" อีเลฟเวนท์ ! "
ไซม่อนเดินเข้ามาขวางเธอเอาไว้ก่อนที่พวกเธอจะเดินกลับไปที่รถ
" ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย ! " และไซม่อนที่ดูหน้าตาซีเรียสจนต้องหันไปขอร้องให้เจ้าหน้าที่อังกฤษช่วยหลีกทางให้ และในระหว่างที่รอให้เจ้าหน้าที่อังกฤษเดินออกจากห้องครัว
" เมื่ออาทิตย์ก่อน.. ! " ไซม่อนก็รีบร้อนหันมาพูดคุยกับอิเลฟเวนท์สองต่อสองและอย่างจริงๆ จังๆ
" คนในตระกูลมินาโมะโตะ ! ได้แอบติดต่อกับพวกมือปืนกับพวกหัวขโมยแถวๆ ยุโรป " ไซม่อนที่ยิ่งพูดก็ยิ่งหนักใจแทนเธอ
" แต่ว่า..... "
" พวกเขาก็ดันมาโชคดีที่ได้มาเจอกับ...เฮนดริกส์ !! " และไซม่อนเพิ่งจะบอกความจริงเรื่องที่ทำให้เขาไม่สบายใจจนถึงป่านนี้
อิเลฟเวนท์ที่ตั้งใจฟังแต่ก็เลยอดเป็นห่วงไปด้วยไม่ได้
" ฉัน กับ เฮนดริกส์ "
"เราร่วมมือกัน !! " และก็ยอมรับกับไซม่อนออกไปตรงๆ
และไซม่อนก็ไม่ได้ที่จะเถียงหรือว่าอะไร
" ฉันรู้ ! "
" ฉันรู้ดีว่า...เธอเป็นคนรอบคอบมากแค่ไหน !! " ไซม่อนที่ยอมรับเรื่องนี้
" อีเลฟเวนท์ !! "
" เธออย่าหาว่า...พวกเราสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวของเธอเลยนะ !! "
" คือว่า...." และแม้ว่าบางทีไซม่อนก็รู้สึกอึดอัดที่จะต้องพูดให้เธอฟัง
" ก่อนที่... เฮนดริกส์จะลงมือ !! "
" ก่อนหน้านั้น...เขามาหาฉันที่นี้ !! "
" เฮนดริกส์... "
" เขามาขอร้องให้ฉันช่วยสืบเรื่องของเธอกับคนในตระกูลมินาโมะโตะ... "
" ฉัน !! " อิเลฟเวนท์รีบรับสารภาพ
" รู้จักพวกเขา !! " และก็เธอก็ยอมรับความจริงต่อหน้าไซม่อนออกไปด้วย
" เธอรู้จับกับพวกคนในตระกูลมินาโมะโตะจริงๆ ให้ตายซิน่า !!! " ไซม่อนโวยวายขึ้นมาแทบจะทันทีที่รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกซามูไรญี่ปุ่นพวกนี้
" แล้วเธอ.. "
" ก็ยังจะปล่อยให้พวกเขาแอบมาปล้นเอาของสำคัญของเธอไปเนี้ยนะ .. !! "
" เธอนี่มัน !! คงจะกินยาแก้ปวดมากเกินไปแล้วจริงๆ " แต่ว่าไซม่อนที่ยิ่งคิดแทนกันก็ยิ่งจะโมโหอิเลฟเวนท์ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนต้องคอยหันกลับมาบ่น ๆ เธอยาว
" เอาจริงๆ นะ ! "
" พวกเราเองก็ไม่รู้หรอกนะว่า ... "
" เธอกับพวกคนในตระกูลญี่ปุ่น มีความสัมพันธ์กัน ! ยังไง !!! หรือว่าอะไร !!! "
" แต่ว่า... "
" พวกเราก็แค่ไม่อยากเห็น...เธอ "
" ตัดสินใจทำอะไรที่ผิดๆ "
" พวกเรา...ใช้ชีวิตผิดพลาดมากันเกือบทั้งชีวิต !!! "
" ก่อนที่...พวกเราทุกคนจะได้มารู้จักกับเธอ "
" เพราะฉะนั้น !! "
" ต่อให้ฉัน...ต้องกลับเข้าไปใช้ชีวิตในวงจรอุบาทว์นั้นอีก "
" พวกเราทุกคนก็ยินดีที่จะตายเพื่อเธอ !!! "
" เธอ..ให้โอกาส พวกเราทุกคนมามากเกินพอแล้ว "
" อีเลฟเวนท์ !! " ไซม่อนที่จนแล้วจนรอดก็อยากที่จะเชื่อใจอิเลฟเวนท์ให้ถึงที่สุด แต่ว่าเพื่อนของเขาที่ก็แค่หันมาฉีกยิ้มบางๆ
อิเลฟเวนท์ที่พยายามยิ้มออกมา
" เมื่อถึงเวลานั้น..... ! "
" ทุกคนก็จะได้รู้ความจริง ! " และเธอก็ตอบอย่างตรงไปตรงมากับไซม่อนด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นไซม่อนที่ได้แต่ทำใจและยอมเดินออกมาส่งเธอที่รถ
" อีเลฟเวนท์ !! " ไซม่อนก่อนที่จะเดินเข้าไปเปิดประตูรถก็ยังมีแอบ ๆ หันมากระซิบเพื่อนของตัวเอง
" เธอเองก็รู้ใช่ไหมว่า.... พวกเราเป็นห่วงเธอกันมากแค่ไหน ! "
" เรื่องเจ้าหน้าที่สายลับอังกฤษคนนั้น " และไซม่อนที่พยายามเตือนๆ เธอ
อิเลฟเวนท์ผงกหัวให้สองสามที
" ทำไมละ !! "
" เจ้าหน้าที่อังกฤษคนนี้ ! "
" ไม่ดีตรงไหน !! " และมิหนำซ้ำเธอก็ยังแกล้งไขสือทำเป็นไม่รู้เรื่องว่า ไซม่อนต้องการที่จะบอกอะไรเธอ
" เขานะ... เป็นสายลับอังกฤษเลยนะ "
" ทั้งหน้าตา ทั้งความสามารถ "
" บอกตรงๆ ฉันกำลังนึกอยากจะได้เขาขึ้นมาจริง ๆ แล้วนะเนี้ย... " เธอแกล้งพวกเขา
"เชอะ ! " ไซม่อนหันมายืนกรอกตาเป็นเลขแปด
" อย่ามาแกล้งอำฉันซะให้ยาก !! " และก็ไม่อยากเชื่อด้วย
" ซะงั้นไป ! "เธอยิ้มๆ
" เห้อ...." ไซม่อนที่ถึงกับถอนหายใจทิ้งๆ ขว้างๆ
"ตั้งแต่ที่.... "
" เธอเลิกกับเจ้าหน้าที่ NRSD คนนั้น ! "
" และถึงแม้ว่า พวกฉันจะเข้าใจเธอดีว่า...บางครั้ง หรือไม่ก็หลาย ๆ ครั้ง "
" ที่...เธอเอง ! อาจจะมีอารมณ์เหงาเปล่าเปลี่ยวไปทั้งตัว ! และหัวใจ !!!! " ไซม่อนที่เหมือนจะเริ่มหงุดหงิดกับเธอเข้าให้
" แต่ก็ไม่ใช่ว่า... ! "
" เธออยากจะนอนกับผู้ชาย สุ่มสี่สุ่มห้าได้ซะเมื่อไหร่ !! "
" เธอนะเป็นผู้หญิง ! "
" เธอจำเป็นที่จะต้องรู้จักรักนวลสงวนตัว "
" อารมณ์เสียววูบวาบเพียงครั้งเดียว "
" ยังไงๆ มันก็ไม่คุ้ม " ไซม่อนที่ยังคอยออกอาการหงุดหงิดใส่เธอ แม้จะกระทั่งช่วงวินาทีสุดท้ายเลยทีเดียวเชียว แต่ว่าเธอก็ยังยิ้มๆ อยู่นั้น
" พวกเราอดเป็นห่วงเธอไม่ได้จริงๆ " เพราะฉะนั้นไซม่อนถึงกับออกอาการเบื่อขี้หน้า
" ไหน..... ! "
" เธอกับเขายังจะต้องมาคอยทำภารกิจเดียวกันอยู่แบบนี้ "
" และเผลอ ๆ อาจจะต้องนอนห้องเดียวกันแบบนั้นอีก " ไซม่อนที่ยิ่งคิดเรื่องของพวกเธอสองคนก็ยิ่งชวนให้คิดเรื่องวูบวาบ
" ถ้าเกิด ! ไอ้หมอนี่ไม่ลักหลับเธอ ! หรือไม่ก็... "
" เธอเอง.. ! ที่ก็อาจจะเผลอเป็นฝ่ายลักหลับเขาเข้าให้ !! "
" ใครจะรู้ !! " ไซม่อนที่ยิ่งคิดก็ยิ่งพาลจะปวดหัวกับเธอ และดูเข้าที่ ๆ อิเลฟเวนท์กลับผงกหัวให้พวกเขาอีกแล้ว
และเธอยังจะแกล้งชอบอกชอบใจ
" อันนี้นิ น่าคิดนะ " และเธอก็ตอบไซม่อนออกไปแบบนั้น
" เชอะ !!! " ไซม่อนที่ยังคอยมองและกลอกตาเป็นเลขแปดซ้ำ ๆ
" ปากดีเข้าไปเถอะ !! " ไซม่อนที่คงทำได้แค่บ่น แต่ถึงยังไงก็ยังต้องช่วยเดินออกมาส่งอิเลฟเวนท์จนถึงมือของเจ้าหน้าที่อังกฤษที่ยืนรอเธออยู่ดี
และลุกส์ที่เข้าไปขอบคุณไซม่อนที่ให้การต้อนรับขับสู้พวกเขาเป็นอย่างดี
" ขอขอบคุณสำหรับไวน์ ไซม่อน ! " เขารู้สึกขอบคุณไซม่อนจริงๆ
ไซม่อนยังต้องคอยฉีกยิ้มร่าให้กับเจ้าหน้าที่ของอังกฤษอยู่แล้ว
"นี่ ! คุณสายลับอังกฤษ ! "
" หวังว่า...คุณคงจะยังไม่ลืมเรื่องที่ ! "
" พวกเราช่วยเตือนๆ คุณเอาไว้ !! " และไซม่อนที่ยังจะหันไปกระซิบเขาด้วย
อิเลฟเวนท์ที่แอบมองตามพวกเขาจนเห็นความไม่ชอบมาพากล
"แค่..ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำแป็ปเดียวนี่... !! "
" ก็หาเรื่องแอบนินทาฉัน ! "
" ว่างั้น !!! " เธอประชดพวกนั้นทันที
" ฮ่าๆๆๆ " ไซม่อนหัวเราะร่าเพราะชอบอกชอบใจที่ยังไงๆ เธอก็รู้ทันเหมือนเดิมอีกจนได้
"ก็มันช่วยไม่ได้ !!!! " ไซม่อนยอมรับให้ก็ได้ว่า
"เรื่องนี้ส่อนให้รู้ว่า.. เวลาที่รวมหัวเมื่อไหร่ !! "
" อย่าเผลอไปเข้าห้องน้ำ !! ไซม่อนประชดกลับอย่างมีความสุขจริงๆ
รถยนต์คาดิแลคเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทยู่ที่แถว ๆ บนถนนย่านเศรษฐกิจใจกลางเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กของรัสเซีย และบริเวณ 2 ข้างทางบนย่านถนนเส้นเศรษฐกิจของเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กที่ก็ยังจะเต็มไปด้วยบรรดาร้านค้า โรงละคร พิพิธภัณฑ์ ภัตตาคาร ร้านอาหารในสมัยยุคที่ศิลปะบาโรก กำลังเฟื่องฟู ตั้งแต่ศตวรรษที่ 18
อีเลฟเวนท์ที่เพิ่งจะก้าวเท้าลงมาจากรถ และลุกส์ที่ยังต้องรีบเดินตามและพากันเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง และเธอก็ยังพาเขามาหยุดอยู่ที่ร้านอาหารฝรั่งเศสที่มีชื่อว่า Merci
ลุกค์ที่เงยหน้ามองชื่อร้านอาหาร
" อีเลฟเวนท์ "
" นี่ฉันถามเธอจริงๆ นะ "
" เมื่อไม่กี่ชั่วโมง "
" เธอเพิ่งจะพาฉันไปกินข้าวที่แถวๆ ชายแดนรัสเซีย ! "
" และตอนนี้....เธอก็ยังอยากที่จะพาฉันมากินข้าวเย็นถึงที่เซนต์ปีเตอร์สเบิรกส์นี้ !! " เขาเอาแต่ตั้งคำถาม
ในขณะที่ช่วยหันไปมองรอบๆ บริเวณ แต่ตั้งแต่อิเลฟเวนท์เดินข้ามถนนมาจนถึงหน้าร้านอาคาร สีหน้าที่เคร่งเครียดของเธอก็มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
" ช่วยทำตามที่ฉันบอกเท่านั้น ! "
" เข้าใจหรือเปล่า !! " มิหนำซ้ำเธอยังเอาแต่กำชับให้เขาต้องคอยทำตาม และรีบพาเขาเดินเปิดประตูเข้าไปในร้านอาหารที่มีชื่อว่า Merci
แต่ว่าลุกส์ที่เป็นฝ่ายเดินตามอิเลฟเวนท์กลับเข้าไปภายในร้าน และพวกเขาที่ยังสังเกตเห็นแขกเหรื่อที่ต่างพากันมาดินเนอร์มื้อหรูอยู่เต็มภายในร้าน และในขณะที่อิเลฟเวนท์พาเขาเดินผ่านบริเวณห้องโถงของร้านจนกระทั่งใกล้สุดมุมทางเดิน
อิเลฟเวนท์ก็เดินเลี้ยวซ้ายและก็เลี้ยวขวาไปจนเกือบสุดทางจนเห็นตรอกทางเดินแคบๆ และเธอก็ยังพาเขาเดินลัดเลาะตรงตรอกแคบ ๆ จนกระทั่งมองเห็นประตูเหล็กทึบๆ
" นี่เธอ... ! "
" กำลังจะหางานให้ฉันทำอยู่ละซินะ !! " ลุกค์กระซิบกระซาบอิเลฟเวนท์
ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินเข้าใกล้ที่ประตู แต่ว่าเธอก็ยังเป็นคนที่รีบเดินเข้าไปและเปิดผลักประตูบานนั้น
เสียงเพลงแนวอิเล็กโทรนิกส์แดนซ์มันๆ ที่ดังระเบิดออกมาทันทีที่พวกเขาเปิดประตู และบรรดาผู้คนหญิงชายวัยรุ่นนับร้อยและวัยไม่รุ่นแล้วเท่าไหร่ แต่ละคนที่อยู่ในอาการมึนเมาและพากันโยกย้ายไปตามเสียงเพลงอยู่ที่ชั้นใต้ดิน
อิเลฟเวนท์กับฟิวส์ ลุกค์ต่างพยายามที่จะเดินเบียดเสียดไปตามนักเที่ยวราตรีชายหญิง และอิเลฟเวนท์ที่กำลังมองหาใครบางคนอยู่ภายในชั้นใต้ดินของตึก จนกระทั่งมีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ร่างกายกำยำสองสามคนที่กำลังออกตามหาเธอด้วยเหมือนกัน และก็กลุ่มชายฉกรรจ์ที่พากันเข้ามายืนคอยและขวางพวกของอิเลฟเวนท์เอาไว้
แต่ว่าพวกเขาที่ก็แค่จะเข้ามาช่วยเดินนำทางให้กับพวกเธอจนเข้าไปหยุดรออยู่ที่หน้าห้องๆ หนึ่ง
อิเลฟเวนท์ยืนรอจนกว่าพวกเขาจะช่วยเปิดประตูให้ และทันทีที่ประตูถูกเปิดออก เธอก็พาลุกค์เดินกลับเข้าไปข้างในห้องนั้นทันที
" โอ๋ !! "
" เวรละ !! เบเนดิกส์ ! " ลุกค์ตกใจจนต้องรีบชักปืนออกกมาเล็งไปที่ผู้ชายชาวโมรอกโคที่กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้โซฟาตรงหน้า
" ทุกคนอย่าขยับ !! " ลุกค์ออกคำสั่งกับพวกเขา ! แต่ว่าพวกคนที่อยู่ข้างในห้องนั้นก็รีบหันมาชักปืนและเล็งปืนมาที่เขา
แต่ว่าอิเลฟเวนท์กลับร้องห้าม
" ลุกค์ !! " เธอยพยายามเข้าไปขวาง
" ฉัน ! อยากให้คุณช่วยลดปืนลงก่อน !! " และเธอยังตามเข้าไปขอร้อง
" อะไรนะ !! " แต่ว่าเขากลับไม่อยากจะเชื่อเธออีกต่อไป
อิเลฟเวนท์ที่พยายามจะเข้าไปอธิบาย
" ลุกค์ !! "
" ฉันบอกให้คุณวางปืนของคุณลงเดี๋ยวนี้... ! "
"นี่ ! อีเลฟเวนท์ !! " เขาปฏิเสธ
" นี่เธอจะบ้าไปแล้วหรือยังไง !! " และเขาก็ยืนโต้เถียงกับอิเลฟเวนท์ ในขณะที่ยังต้องคอยถือปืนเล็งไปที่คนพวกนั้น
อิเลฟเวนท์จนปัญญาจนต้องหันกลับไปขอร้องผู้ชายผิวขาววัยกลางคนร่างท้วมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บุด้วยผ้าขนสัตว์สีดำตัวใหญ่
" ออกไปกันได้แล้ว " ผู้ชายคนนั้นกลับยอมทำตามที่เธอขอร้อง และสั่งให้พวกลูกน้องที่อยู่ข้างในให้ถอยออกไปกันให้หมด
แต่ว่าลุกค์ที่ไม่ยอมลดปืนลง
" นี่ ! พวกเธอกำลังคิดที่จะทำอะไรกันแน่ " และก็ยังปฏิเสธอิเลฟเวนท์ซ้ำ ๆ
อิเลฟเวนท์จึงต้องใช้ความพยายามให้มากขึ้น
" ลุกค์ "
" วางปืนลงก่อน แล้วฉัน ! "
" จะเล่าให้คุณฟังทั้งหมด " และเธอก็ไม่มีคำไหนที่จะคิดโกหกเขาเลยสักคำเดียว แต่ว่าในขณะที่ลุกค์ยังคงลังเลกับสิ่งที่เธอกำลังทำมันอยู่
" เชื่อเธอซิ ! " ผู้ชายคนที่เป็นเจ้าของสถานที่ยังจะอุตส่าห์หันมาร้องเจ้าหน้าที่อังกฤษให้แทน
" แล้วเรื่องทุกอย่างจะง่ายเอง " ผู้ชายคนเดิมขอร้องกันซ้ำๆ
แต่ว่าลุกค์ที่ยังโกรธแค้น
" นายเป็นใครที่คิดจะมาสั่งฉัน ! เบเนดิกส์ รุสโซ่ !!! " และหันไปตวาดใส่ผู้ชายคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า และหันไปทำตาขวางใส่เธอ
" อิเลฟเวนท์ " เขาทำเสียงแข็งกับเธอ
แต่ว่าเธอกลับไม่สนใจและไม่อยากอธิบายอะไรกับเขาในตอนนี้ทั้งนั้น เพราะว่าเธอมัวแต่สนใจอยู่แค่เบเนดิกส์
อิเลฟเวนท์คอยเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่สีงาช้างของเบเนดิกส์ และเธอก็เอื้อมมือเข้าไปหยิบเอากรอบรูปกรอบรูปเล็ก ๆ รูปหนึ่งกลับขึ้นมา และมันก็เป็นรูปถ่ายของผู้ชายกำลังกอดอยู่กับผู้ชายข้ามเพศอีกคน
แต่เธอก็ตัดสินใจวางรูปนัั้นลงทันที
" ไม่เจอกันนาน... !! " และหันมาหาเบเนดิกส์อีกครั้ง
" แต่ก็ยังอยู่สุขสบายดีใช่ไหม ! "
" เบเนดิกส์ !! " เธอทักทายพวกเขา
เบเนดิกส์ที่ก็ไม่ได้แสดงความยินดียินร้ายเวลาที่เจอเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
" ฉันไม่แปลกใจ ! "
"ที่...เจอเธอวันนี้ !! " เบเนดิกส์ที่ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะตั้งแต่ที่เห็นพวกเธอโผล่เข้ามาบนกล้องวงจรปิดของที่นี้แล้ว
"เขาไม่ได้ ! "
" อยู่ที่..นี้ !! " แต่ทว่าเบเนดิกส์ก็รู้จุดประสงค์ของพวกเธอดี และมิหนำซ้ำเบเนดิกสํก็แอบสังเกตอาการของพวกเธออยู่แทบจะตลอด
อิเลฟเวนท์แสร้างยิ้มให้กับเบเนดิกส์
" ถ้างั้นก็ดี... "
" เพราะว่า...ฉัน "
"ก็ไม่ได้... ! "
" ...อยากที่จะเห็นหน้าเขา !! " เธอยอมรับด้วยก็ได้
" หึๆ " เสียงหัวเราะที่แสนเยือกเย็นและเย็นชาของเบเนดิกส์พลอยทำให้ทุก ๆ คนหันมาสนใจ
" อีเลฟเวนท์ !! "
" หรือว่า...เธอ !! "
" คิดที่จะเปลี่ยนใจ !! " และแม้แต่เบเนดิกส์เองก็อยากจะรู้ความคิดเธอ
แต่ว่าคราวนี้อิเลฟเวนท์กลับคอยใช้แววตาที่เย็นชากว่า และเยือกเย็นกว่าคอยตอบโต้เบเนดิกส์อยู่เรื่อย ๆ
" แล้ว...ฉัน !! "
" ดูเหมือนเป็นคนที่.... ! "
"ลังเลอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า !!! " และเธอที่ยังต้องซ่อนความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ ก็เฉพาะเวลาที่เห็นพวกนี้ยังมีความสุขอยู่ในโลกใบนี้
และเธอที่ยังต้องพยายามจับจ้องมองเบเนดิกส์อย่างไม่ละสายตา
" และฉันก็จะบอกอะไรคุณให้ !!! "
" เบเนดิกส์ !! "
" ฉันยังจับจ้องดูคุณเอาไว้อยู่ไม่เคยห่าง !! "
" ระเบิดนิวเคลียร์ของเกาหลีใต้ !! " และก็สืบสวนเบเนดิกส์ด้วยสายตาที่จงเกลียดจงชัง
เบเนดิกส์ที่ค่อย ๆ เผยรอยยิ้มที่แสนเย็นชา
" หึ ๆ " และเสียหัวเราะในลำคอที่เยือกเย็นซะยิ่งกว่าคำพูดจาเฉือดเฉือนของอิเลฟเวนท์
" เมื่อหลายวันก่อน..... "
"พวกเจ้าหน้าที่ของเกาหลีใต้ "
" พวกเขาก็เพิ่งจะมาเข้าๆ ออก ๆ ที่นี้กันอยู่บ่อยๆ "
" พวกเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลเกาหลีใต้ !! "
" เหมือนว่า ! พวกเขากำลังพยายาม "
" ที่จะตามหาหัวรบระเบิดนิวเคลียร์ของพวกเขาที่หายไปอยู่ด้วยเหมือนๆ กัน " และเบเนดิกส์ที่กำลังทำตามที่เธอบอก
แต่คราวนี้เบเนดิกส์หันไปหยิบแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมาและพลางดื่มไปด้วยจนพลอยเห็นแก้มเลือดฟาด
แต่อิเลฟเวนท์ที่ยังตามไปคาดคั้น
" แล้วพวกเจ้าหน้าที่ของเกาหลีใต้. "
" พวกเขาได้อะไรไปบ้าง !! " พวกเธอที่ยังคงต้องทำตามหน้าที่กันอยู่ต่อไป
แต่เบเนดิกส์กลับส่ายหัวลูกเดียว
" ก็เพราะว่า...พวกเขา "
" ไม่ใช่เธอ !!! " เบเนดิกส์ยอมกลับเงยหน้าขึ้นมาและมองอิเลฟเวนท์อย่างตรงไปตรงมา
" พวกเจ้าหน้าที่พวกนั้นก็เลยไม่ได้อะไรกลับไป " เบเนดิกส์สารภาพเรื่องนี้
" เวลานี้หัวรบระเบิดนิวเคลียร์ของรัฐบาลเกาหลีใต้ที่ถูกพวกกบฏของจีนขโมยมา "
" ตอนนี้ตกอยู่ในมือของพวกนักธุรกิจชาวฝรั่งเศส " และก็สารภาพเรื่องนี้ด้วย
และลุกค์ที่เริ่มจะขยับเข้าหาเธอและก็เบเนดิกส์
" แล้ว...วอร์ริงตัน !! " และก็ยังเข้ามาตั้งคำถาม
" ..คิดที่จะใช้หัวรบระเบิดนิวเคลียร์พวกนั้นไปทำอะไร ! "
เบเนดิกส์ชำเลืองมองพวกอังกฤษเล็กน้อย
" คนที่...รู้ !! "
" เห็นที...ตอนนี้ ! ก็คงจะมีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น !! " เบเนดิกส์เหลียวมองผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในห้องๆ นี้ และยังค่อยๆ เอนหลังบนเก้าอี้นวมโซฟาของตัวเอง
ลุกค์รีบหันมาตั้งคำถามกับอิเลฟเวนท์ทันที แต่ว่าเธอที่ทำแค่เพียงยืนมองๆ ไปที่รูปถ่ายรูปนั้นที่วางตั้งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเบเนดิกส์
" ในที่สุด !! "
" ก็หนีไม่พ้นเรื่องส่วนตัว ! "
" ทุเรศสิ้นดี !! " ลุกส์ที่คอยแต่จะชักสีหน้า
อิเลฟเวนท์ยังคงยืนนิ่งและไม่สนใจกับคำพูดพวกนั้น เพราะว่าตอนนี้ในหัวของเธอกำลังคิดถึงแต่เรื่องอดีตๆ ระหว่างเบเนดิกส์และเจ้าหน้าที่ของ NRSD
" Tea Rose..... "
" ตอนนี้ ! เธอเป็นยังไงบ้าง !! " เบเนดิกส์ที่อยู่ๆ ก็เป็นคนที่พูดถึงเรื่องอดีตขึ้นมา
แต่ว่าลุกส์ก็รีบหันมาและสังเกตสีหน้าของอิเลฟเวนท์ที่เคร่งเครียด และพวกเขาก็ยังแอบมองอิเลฟเวนท์กำลังกล้ำกลืนอะไรบางอย่างอยู่
อิเลฟเวนท์ที่พยายามจะก้าวเท้าเพราะอยากจะกลับออกไปจากที่นี้ แต่ทว่าเธอก็รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่า เบเนดิกส์ต้องการจะพูดอะไรต่อ
" Tea Rose ! " เบเนดิกส์เลยพยายามที่จะเล่า
" ถึงยังไง..... ! "
" เขาก็เป็นเหมือนลูกสาวที่ฉันรักมากที่สุดคนหนึ่ง !! " และจนในที่สุดเบเนดิกส์ก็พรั่งพรูความในใจของตัวเองต่อหน้าเธอ
อิเลฟเวนท์ชะงักและหยุดเดินทันที แต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับมาหาเบเนดิกส์อีก
" เขาตายแล้ว !! " น้ำเสียงของเธอช่างเย็นชาและฟังดูช่างไร้ความรู้สึกใดๆ และเบเนดิกส์ที่ถึงกับสกัดกลั้นความเสียใจนั้นเอาไว้ไม่อยู่
" โธ่..ไม่น่าเลย !! " และดวงตาของเบเนดิกส์ที่เริ่มแดง
แต่ทว่า อิเลฟเวนท์กลับไม่คิดที่จะหันไปมองเลยสักนิด
" เรา..กลับกันได้แล้ว ! " เธอชวนลุกส์ให้พาเธอกลับออกไปจากที่นี้ แต่พอเบเนดิกส์กำลังเห็นพวกเธอจะกลับออกไปแล้วจริงๆ
" เขาอยู่ที่....โรงพยาบาล !! "
" ตอนนี้....เขาก็กำลังชดใช้สิ่งที่เขาทำลงไปกับเธออยู่ที่โรงพยาบาล " เบเนดิกส์ที่เพิ่งจะสารภาพต่อหน้าเธอ
" ลูกชายของฉัน !! "
" เขากำลังป่วย !!! "
" เพราะติดเชื้อ...เอชไอวี !! " และน้ำเสียงที่แสนจะโศกเศร้าของเบเนดิกส์ที่ยังคอยพูดตามหลังในขณะที่พวกเธอกำลังจะก้าวเท้าพ้นประตูออกไป
ลุกค์ที่กำลังเดินตามอิเลฟเวนท์กลับออกมา และเขาก็แทบจะเดาไม่ออกเลยว่า อิเลฟเวนท์กำลังรู้สึกเสียใจหรือว่าซะใจกับเบเนดิกส์กันแน่
" อีเลฟเวนท์ !! " ลุกส์ตวาดใส่อิเลฟเวนท์ในขณะที่พวกเขากำลังจะข้ามถนน บริเวณหน้าร้านอาหารของเบเนดิกส์
" นี่เธอรู้ตัวอยู่หรือเปล่าว่า ! "
" เธอกำลังทำเรื่องบ้าบอ คอแตก อะไรลงไป ! " และเขาก็พยายามจะเข้าไปถามหาเหตุผลของเธอกับเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นภายในร้านอาหารที่เบเนดิกส์อยู่ แต่ว่าเธอก็ไม่ได้คิดที่จะหันหลังกลับไปมองหรืออธิบาย
และอิเลฟเวนท์ที่คอยจ้องแต่จะเดินข้ามถนนและกลับไปขึ้นรถให้ได้ และในขณะที่เธอกำลังถูกลุกค์เข้ามาคอยยืนขวางที่ประตูรถ
" เอาละ !! " และเขาที่ยืนจ้องเธออยู่ตาเป็นมัน
" ถ้าหากว่า.. เธอไม่ต้องการที่จะบอกอะไรกับฉัน "
" ก็ไม่เป็นไร ! "
" แต่ว่า...เธอ !! "
" ก็...ควรที่จะหัดจำใส่หัวของเธอเอาไว้บ้างนะว่า ! "
" ฉัน !! ก็เป็นเจ้าหน้าที่ !! " เขาที่ทั้งโกรธอิเลฟเวนท์ เพราะว่าที่จนถึงป่านนี้อิเลฟเวนท์ก็ไม่ยอมปริปากพูดอะไรเกี่ยวกับเบเนดิกส์ออกมาเลยสักคำ
อิเลฟเวนท์ที่ทำได้เพียงแค่กลับขึ้นไปนั่งรอบนรถด้านหลังเบาะผู้โดยสาร และเธอที่พยายามสูดลมหายใจเข้าออกถี่ๆ เข้าไว้ เพื่อที่อยากจะสงบสติอารมณ์ของตัวเองที่กำลังเดือดให้ค่อย ๆ ได้อุ่นลงก่อน
แต่ว่าลุกค์ที่พยายามจะสงบสติอารมณ์อยู่ที่ข้างนอก เพราะเขาแค่ไม่อยากจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่โตจนกระทบกับเรื่องงาน จนกระทั้งเขาต้องยอมฝืนใจกลับขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัย และทำได้แค่ชำเลืองมองเธอผ่านกระจกมองหลังครั้งแล้วครั้งเล่า !!!!
มิหนำซ้ำเขาก็ยังต้องมาทนและเห็นอิเลฟเวนท์คอยทำตัวเป็น " คุณนาย...หุ่นขี้ผึ้ง " และเผลอๆ สายตาที่เย็นเฉียบบ...ยิ่งกว่าน้ำแข็งของเธอที่ก็แทบจะกรีดกระจกรถให้แตกระเอียด
หรือแม้กระทั่งเผลอ ๆ ถ้าหากว่าคนอย่างเราๆ ไม่ได้ยินเสียงหายใจของเธอดังขึ้นมาบ้างละก็นะ !!
บางที.....บางทีคนที่มาเห็นเข้าก็อาจจะเข้าใจผิดว่าเห็น อิเลฟเวท์กำลังนั่งกลั้นใจตายไปแล้วก็ได้ !!!!