patay sa mga oras na iyon.
"Claire, I'm really sorry kung naging inggiterang palaka ako sa relationship niyo ni Mitsui before." Nagbibirong sabi niya sa harap ng puntod ni love.
"I'm still grateful na tinupad mo rin ang wish ko kahit hindi ako ang pinakadeserving para sa kanya. I'm sorry for making you suffer alone." Dagdag pa niya at saka niya ako binigyan ng pagkakataong pagnilayan ang presence ni love kahit lang sa mga sandaling iyon.
I picked the most blooming sunflowers sa hardin namin na kanyang paborito at nilapag ko iyon sa puntod niya. "Love, I know it's quite too late pero maraming salamat sa pinaramdam mong pagmamahal sa akin at hindi ko pinagsisihan na nakilala kita ng lubos. Naging mabuti kang tao para sa amin kaya magpahinga ka na sa piling ng mga taong nauna sa'yo sa kabilang buhay." ngiting sabi ko sa kanya at nanatili kami ni Hillary doon nang mahigit tatlong oras.
Reminiscing the past with your loved ones is not an easy burden to carry on lalo na kung oras na mawala sila sa'yo ay tila ba napakahirap nang maging masaya sa buong buhay mo. Mula noon ay wala na akong narinig na anumang balita tungkol sa mga Phantomhive dahil nagresign na ako sa trabaho.
Alam kong ikasasama iyon ng loob ni Mikee pero hindi naman niya ako madidiktahan sa mga desisyon ko. Tama nga ang sinasabi ng magulang ko sa akin noon na hindi ko dapat hinayaang hadlangan ako ng pagsubok para maging matagumpay sa pinili kong landas.
- BACK TO SCENE -
[Ciel Phantomhive…]
The nineteenth century has been my stored memory of misery since then. Lizzy and I didn't have a chance to produce offspring with our unique set of genes due to my inhumane death on the 26th of August, 1889, and I still can't forgive myself for letting her heart be tortured and enclosed in my name.
I have literally called upon since the beginning and thanks to my hell of a butler's help whom I trust until now. Ngunit may sarili akong puntod sa aking pinanggalingan kaya huwag na kayong mag-overthink sa kung paano ako nabuhay sa kasalukuyang panahon dahil irrelevant naman ako sa 21st century.
We came to that place of the rising sun not to scare any of them. I'm just bothered that my legacy and fortune at Funtom might be the main cause of the world's crisis and it actually became true because the last caretaker went insane on firing employees or reject- ing potential investors who are not in line with his belief.
"How did you manage to become a demon at some point in your life Ciel?" Tanong ni Claire sa akin and for some reason ay pinagsisisihan kong sinundo pa namin ni Sebastian ang kaluluwang ligaw ng babaeng ito.
Kahit alam ko ang sagot sa katanungan ni Claire ay mas pinili ko na lang manahimik. It was irrelevant at this point to give answers to her inquiry lalo na at patay na siyang naglalakbay kasa- ma namin ni Sebastian papunta sa kinaroroonan ng kaluluwa ng nakakatanda niyang kapatid.
I won't even dare to say na isinangla ko sa demonyo ang buhay ko para lang gumanti sa mga taong nanakit sa pamilya ko. May konti pa naman akong hiya sa pagkakamali ko dahil kahit ano man ang gawin ko ay wala ng mababago sa kasaysayan ko.
"Miss Claire, if you ever want to become like us, we certainly cannot let anyone decide your destiny." My butler explained to her just to shut her mouth.
Of course, it's not actually my problem anymore to deal with unbearable stuff but the next generation might suffer from the inhu- man style of greediness when everyone becomes a part of the problem of society. I'm sure if love was not your central idea of having a relationship, demons like us might as well meddle with your affairs to slap you the whole truth.
Love itself was a puzzle piece for anyone who was deprived of it yet all methods can be done to fit into someone's attention like what Hillary did for herself. Do it or die anyways because of the missed chances of being truthful to your fragile self.
I'm still considering Mitsui as my future heir to that Funtom company and only time would tell if he will eventually accept his fate of a living curse in the next chances of his existence. After all, wealth takes all including aiding financial scarcity and improving the quality of luxurious life.
Wakas