'Mevrouw Vanessa Dijkstra?'

Als ik mijn naam hoor kijk ik om en zie een man van ongeveer in de veertig achter me staan. Hij draagt een net pak en heeft een klein kaartje in zijn hand. Wat zou hij van me willen? Ik deel een onzekere blik met mijn beste vriendin, die naast me zit en sta op.

'D- dat ben ik.' Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten.

De man strekt zijn hand naar me uit en ik neem die aan. Hij kijkt duidelijk van mijn linkeroog naar mijn rechter en weer terug naar mijn linker. Dit is precies waarom ik normaal gesproken gekleurde lenzen draag. Na alle jaren dat ik leef ben ik het nog steeds niet helemaal gewend dat mensen die me niet kennen dat doen. Niemand verwacht iemand te zien met heterochromie, twee verschillende kleuren ogen. Mijn linkeroog is blauw en de rechter groen. 'John Visser, secretaris van advocatenkantoor Ramakers.' Na een stevige handgreep laat hij mijn hand los. 'Ik ben hier om u een baan aan te bieden.'

'Een baan? Waarom?' Welke idioot zou een student van 23 een baan willen aanbieden? Zijn mensen van mijn leeftijd niet veel te duur? Ik kan eigenlijk wel wat extra geld kunnen gebruiken naast mijn studiefinanciering en lening. 'Ik heb geen tijd naast mijn studie.'

'Mijnheer Ramakers heeft mij de opdracht gegeven u dit aanbod te doen. Natuurlijk hebt u het recht dit af te wijzen.' Hij geeft me het kaartje dat hij vast heeft en ik kijk wat er op staat. Advocatenkantoor L. T. Ramakers, met daaronder een telefoonnummer en een adres. De straat is hier vlakbij. 'Mocht u geïnteresseerd zijn, kunt u aan de receptie vragen om een contract.' Deze man is wel extreem formeel, wat me doet denken dat het bedrijf ook weg strikt en formeel moet zijn. Is dat wel een geschikte plek voor me?

'Moet ik niet solliciteren?' Verbaast kijk ik de persoon voor me aan.

'Nee, u bent persoonlijk geselecteerd door mijnheer Ramakers.'

'Hoe kent hij mij? Volgens mij heb ik geen profielen op sites voor mensen die een baan zoeken.' Ik snap niet hoe hij bij mij terecht is gekomen.

'Daar kan ik geen antwoord op geven omdat ik dat niet weet. U kunt dit met de baas zelf bespreken als u de baan aangenomen hebt.'

'Oh, zo dus. Wat zijn de werkzaamheden eigenlijk?' Ik ga niet zomaar een baan aannemen waarvan ik niet weet wat ik moet gaan doen. Straks word ik hoer, ofzo. Dikke middelvinger.

'U zult vooral schoonmaakwerkzaamheden doen. En mijnheer Ramakers vindt het geen probleem rekening te houden met uw studie.' John Visser houdt zijn handen achter zijn rug. Schoonmaken dus, dat kan ik wel. Ik heb vaker baantjes gehad waarbij ik moest schoonmaken. 'Ik kan u verzekeren dat de uren per week meevallen en het salaris hoger dan de minimum is. Mijnheer Ramakers weet dat schoonmaken geen leuke baan is en biedt daarom een hoger salaris.'

'Het is al een tijdje geleden dat ik ergens gewerkt heb. Ik weet niet precies meer wat het minimumloon is voor mijn leeftijd.'

'Acht euro en tachtig cent is het minimumloon voor uw leeftijd bij een werkweek van veertig uren. Mijnheer Ramakers biedt u vijftien euro per uur aan voor plusminus twee uur per avond en een paar uur in de weekenden.' Van wat hij zegt valt mijn mond bijna open. Vijftien euro per uur voor maar tien uur werken na school?! 'Ik zal u nu verlaten zodat u kunt nadenken over het aanbod. Als u het wilt aannemen kunt u het kantoor binnen stappen en bij de balie naar het contract vragen.'

'Ik ehm.. zal er over nadenken.' Laat ik weten. De man knikt naar me en loopt het schoolplein af. 'Dat was vreemd.' Zeg ik tegen mijn beste vriendin.

'Zeg dat wel.' Olivia kijkt naar de man die nu een auto in stapt. 'Ga je het aannemen?'

'Ik denk het wel. Kan wel wat extra geld gebruiken.'

'Kan je een goed woordje voor me doen als je er werkt? Ik wil ook wel werken voor dat salaris.' Ze pakt het visitekaartje van me over en bekijkt het. 'Denk je dat die Ramakers man knap is?'

'Dude, nee. Hij is vast een vieze, oude man van in de vijftig of nog ouder.'

'True. Zal ik met je mee gaan naar dat bedrijf na school?'

'Ik weet nog niet eens of ik daar wel wil werken.'

'Waarom niet? Deze kans moet je niet laten lopen. Het salaris is echt goed en je kan het prima met school combineren.'

'Dat is waar. Maar ik vertrouw het niet zo. Straks laten ze me hoeren.' Als ik iets niet wil is het seks hebben. Laat mij maar mooi nog een aantal jaren maagd blijven.

'Hmm, dat zal wel niet. De man die hier net voor je was leek niet op iemand die iets met hoeren doet.'

'Maar misschien die Ramakers persoon wel.' Ik kijk mijn beste vriendin aan met een opgetrokken wenkbrauw en ben erg blij als de bel gaat omdat de laatste pauze van de dag voorbij is. 'Nog twee uurtjes les en we zijn vrij.'

'Ik kan niet wachten. Beter geeft Bos ons geen huiswerk. We hebben al genoeg dat we dit weekend moeten maken.' Olivia zwaait haar tas op haar rug en ik volg haar voorbeeld.

'Hem kennende wel.' Zucht ik. Samen lopen we naar de les biologie die we nu hebben van meneer Bos.