'Ik heb de uitslag van het bloedonderzoek.' Amber sluit de kamerdeur achter haar en komt naar ons toe. 'Ben je er klaar voor?' Ik knik. 'Jij ook, Luce?'
'Ja, vertel.'
'Ik heb slecht nieuws en twee keer goed nieuws.' Even is ze stil. 'Het slechte nieuws is dat er GHB in je drankje zat. Een kleine dosis gelukkig. Het eerste goede nieuws is dat je inderdaad zwanger bent. Bijna twee weken, dus met de twee weken voor de eisprong meegeteld, bijna vier.' Ik ben zwanger? Maar ik had gister toch een negatieve test?! Hoe kan ik nu wel zwanger zijn? Was het zwangerschapshormoon nog niet te herkennen voor de test? Ik weet nog steeds niet zo goed of ik dit wel leuk moet vinden.. Al helemaal doordat ik gister gedrogeerd ben. Lucian nu aankijken durf ik ook niet, straks is hij er toch niet blij mee. 'En het andere goede nieuws is dat je naar huis mag om daar te herstellen. De rest van de waarden in je bloed waren normaal.' Het kleine apparaatje aan de jaszak van Amber begint licht te geven en te piepen. 'Oh, ik moet gaan. Dit zijn je ontslag papieren en je mag nu je spullen pakken en naar huis gaan. Ik zie jullie vast snel weer. Kom binnenkort bij pap en mam eten, dan ben ik er ook.' Zonder op antwoordt te wachten, verlaat ze de kamer. Vanuit mijn ooghoek kijk ik kort naar Lucian, waarna ik onhandig uit bed probeer te stappen.
'Rustig aan, liefje.' De man pakt me vast en helpt me van het bed af. Het is een opluchting voor me als ik blijf staan en niet door mijn knieën zak. 'Gaat het?'
'Ja.' Ik hou me voor de zekerheid aan hem vast en hij neemt me stevig in zijn armen, zet zijn lippen onder mijn oor.
'Ik hoop dat we over acht maanden een kleintje krijgen.' Zijn handen glijden naar mijn buik, waar ze blijven liggen.
'Wil je het echt nog steeds?' Vraag ik zacht.
'Ja, natuurlijk. Waarom denk je van niet?' Lucian kust mijn lippen en kijkt me aan.
'Door vannacht en met Pascal..'
'Pascal heeft pech. Ik wil graag een kindje met jou, niet met iemand die jarenlang mijn seksspeeltje was.' Die woorden vrolijken me een klein beetje op. 'Klaar om je spullen te pakken?'
'Ja.' Ik maak me los uit de strakke omhelzing en zoek alle spullen bij elkaar die mee naar huis, het huis van Lucian eigenlijk, moeten.
-
-
'Heb je zin in eten?' Lucian zet mijn tas naast de salontafel en neem me mee naar de keuken.
'Ja, ik heb wel zin in een soepje.' Op het moment heb ik niet echt zin in eten en voel me ook nog steeds niet zo goed.
'Dat kan geregeld worden.' Hij zet de kokend water kraan aan en pakt twee zakjes instant soep uit de kast. Even later zitten we beide met een kop soep op de bank en kijken naar Bellator. Beide katten liggen bij me, voelen waarschijnlijk aan dat er iets met me is. Als ik me erg moe en duizelig begin te voelen zet ik mijn kop soep op tafel en leg mijn hoofd tegen Lucians schouder aan. 'Gaat het, Kitten?'
'Het kan beter. Ik ben super moe en ook duizelig.'
'Wil je slapen?' De man zet zijn kop soep weg en legt zijn hand op mijn voorhoofd, kijkt me bezorgd aan.
'Ja, eigenlijk wel.'
'Kom, ik til je op.' Hij helpt me van de bank af en zegt dat ik hem moet vasthouden. Zodra ik mijn armen om zijn nek geslagen heb, tilt hij me op en sla ik mijn benen om hem heen. Liefdevol drukt hij een kus op mijn lippen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. In zijn slaapkamer legt hij me op bed en komt bij me zitten. 'Je moet de komende tijd maar weer veel rusten.'
Ik laat een diepe zucht los. 'Dat moet inderdaad maar.'
'Ga nu eerst maar proberen te slapen. Dat zal je goed doen.' Lucian kust me en verlaat de kamer. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen. Elke keer als ik bijna in slaap val schrik ik wakker en ben ik bang dat er iemand bij me is. Ik voel een hand op mijn bovenbeen en geef een gil. Direct herinner ik me iets dat in de discotheek gebeurde vannacht. Er was iemand bij me en hij raakte me aan terwijl ik dat niet wilde. Een vies gevoel bekruipt me en ik ril.
'Schatje..' Lucian neemt me in zijn armen en trekt me over het matras naar zich toe. Ik wist niet dat hij ook op bed was gegaan. Maar hij is natuurlijk de hele nacht wakker geweest. 'Gaat het met je?'
'Ik weet weer wat er vannacht gebeurd is.' Zeg ik zacht terwijl ik uit bed ga en mijn satijnen kamerjas aandoe. In de keuken schenk ik een glas melk voor mezelf in en denk aan vannacht. Alles leek zo wazig en toen kwam die jongen bij me, die me mee nam naar de mannentoiletten. Daar vertelde hij me dat hij iets in mijn drankje gedaan had. Hoe heeft hij dat ooit kunnen doen? Er was aldoor wel iemand bij als ik wegliep van mijn drinken. Ik schrik me kapot als ik iets op mijn kont voel en draai me bang om. Tot mijn grote opluchting is het Lucian. 'Wat is er toch, Kitten?' Hij kijkt me bezorgd aan en streelt mijn wang. Kan ik hem dit vertellen? Het moet eigenlijk wel..
'Ik weet niet hoe het kon, maar iemand had iets in mijn drankje gestopt waardoor ik niet helder was. Hij nam me mee naar de wc's en toen-' Ik kan mijn zin niet afmaken en kijk naar de katten, die in samen in de mand aan de verwarming liggen.
De man voor me legt zijn hand op mijn kin en laat me weer in zijn prachtige ogen kijken. 'Zeg dat hij je niet misbruikt heeft!?'
Ik zie weer voor me hoe de persoon zijn vingers ruw in me duwde en me pijn deed. 'Weet ik niet. Hij- Vallen vingers ook onder verkrachting?' Vraag ik zacht.
'Ja, dat is ook verkrachting.' Lucian moet zich inhouden om niet boos te worden en meteen de dader te achterhalen. Hij trekt me in een stevige omhelzing en ik voel me veilig.
'Het was maar heel even, gelukkig. Daarna waren Olivia en twee anderen er ook.' Ik leg mijn hoofd tegen zijn blote borstkas en geniet van het huid op huid contact. 'Hij zei dat hij het van Danny moest doen. En volgens mij kent Olivia hem. Ik dacht tenminste dat hij bij haar groep vrienden zat de hele avond.'
'Ik zal haar zometeen vragen of ze weet wie het was. En ik zal regelen dat er iemand komt zodat je aangifte kan doen.'
Kort knik ik. 'Als Olivia en die andere twee er niet op dat moment aankwamen, had hij mijn keel denk ik niet los gelaten. Ik zag sterretjes en dacht echt dat het mijn einde zou worden. Het was-' Mijn stem breekt en de eerste tranen glijden over mijn wangen. 'Ik was zo bang..'
'Het is oké, liefje. Hij zal niet meer bij je in de buurt komen.' De man legt zijn hand op de zijkant van mijn hoofd en speelt met mijn haar. Liefdevol drukt hij zijn lippen op mijn kruin en sust dat het allemaal goed komt. 'Ik zorg er persoonlijk voor dat hij een paar jaar in de bak terecht komt. Danny ook maar direct. En ik zal proberen te regelen dat ze ook een straat- en contactverbod krijgen als ze ooit weer vrij komen.' Lucian laat me rustig los als ik gestopt ben met huilen. 'Gaat het weer?'
'Ja, wel iets beter nu.' Ik drink mijn glas melk leeg en ga naar de badkamer, wil douchen omdat ik me vies voel.