A/N: This is flashback, yung panahong nangyari yung accident sa dining hall.
Flashback
Ire's POV
Pagkatapos kong makita at makausap si Aeon kanina malapit sa may library dumiretso ako sa may gubat sa labas ng university. Dito daw kami magkikita ng taong magbibigay sakin ng impormasyon tungkol sakanya. Gabi na pero maliwanag parin ang kapaligiran dahil sa ilaw na nagmumula sa malaking buwan. Full moon.
Naglakad lakad pa ako ng ilang minuto ng biglang may umatake sa akin. Mabilis kong nasalag ang atake niya. Ilang dangkal sa leeg ko ang hunting knife na hawak ng lalaki.
"Not so fast" I said then smirk. I kick him in the stomach causing him to stumble at tumama sa puno medyo malayo sa kinatatayuan ko. He hissed in pain.
"Who the hell are you?" tanong ko.
"I'm the guy you're looking for" sabi naman niya saka siya tumayo.
"I'm looking for no one" sagot ko.
"Really? Info?" nang uuyam niyang sabi saka may winawagayway na cellphone. Napakunot noo ako sakanya.
"So you're that nobody" pang iinis ko rin sakanya.
"Whatever" the guy said then rolled his eyes.
"What do you need?" bored kong tanong.
"Uh-oh. Wrong. I think it's the other way around" nang iinis na ani nito.
"You came in here without even knowing what's waiting for you" pagkasabi niya noon ay may narinig akong mga kaluskos sa paligid.
"I can't believe that you're that stupid" dagdag inis niya.
"Mukhang nagsama ka pa ng mga alipores mo. What? Afraid to face me alone?" I smirk. Nainis naman siya sa sinabi ko kaya bigla siyang sumugod. Hawak parin niya ang hunting knife na ginamit niya sakin kanina. Matagal narin akong hindi lumalaban so practice narin to. Mabilis kong nasasalag ang mga suntok na pinapakawalan niya. Damn! Marunong ba talagang makipaglaban ang isang to?
"You can't defeat me" sabi ko habang sinasalag parin ang mga suntok niya. I just rolled my eyes ng patuloy parin siyang nagpapakawala ng mga suntok na ni isa walang tumama. Nang mabagot ako sa ginagawa niya hinuli ko ang isang kamao niya na akmang susuntok sakin saka ako nagpakawala ng isang malakas na suntok na tumama sa mukha niya saka siya tumilapon.
"Really? That's all you got?" nang uuyam kong tanong sakanya. Napaigik siya sa sakit habang pilit na tinatayo ang sarili. Nakita kong putok ang labi niya at dumadaloy roon ang dugo.
"That's only one punch man" I said, still wearing that smug on my face.
"Kill him" galit niyang utos. Pagkasabi niya ng mga katagang yun ay may ilang mga kalalakihang sabay sabay na sumugod sa akin. Mabilis sila, but I'm way faster. I just throw punches and kicks sa mga goons na umaatake sakin. I saw one, unguarded, so I took that as an opportunity to punch him on the face, ang isa naman ay hinawakan ko sa leeg, let my fangs out, bit him and throw him on the ground. My eyes turned red the moment I tasted the blood on my lips. Napatingin ako sa mga kalalakihan ng mapansin kong hindi na sila sumugod. I can smell fear. I smirked, my eyes held no emotions and I saw them quiver in fear but too late, no one can escape in here... alive, and in a swift moment, I just throw their bodies on the ground while draining the blood of the last goon.
"You're a monster" sabad ng isang tinig.
"Oh, so you're still alive?" sagot ko sakanya saka ko binitawan ang wala ng buhay na lalaki sa lupa.
"Do you really think that I'm stupid enough to come here all by myself not knowing what's on your sleeves?" tanong ko habang naglalakad palapit sakanya. I wipe the blood that's dripping in my mouth before speaking.
"I wasn't born yesterday, idiot. So you better speak if you don't want to be like them" I said while looking at the bodies piled up on the ground pero pangahas talaga ang isang to para sumugod pa siya sakin. He run towards me at akmang itatarak niya ang knife sakin ng tumagilid ako at umiwas pero hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. He twisted the knife in his hands then he turned around mabuti nalang at mabilis akong nakalayo sakanya kung hindi baka nakatarak na sa ulo ko ngayon ang hunting knife na hawak niya but to my surprise nagawa pa niya akong masugatan. Napahawak ako sa pisngi ko at ng makita ko ang kamay ko may dugo akong nakita pero pagkalipas ng ilang segundo naghilom din ang sugat ko. I smirk.
"Great reflexes, smart thinking maybe I'm becoming a little rusty, damn I miss fighting" I grinned. "I'm actually enjoying this, so I've decided to keep you alive even for a few minutes" I smiled wickedly.
"Wh-what do you mean?" nakakunot noong tanong niya sakin.
"You see... matagal na akong walang practice when it comes to fighting-"
"Killing you mean" putol niya sa sinasabi ko.
"Yes, yes. Killing" sabi ko na parang nagpapasalamat pa na itinama niya ang sinabi ko.
"So you'll keep me alive for what? You're entertainment?" mapakla niyang sabi.
"Oh come on, don't talk to me like you're better than me because we both know that you're no better" sagot ko sakanya.
"Atleast I have my conscience" nang uuyam niyang sabi.
"And I do not?" walang emosyong tanong ko sakanya.
"Please do enlighten me when the topic is about conscience" I said sarcastically.
"You're seriously not gonna tell me that you have a conscience while I do not, are you?" natatawang dagdag ko pa, amusement is dancing in my eyes. Galit na tumingin siya sa akin saka bumaling siya sa mga katawang nakahandusay sa lupa.
"Oh, you're talking about them?" tanong ko sakanya ng hindi siya nagsalita at nakakuyom lang ang kanyang mga kamao na nakatayo di kalayuan sa akin.
"And again, you're not seriously gonna blame me for their deaths, are you? You're the one who bring them here, you're the one who ordered them to kill me, so don't blame me, it's just a self defense" walang pakialam na sagot ko.
"Their blood is on your hands" seryoso kong dagdag.
"So, why don't you just tell me everything before my mind changes and kill you now instead" I said coldly. Ilang minuto siyang natahimik bago siya nagsalita.
"He knows" simpleng sagot niya. Napakunot noo ako?
"What does he know exactly?" seryosong tanong ko.
"He knows who she is" simpleng sagot nanaman nito.
"Cut the crap and just spill me everything" galit kong sabi sakanya.
"Alam mo ang kaya niyang gawin--"
"Hindi ako interesado sa kung anong kaya niyang gawin, cu the chase and tell me what he knows about her" tiim bagang kong sabi sakanya. Kanina pa siya nagpapaikot.
"Actually, that's the only information I have, inutusan lang niya akong pumunta rito to fool you, to distract you" nakangising sabi niya saka siya tumakbo patungong compound ng university. The heck, it's just a f*cking ploy. I just cursed under my breath then dashed to the university. Nakita ko siyang naglalakad papasok sa pad. Where the hell is he going? Anong gagawin niya sa pad? Mabilis akong tumakbo palapit sakanya, mabuti nalang at hindi pa siya tuluyang nakakapasok ng pad at wala ring tao, nasa dining hall na siguro silang lahat at kumakain. I grab his neck at mabilis pa sa alas kwatro ang mga galaw ko, tumalon ako sa itaas ng building na parang extention hall ng second floor.
"And where the hell do you think you're going?" nanggagalaiti kong tanong habang hinihigpitan ang pagkakasakal ko sa leeg niya.
"Y-you can't k-kill m-me" kapos sa hininga niyang sabi.
"Oh try me" sabi ko then I let my fangs out and then bit him on the neck at akmang bababa na sana ako pero hindi ko inaasahan na humihinga pa pala siya, tinulak niya ako dahilan ng pagkakabitaw ko sa leeg niya na dahilan din ng pagkahulog niya sa salaming nagsisilbing bubong ng dining hall pabagsak sa mesang kinakainan ng mga estudyante. Akmang aalis na sana ako when I saw a pair of an eye looking at me. Aeon looks at me horrified.
Someone's POV
"Boss, masamang balita" humahangos na sabi ng isa sa mga tauhan ko.
"What is it?" simple kong tanong sakanya.
"Roman is dead" sagot nito.
"Well, that just only means one thing, he's incapable and weak" I said plainly.
"What's our next step boss?" tanong ulit niya.
"Let's go visit a family" sabi ko saka ako tumayo. It's been a long time.