Toen de politieagenten hier waren, waaronder Hanna weer voor mij, was Olivia er ook al en vertelden we beide wat zich vannacht afgespeeld had. Ik moest alle vieze en beschamende details geven, zoals het moment dat hij mijn borsten aanraakte en hij met zijn vingers bij me binnendrong. Die herinneringen hoop ik zo snel mogelijk te vergeten, al zal dat wel nooit gebeuren. Dat is vaak zo bij deze gebeurtenissen. Ik was blij dat ik alleen met de vrouwelijke agent in de slaapkamer was, waar ik sliep voordat ik seks had met Lucian. De aangifte luchtte erg op en na die tijd voelde ik me beter. De agenten vertelden dat ze de jongen die me verkrachtte al opgepakt hadden gisteravond. Ik was blij om dat te horen. Als hij nog vrij rondliep durfde ik echt niet meer over straat!
-
-
'Gaat het echt wel met je?' Vraagt Lucian zodra ik voor de tweede keer vandaag onder de douche vandaan kom, omdat ik me nog steeds vies voelde. Hij neemt mijn gezicht in zijn handen en dwingt me hem aan te kijken. Ik richt mijn ogen naar beneden en zeg niets. 'Ik zie aan je dat je nog steeds twijfelt over het kindje.'
'Ik ben gewoon bang dat je me uiteindelijk niet meer wil zien, omdat Pascal ook zwanger is en zij eerder bevalt.' Een diepe zucht verlaat mijn lippen en ik maak me los uit de handen van de man voor me. 'En ik heb drugs gehad. Dat is niet goed voor het kindje..'
'Eenmalig zal vast niet erg zijn. En het was een kleine dosis. Het komt echt wel goed met ons kleintje.' Hij legt een hand op mijn platte buik en zenuwachtig gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. 'Ik wil niets liever dan een kindje met jou en zal je echt niet aan de kant zetten voor Pascal. Maak je geen zorgen.' Zijn woorden nemen het zenuwachtige gevoel niet weg en ik maak me los van hem, ga met opgetrokken benen op de bank zitten. 'Je twijfelt nog steeds, hè?' De man komt naast me zitten en wacht rustig af tot ik iets zeg. Maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Ja, ik twijfel heel erg over de zwangerschap en of ik dit wel wil en kan. Straks kan ik het niet combineren met het laatste half jaar van mijn opleiding en haal ik mijn diploma niet! Wat heb ik mezelf aangedaan door in te stemmen met de plannen van Lucian? Ik ben head over heels voor hem gevallen bij onze eerste ontmoeting en het gaat hem alleen maar om een kind van mij. Hij geeft niets om me, maar doet dit alles alleen om mij bij zich te houden tot de baby er is! Het stomme is dat ik dit altijd had gewild en nu het zover is, wil ik het niet meer op deze manier. Net als ik iets wil zeggen gaat de telefoon van Lucian. Hij verrekt geen spier en blijft naar me kijken, maar ik hou me stil en na een paar seconden neemt hij toch zijn mobiel op. Ik luister niet en kijk naar de katten die aan het spelen zijn met een veer aan een stokje met zuignap. Pas als Lucian zijn mobiel weglegt en opstaat, kijk ik naar hem. 'Kom schatje, we moeten heel even naar kantoor.'
'Moet ik per se mee?' Ik weet zijn antwoord al zodra ik dit gevraagd heb.
'Ja, ik ga je niet alleen laten na vannacht.' De man helpt me van de bank af en neemt me mee naar de slaapkamer, waar we ons omkleden. In de nieuwe, levensgrote spiegel bekijk ik mezelf als ik in mijn ondergoed sta. Aan mijn buik is nog niets te zien en daar ben ik blij om. Er is bij vier weken natuurlijk nog niets te zien van een groeiend buikje. Het idee zwanger te zijn is zo raar en ik kan het nog niet helemaal geloven. Ik schrik van Lucian die zijn handen op mijn heupen legt als hij achter me is komen staan. 'Sorry liefje, ik wilde je niet laten schrikken.' Zijn handen glijden naar mijn buik en hij komt tegen me aanstaan. Zacht geeft hij me kusjes in mijn hals en kijkt via de spiegel in mijn ogen. 'Waarom twijfel je zo, Kitten?'
'Omdat ik nog zo jong ben, ik ga nog naar school en ik ken je amper.' Ik zucht diep. 'En dan dat met Pascal en wat er vannacht gebeurd is.. Ik weet niet of ik dit wel kan.' Het kost me moeite mijn tranen te bedwingen.
De man draait me om en neemt mijn gezicht tussen zijn handen, laat me in zijn ogen kijken. 'Je kan het wel, schatje. Het is altijd spannend, vooral de eerste keer. Maar het komt echt wel goed. En je doet dit niet in je eentje.' Liefdevol drukt hij zijn lippen op de mijne. Veel te snel laat hij me weer los en gaat verder met het aandoen van zijn laatste kledingstukken. Ik volg zijn voorbeeld en ben vijf minuten later ook aangekleed. 'Ben je klaar om te gaan?' Ik knik en volg hem naar de garage.