"ขะ ขอลองลูบหัวหน่อยได้ไหมคะ"
"ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะเฟ้ย เดี๋ยวก็งับมือให้ซะหรอก"
ผมเรียกการ์ดออกมาอีกหลายใบเพื่อให้แอนเห็นภาพชัดมากขึ้น เริ่มจากการ์ดไอเท็ม การ์ดที่หลังจากใช้แล้วครั้งหนึ่งจะอยู่ในสภาพของวัตถุนั้น ๆ อย่างถาวรไม่สามารถกลับเป็นการ์ดได้อีก มันคือเหตุผลที่ผมสามารถหยิบเอาอาหารหรือเครื่องไม้เครื่องมือบางอย่างมาใช้ทั้งที่ไม่ได้พกไว้ตั้งแต่แรก
"มิน่าล่ะ ตอนถูกขังถึงได้เอาเครปออกมากินเล่นได้ เดี๋ยวสิ มันไม่ได้มีแค่เครื่องมือแต่มีของกินด้วยเหรอ"
"มีสารพัดแบบ ฉันเปิดมิสเซลเลเนียสแพ็คไปเยอะมาก ก็เลยมีการ์ดพวกนี้เหลืออยู่พอสมควร"
ก่อนที่จะไปอธิบายเรื่องของมิสเซลเลเนียสแพ็ค ผมแสดงสิ่งที่แอนอยากเห็นมากที่สุดให้ดูก่อน มันคือการเปิดหน้าต่างสเตตัสของคาแรคเตอร์ขึ้นมา เพื่อให้เธอดูแล้วเข้าใจว่าคาแรคเตอร์คืออะไร
[ข้อมูลคาแรคเตอร์]
[ชื่อ: มายา วอร์ฟิลด์]
[ฉายา: แฝดสาม #1: สาวซามูไร]
[ระดับ: SR (ซุปเปอร์แรร์)]
[ค่าสถานะ: <ปิดซ่อน>]
[รายละเอียด: เด็กสาวมัธยมต้น เป็นแชมป์ระดับประเทศในการแข่งขันเกมบูชิโดเบลดมาสเตอร์เกมแบบวีอาร์ที่ผู้เล่นต้องสวมบทเป็นนักดาบฟาดฟัดเอาชนะนักดาบคนอื่น แม้จะฝึกดาบจากเกมแต่ก็สามารถใช้ดาบจริงได้เป็นอย่างดี เธอคือพี่สาวคนโตของแฝดตระกูลวอร์ฟิลด์]
[สกิล: ฟรีคาตานะ, บลัดอีสทิกเกอร์แธนวอเตอร์]
"เหมือนกับเกมเลยค่ะ"
"พี่สาว อย่ามามองกันด้วยสายตาแปลก ๆ สิ" มายาโวยวายแก้เขินที่ถูกจ้อง
ผมเรียกคาแรคเตอร์ออกมาเพิ่มอีกหลายคน ไม่ว่าจะลุงยามวัยดึก นักกายกรรมหนุ่ม ช่างประปาร่างใหญ่ และบอดีการ์ดสุดเซ็กซี่ ตอนนั้นเองที่หน้าต่างมิชชันบอกว่าผมทำมิชชันลุล่วงแล้ว
"แล้วไม่… เอ่อ ให้ดูพลังของพวกเขาเหรอคะ"
"เอาไว้ทีหลังเถอะ" ผมปฏิเสธไป เพราะหน้าต่างแสดงผลของมิชชันเสริมบอกว่ามิชชันในการอธิบายจบแล้ว ในเมื่อได้รางวัลมาแล้วผมก็ไม่อยากเสียเวลาเพิ่มอีก "พวกเรามาดูกันดีกว่าว่าเจ้าพวกเรดสคาร์ฟอีกสี่คนไปมุดหัวอยู่ที่ไหน"
[มิชชันเสริม: อธิบายเกี่ยวกับระบบให้แอนนาเบลลา โฮปส์ (1/1)]
[คุณทำมิชชันสำเร็จ]
[คุณได้รับ 100 คะแนน]
ผมไม่ได้เจตนาแสดงพลังมากไปกว่านี้ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ได้คิดจะปิดบังด้วยเช่นกัน ขณะที่ผม แอน และคาแรคเตอร์ทั้งห้ากำลังออกสำรวจ ผมก็เปิดระบบร้านค้าไปด้วย
"ใช้ 100 คะแนน เปิดมิสเซลเลเนียส…" ผมบอกกับระบบ
"หวาาา เอาแต่เปิดมิสเซลเลเนียสอีกแล้ว เปิดเซอร์ไววัลบ้างเซ่" มายาบ่นแทรกขึ้นมา
"อย่ามายุ่งน่า ฉันจะไม่เปิดซองอื่นจนกว่ามิสเซลเลเนียสจะขึ้นว่าครบ 100%"
"พี่ชายนี่หัวดื้อชะมัด"
[แฝดสาม #2: สาวคาราเต้พยักหน้าเห็นด้วยกับพี่สาวของเธอ]
พอเห็นข้อความและชื่อที่ไม่คุ้นปรากฏขึ้นมาเพิ่ม แอนจึงแน่ใจว่าคาแรคเตอร์ห้าคนที่ผมเรียกออกมาไม่ใช่ทั้งหมดที่มีอยู่ มันจริงอย่างที่เธอสงสัย ผมมีคาแรคเตอร์เก็บไว้ยามฉุกเฉินอีกหลายคน
"ใช้ 100 คะแนน เปิดมิสเซลเลเนียส 10 แพ็ค"
หน้าต่างเด้งขึ้นมารัว ๆ มีทั้งหน้าต่างที่บอกว่าคะแนนถูกใช้ไปและหน้าต่างบอกผลลัพธ์ของการสุ่ม
[100 คะแนนถูกใช้แลกมิสเซลเลเนียส แพ็ค x 10]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มน้ำเกลือแร่ ระดับ C (คอมมอน) x 2]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มเครื่องดื่มโคล่า ระดับ C (คอมมอน) x 1]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มไม้เบสบอล ระดับ C (คอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มไอศกรีมวาฟเฟิล ระดับ C (คอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มกระเป๋าสะพายขนาดเล็ก ระดับ C (คอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มลวดหนาม 100 เมตร ระดับ C (คอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มผ้าพันแผล ระดับ C (คอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดไอเท็มกระเป๋าชุดเครื่องมือช่าง 100 เมตร ระดับ U (อันคอมมอน)]
[คุณได้รับการ์ดคาแรคเตอร์แฝดสาม #1: สาวซามูไร ระดับ SR (ซุปเปอร์แรร์)]
"ว้าวว นอกจากคาแรคเตอร์แล้ว ก็มีทั้งอาวุธ เสบียง ผัาพันแผล อุปกรณ์ช่าง ของดี ๆ ทั้งนั้นเลย" แอนตาเป็นประกาย
อย่างที่คามิลเคยคิดไว้ เธอเข้าใจสถานการณ์ได้รวดเร็ว
"ของก็มีประโยชน์อยู่หรอก แต่… ซ้ำทุกใบเลย"
"บ่นอะไรของนาย ได้ซุปเปอร์แร์ใบหนึ่งไม่ใช่เรอะ และที่สำคัญกว่า นั่นมันการ์ดของฉันเลยนะ อีกนิดเดียวก็มีครบพอจะอัพเกรดฉันได้แล้ว"
"อัพเกรดไปก็…"
[แฝดสาม #3: สาวยิวยิตสูกลั้นขำ]
พื้นดินบริเวณทางออกด้านหลังนั้นเต็มไปด้วยดินโคลน ตอนที่ผมกับแอนไปถึงที่นั่น สมมติฐานทั้งหลายก็ได้รับการยืนยัน ไม่มีรอยเท้าเปื้อนโคลนเข้ามาภายในอาคาร ในทางตรงกันข้าม มีรอยเท้าเพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อครั้งที่เพื่อน ๆ ของแอนหนีไป
"ไม่ผิดแล้วล่ะ เจ้าพวกนั้นเข้าใจว่าพวกเราหนีไปหมดเลยรีบตามไป ถ้าจะช่วยเพื่อนเธอให้ทันก็ต้องรีบแล้ว"
"งั้นก็รีบไปกันเถอะค่ะ"
การตามล่าเรดสคาร์ฟที่เหลือไม่ได้ยุ่งยากอย่างที่แอนเป็นกังวล
ความบังเอิญถือเป็นโชคดีของพวกเราและเป็นคราวเคราะห์ของอีกฝ่าย กลุ่มเพื่อนแอนไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนพวกเขาก็มักจะเผลอไปกระตุ้นซอมบีโดยไม่ตั้งใจ แน่นอนว่าพวกเขาเองไม่ได้อยู่รอรับผล พวกที่ดวงซวยจึงกลายเป็นเรดสคาร์ฟที่ติดตามไปแทน
ตอนที่ผม แอน และพวกพ้องคาแรคเตอร์เจอพวกนั้น แต่ละคนก็อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ มีสองคนที่น่าจะถูกกัดมา คนหนึ่งที่สลบไปแล้ว และเจ้าคนที่น่าจะเป็นหัวหน้าที่กำลังเหนื่อยหอบ
"กำลังกังวลอยู่เลยว่าถ้าถูกซอมบีฆ่า มิชชันจะล้มรึเปล่า โชคดีจริงที่พวกนายยังอยู่กันครบเลย"
"แฮ่ก พะ พวกแกเป็นพวกเดียวกับพวกที่หนีไปสินะ" หัวหน้ากลุ่มชี้หน้าช่างประปาร่างใหญ่ ดูจากรูปร่างและท่าทาง เขาจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นหัวหน้าก็ไม่แปลก"
ยังไม่ทันได้เจรจาใด ๆ สองฝ่ายก็เปิดฉากปะทะกัน กระสุนนัดแรกมาจากเจ้าตัวหัวหน้า มันพุ่งเข้าทะลวงไหล่ของช่างประปาผู้น่าสงสาร
มายาใช้ร่างเล็กแต่ปราดเปรียวของเธอให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุด เธอใช้จังหวะที่ศัตรูรายหนึ่งกำลังเลือกเป้า วิ่งเข้าไปในระยะจู่โจม และโดยปราศจากความลังเลเธอฟันมือที่ถือปืนซะหลุดกระเด็น
"แกโชคร้ายแล้ว วันนี้พลังแห่งความมืดของข้ารุนแรงเป็นพิเศษ"
มายายังเป็นแค่เด็กมัธยมต้น แต่สาเหตุที่ผมชอบใช้งานเธอก็เพราะตรงนี้ ความจูนิเบียวทำให้มายากล้าทำเรื่องที่เด็กทั่ว ๆ ไปที่อายุเท่ากับเธอไม่กล้าทำ ตัวอย่างเช่นการตัดมืออีกฝ่ายจนขาดแบบนี้
ลุงยามเคยเป็นอดีตตำรวจที่หันมาทำอาชีพรักษาความปลอดภัยหลังจากที่เกษียณจากงานราชการ แม้ว่าเขาจะเชื่องช้าลงตามอายุที่เพิ่มขึ้น แต่ความแม่นยำของเขาเป็นสิ่งที่ผมไว้ใจ กระสุนของลุงยามพุ่งเข้ากลางระหว่างคิ้วของเจ้าตัวหัวหน้าอย่างแม่นยำ
กระสุนอีกนัดที่เด็ดชีพฝ่ายศัตรูคือกระสุนของบอดีการ์ดสาว แม้ว่าเธอจะไม่ได้แม่นยำเท่ากับลุงยาม แถมปืนและกระสุนที่เธอใช้ก็เป็นของจริงที่ผมส่งให้ ต่างจากของลุงยามที่เป็นส่วนหนึ่งของการ์ดคาแรคเตอร์ แต่ผลงานของเธอโดดเด่นไม่น้อยกว่ากัน
การยิงสกัดกั้นของบอดีการ์ดสาวหยุดความเสียหายไว้เพียงแค่ไหล่ของช่างประปา
[สมาชิกกลุ่มเรดสคาร์ฟถูกสังหาร คุณได้รับ 3 คะแนน]
ข้อความแบบเดียวกันขึ้นต่อเนื่องสี่ครั้งก่อนที่รายงานเกี่ยวกับมิชชันจะขึ้นมา
[มิชชัน: กวาดล้างกลุ่มเรดสคาร์ฟ (24/24)]
[คุณทำมิชชันสำเร็จ]
[คุณได้รับ 300 คะแนน]
"เฮ้อ… จบไปอีกงาน"
"เดี๋ยวก่อนค่ะ มาช่วยทางนี้ก่อน"
แอนพยายามห้ามเลือดให้ช่างประปา เธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าผมมีผ้าพันแผล แอนถึงกับฉีกชายเสื้อของตัวเองมาใช้เพื่ออุดเลือดที่ไหลทะลัก
แล้วเธอก็เพิ่งสังเกตว่าไม่มีใครตื่นตระหนกเลย แม้แต่มายาก็ยังมองดูเธอปฐมพยาบาลโดยไม่ได้ดูทุกข์ร้อน
ผมแสดงให้เธอดูแทนคำอธิบาย หน้าต่างสีฟ้าถูกเรียกออกมา จากนั้นคาแรคเตอร์ทั้งหมดก็หายไป พวกเขาถูกเปลี่ยนกลับเป็นการ์ดเหมือนเดิม
"หมายความว่ายังไงคะ"
"คาแรคเตอร์ที่บาดเจ็บ ถ้ากลับเป็นการ์ดแล้วจะหายดี แต่จะมีดีเลย์สำหรับการเรียกใช้ครั้งต่อไปเล็กน้อย แต่ถ้าตายขึ้นมา ดีเลย์ก็จะนานหน่อย" ผมตอบ
แอนได้ยินแล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก