"คือ...ฉันอยากรู้ว่าท่านหลงจือหยางวันๆทำอะไรบ้างคะ"หญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ท้ายๆเกาแก้มแล้วเอ่ยขึ้นมา เยว่ชิงตาเป็นประกายวาววับ ในที่สุดเขาก็จะได้บรรยายว่าหลงจือหยางดีที่สุดในโลกขนาดไหน
"อะแฮ่ม"เยว่ชิงกระแอมในลำคออย่างมีจริตนางแบบในการตอบคำถามนักข่าว
"คืองี้นะ..."เยว่ชิงค่อยๆนึกทั้งเช้าจรดค่ำ เหล่าสตรีแรกๆก็ดีใจที่จะได้รู้ว่าวันๆหนึ่ง บุรุษแบบหลงจือหยางอะไรบ้าง จนกระทั่งผ่านไปราวๆสิบนาทีเยว่ชิงก็ยังเล่าถึงความเลิศเลอของหลงจือหยางไม่จบ
แต่ละคนมีใบหน้าที่กระอักกระอวนเต็มทน โดยเฉพาะเกอ อะไรทำให้พวกเขามาถึงจุดนี้ ราวกับนั่งฟังบรรยายชีวประวัติบุคคลที่กอบกู้โลก ในทุกๆประโยคจะแฝงไปด้วย หล่อที่สุด ดีที่สุด อ่อนโยนสุดๆ น่ารักสุดๆ
คนในห้องไม่เว้นแม้แต่บุรุษคนอื่นๆที่เข้าประชุม สายตาราวๆสามสิบคู่พุ่งตรงไปที่คนถาม อีกฝ่ายก็ยิ้มเจื่อนๆน้ำตาปริ่ม
ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะคลั่งรักหลงจือหยางขนาดนี้กัน เธอรู้สึกผิดมากที่ถามออกไป ส่วนคนอื่นๆโดยเฉพาะคนในกิลด์หมื่นดาบก็ไม่กล้าทักท้วงสุดท้ายก็ฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
ขนาดเสวียนอวี้ที่ว่าสนิทกับหลงจือหยาง ยังมีสีหน้าราวกับกลืนของขมไปด้วย เข้าใจได้ว่าหลงจือหยางมันสุดยอด แต่จะอวยทุกประโยคก็ดูจะเกินไป
แต่ให้อภัย...เพราะคงจะดีกว่าฟังหลงจือหยางมันอวยจิ้งจอกน้อยของมัน
"นอกจากจะทำอาหารอร่อยแล้ว พี่หยางอะนะ...."
" ภารกิจที่ 16 เสร็จสิ้น
รางวัลภารกิจ:50point "
เยว่ชิงกะพริบตาปริบๆอย่างมึนงง เมื่อภารกิจจบลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมีเสียงคนเปิดประตูเข้ามา หลงจือหยางโบกโทรศัพท์ในมือก่อนจะเอ่ย
"ด้านหลังหอคอยมีดันเจี้ยนขนาดใหญ่ปรากฏ ทางนั้นเลยโยนให้เราไปจัดการแล้วก็ร่วมมือกับสตรีเพื่อนำข้อมูลเรื่องการร่วมมือไปส่งให้อีกฝั่ง จากนั้นก็คงมีการลงมติอีกรอบ"
ถึงจะหงุดหงิดแต่หลงจือหยางก็ยังให้ความร่วมมือ ใบหน้าเรียบเฉยคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นจิ้งจอกน้อยเอียงคออย่างสงสัย ดวงตาคู่สวยยังคงเปร่งประกาย นั่นหมายความว่าเด็กน้อยของเขาไม่โดนใครรังแก แม้สีหน้าคนอื่นจะกระอักกระอวนแปลกๆก็ตาม
"ไปครับ พวกนายก็พาเด็กๆเหล่านี้ไปด้วยแล้วกัน เชิญพวกคุณด้วย"หลงจือหยางที่เดินเข้ามาใกล้เยว่ชิงก็ยื่นมือให้อีกฝ่ายจับ ก่อนจะเชิญคนอื่นๆในห้องไปที่ด้านหลังหอคอย
เยว่ชิงยิ้มตาหยี่ยื่นมือไปกุมมืออีกฝ่ายก่อนจะพูดเจื้อยแจ่วอย่างมีความสุข
"มือพี่หยางนุ่มมากไม่สากเลย แถมหอมด้วยนะ"ว่าแล้วก็ยกขึ้นมาดม หลงจือหยางยิ้มมุมปากถึงจะไม่รู้ว่าทำไมเด็กน้อยดูอารมณ์ดีขนาดนี้ก็ตาม แต่คงต้องขอบคุณที่มีสิ่งกระตุ้นทำให้จิ้งจอกน้อยมีความกล้ามากขึ้น
คนที่อื่นๆที่ตามมาด้านหลังได้แต่กรอกตามองบน ยกเว้นเหล่าสตรีที่แทบจะยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมากัดด้วยความริษยา จากตอนแรกที่ฟังชีวประวัติหลงจือหยางยังแทบจะทนต่อไฟในใจที่กำลังลุกไหม้ไม่ได้ ยิ่งมาเห็นการกระทำซึ่งๆหน้าก็อยากกระอักเลือดออกมา ชอกช้ำระกำใจเหลือขนาด
ในเมื่อไม่สามารถลงกับเจ้าตัวได้ เลยหันไปถลึงตาใส่คนที่เอ่ยถาม
"..."ฉันทำผิดไปแล้วสินะ หญิงสาวปาดน้ำตาทิพย์ปอยๆ ก็แค่อยากรู้นี่น่า ไม่คิดอีกฝ่ายจะเล่นใหญ่กว่าแค่นั้นเอง
"ไหนบอกพี่มาสิว่ามีใครรังแกเรารึเปล่า"เมื่อขึ้นบนรถหลงจือหยางก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เยว่ชิงตาโตส่ายหน้าหวือก่อนจะพูดอย่างมีความสุข
"พวกเขาแค่ถามว่าวันๆหนึ่งพี่หยางทำอะไรบ้าง"
"แล้ววันๆพี่ทำอะไรบ้าง"หลงจือหยางถาม ก่อนที่เด็กน้อยจะพูดคุยแบบเดียวกับที่คุยในห้องประชุม
หลงจือหยางคลี่ยิ้มอย่างอ่อนใจ พอจะเข้าใจเรื่องที่คนอื่นๆกระอักกระอวนแล้วละ แต่อีกด้านก็แสนจะภูมิใจที่คนรักของเขาน่ารักมากขนาดนี้
เมื่อรถหรูหลายสิบคันวิ่งตรงมายังหอคอย สำนักข่าวหลายสำนักที่รอทำข่าวต่างกุลีกุจอรีบเข้ามาในพื้นที่ หลังจากจบเรื่องสงครามในหอคอยไปพวกเขาไม่มีสิทธิ์ไปสัมภาษณ์กับกิลด์อื่นๆเนื่องจากร้อยสามเสาหลักจะเป็นผู้แถลงการณ์ แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน
ทางร้อยสามเสาหลักที่อยากจะรวบรวมข้อมูลและกระตุ้นการร่วมกลุ่มระหว่าง บุรุษ เกอและสตรี ทางนั้นเลยใช้พื้นที่สื่อในการกระจายข่าว แน่นอนว่าบางสำนักต้องมีการแอบแฝง เนื่องจากภายใต้การบริหารของพวกเขาบางส่วนขึ้นตรงต่อตระกูลดัง ที่บางคนหันไปเอาดีด้านการแสดง เดินแบบและนักร้อง
คนของกิลด์หมื่นดาบรีบกระชับพื้นที่เพื่อกันสื่อ พวกเขายืนปักหลักเป็นแนวยาวอย่างรู้ความ หลงจือหยางกุมมือเยว่ชิงก่อนจะเดินนำไปด้านในโดยไม่สนใจที่จะพูดคุย เพราะรู้ดีว่าเวลามีสำภาษณ์ นอกจากเขากับเยว่ชิงอาจจะยื่นไมค์ให้กับสตรีคนอื่นๆให้ยืนข้างๆเขา แล้วบางตระกูลจะไปจ้างกองทัพน้ำเพื่อปั่น
ถึงหลงจือหยางจะไม่อยู่นิ่งแต่ตระกูลหลงนิ่งแน่นอน และอาจจะให้สัมภาษณ์ที่คลุมเครือออกไป เพราะแบบนั้นหลบเลี่ยงดีที่สุด ส่วนคนรับหน้าก็เป็นเสวียนอวี้อย่างเคย
"ท่านหลงจือหยาง ขอทราบความรู้สึกที่ได้ร่วมมือทั้งเกอและสตรีหน่อยครับ"
"ท่านหลงจือหยางมั่นใจว่าจะพิชิตดันเจี้ยนขนาดใหญ่ไปพร้อมกับเกอและสตรีแค่ไหนคะ"
"คนรักของท่านหลงจือหยางมีความพร้อมทางด้านนี้ยังไงบ้างเรื่องการเปิดตัวคบกัน"
เสวียนอวี้คิ้วกระตุก ก่อนจะยกมือขึ้นห้าม นักข่าวต่างเงียบเสียงลง
"ค่อยๆถามครับผมฟังไม่รู้เรื่อง เริ่มจากสำนักนั้นก่อนเลยครับ"เสวียนอวี้พุ่งตรงไปยังสำนักข่าวต่างประเทศที่ไม่อยู่ในการควบคุมของตระกูลใด
"ทางเราขอทราบถึงแผนการในการร่วมมือกันทั้งสามฝ่ายครับ เพราะนี้คือครั้งแรกที่บุรุษ เกอและสตรีได้เข้าต่อสู้ร่วมกัน"
"เรื่องนี้ยังไม่สามารถบอกได้นะครับว่าผลจะเป็นยังไง รอจนกว่าเราจะจัดการดันเจี้ยนนี้จบดีกว่าครับ"เสวียนอวี้คลี่ยิ้มออกมา เมื่อตอบคำถามไปแล้วอย่างพอใจเจ้าตัวก็โบกมือลา โดยไม่สนเสียงทักท้วงจากด้านหลัง
"เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ"เสวียนอวี้เดินเข้ามาพร้อมทั้งคนอื่นๆหลงจือหยางพยักหน้าก่อนจะยื่นมือแตะบาเรียแล้วเดินหายเข้าไป
เยว่ชิงมองภาพเบื้องหน้าอย่างตะลึง พื้นที่คล้ายถ้ำเดินเข้าไปลึกมากทีเดียวก่อนจะเจอประตูอีกหนึ่งบานคล้ายในหอคอย เมื่อเปิดประตูเข้าไปเสียงเก่าแก่ทรงพลังก็เอ่ยขึ้นพร้อมคลื่นพลังบางอย่างที่กดดันลงมา
{ ยินดีต้อนรับสู่ดันเจี้ยน สินสงครามขึ้นอยู่กับผลงาน ประตูจะเปิดก็ต่อเมื่อเคลียร์บอสในดันเจี้ยนได้เท่านั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่สามารถออกไปได้ ยกเว้นกลุ่มคนที่เข้ามาใหม่ }
{ดันเจี้ยนระดับA เอลฟ์น้ำแข็ง}
บนพื้นหญ้าสีเขียวเริ่มมีหิมะตกลงมา พื้นด้านรอบกลายเป็นสีขาวอย่างรวดเร็วเมื่อหิมะตกหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ตั้งตงมีรอยกรีดราวกับเล็บสัตว์ขนาดใหญ่ที่กำลังพุ่งตรงมา เสียงหวีดหวิวของสายลมดังระงมจนสัญชาตญาณของสัตว์ตื่นขึ้น
"ระวัง"เสียงของเกอทั้งหลายแทบจะตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน เยว่ชิงเปลี่ยนร่างกลายเป็นจิ้งจอกสองข้างยืนด้านหน้าเพื่อบังให้คนอื่นๆ หลงจือหยางขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจที่เยว่ชิงเอาตัวเองไปบังให้คนอื่น
เจ้าตัวตวัดดาบนับหมื่นขึ้นฟ้าก่อนจะโจมตีเข้าไปในพื้นที่ป่าใหญ่
"คิคิคิ มนุษย์น่าโง่ในที่สุดเราก็เจอกัน"เอลฟ์หนุ่มใบหน้างดงามสมเผ่าพันธุ์ ยกคันธนูขึ้นก่อนลูกธนูน้ำแข็งจะถูกปล่อยออกมาและแตกกระจายนับหมื่น จนเสียงเคร้งดังไปทั่วบริเวณ ดาบของหลงจือหยางถูกหักเหจนปักบนหิมะ ในขณะที่ลูกธนูแตกกระจาย
"ดูท่าจะยากเอาเรื่อง"เมื่อพูดจบเกาเทียนเย่พ่นลูกไฟออกไปหนึ่งลูก เสียงตู้ม!ดังสนั่นต้นไม้หลายต้นหักโค่นและถูกเผาไหม้ บางส่วนละลายหิมะจนเป็นแอ่ง เอลฟ์หลายตัวกระโดดหลบอย่างว่องไว
ทางด้านในเริ่มต่อสู้โดยมีหลงจือหยางยืนสั่งการเพื่อจัดระเบียบ ยิ่งรอบคอบก็ยิ่งมีข้อผิดพลาดน้อยและสามารถตรวจดูได้ว่าสตรีคนไหนเหมาะจะเข้าร่วมชั่วคราว ถ้าเลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้ก็ต้องเอาตัวเลือกที่ดีที่สุดออกมา ไม่ใช่แข็งแกร่งที่สุดแต่สร้างปัญหาน้อยที่สุดต่างหาก
ห้องประชุมร้อยสามเสาหลัก
"ไหนตอนแรกจะรอผลการร่วมมือจากกิลด์หมื่นดาบก่อน"หวังเค่อซวนขมวดคิ้วเมื่อคนอื่นๆอยากจะลงมติเสียเดียวนี้
"เพราะมันเป็นผลดีต่อทุกฝ่าย อยากแรกกิลด์อื่นๆจะเปิดใจให้กับเกอมากยิ่งขึ้นหากมีการร่วมมือกัน"แน่นอนว่าคนพูดย่อมได้ประโยชน์เล็กๆน้อยๆบ้าง ถ้าร่วมมือกับกิลด์ใหญ่ ไอเทมและสินสงครามก็จะดีตามไปด้วย
"ถึงแม้เราจะรอร่วมลงมติกับกิลด์อื่นๆแต่จะมั่นใจได้ยังไงว่ากิลด์หมื่นดาบและตำหนักเทพอสูรยกมือเห็นด้วยในเรื่องนี้ มันยังส่งผลกระจายวงกว้าง เรื่องของความไม่เชื่อมั่นที่จะร่วมมือกับสตรี"หลายคนที่เคยพิพาทกับเกอไม่ใช่แค่ว่ากล่าวด่าทอ แต่บางทีมันคือการเหยียดหยาม
"อันนี้เห็นด้วย อย่างที่รู้ว่าคนในกลิด์หมื่นดาบแทบจะถอดแบบนิสัยกันมาทุกคน มันยากที่จะให้อีกฝ่ายยอมรับถึงการร่วมมือ กับเกอไม่เท่าไหร่เพราะหลงจือหยางมีแฟนเป็นเกอ ในขณะที่หลงจือหยางรำคาญผู้หญิง"คนพูดรู้สึกฉุนเฉียวเล็กๆ ลูกสาวเขายังโดนอีกฝ่ายปฏิเสธแบบไม่ไว้หน้า เป็นที่ขบขันแก่คนอื่นไปหลายวัน
"ประชาชนทั่วไปเขาให้หลงจือหยางมีอิทธิพลพอๆกับเรา ถ้าการลงมติแล้วพวกเขาไม่เห็นด้วยจะเกิดอะไรขึ้น เหล่าเกอเองคงไม่อยากร่วมมือกับคนอื่นมากนัก เพราะมีแค่กิลด์หมื่นดาบที่ให้โอกาสพวกเขา"
"ถ้าหลงจือหยางเห็นด้วยพวกเขาก็แค่ทำตามคำสั่ง อาจจะไม่ดีเท่าไหร่แต่อย่างน้อยก็มั่นใจว่าพวกเขาจะเข้าร่วม"
"ถ้าทำแบบนั้นจะแน่ใจได้ยังไงว่าหลงจือหยางจะไม่อาละวาด"
"หลงจือหยางไม่มีทางหักหน้าโดยตรงถ้าเรื่องนี้ได้กระจายข่าวออกไป"
"งั้นลงมติกันเลยแล้วกัน จากนั้นก็ส่งเรื่องให้นักข่าวไป"ทุกคนโหวตลงมติอย่างรวดเร็ว ผลการเห็นด้วยกับการร่วมมือเกินกว่าเก้าสิบคน ซึ่งเป็นมติเอกฉันท์
เพียงพริบตาข่าวการร่วมมือระหว่างบุรุษ เกอและสตรีก็กระจายออกไป