เช้าตรู่บริเวณประตูทางเข้าวัดของศาสนาพุทธเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ดูจากภายนอกก็ค่อยข้างจะเสื่อมโทรม
ลุกค์ที่เดินสวมแจ็กเก็ตหนังกางเกงยีนส์เดินผ่านประตูหินที่แกะสลักลวดลายอันบรรจงวิจิตรของป่าหินมพานต์ แต่แล้วก็มาสะดุดตากับชุดของอิเลฟเวนท์ทื่ยืนอยู่ข้างในบริเวณวัด
อิเลฟเวนท์ที่กลับนุ่งห่มผ้าสาหรี่ปักกรองสีม่วงสวยลายของดอกกล้วยไม้ เธอหลับตายืนทำสมาธิอยู่หน้าพระประธานพระพุทธรูปเก่าๆ ที่มีร่องรอยเสื่อมสภาพตามกาลเวลา
และลุกค์ก็กำลังเดินผ่านกลิ่นควันธูปจางๆ จากกระถางธูปโบราณเก่าๆ พวกนั้นผ่านเข้าไปหาเธอ และเขาที่เข้าไปยืนหลับตาและทำอย่างเหมือนที่เธอทำ แต่เขาก็ทำไม่ได้นานสักเท่าไหร่ ทั้งเขาและเธอก็ลืมตาขึ้นมาแทบๆ จะพร้อม ๆ กัน
"คือว่า... "
" ผม..ไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้ามาคอยขัดจังหวะการขอพรของคุณ ! " เขาตั้งใจที่บอกว่าไม่ตั้งใจจะมารบกวน
แต่อิเลฟเวนท์กลับตั้งใจพนมมือและไหว้พระพุทธรูปองค์นั้นอย่างช้า ๆ และเธอก็ยังค่อยๆ เงยหน้ากลับขึ้นมาช้าๆ ด้วย
" เปล่า ! "
" ฉันก็แค่ออกมาหาที่สงบ ๆ เพื่อขบคิด ! "
" และทบทวนบางอย่างเรื่องงานก็เท่านั้น " และเธอก็แค่อธิบาย
แต่ว่าเขาที่พยักหน้ารับรู้ไปสองสามครั้ง และยังคอยมองไปรอบๆ
" วัดที่นี้... "
" ถ้าหากว่าเทียบกับวัดอื่นๆ ในละแวกเดียวกัน "
" ที่นี้..ก็ดูเหมือนที่จะเก่าแก่และทรุดโทรมไปค่อนข้างมากเลยทีเดียว " และเขาก็เล่าๆ อย่างที่เห็น
" เก่าไปใหม่มา !! "
" มันเป็นเรื่องของวัฏจักร !! " เขาแค่แสดงความคิดเห็นออกไปต่างๆ นานา
และมิหนำซ้ำเธอก็ไม่ได้จะหันมาและปฏิเสธเขา
" เก่าไปใหม่มา " เธอเผยรอยยิ้มเล็กๆ
" มันคือเรื่องของ..วัฎจักรก็จริง แต่ว่า.... ! ."
" กฎ...ของธรรมชาติ !! "
" ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยน... " เธอที่ยังคงเชื่ออย่างสนิทใจ
เขาหยักหน้าให้กันอีกสองสามครั้งอยู่เรื่อยๆ
" อันที่จริง !! "
" ผมเองก็เคยออกไปหาที่สงบๆ คอยคิดเรื่องงานเป็นอาทิตย์ ๆ อยู่เหมือนกันละนะ " เขาที่เหมือนจะนึกขึ้นมาจนต้องชวนคุยไปเรื่อย
และเธอก็พยักหน้าอีก
" คุณเนี้ยนะ... !! " เธอที่คาดไม่ถึง
" ก็เวลาที่จิตตกมากๆ " เขาตอบพลางและเดินตามเธอพลาง
" แล้วคุณไปหาที่สงบ ๆ ที่ไหนมาบ้างละ ลุกค์ !! " เธอหันมาสนใจเขาทันทีในระหว่างที่เดินออกจากประตูวัดโบราณ
" เห้อ.... !! " เสียงถอนหายใจหนักๆ ของอีกฝั่งดังขึ้นมา
" ก็เข้าป่านะซี้..!! " และเขาก็จำเป็นจะต้องบอกเธออกไปตรงๆ เหมือนกัน
" ลองทำเหมือนๆ ที่พระเจ้าของพวกคุณเคยทำ " และยิ่งคิดเขาก็ยิ่งรู้สึกแย่ เพราะกลับมาคิด ๆ ดูตอนนั้นเขาก็เหมือนกับเด็กอนุบาลจริงๆ
เธอยิ้มๆ
" ไม่อยากจะเชื่อ !"
" แล้วคุณ... ได้อะไรกลับมาบ้าง !! " และจนเธออยากจะรู้
เขาพยักหน้าอีก
" ก็.....น้ำหนักที่ลดไปเกือบๆ จะ 10 ปอนด์ "
" และโรคไข้มาลาเรียที่ต้องใช้เวลารักษาไปเป็นอาทิตย์ ๆ " เขายอมรับหน้าตาเฉยในที่สุด แต่พอหันไปแล้วอิเลฟเวนท์กลับยิ้มไม่หุบ
" ผมขอโทษ !! " และเขาถึงต้องรีบเอ่ยคำขอโทษอิเลฟเวนท์กับเหตุการณ์เมื่อคืน แต่เธอกลับไม่ยอมพูดอะไรออกมา และได้แต่หมอบรอยยิ้มจางๆ ส่งกลับมาให้
" ก่อนออกมาเจอคุณที่นี้ ! " จนกระทั่งเขาเริ่มอธิบายที่มาที่ไป
" ผมบังเอิญได้เจอกับ ! "
" ลูกชายและลูกสาวของเจ้าของโรงแรม "
" ทั้ง... ลูกชายและก็ลูกสาวของท่านนายพลชาลีฟ !! " เขายอมรับว่ากำลังเริ่มรู้สึกผิดต่อเธอ
อิเลฟเวนท์ยังคงหมอบรอยยิ้มจางๆ ให้กับเขาอยู่ตลอดเวลา
" มิน่าละ " เธอยิ้มๆ
" อีเลฟเวนท์ !! " แต่ว่าเขาก็ยังสงสัย
" ทำไม "
" คุณถึงไม่ยอมบอกผมสักคำว่า ! "
" คุณ "
" เคยช่วยชีวิตภรรยากับพวกลูกๆ ของเขาเอาไว้ " เพราะว่าเขาอยากรู้
"เรื่องแค่นี้เอง " และเธอก็ตอบอย่างเรียบง่าย
ลุกค์พยักหน้า
" อืม...
" เรื่องแค่นี้เอง "
" งั้นเหรอ "
" ก็นั่นซินะ !! " เขาที่พอจะเข้าใจอิเลฟเวนท์ได้ง่ายๆ อยู่เหมือนกัน
" แต่น่าแปลก... "
" ที่...ผมเองก็กลับคิดว่า ! "
" คุณต้องการ !! "
" อยากที่จะให้ใครๆ ได้ทำความรู้จักกับตัวตนของคุณในแบบนั้น ! " เพราะว่าเขาก็ยังอยากจะรู้เรื่องของอิเลฟเวนท์ให้มากขึ้นอีก
แต่คราวนี้เธอส่ายหน้า
" เจ้าหน้าที่... ! "
" ลุกค์ !! " เขาที่จู่ๆ ก็ตัดบทและพยายามที่จะสบตาของเธอ
" เรียก..ลุกค์ ! อย่างเดิมเถอะ " เขายินดีถ้าหากว่าเธอนั้นเต็มใจ แต่ทว่ารอยยิ้มที่แสนจะบางเบาของอิเลฟเวนท์ที่ส่งกลับมามันช่างน่าประหลาด
และเธอก็เป็นฝ่ายยื่นมือขวาออกมารอ
" ขอบคุณนะ ! "
" ลุกค์!! " เธอขอบคุณเขา
เพราะฉะนั้นเขากับเธอก็เลยได้จับมือกัน และเป็นครั้งแรกที่ได้หมอบรอยยิ้มให้กันอย่างตรงไปตรงมา
แต่ในระหว่างที่พวกเขาเดินทางกลับไปโรงแรม เขาที่ยังไงๆ ก็ยังไม่ยอมหายสงสัยเรื่อง ๆ นั้น
" แล้วไอ้เรื่องที่ว่า... "
" ความสามารถพิเศษเฉพาะบุคคลของคุณ !! "
" พวกมันคืออะไรกันแน่ " เขาที่อดสงสัยจริงๆ จังๆ ไปด้วยไม่ได้
เธอที่เหมือนๆ จะคิดก่อนและถึงตอบ
" อืม... "
"คุณไม่ได้... !! "
" สนิทกับฉันมากขนาดนั้นนะ "
" ลุกค์ !! " แต่เธอก็ทำได้แค่บอกปัด !
เขาเลิ่กลักไปหนึ่งที
" อ่า...หะ"
" ก็นั้น... !!! "
" อีกละซินะ " จนสุดท้ายแล้ว เขาที่ดูเหมือนจะทำอะไรไปไม่ได้นอกซะจาก ! เขาต้องเอามันมาแอบคิดเองเออเองอยู่ในใจเงียบๆ ไประหว่างทาง
และจะว่าไปความคิดของเขาตอนนี้นะเหรอ !!!
" เนี้ยนะเหรอ ! "
"แม่พระ !!! "
"ฟังดูยังไงๆ อีเลฟเวนท์.. !!
" เธอ. !! มันก็เป็นได้แค่ นางแม่มดตัวแสบชัด ๆ "
รถคาดิแลคขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำข้าไปจอดอยู่ที่แถวๆ หน้าประตูรั้วเหล็กขนาดใหญ่ รั้วเหล็กลวดหนามที่มีความยาวคลอบคลุมพื้นที่ชายป่า และกินพื้นที่โดยประมาณเกือบๆ 100 เอเคอร์ และมิหนำซ้ำบริเวณภายในรั้วลวดหนามก็ยังจะมีผู้คนทั้งชายและก็ทั้งหญิงนับร้อย ทั้งชาวตะวันตกและชาวตะวันออกคอยเดินขวักไขว่ และพวกคนที่อยู่หลังรั้วลวดหนามกำลังขะมักเขม้นช่วยกันคลื่อนย้ายนำรถยนต์ยี่ห้อหรูหลายร้อยคันเอาเข้าไปจอดเก็บเอาไว้ในตู้คอนเทรนเนอร์ขนาดใหญ่ที่จอดรออยู่อีกหลายสิบตู้
อิเลฟเวนท์เพิ่งจะก้าวเท้าเดินลงมาจากรถคาดิแลคทันทีที่จอดสนิทที่หน้าบ้านพัก โทรมๆ มองอย่างกับค่ายลี้ภัย แต่เธอก็ยังชอบโบกมือทักทายคนที่อยู่ภายในรั้วลวดหนามพวกนั้น มิหนำซ้ำพวกคนที่นี้ก็ยังโบกไม้โบกมือต้อนรับด้วยความดีใจ
แต่ว่าลุกค์ที่ก็เพิ่งจะก้าวเท้าเดินลงมาจากรถ และเขาก็ยังต้องคอยหันออกไปมองรอบๆ จนสังเกตเห็นผู้ชายสวมกางเกงคล้ายพวกทหารผิวสีเข้มตัวใหญ่ ๆ หัวล้านเป็นเงา และน้ำหนักที่น่าจะเกินๆ 200 ปอนด์ และพวกเขาก็เดินตรงเข้ามาหาอิเลฟเวนท์พร้อมๆ กับพวกลูกน้องที่พากันถืออาวุธครบมือติดสอยห้อยตาม
อิเลฟเวนท์ที่แทบพุ่งเข้าไปสวมกอดกับผู้ชายคนนั้นทันทีที่เจอ
" คิดถึงมากกกกก... !!! " เธอรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันทีที่ได้เจอ
"เป็นไงมั้ง !! "
" สบายดีหรือเปล่า !! " และเธอก็ดีใจสุด ๆ
ผู้ชายร่างใหญ่ทีก็ดูเต็มใจ
" ก็ยังอยู่ดี ! มีชัย ตามอัตภาพที่เห็นนี่แหละ !! "
" แล้วนี่... !! "
" อย่าบอกนะว่า.. "
" เธอจะมาโวยวายเรื่องของที่ฉันส่งของให้พวกเธอช้าครั้งก่อนนะห๊ะ !! "
" แม่สาวน้อยของฉัน !! " มิหนำซ้ำเขาที่ยังคอยหยอกล้อกับอิเลฟเวนท์อย่างสนิทสนมจนเธอยิ้มไม่ยอมหุบ
" ฉันไม่ใช่คนจู้จี้ ขี่บ่น ขนาดนั้นหรอกนะ !! " อิเลฟเวนท์กอดแขนผู้ชายคนนั้น และก็ยังชวนกันเดินๆ กลับเข้าไปข้างในบ้าน
แต่ว่าผู้ชายคนนั้นก็กลับเอาแต่ส่ายหน้าไป ๆ มา ๆ
" ไม่จู้จี้ ขี้บ่น เลยสักนิด !! "
" ก็อีแค่....ฉันทำซอสเห็ดทรัฟเฟิลหยดใส่กระเป๋าผ้าของเธอนิดเดียว !! "
" โอ๋โห... !!
" สุดท้ายเป็นไง...!! "
" ฉันโดนเธอโทรศัพท์มาแช่งเช้า ! แช่งเย็น !! จนฉันต้องรีบออกไปหาซื้อกระเป๋าผ้าใบนั้นมาให้จนได้ !! "
" พูดมาได้..ฉันไม่ใช่คนจุกจิกขนาดนั้น !! " พวกเขาที่นี้ที่ยิ่งคิดๆ ก็มีแต่จะอารมณ์เสีย
" กระเป๋าผ้าอะไร !!! "
" แพงกว่าเห็ดทรัฟเฟิลนิดเดียว !! " เขาบ่นๆ
อิเลฟเวนท์พยักหน้าให้ไปสองสามที
" ก็ฉัน !! "
" มันเป็นชะนีรักษ์โลก !! " เธอยิ้มๆ และยังไม่คิดที่จะเถียงกันสักคำจริง ๆ
"ฮ่าๆๆๆ " ผู้ชายตัวสูงใหญ่ผิวสีคนเดิมเลยอดไม่ได้หัวเราะชอบอกชอบใจ และพอพวกเขาหันกลับมาเจอคนที่อิเลฟเวนท์พามาด้วย
" แล้วนั่นใคร !! " ผู้ชายคนเดิมที่กลับมาทำเสียงเข้ม
แต่ว่าอิเลฟเวนท์ที่ต้องรีบเข้ายืนขวางกันเอาไว้ก่อน
" นี่ ! "
" เจ้าหน้าที่ฟิวส์ ลุกค์ !! "
" เขาเป็นสายลับอังกฤษ !! " เธอกำลังช่วยแนะนำ
" แล้วนี่. ก็ ไซม่อน !! "
" เขาเป็นเพื่อนฉันเอง !! " และเธอที่กำลังช่วยแนะนำเพื่อนของเธอให้ได้ทำความรู้จักกันเอาไว้
แต่ว่าไซม่อนที่รีบยื่นมือขวาออกมารอให้ไว
" สายลับอังกฤษเหรอ !!!! "
" ยินดีที่ได้รู้จัก !! " และเขาที่นี้ก็ยังรู้จักในเรื่องมารยาทเป็นอย่างดีมากกว่า ๆ เจ้าหน้าที่ของอังกฤษที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างหน้า
ลุกค์ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ยินดีที่จะยื่นมือออกมาจับกันเอาไว้
" ยินดีที่ได้รู้จัก !! "
" ไซม่อน !! " ลุกค์ที่พยายามญาติดีกันไว้
ไซ่ม่อนที่อยู่ๆ ก็ได้แต่เข้าไปยืนจดๆ จ้องๆ พวกของเธอ
" อีเฟลเวนท์ ! "
" ไหนเธอ..เคยบอกว่า เป็นพวกที่ชอบลุยเดียวยังไง !! "
" แล้วจู่ๆ ทำไม...เธอถึงได้พาคนที่พวกฉันไม่ค่อยจะชอบขี้หน้ามาเยือนกันถึงถิ่นแบบนี้ได้ !! "
" นี่ฉัน !! ขอบอกเธอไว้ก่อนเลยนะว่า ! "
" ถ้าก่อนมา.. ! เธอไม่เคลียร์กันก่อนให้เรียบร้อย !! "
" ฉันจะจับหมอนี่ !! "
" ยัดเข้าไปในหม้อทำแยมผลไม้ของฉัน ! ให้กลายเป็นแยมฝรั่งไปเลย !! "
" เชอะ !! " ไซ่ม่อนที่เอาแต่บ่นให้พวกเธอไม่หยุด
แต่อิเลฟเวนท์กลับผงกหัวให้ไซม่อนรัวๆ
" เขาโอเค !! " และก็คอนเฟิร์มด้วยตัวเอง
" ขอให้มันจริงอย่างที่พูด ! " ไซม่อนที่ก็แค่ไม่อยากที่จะมั่นอกมั่นใจสักเท่าไหร่ และพวกพ้องของเขาที่นี้ก็คอยแต่จะจ้องเล่นงานพวกสายลับอังกฤษจนตาเป็นมันอยู่แล้ว
" แล้วนี้ไปไงมาไง !! " จนไซ่ม่อนต้องรีบหันมาเปลี่ยนเรื่องคุยแทน
" เธอไปได้กันกับพวกสายลับอังกฤษ ! อีท่าไหน !!! "
" เธอถึงยอมพานายมาที่นี้ด้วย !! " ไซ่ม่อนที่ไป ๆ มา ๆ ก็ยังอยากจะเล่นงานพวกเจ้าหน้าที่อังกฤษอยู่ดี
" นี่ฉันขอบอกนายตามตรง !! "
" คุณสายลับอังกฤษ... ! "
" ถ้าหากว่า..คุณไม่คิดที่จะจริงใจกับเธอละก็ !! พวกเราจะส่งหัวรบระเบิดเมดอินอิงแลนด์ไปทิ้งบอมบ์ที่บ้านของนาย !! "
" แล้วฉัน !! ก็จะเอาศพของนายมาทำเป็นปุ๋ยชีวิภาพ ปลูกพืชผักสวนครัวกินซะ !! "
" คุณสายลับอังกฤษ !! นี่นายกำลังเข้าใจที่พวกเราพูดอย่างถ่องแท้อยู่หรือเปล่า " ไซม่อนที่ไม่ได้แค่จะขู่เล่นๆ และดูท่าทางเจ้าหน้าที่อังกฤษคนนี้ก็ใช่ย่อย
ลุกค์เหมือนจะยอมก้มหัวให้พวกเขาไปก่อน
"เข้าใจ !! "
" เข้าใจอย่างท่องแท้กันเลยทีเดียว ! " และที่เขาต้องยอมก็เพราะที่นี้ไม่ใช่อังกฤษ แต่ว่าเขาก็ยังแอบใช้สายตาค้อนอิเลฟเวนท์อยู่เบาๆ
แต่ว่าอยู่ๆ ไซม่อนก็กลับเดินควงแขนและพาอิเลฟเวนท์กลับเข้าไปข้างใน
" งั้นก็...เข้าไปหาอะไรกินกันข้างในกันก่อน ! "
" เพราะว่าข้างนอกนี้...แดดมันร้อน !! "
" เดี๋ยวแม่สาวน้อยของฉันจะไม่สบายไปอีกซะเปล่าๆ " ไซม่อนเชิญเจ้าหน้าที่อังกฤษ และยังคอยแสดงสีหน้าและแววตาคอยเป็นห่วงคนกันเองอย่างออกหน้าออกตาไปด้วยไม่ได้
อิเลฟเวนท์ทำตัวติดไซม่อนอย่างกับปลิง และเธอก็ไม่ได้คิดที่จะหันมาสนใจเพื่อนชาวอังกฤษที่มีพวกพ้องของไซม่อนคอยถือปืนตามประกบอยู่ข้างหลัง
" แม่สาวน้อย...งั้นเหรอ !! " ลุกค์บ่นๆ ในขณะที่เดินตาม
"เชอะ !!!
" ถ้าฉันเคยได้นอนกับเธอจริง ๆ ก็ดีนะซี้.... !! "
ไซม่อนกับพวกลูกน้องอีกสองสามคนช่วยพาอีเลฟเวนท์กับเจ้าหน้าที่ ๆ เป็นสายของอังกฤษเดินกลับกันเข้าไปที่ภายในบริเวณห้องครัวของพวกเขา
ห้องครัวของไซม่อนที่ดูเหมือนจะถูกใช้ไม้ก่อสร้างภายนอกอย่างสะเปะสะปะ แต่สำหรับการตกแต่งภายในและฝาผนังก็ถูกสร้างด้วยไม้เนื้อแข็งแกะสลักเป็นเรื่องเป็นราวด้วยวรรณคดีของรัสเซีย และที่เพดานของพวกเขาที่นี้ก็ยังจะเป็นแผ่นยิปซั่มสีขาวเล่นระดับ
และเผลอ ๆ ยังจะมีโคมไฟแชนเดอเลียร์ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ถูกแขวนตั้งเด่นเป็นสง่าและก็พื้นหินอ่อนบนทางเดิน เคาน์เตอร์บาร์และโต๊ะทำอาหารสุดหรูหราที่ทำมาจากหินอ่อนจากประเทศอิตาลี และตู้เก็บถ้วยชาม แก้วน้ำ ที่ถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดีจากฝีมือช่างไม้ชาวเยอรมนี
แต่ว่าอยู่ๆ ที่อิเลฟเวนท์ก็เอาแต่ยืนบิดส่ายสะโพกบิดไปบิดมาต่อหน้าพวกเขา
" ไซม่อน !! "
" ฉันอยากเข้าห้องน้ำ !! " เธอขอร้องไซ่ม่อน
และทันทีที่ไซม่อนหันไปทางลูกน้องที่ยืนอยู่สองสามคน
" ช่วยพาเธอ !!! "
" ไปเข้าห้องน้ำที่ห้องนอนของฉันทีนะ !! " ไซม่อนตั้งใจกำชับพวกลูกน้อง แต่พอคล้อยหลังพวกนั้นไป
ไซม่อนที่ก็ยังไม่ลืมว่ามีเพื่อนใหม่อยู่ด้วย
" เชิญคุณตามสบาย ! "
"คุณสายลับของอังกฤษ !! " ไซม่อนพยายามที่จะเป็นกันเองให้ถึงที่สุดเท่าๆ ที่จะทนได้ และเขาที่ต้องขอตัวหันกลับไปเข้าครัว
และลุกค์ก็เลือกนั่งลงที่เก้าอี้ๆ ที่บุด้วยผ้ากำมะหยีสีแดงๆ เลือดนกที่โต๊ะอาหารของไซม่อน แต่ว่าก็ยังจะต้องคอยสังเกตไปรอบๆ และเห็นไซม่อนที่ก็กำลังเข้าไปหยิบเอาขวดโหลที่เป็นแยมบลูเบอร์รี่ สตรอเบอร์รี่ และแยมผลไม้รวมเอาออกกลับมาวางๆ ไว้ที่โต๊ะรับประทานอาหารที่เป็นโต๊ะหินอ่อนสีขาว
และที่บนโต๊ะอาหาของพวกเขาที่นี้ก็มีทั้งจาน ช้อนส้อม มีดหั่นสเต็ก และเผลอ ๆ ก็เหมือนจะเป็นด้ามจับทองคำขาว มีแก้วน้ำทรงสูงทำมาจากคริสตัลราคาแพง แก้วไวน์แดง ไวน์ขาว และผ้าเช็ดปากที่พับเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเป็นรูป ๆ นก
" นกเหรอ !!! " ลุกส์ที่เหมือนจะฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง และยังหันไปสนใจกับขนมปังโฮลวีทแผ่นหนา ๆ กับขนมปังฝรั่งเศส ขนมปังธรรมดาๆ และก็ไวน์แดงยี่ห้อดังวางอยู่
"อันที่จริง "
" พวกคุณไม่จำเป็นต้องลำบาก !! " ลุกค์พยายามจะชวนคุย
แต่ว่าไซม่อนกลับรีบยกเอาตระกล้าผลไม้ขึ้นมาวางบนโต๊ะ
" แล้วอะไรที่ทำให้คุณสายลับอังกฤษคิดว่า... ! " ไซม่อนที่เหมือนจะคอยชักสีหน้า
" ผมกำลังทำของพวกนี้ให้คุณกิน !! " และตั้งใจถามเจ้าหน้าที่อังกฤษอย่างตรงไปตรงมาทุกๆ ครั้ง
ลุกค์ทำได้แค่ผงกหัวขึ้น ๆ ลง ๆ
" งั้นเหรอ !! "
" แล้ว... พวกคุณสองคน ! "
" ไปสนิทสนมกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ !!! " แต่เขาก็ยังหันมาและอดสงสัยไปด้วยไม่ได้
" อ้อ !! " ไซม่อนผงกหัวตามกันบ้าง
" เป็นคำถามที่ดี " และก็ชมเจ้าหน้าที่ของอังกฤษไปพลาง ๆ
" งั้น... !! "
" นี่ก็แสดงว่า.. "
" คุณเพิ่งจะรู้จักกับเธอได้ไม่นาน "
" คุณถึงพูดจาเหมือนไม่รู้จักเธอเอาซะเลย " ไซม่อนเหมือนจะดูถูกกันกลายๆ
" จริงอยู่ !! "
" ถึงพวกเราจะไม่ชอบขี้หน้าสายลับทุก ๆ คนบนโลกนี้ "
" และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ! กับพวกสายลับอังกฤษนอกคอกอย่างคุณ !! " ไซม่อนที่ตั้งหน้าตั้งตาเดินๆ เข้าหาและก็ยังต้องตั้งหน้าตั้งตาอธิบายต่อหน้าเจ้าหน้าที่อังกฤษ
" แต่ก็ใช่ว่า.."
" เธอเองจะดูคนไม่ออกซะเมื่อไหร่ !!! "
" และการที่..คุณได้เข้ามาอยู่ที่นี้ได้เกิน 5 นาที "
" และยังนั่งอยู่ได้อย่างสบายใจเชิบ....จนถึงตอนนี้ได้ !! "
" ก็เพราะ...เธอไว้ใจคุณ !! " ไซม่อนที่พอจะอธิบายก็อธิบายซะจนแจ่มแจ้ง และดูก็รู้ว่า เจ้าหน้าที่ฟิวส์ ลุกค์อะไรนั้นก็ดูจะเข้าใจได้ไม่ยาก
เพราะไซม่อนก็เห็นเขาตั้งใจฟังดี
" แล้วเป็นไงมาไง "
" คุณถึงได้มาร่วมทำภารกิจกันเดียวกันกับเธอได้ " ไซม่อนที่ยังสงสัยพวกเจ้าหน้าที่อังกฤษไม่หาย แต่พอเวลาผ่านไปเจ้าหน้าที่อังกฤษคนนี้ก็ไม่ยักจะตอบ
" ทำไม !! " ไซม่อนก็เลยจงใจที่จะเค้นถาม
" หรือว่าตอนนี้..คุณไม่ได้ทำภารกิจเดียวกันกับเธอ ! " ไซม่อนเค้นอีก
และลุกค์ที่จำใจพยักหน้ารัวๆ ไปอีกสักรอบ
" จริงๆ แล้ว ! "
" ตอนนี้..เราก็กำลังทำภารกิจด้วยกันอยู่ "
" แต่ว่า..... " อยู่ๆ เขาก็หยุดพูดเอาซะดื้อๆ
" แต่ว่าอะไร " ไซม่อนที่รอฟังคำตอบจนอดทนไม่ไหวจนทำหน้าตาจริง ๆ จังๆ เข้าใส่ และในที่สุดพวกเจ้าหน้าที่อังกฤษถึงได้ยอมเปิดปาก
ลุกค์อ้ำอึ้งนิดหน่อย
" แต่ว่า...เธอกับฉัน "
" พวกเรายังไม่เคยนอนด้วยกันเลยสักครั้ง !!! " เพราะว่าเขาก็แค่ไม่อยากทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
ไซ่ม่อนที่ก็แค่พยักหน้าให้ดูไปหนึ่งที "อืม.... !! " พร้อมๆ กับบ่นงึมๆ งำ ๆ
" ฮ่าๆๆ " แต่ว่าเสียงหัวเราะของไซม่อนที่อยู่ๆ กำลังดังขึ้นมาอีกเรื่อยๆ และยังมีทีท่าว่าชอบอกขอบใจ และชอบจนต้องยอมยกนิ้วให้เจ้าหน้าที่อังกฤษคนๆ นี้
" ดี ๆ " ไซ่ม่อนชม
"บอกกันตรง ๆ อย่างนี้แหละ "
" ผมชอบ ! "
" และเธอก็ชอบด้วย "
" แต่นี่ !! "
" คุณรู้อะไรไหม !! "
" คุณไม่จำเป็นที่จะต้องมาคิดมากเรื่องที่ว่า..... "
" พวกเราจะเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งคู่ !! "
" เพราะว่า... คุณไม่ใช่ !!! " ไซม่อนที่รีบหันมาชักสีหน้ากลับและทำทีเป็นขรึมเข้าใส่ !
" สเปคเธอ !! "
"และที่เมื่อกี้....ที่ "
" ผมถามพวกคุณไปว่า... พวกคุณไปได้กันมาอีท่าไหน !! "
" ผมก็แค่หมายถึง..... "
" เธอ...ไปใช้ปืนจ่อหัวคุณมา ! หรือว่า...เธอไปจี้จุดใจดำอะไรคุณเข้าให้ !! " เพราะว่าไซม่อนที่ก็แค่อยากจะอธิบายเรื่องของอิเลฟเวนท์ให้ฟังกันอย่างถ่องแท้
ลุกค์ที่ตั้งใจฟังตามคำบอกเล่าของไซ่ม่อน จนเขาเริ่มเก็ทเรื่องของเธอว่าเป็นแบบนี้นี่เอง
เพราะฉะนั้นไซม่อนถึงต้องคอยเข้ามาอธิบายเพิ่มเติม
" อีเลฟเวนท์.. "
" เธอเก่งเรื่องการเข้าใจคนอื่น แต่ว่า... !! "
" ภายใต้รอยยิ้มของเธอนั้น...."
" ก็เป็นอะไรที่....! "
" คาดเดาได้ยาก !!! " ไซม่อนที่พออธิบายเรื่องเกี่ยวกับเธอก็ยิ่งกลุ้มใจ
" บอกตามตรง ! "
" ผู้ชายที่อยู่ใกล้เธอมักจะมีอายุสั้น !! "
" เพราะฉะนั้นจนถึงป่านนี้ "
" มดลูกของพวกเธอถึง ! ได้ขึ้นสนิมเกราะกรังมาจนถึงป่านนี้นี่ยังไง ! " ไซม่อนที่ยิ่งคิดก็อดเป็นห่วงเธอไปด้วยไม่ได้
" และผมก็อยากจะขอเตือนคุณเอาไว้เลยนะว่า ! "
" คุณ...อย่าเผลอไปหลงเสน่ห์รอยยิ้มของเธอเข้าให้ !!
"เพราะถ้าไม่อยากนั้น.... !! "
" คุณจะกลายเป็นทาสของเธอไปตลอดชีวิตเหมือนพวกเราทุกคนนี่ยังไง !! " มิหนำซ้ำ ไซม่อนก็ยังแสดงความหวังดีอย่างคาดไม่ถึง
ลุกค์ที่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะว่าตอนนี้เขากำลังนั่งนึกไปถึงคลิป ๆ นั้นของเธอกับพวกสายลับเกาหลีใต้
"ใครบอก.. !!! "
" เพราะ...มดลูกของเธอเพิ่งจะถูกเคาะสนิมไปหมาด ๆ " เขาที่เผลอคิดจนเสียงดัง
" คุณยิ้มอะไร !! " ไซม่อนที่หูตาไวหันไปเห็นพอดี
เพราะฉะนั้น ลุกส์ถึงต้องรีบหันมาตั้งสติและหันมาสนใจแต่ไซม่อน
" เออ.... คือว่า ! " และพยายามจะเปลี่ยนเรื่องคุย
" แล้วนั้น ! "
" รูปใคร !! " ลุกค์มองไปเห็นรูปถ่ายบนพนังได้ทันเวลาพอดิบพอดี และจะว่าไปมันก็เป็นรูปถ่ายของไซม่อนกับผู้หญิงหน้าดี ๆ ที่สวมชุดว่ายน้ำสีฟ้าๆ อยู่ที่ชายหาด
ไซม่อนยิ้มร่า
" นั้นภรรยาของผมเอง !! " เขามองที่รูปถ่ายตัวเองอย่างอารมณ์ดี
" เธอเป็น....."
" เธอเป็นนางงามระดับประเทศ !! " อีเลฟเวนท์รีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่ได้ยินว่าไซม่อนกำลังพูดถึงเรื่องนี้
แต่ว่าก็ว่าไซม่อนมีเหรอจะไม่ยอมเห็นด้วยกันกับเธอ
" ก็ช่วยไม่ได้ !! " ไซม่อนที่กำลังชูคอ
" ผู้หญิงประเทศนี้ชอบผู้ชายทำอาหาร !! "
" และฉัน.... !! ก็ดันเป็นผู้ชายประเภทที่ชอบทำอาหาร !! "
" และแถมยังจะทำอาหารอร่อยฝุดๆ " ไซม่อนที่ก็ช่วยไม่ได้กับเรื่องพรสวรรค์ของตัวเอง
" ช่าย.... !! " แต่อิเลฟเวนท์ก็ไม่ยักจะปฏิเสธ
" และตอนนี้... !! "
" ฉันก็หิวแทบจะกินช้างทั้งตัวได้อยู่แล้วนะ ! "
" ไซม่อน !! "
" วันนี้มีอะไรกินมั้ง ! "
" ขอบอก...ตั้งแต่เช้ากินขนมปังมาแผ่นเดียว ! หิวมากมาย !!! " และเธอก็รีบหย่อนก้นลงไปนั่งๆ ฝั่งตรงข้ามกับลุกค์
แต่ที่แน่ๆ ไซม่อนกลับส่ายหัวให้เธอรัวๆ
" วันนี้ ! เป็นวันพระ !! " มิหนำซ้ำ ไซม่อนยังจะเดินไปที่ตู้เย็นและหยิบ ๆ เอากล่องถนอมอาหารหลาย ๆ กล่องออกมาจากตู้และเอากลับมาวางตรงหน้า
" เพราะฉะนั้น....ที่นี้ ! "
" วันนี้ ! "
" จึงมีแต่สลัดนี่ !! " และไซม่อนที่ยังต้องคอยกำชับอิเลฟเวนท์
และดูท่าทางเธอจะออกอาการเซ็งๆ ที่เพิ่งจะรู้ว่าตัวเธอต้องอดกินเนื้อไปหนึ่งมื้อใหญ่ๆ แต่ในระหว่างที่ไซม่อน กับอิเลฟเวนท์คอยเถียงกันเรื่องอาหารการกิน
ลุกค์ที่คอยแอบมองพวกเขาคุยกันอย่างสนิทสนม แต่ว่าเขาก็ยังอดให้ความสนอกสนใจกับมืออาหารที่วางอยู่ตรงหน้าอิเลฟเวนท์ไปด้วยไม่ได้
" วันนี้....!! "
" เป็นวันพระงั้นเหรอ !! " และเขาที่เผลอคิดจนเสียงดังขึ้นมา
" ใช่ !! " ไซม่อนที่หูไวตาไวจนต้องรีบหัน
" พวกเราจะทานมังสวิรัติกันทุก ๆ อาทิตย์ "
" และวันนี้ก็เป็นวันพุธ ! "
"และมันก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของฉันด้วย "
" เพราะฉะนั้น ! "
" ทุก ๆ วันพุธก็เลยต้องกลายเป็นวันพระไปโดยปริยาย " ไซม่อนอธิบายอย่างหน้าตาเฉย
ลุกค์รีบพยักหน้า
" เป็นแบบนี้นี่เอง " เขารู้ความจริงเข้าจนได้ แต่ว่าในระหว่างที่ไซม่อนกำลังถือกล้วยลูกใหญ่เอามาจัดเสิร์ฟบนจานให้พวกเขา
อิเลฟเวนท์ที่ยังจะดูเพลิดเพลินอยู่กับผลไม้และขนมปังบนจาน และก็จานผักสลัดกับน้ำผักสลัดใสๆ ของไซม่อนที่เพิ่งมาใหม่ๆ สด ๆ
และไซม่อนเพิ่งวางจานผลไม้ลงและหย่อนก้นกลับลงไปนั่งที่หัวโต๊ะ
" และก็เรื่องให้สืบ " และเริ่มทำน้ำเสียงจริงจังใส่พวกเขา
"เรื่องหัวรบระเบิดนิวเคลียร์ของรัฐบาลเกาหลีใต้ ! " ไซม่อนเริ่มเป็นกังวลก่อนที่จะหันไปอธิบายเล่าต่อ
" ตอนนี้ ! ของพวกนั้นได้ตกอยู่ในมือนักธุรกิจชาวฝรั่งเศสไปแล้วจริง ๆ "
" นักธุรกิจชาวฝรั่งเศส ที่ชื่อ แมททิว วอร์ริงตัน อะไรนั้น !! "
" พวกฉันช่วยสืบประวัติให้แล้ว ! "
" และถ้า...ดูจากประวัติของไอ้หมอนี่ ! พวกมันคงจะต้องทำให้เธอลืมกินยาหลังอาหารไปเลย " ไซม่อนเล่าพลางและเหลือบมองอิเลฟเวนท์พลาง
" แล้ว...ประวัติของเขาเป็นยังไง " ลุกค์ที่กำลังตั้งใจฟัง
"วอร์ริงตัน ! เขาเป็นนักฟิสิกส์ !! " และไซม่อนที่เล่าต่อ
" และก็ยังจะเป็นนักฟิกส์ประเภทที่ ! ฉลาดล้ำ !! "
" วอร์ริงตันเคยเป็นทหารอยู่ในหน่วยรบพิเศษของประเทศฝรั่งเศสมาก่อนถึงสิบปี ! " ไซม่อนที่ยิ่งเล่าก็ยิ่งขนลุกตามๆ กัน
" และส่วน..พ่อของเขาที่เป็นชาวเยอรมัน ! "
" พ่อของวอร์ริงตัน ! ก็ดันมีอาชีพเป็น นักเคมี !!! "
" แต่ที่น่าตกใจมากที่สุด ! ก็คือ... ! "
" พ่อของวอร์ริงตัน...เคยเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เคยเข้าร่วมโครงการพัฒนานิวเคลียร์ในอิรัก !! " ไซม่อนที่ไปๆ มา ๆ ก็เป็นฝ่ายนั่งกลุ้มใจตามกันไปติด ๆ
ลุกค์เท่าที่ฟังก็ยิ่งหาข้อสรุปของคนพวกนั้นไม่เจอ
" แล้ว....วอร์ริงตันอยากที่จะใช้หัวรบระเบิดนิวเคลียร์พวกนั้นไปทำอะไร !! " เขาตั้งคำถามและรอให้ไซม่อนพูดต่อ
แต่ไซม่อนกลับเอาแต่มองคนข้างๆ
"ตาเธอแล้ว !! " เพราะว่าอยากให้อิเลฟเวนท์พูดเอาเอง
อิเลฟเวนท์หันมาวางช้อนส้อมลงบนจานก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมา และเธอก็ยอมมองไปที่ไซม่อนและเจ้าหน้าที่อังกฤษอย่างตรงไปตรงมา
" ได้ยินมาว่า.... "
" เคย...มีนักวิทยาศาสตร์หลายคนถูกฆ่าทิ้ง ! หลังจากที่เคยร่วมกันพัฒนาโครงการนิวเคลียร์ในประเทศอิรัก "
" และพวกที่...ลอบสังหารพวกนักวิทยาศาสตร์พวกนั้น !! "
" ก็รู้สึกว่าจะเป็น..! "
" พวกเจ้าหน้าที่ในหน่วยสืบราชลับของอิสราเอล " เธอกำลังวิเคราะห์ เพราะฉะนั้นพวกเขาสองคนก็เลยยิ่งต้องช่วยกันตั้งสมมติฐาน
"ถ้าอย่างนั้น..... ! " ลุกค์ที่คอยตั้งข้อสมมติฐานต่างๆ นานาว่า
" แล้ว...วอร์ริงตัน ! แอบลักลอบขนหัวรบระเบิดนิวเคลียร์พวกนี้มาจนถึงยุโรปได้ยังไง "
" แล้วพวกซามูไรพวกนั้น !!! " แต่พอมาถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่เข้าใจไปซะทั้งหมด
ไซม่อนก็เลยต้องหันมาช่วยกันใหม่อีกสักรอบ
" พวกซามูไรขนให้นะ ! "
" ถูกต้องแล้ว !!! " ไซม่อนบอกพลางมองหน้าเธอพลาง
" พวกตระกูลมินาโมะโตะของประเทศญี่ปุ่น !! "
" เป็น....นักธุรกิจที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับด้านโลจิสติกส์ มาหลายสิบปี "
" เพราะฉะนั้น....ถ้าหากว่า วอร์ริงตัน ! "
" คิดที่จะจ้างใครขนส่งสินค้าโดยไม่ต้องมีใครสงสัย !! "
" ก็คงจะมีแต่พวกเขานี่แหละ !! " แต่ว่าไซม่อนที่อยากจะพูดก็พูดออกจนหมดแล้ว
เพราะฉะนั้นคราวนี้เขาถึงคอยชำเลืองมองไปที่อิเลฟเวนท์ก็เพื่อให้เธอจัดการที่เหลือเอาเอง
อิเลฟเวนท์เอามือวางลงบนขาทั้งสองข้างช้าๆ
"ตระกูลมินาโมะโตะ !! " และสีหน้าท่าทางนิ่งๆ ของเธอในขณะที่พูดถึง
" เป็น ! ตระกูลใหญ่.. ที่เก่าแก่ที่สุดตระกูลหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ! "
" แต่ว่า....พวกเขา "
"ก็ ! ยังดำเนินธุรกิจประเภทโลจีสติกส์ที่มีขนาดคลอบคลุมไปทั่วทั้งทวีปเอเชียและยุโรป "
" ตระกูลมินาโมะโตะ อย่าง พวกเขา ! "
" ประวัติทางด้านธุรกิจของคนในตระกูลมินาโมะโตะก็ยังปราศจากข้อมัวหมอง !! " และเธอก็ตัดสรุปจนทำให้พวกเขาเริ่มสงสัย
แต่ว่าลุกค์ที่คอยแต่จะตั้งคำถามกับเธอ
" เดี๋ยวนะ !! "
" เพราะถ้าหาก.... พวกซามารูไรพวกนั้นดีจริง !! "
" ทำไม.. !! "
" พวกเขาถึงต้องยอมแอบลักลอบขนของที่ผิดกฎหมาย !! " เขาที่ยังอยากรู้
แต่ว่าไซม่อนกลับหันมาช่วยอิเลฟเวนท์ทันที
" เธอไม่ได้วิเคราะห์อะไรผิด !! "
" คุณสายลับอังกฤษ " และไซม่อนก็ยังคอยใช้สายตาห้ามปรามเจ้าหน้าที่ของอังกฤษไปพลางๆ
" เพราะว่า..เวลานี้ ! คนในตระกูลมินาโมะโตะรู้แล้ว่า... "
"ของที่ !!! "
" พวกเขาได้ช่วยกันขนให้ กับ วอร์ริงตัน ! "
" เป็นอะไร ! "
"และตอนนี้.... พวกคนในตระกูลมินาโมะโตะก็กำลังแอบสืบเรื่องนี้กันอยู่อย่างลับ ๆ แต่ก็อย่างว่า....." แต่ก็อย่างว่าที่ไซม่อนก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปยุ่งเรื่องของเธอไปซะทุกเรื่อง
และไซม่อนที่ได้แต่หันชำเลืองมองไปอิเลฟเวนท์ที่ดูท่าทางจะซึมๆ ลงไป จนอิเลฟเวนท์ยอมเงยหน้าขึ้นมา
" บริษัท...ที่มีความเชื่อถือมาอย่างยาวนาน " และเธอถึงยอมเล่าถึงพวกชาวญี่ปุ่นอีกครั้ง
" ถ้าจะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจสากลเข้ามาช่วยกันสืบคดีนี้กันในตอนนี้ ! "
" ก็คงจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อชื่อเสียงของบริษัท .. ! " แต่สุดท้ายเธอกลับมีสีหน้าที่ไม่มั่นใจ
" แต่ถึงยังไง... พวกนักธุรกิจชาวญี่ปุ่นก็ต้องมีความผิดอยู่ดี ! " ไซม่อนที่กลับเป็นฝ่ายช่วยกันเถียง
" โทษฐานที่แอบขนอาวุธนิวเคลียร์ เหมือนรถฉันนี่ไง ! "
" ถูกต้อง ! "
" ใช่หรือเปล่า !! " และไซม่อนที่หันมาเป็นฝ่ายตั้งคำถามกับเธอด้วย
ลุกค์ที่คอยฟังพวกเธออยู่เงียบๆ และถึงแม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นว่าไซม่อนพยายามจะช่วยแก้ไขสถานการ์ให้อิเลฟเวนท์ด้วยการรีบเอื้อมมือเข้าไปหยิบขวดไวน์บนโต๊ะอาหารกลับขึ้นมาเสิรฟ์
และไซม่อนที่กำลังโชว์ยี่ห้อไวน์แดงที่แพงลิบลิ่วของตัวเองหยิบมันขึ้นมา
" นี่ !! "
" ก็เป็นไวน์หนีภาษี.. "
" ก็เหมือนรถนั่นแหละ !! " พร้อมๆ กับอธิบายอาชีพของพวกเขาที่นี้อย่างเสร็จสรรพ และหันไปมองคนใกล้ตัว
" และส่วน..เธอ !! " ไซม่อนสั่งห้ามเธอโดยเด็ดขาดไปว่า
" นี่ยังเป็นเวลางาน ... ! "
" เพราะฉะนั้น...อด !! " และยังจะบังคับ
" อื้อหือ.. !!! " เธอทำน้ำเสียงเสียดายอย่างที่สุด ๆ
"รู้แล้วๆ งกจริง อะไรจริง !! " เธอก็แค่อยากจะบ่นๆ แต่เวลาบนโต๊ะอาหารก็ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีอะไรให้เธอต้องกังวล