'Bedankt dat dit vandaag nog kon.' De cliënt geeft een kort knikje en opent de deur van mijn kantoor.
'Sommige dingen zijn nu eenmaal belangrijker dan andere. Geen dank.' Ik volg hem de gang op en zie Lisa staan met een bleek gezicht. Alsof ze een spook gezien heeft.
'Ik zal meneer de Roo naar de entree begeleiden. Jij moet direct naar Eva's kantoor.' Zegt ze gehaast, waarna ze de man voorgaat naar de receptie. Wat zou er zo dringend zijn dat ik meteen naar Eva moet? Ik kijk Lisa nog even na en ga dan naar het kantoor van Eva, klop op de deur. Als ik toestemming krijg om binnen te komen, open ik de deur. Tot mijn grote verbazing zie ik Vanessa zitten met een pak ijs tegen de zijkant van haar gezicht gedrukt.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik bezorgd als ik merk dat Vanessa pijn heeft. Als ze niets zegt, kijk ik naar Eva voor een antwoord.
'Pascal heeft haar geslagen en nu is ze misselijk en heeft hoofdpijn.'
'Waarom heb je haar niet in mijn kantoor op de bank gelegd?' Dat had ze toch best kunnen doen?
'Je had een belangrijke bespreking en ik wilde je niet storen daarin.' Legt de zwartharige vrouw uit.
'Ik wilde liever blijven zitten en je ook niet storen.' Vanessa haar stem klinkt zacht.
'Gaat het met je? Heb je veel pijn? Wil je liggen?' De vragen rollen over mijn lippen door mijn bezorgdheid. Ze knikt en ik til haar op, draag haar naar mijn kantoor. 'Zo beter?' Wil ik weten als ze op de bank ligt en haar ogen sluit.
'Ja.' Ze opent haar ogen en ze vallen direct weer dicht.
'Ga maar even slapen. Ik ga naar Pascal toe. Weet je waar ze is?' Ik kijk Eva aan.
'De laatste keer dat ik haar zag, rende ze de wc's bij de receptie in.'
'Goed, dan ga ik daar eerst kijken. Denk om Vanessa.' Ik sta op en loop met grote stappen naar de damestoiletten bij de balie. Eén van de twee hokjes is op slot. 'Pascal, kom hier.'
'Laat me met rust!' Roept ze boos terug.
'Ik wil met je praten.'
'Ik heb je niets te zeggen!' Ze snikt hoorbaar en ik leun tegen de wasbak aan.
'Pas, waarom ga je niet naar huis om bij te komen? Het is duidelijk dat je wat extra rust kunt gebruiken.' Ik krijg geen reactie en hoor niet veel later het slot van het wc-hokje omdraaien. Pascal komt naar buiten met een betraand gezicht en rode ogen van het huilen. 'Kom hier.' Ik open mijn armen uitnodigend en ze komt naar me toe. Als ze dichtbij genoeg is, sla ik mijn armen om haar heen.
'Dit heb ik gemist.' Zegt ze zacht.
'Vertel nou wat er is.' Ik heb geen zin in haar zielige spelletjes.
'Ik ben gewoon zo jaloers. Jij en Vanessa krijgen misschien binnenkort wel een kindje en ik niet.' Pascal maakt zich los van me en veegt haar nieuwe tranen weg. 'Ik heb een miskraam gehad.' Ze laat zich tegen de muur naar beneden zakken. 'Niet dat jij dat erg vindt. Je wilde dit kindje toch niet.'
'Pascal, je weet dat dat niet waar is. Ik wilde het kindje net zo graag als een kindje met Vanessa.'
'Waarom koos je haar?' De blondine veegt weer haar tranen weg. 'Waarom mij niet? Je kent me veel langer en wij hadden al seks. Dat hadden we zelfs nog terwijl zij aan de andere kant van de gang sliep.'
'Ja, en toen je met je pil stopte en zwanger raakte. Van mij. En dat was zeker niet de bedoeling.' Ik sla mijn armen over elkaar en blijf haar aankijken.
'Ik heb die miskraam eigenlijk wel verdiend.' Pascal staat op en maakt haar gezicht droog met de papieren uit de dispenser aan de muur. 'Vind je haar leuk? Of is ze alleen bij je voor het kind?'
'Daar kan ik je geen antwoord op geven omdat ik het zelf niet weet.'
'Lucian..' Ze loopt naar me toe en legt haar handen op mijn borstkas. Verleidelijk bijt ze op haar onderlip en ik kan niet anders dan er naar kijken. Na zo'n lange tijd weet ze natuurlijk waar ze me gek mee maakt. Vanuit het niets drukt ze haar lippen op de mijne en even verstijf ik, had dit niet verwacht. Ze opent haar mond een beetje en ik doe hetzelfde, zoen haar terug. Pascal legt haar handen in mijn nek en drukt haar lippen steviger op de mijne. Speels duw ik haar tong steeds aan de kant en ze lacht. Als ik door heb wat ik aan het doen ben en dit echt niet kan tegenover Vanessa, maak ik me los van de blonde vrouw voor me. Ik heb dan geen relatie met Vanessa, maar we zijn wel een soort van samen, op een onofficiële manier en ze is natuurlijk zwanger van me. Dus met iemand anders zoenen kan echt niet. Beide zeggen we niets en kijken elkaar alleen aan. Er hangt een vreemde lading tussen ons en ik weet niet wat ze nu van plan is. 'Ik zal maar mijn excuses gaan aanbieden aan Vanessa.' Pascal verlaat de toiletten en ik volg haar naar de receptie.
'Dat is een goed idee. En ga daarna naar huis om te rusten. Ik heb nog een paar telefoontjes te doen, dus ik zal je niet meer zien. Laat vanavond even weten hoe het met je is en doe morgen ook rustig aan.'
'Dat zal ik doen.' Ze omhelst me.
'Pas, je weet dat dit niet kan.'
'Ik weet het, maar het is zo afkicken als het van de ene op de andere dag niet meer kan. Net als seks, dat was ook dat het in een vingerknip niet meer kon.' Zacht zucht ze en laat me los. 'Wil je het me wel vertellen als ze zwanger is?'
'Als het zover is zal ik het je vertellen.' Ik ga haar nu niet vertellen dat Vanessa al zwanger is. Dat is geen goed idee na alles in de toiletten net en de zwangerschap is nog niet ver genoeg om het al aan anderen te vertellen. Ze is nog geen maand zwanger. Ik loop naar mijn kantoor en laat een diepe zucht los. Pascal kan soms erg vermoeiend zijn.