Als we onze lunch gegeten hebben gaan we alvast naar de zaal waar onze volgende les is en op het moment dat we daar aankomen gaat de bel.
'Ben je zenuwachtig om het contract weer in te leveren?' Wil Olivia weten.
'Nee, valt mee. Ik ben wel heel blij dat ik niet hoefde te solliciteren.'
'Zo een baan in je handen geworpen krijgen is wel chill. Wil je dat uit school eerst doen?'
'Ja, laten we dat doen en daarna naar jouw huis gaan.' Ik kijk naar de natuurkundedocent die het lokaal opent en alle leerlingen naar binnen laat. Zelf komt hij als laatst binnen en verontschuldigt zich dat hij iets later was. Zodra hij zijn spullen voor elkaar heeft begint hij met de les.
-
-
Anderhalf uur later is het college afgelopen en gaan Olivia en ik naar de volgende les, biologie. Gelukkig ook de laatste les van vandaag. Zoals gewoonlijk geeft meneer Bos bergen huiswerk op voor het weekend. Leuk, erg leuk. Daar moeten we met de hele klas eens over klagen. Na deze les fiets ik met Olivia naar het advocatenkantoor.
'Oeh, ziet er veelbelovend uit.' Mijn beste vriendin kijkt haar ogen uit bij het gebouw. 'Ik had het groter verwacht.'
'Nou, beter van niet. Dat is ook meer schoonmaakwerk.'
'True. Kom, we gaan naar binnen!' Olivia springt vrolijk op en neer op haar plaats.
'Doos.' Lachend haal ik de envelop met het contract er in uit mijn tas en ga het kantoorpand binnen. Nog voordat de schuifdeuren achter ons sluiten, staat Lisa ons al op te wachten.
'Vanessa, wat leuk om je zo snel hier weer te zien.' Ze geeft me een hand en daarna Olivia ook. De vrouw gebaart ons in de wachtruimte te gaan zitten, die in de hoek van de aankomsthal is. 'Kan ik jullie iets te drinken aanbieden?'
'Nee, bedankt.' Zeggen mijn beste vriendin en ik tegelijk. Lisa lacht vriendelijk en komt tegenover ons op de bank zitten.
'Was je ene oog nou iets groener, of heb ik dat gister verkeerd gezien?'
'Dat klopt, normaal draag ik dagelijks lenzen zodat niemand me raar blijft aankijken. Gister had ik daar geen zin in.'
'Echt? Vind je dat niet zonde? Je ogen zijn zo mooi met de verschillen.' Ze laat me blozen door haar woorden.
'Dat is waar, maar ik hou niet van al de aandacht en vragen die ik dan krijg.'
'Ik kan me dat goed voorstellen. Had je vragen over het contract?' Tot mijn opluchting begint ze over een ander onderwerp.
'Nee, het is wel duidelijk.' Ik geef haar de envelop aan en ze opent het.
'Gelukkig.' Snel kijkt ze alle bladzijden door. 'Het is erg kort van tevoren, maar zou je maandag kunnen en willen beginnen?'
'Ja, dat is prima.'
'Dat is fijn. Onze huidige schoonmaakster gaat dan op vakantie. Vandaar dat we je zo snel nodig hebben.'
'Geen probleem. Hoe laat moet ik er zijn?'
'We moeten je rooster nog samenstellen, gezien we niet weten hoe je lesuren zijn. Hoe laat ben je maandag vrij?' Lisa pakt een pen.
'Vier uur.' Ik zie de vrouw voor me de datum van maandag opschrijven en daarachter dat ik om vier uur vrij ben.
'En wat vind je een makkelijke tijd om hier te zijn?'
'Vijf uur? Dan kan ik thuis nog even snel eten en me omkleden.'
'Prima, ik noteer het. Had je nog vragen?' Ze schrijft bij de rest dat ik er rond vijf uur ben.
'Niet dat ik nu weet.'
'Oké, als je nog wel iets te binnen schiet, kan je het nummer op het visitekaartje bellen en krijg je Pascal of mij aan de lijn. We zijn van maandag tot zaterdag van tien uur in de ochtend tot zes uur in de avond beschikbaar. Dat zijn ook direct de openingstijden van het kantoor voor cliënten.' Legt de blonde vrouw uit. 'Doe niet te dikke kleding aan, het kan hier al snel warm worden als er geen airco in de buurt is. We hebben die niet over al. Doe maar geen korte kleding aan, in verband met de schoonmaakmiddelen.'
'Dat is een goed idee.' Oude kleding lijkt me het handigst. Ik wil geen vlekken van schoonmaakmiddelen in mijn nieuwe kleding.
'Goed, dit was het eerst.' Lisa staat op en wij volgen haar voorbeeld. 'Dan zie ik je maandag weer.' Ze gaat ons voor naar de uitgang en geeft ons beide een hand voordat we het gebouw uitlopen.
'Ze zijn daar inderdaad erg goed gekleed. Zelfs ik kan daar jaloers op zijn.'
'Ik zei toch.' Nadat ik mijn fiets van het slot gehaald heb stap ik op en wacht op Olivia.
'Dan gaan we jou nu net zo mooi maken.' Ze springt op haar fiets en we rijden richting haar huis.
-
-
Drie uur later heeft Olivia me omgetoverd tot wat zij een echte secretaresse vindt. Zelf heb ik het nog niet gezien omdat ze de spiegel bedekt heeft met een laken. Ze heeft me in een crèmekleurige kokerrok gehesen, me in een witte blouse gewerkt, mijn bruine haar ingevlochten en mijn make-up gedaan. Een mooie smokey-eye met bruintinten. Het vinden van een tint van een andere kleur die bij beide ogen past is soms best veel werk. De ene tint groen kan wel mooi lijken bij het ene oog en bij de andere niet. Ook maken sommige kleuren de verschillen nog duidelijker en dat wil ik ook niet hebben. Nog een reden waarom ik liever gekleurde lenzen draag. Er hangt een lange, niet te opvallende, goudkleurige ketting met zwarte platte stenen aan één kant om mijn nek en ik heb een brede, bruine leren riem om mijn middel. Alleen de hoge hakken missen nog.
'Tadaa!' Olivia houdt een paar hoge naaldhakken boven haar hoofd, die ze net onder haar bed gevonden heeft. 'Hup, doe ze aan.'
'Je moet me helpen met lopen.' Ik ga op haar bed zitten en trek de hakken aan. Mijn beste vriendin helpt me met opstaan en brengt me naar de levensgrote spiegel. 'Holy shit.' Is het enige wat ik uit weet te brengen als ik mezelf zie, nadat ze het laken er af heeft gehaald. Ik herken mezelf niet eens meer, ben net een heuse secretaresse. 'Oli, je bent een monstermeid.' Complimenteer ik haar.
'I know. Dank je.' Ze lacht tevreden om haar creatie. 'Zo pas je perfect tussen de twee die bij het advocatenkantoor werken.'
'Zeg dat wel.' Ik kan mijn ogen niet van mezelf af houden. Wat een verandering. Als ik nu de straat op zou gaan zou ik bij menig man het hoofd op hol brengen. 'Mag ik je opmaken voor je eerste werkdag? Straks is je baas super knap.'
'Nee, bedankt. Ik ben niet van plan verliefd te worden. En daarnaast zal hij wel een oude man zijn. Een jaar of veertig, vijftig.'
'Hmm, ja, die kans is heel groot. Ik ben toch wel benieuwd wat voor iemand je baas is. Maak eens stiekem een foto als je de kans hebt.'
'Echt niet. Je komt maar mee als je hem zo graag eens wil zien.' Ik lach en doe de hoge hakken weer uit.