...
"โอ๊ย~! อะไรวะ แค่โดนช็อตไปสองที HP ลดไปครึ่งหนึ่งแน่ะ" ผมเดินเช็คสเตตัสตัวเองอยู่ท่ามกลางผู้คนในเมือง "ว่าแต่ลุงไนท์ฮอว์กอยู่ไหนหว่า"
ฟวี๊ด! ฟวี๊ด! เสียงผิวปากมาอีกแล้ว ผมชะโงกมองหาเขาผ่านคนมากมายที่เดินกันขวักไขว่ และเห็นเขาถือเบียร์หนึ่งเหยือก ยืนพิงต้นไม้ใต้ร่มเงาอยู่ ผมรีบเดินไปหาเขาด้วยความรู้สึกเก้อเขินนิดหน่อยที่ดักปล้นพลาด
"ลุง…! ทำไมผมใช้สกิลขู่กรรโชกไม่สำเร็จล่ะ?"
ไนท์ฮอว์กไม่ตอบในทันทีเหมือนเช่นเคย ยกแก้วขึ้นซดเบียร์
อึก อึก อึก… พรู่ด!! จู่ๆ เขาก็สำลักเบียร์พ่นพรวดออกมา
"ปะ เป็นอะไรรึเปล่าลุง?"
"...ฮึ ...ฮึๆ ...คิ๊กๆๆ เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก~!" ไนท์ฮอว์กหัวเราะอย่างบ้าคลั่งออกมา
"ค๊าก! ข้าจะเป็นอะไรไปได้ล่ะเว้ย คิ๊กๆ ข้าก็หัวเราะแกนั่นแหละ เคี๊ยก! เคี๊ยก! เคี๊ยก!"
ไนท์ฮอว์กเอาสองมือมาจับที่หน้าของผมดัง ปั้บ! "ไหนๆ ดูสิ หน้าของแกนี่มันยังไงกันวะ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นใครขู่ได้ตลกโปกฮาขนาดนี้ ค๊าก! คิ๊กๆๆ!" เขากำลังบี้หน้าผมเล่นอย่างเมามันอยู่
"ปล่อยได้แล้ว!" ผมสะบัดมือเขาออกไป "สอนก็ไม่สอน ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะซ้ำเติมอีกนะ ฮึ่ย! ไอ้ตาแก่งี่เง่า!"
"บ๊ะ! ข้าก็อยากดูไหวพริบแกบ้างสิว้อย แต่ดูแล้วท่าจะเหลวว่ะ แกพลาดตั้งแต่เลือกเหยื่อแล้ว"
"...ทำไมล่ะ ที่ผมเลือกมันไม่ดีตรงไหน"
"เพิ่งเจอมากับตัว ยังไม่รู้อีกเรอะ ฉันเห็นแกก็พอมีฝีมือต่อสู้อยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าจะโง่ขนาดนี้นะเนี่ย แสดงว่าปกติแกเป็นพวกลุยดะ เอาแต่ใช้กำลัง พึ่งพาสัญชาตญาณอย่างเดียวสินะ ไอ้ควายแดกแฟ้บ!"
'อือฮื้อ! ดู๊ดู… ดูไนท์ฮอว์กมันด่า' ผมคิดในใจ 'ตาแก่นี่ไปสรรหาคำด่าแบบนี้มาจากไหนฟะ ที่โลกนี้ก็มีผงซักฟอกยี่ห้อแฟ้บด้วยเรอะ'
"ใช่ที่ไห--!" ผมหยุดเถียงกลางคัน เพราะคิดว่าที่ไนท์ฮอว์กด่าผม จะว่าไปมันก็เป็นเรื่องจริง ผมเอาแต่พึ่งพาวินอยู่เสมอ และทำให้วินลำบากอยู่บ่อยๆ พอตอนนี้ออกฉายเดี่ยว ผมก็ลงมือทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง บ้าบิ่นตลอดเวลา ถ้าผลลัพธ์มันออกมาดีก็ดีไป แต่ถ้ามันไม่เวิร์คเนี่ยสิ เฮ้อเซ็ง เถียงไม่ออกเลย
"เป็นไง? เงียบไปเลยเรอะ แทงใจดำล่ะเซ่"
"หนวกหูน่า รู้แล้วๆ ยอมรับก็ได้เฟ้ย ผมมันโง่เอง พอใจไหม?!"
"โอ้ ยอมรับความโง่อย่างลูกผู้ชาย ไม่เลวนี่"
"..."
ยังไงตาแก่นี้ต้องไม่ใช่คนดีแน่นอน ผมมั่นใจ หรือถ้าเกิดฟลุกเป็นคนดีขึ้นมาจริงละก็ ไนท์ฮอว์กจะต้องเป็นคนดีที่กวนส้นเท้าเก่งที่สุดเท่าที่ผมเคยพบมาเลยล่ะ
"งั้นจะบอกให้เอาบุญว่า ถ้าจะปล้นใครละก็ อย่างน้อยอย่าให้เป็นพวกจอมเวทสิวะ เพราะว่าพวกนี้เก่งได้โดยที่ไม่ต้องอาศัยอาวุธเทพด้วยซ้ำ แต่ละคนจะต้องมีสกิล CC ติดตัว หนึ่งหรือสองสกิลเป็นอย่างน้อย" (Crowd Control - คือสกิลที่ทำให้ศัตรูหยุดชะงัก เจอกับความลำบาก เช่น สตั้น สโลว์ ยกลอย แช่แข็ง ฯลฯ)
"อ้อ~ โธ่เอ๊ย! งี้นี่เอง ผมพอเข้าใจแล้ว"
ติ๊ง!
เสียงระบบของไนท์ฮอว์กดังขึ้น และมีหน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมาตรงหน้าเขา
เขายิ้มสยองออกมาเมื่ออ่านข้อความ และพูดขึ้นว่า "ไอ้หนู… หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว ข้าต้องไปทำเควสพิเศษ แต่... ถ้าแกอยากเข้าสมาคมโจรจริงๆ ละก็ งั้นแกจะตามมาช่วยก็ได้นะเว้ย"
"ผมไปอยู่แล้ว ผมต้องเข้าสมาคมให้ได้"
"เออ งั้นก็ตามมา"
….
...
ณ ย่านชนชั้นสูง มีชายสองคนกำลังยืนอยู่ในตรอกมืดแห่งหนึ่งทำตัวลับๆ ล่อๆ ใช่ครับ นั่นคือผมกับไนท์ฮอว์กเอง
"นี่พวกเรากำลังรออะไรอยู่ครับ" ผมถามขึ้น
"รอหลายอย่างว่ะ ขี้เกียจอธิบาย รอไปเหอะ" ไนท์ฮอว์กตอบแบบขอไปทีตามเคย
'แหม~! เวลาจะตอบอะไรแต่ละอย่าง ลีลาเหลือเกิ๊น แต่พอถึงคราวจะด่าคนเนี่ย รัวเป็นกลองชุดเลยนะตาแก่' ผมได้แต่คิดในใจเช่นเคย เพราะยังไม่อยากตายตอนนี้
โครก~
เสียงท้องของผมร้อง ก็นี่มันจะห้าโมงเย็นแล้วนี่นะ ยังไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ว่าแล้วก็จัดเลยละกันระหว่างรอ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
ผมดึงข้าวกล่องสำเร็จรูป [ข้าวหน้าเนื้อวากิว] ออกมาจากคลัง
ไอเท็ม กดปุ่มอุ่นอาหาร ตื~ด ติ๊ง! เปิดฝาออกมากลิ่นหอมฉุยเชียว
ผมรีบตักเข้าปากโดยไม่รอช้า
ง่ำ ง่ำๆ อ้ำๆ "ฮื้อ~! อร่อยวุ้ย!"
"ไอ้หนู!" จู่ๆ ไนท์ฮอว์กก็เรียกผมด้วยเสียงที่แตกพร่าและแข็งกร้าว
"ครับ?"
"...มีข้าวอีกกล่องไหม"
"..."
ผมกับเขาซัดข้าวกันไปคนละสองกล่อง ผมดื่มน้ำอัดลมปิดท้าย ส่วนลุงไนท์ฮอว์กยืนสูบไปป์สบายอารมณ์อยู่ จากนั้นก็มีคนใส่ฮู้ดสองคนเดินเข้ามาหาพวกเราจากความมืดในตรอก
"โทษทีที่มาช้า เครื่องมือเวทบางอย่างมันหายากไม่เบา" เสียงผู้ชายวัยกลางคนพูดขึ้น
"ไม่เป็นไร ระหว่างที่รออยู่ พวกข้ากินข้าวเติมพลังเรียบร้อยแล้ว
ไอ้หนูนี่พกข้าวกล่องรสเลิศมาด้วยล่ะ" ไนท์ฮอว์กพ่นควันขึ้นสู่ด้านบน และพูดต่อว่า
"เอาล่ะ! มากันพร้อมแล้วก็มานัดแนะแผนกันอีกครั้ง วิสเปอร์จัดการสิ"
คนที่ไนท์ฮอว์กเรียกว่า 'วิสเปอร์'(เสียงกระซิบ) ยกมือขวาขึ้นแล้วดีดนิ้วดังเป๊าะ เหมือนจะใช้สกิลอะไรสักอย่าง เพราะมีรัศมีอาณาเขตบางๆ เคลื่อนตัวขยายออกไปเป็นวงกลมล้อมรอบพวกเรา
"สกิล [มนต์บังตา] น่ะไอ้หนู ข้างนอกจะไม่มีทางเห็นหรือได้ยินเสียงพวกเรา" ชายวัยกลางคนพูดกับผม เขาถอดเสื้อฮู้ดออก ผมเลยได้เห็นว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่เป็นฮาล์ฟก็อบลิน หน้าตาของเขาดู
ใจดีและเจ้าเล่ห์ในเวลาเดียวกัน เขาไว้ผมไม่ยาวไม่สั้นจนเกินไป สีเทาเข้มและหวีเสยไปข้างหลัง เขาแต่งชุดผ้าดิบและหนังสีน้ำตาลสไตล์คนพื้นโลกปกติ แต่เพิ่มไปด้วยเข็มขัดเครื่องมือช่างสองเส้นไขว้กันอยู่ที่รอบเอว ส่วนที่ไหล่สะพายกระเป๋าหนังทำงานสีน้ำตาลอ่อน
"ข้าชื่อ 'เจลค์' เสือตัวที่ 2 แห่งสมาคมโจรเร้นเงา และส่วนนี่ก็..." เจลค์ผายมือไปทางอีกคนหนึ่งที่ชื่อวิสเปอร์ แต่เขาเงียบไม่พูดอะไร
"..."
"บ๊ะ! ยัยนี่ น่ารำคาญจริง อย่างน้อยก็เปิดหน้าให้เด็กมันเห็นหน่อยเซ่" ไนท์ฮอว์กพูด
วิสเปอร์พยักหน้าทีหนึ่งและถอดฮู้ดออก ใส่เก็บเข้าไปในวินโดว์เช่นเดียวกันกับเจลค์ และนั่นทำให้ผมเห็นว่าเธอคือผู้หญิง เธอสวมชุดสไตล์นักฆ่าสีดำปิดบังใบหน้าตั้งแต่จมูกลงไป ชุดเป็นผ้าและเกราะหนังแบบเบาเข้ารูปทั้งตัว ปลอกรัดเก็บอาวุธทั้งหมดที่ขาขวาและไหล่ซ้ายเป็นหนังสีน้ำตาลเข้ม วิสเปอร์เป็นผู้หญิงตัวเล็ก รูปร่างสะโอดสะอง ผมสั้นหยักศกสีดำยาวประบ่า ผมด้านหน้าข้างหนึ่งปรกลงมาปิดดวงตาของเธอและส่วนผมด้านหน้าอีกข้างเธอเหน็บไว้กับหู เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าสดใสส่องประกายวูบวาบในความมืด
"วิสเปอร์คือ--!" เธอยกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามไม่ให้ไนท์ฮอว์กพูดต่อ และเดินย่างสามขุมมาใกล้ผม ใกล้แบบ...ใกล้ชิดแนบตัวติดกันเลยละครับ วิสเปอร์ตัวสูงประมาณอกของผมเท่านั้น เธอเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าผมเขม็งด้วยสีหน้านิ่งเฉย
"เอ่อ… มีอะไรรึเปล่าครับ" ผมถาม
วิสเปอร์ค่อยๆ เขย่งตัวทำท่าเหมือนจะกระซิบที่หูของผม ผมจึงโน้มตัวลงหาเธอนิดหน่อย เธอกระซิบบอกผมว่า
"ข้าคือเสือตัวที่ 5 แห่งสมาคมโจรเร้นเงา"
เสียงของเธอเล็กและน่ารัก เสียงเหมือนเด็กตัวน้อยที่ไม่น่าจะมีพิษสงอะไรเลย เสียงเหมือนตัวละครอนิเมชั่นที่ฟังแล้วน่าหลงใหลเคลิบเคลิ้ม เสียงแบบนี้ของเธอมันช่าง 'โมเอะ' อะไรเยี่ยงนี้ โอ๊ย! ฟังแล้วจั๊กจี้หู
"ยัยเด็กนี่ ร้อยวันพันปีไม่เคยคุยกับข้า เอาแต่แชทคุยอย่างเดียว เจอไอ้หนูนี่วันแรกดันคุยด้วยซะงั้น"
"อันนี้มันก็อยู่ที่หน้าตา"
โป๊ก!! "แอ๊ก!" ไนท์ฮอว์กเขกหัวผมอย่างแรง
"อย่าลามปามไอ้หนู เดี๋ยวปั๊ด..."
"ครับ! ครับ! ไม่ต้องแยกเขี้ยวใส่ก็ได้ ขอโทษครับ" ผมเอามือขยี้หัวโนของตัวเองด้วยความเจ็บ
"แล้วนี่สรุปว่าพวกเรามาทำเควสอะไรกันครับ?"
"อ้าวไนท์ฮอว์ก ยังไม่ได้เล่าให้ไอ้หนูนี่ฟังอีกเหรอ" เจลค์พูดขึ้น
"อ้อ ยังๆ กลัวมันเผ่นหนีซะก่อนไง" ไนท์ฮอว์กแสยะยิ้มแล้วหันมามองที่ผม
"ไอ้หนู..."
"ครับ?"
"พวกเราจะมาถล่มกิลด์ไฮเอนด์"
"...."