คาแรคเตอร์ทุกใบเป็นทั้งเพื่อนและครอบครัว ผมเคยคิดว่าแค่พวกเขาอยู่ด้วยผมก็ไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับใคร แต่ตอนที่มีแอนผู้ที่มองเห็นหน้าต่างระบบโผล่มา ความรู้สึกแปลกใหม่ก่อตัวขึ้นในใจของผม
แอนสนใจระบบมากแม้ว่าเธอจะทำได้แค่ดูกับทำความเข้าใจกับมัน ผมสอนแอนเกี่ยวกับวิธีการหาคะแนนเพิ่ม ซึ่งมีตั้งแต่การทำมิชชันที่ปรากฏขึ้นตามสถานการณ์ การกำจัดซอมบีหรือมนุษย์
"ซอมบีที่เคลื่อนไหวได้น้อยกว่าปกติ เด็ก หรือคนที่อ่อนแอจะให้คะแนน 1 คะแนน คนหรือซอมบีทั่วไป 3 คะแนน พวกที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ 5 คะแนน"
"มิสเซลเลเนียสใช้ 10 คะแนน เซอร์ไววัลแพ็ควันใช้ 50 คะแนน แพงขึ้นห้าเท่าแต่การันตีว่าจะได้การ์ดระดับแรร์ขึ้นไปใช่ไหมคะ"
ผมพยักหน้า "แล้วก็ไม่ต้องถามนะว่าทำไมไม่เปิดเซอร์ไววัลแพ็ควัน ซองนั้นมีการ์ดแค่ 100 แบบ เปิดไม่นานก็เก็บได้ครบทุกใบแล้ว ไม่เหมือนมิสเซลเลเนียสที่มีตั้ง 10000 แบบ"
"น่าเสียดายนะคะ"
"น่าเสียดายยังไง"
"ในเมื่อมีเซอร์ไววัลแพ็ควัน ก็อาจจะมีเซอร์ไววัลทู ทรี โฟร์ก็ได้"
เรื่องแบบนั้นผมเองก็คิดออก ในโลกก่อน ผมเคยเล่นเกมมาไม่น้อย มันเดาได้ไม่ยากว่าหากเปิดซองใดซองหนึ่งจนครบ มันก็อาจจะมีซองใหม่ที่ไม่เคยเห็นโผล่ขึ้นมาได้
วิธีที่ดีที่สุด ควรจะเป็นการเปิดเซอร์ไววัลแพ็ควันที่ทั้งการันตีแรร์และมีโอกาสเก็บครบได้ง่ายก่อน แต่เพราะนิสัยที่เห็นว่าเก็บอะไรไม่ครบแล้วจะหงุดหงิด ทำให้ผมติดกับดักอยู่กับซองแรกที่มีมากถึงหนึ่งหมื่นแบบ
…รู้ทั้งรู้ว่าเป็นกับดักที่จิตใจของตัวเองสร้างขึ้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าก้มตาเดินลงไปในหลุมพรางแห่งจิตใจนั้นเอง…
"แต่การเปิดเฉพาะมิสเซลเลเนียสก็ไม่ได้มีแต่ข้อเสียนะ ผมได้การ์ดที่มีประโยชน์มาเยอะแยะเลย"
"อ๊ะ เพิ่งสังเกตว่าตัวเลขเปอเซ็นต์ของเซอร์ไววัลแพ็ควันไม่ใช่ 0% นี่คุณก็ทดลองเปิดไปบ้างแล้วเหรอคะ"
"ไม่ใช่หรอก การ์ดบางใบของมิสเซลเลเนียสซ้ำกับในแพ็คเซอร์ไววัลวันน่ะ คงเพราะมันมีจำนวนการ์ดเยอะมาก บางทีถ้ามีแพ็คมากกว่านี้ก็อาจจะเจอว่ามีซ้ำกับแพ็คอื่นด้วย"
"ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกนะคะว่าเปิดเซอร์ไววัลแพ็ควันครบก่อนคุ้มค่ากว่า"
"เออ ไม่ต้องย้ำผมหรอก"
"เอ๋!"
"หืม อะไรเหรอ"
"นั่นน่ะค่ะ คะแนนของคุณ เมื่อครู่ยังมีอยู่แค่หลักสิบ ทำไมอยู่ ๆ ก็เพิ่มขึ้นกลายเป็นหลักร้อยแล้วล่ะ"
"อืมมม"
"อย่าอืมเฉย ๆ สิคะ อธิบายด้วยสิ คะแนนจะได้มาจากการจัดการกับซอมบี คน แล้วก็มิชชันไม่ใช่เหรอ คุณนั่งอยู่เฉย ๆ แล้วทำไมมันขึ้นเอา ๆ"
"มันก็มีวิธีอ้อม ๆ แบบอื่นด้วย เช่นขายการ์ดคืนให้ระบบ แต่วิธีนี้ไม่ค่อยคุ้มหรอก เพราะไม่ว่าจะการ์ดอะไร หายากแค่ไหนระบบก็รับซื้อคืนในราคาแค่ 10 ซิลเวอร์"
"ซิลเวอร์? หมายความว่ามีสกุลเงินแบบอื่นในระบบด้วยเหรอคะ"
"อ้อ เอออ คุณไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอก" ผมกดเรียกหน้าต่างที่ซ่อนไว้ออกมา มันเป็นหน้าต่างที่แสดงสกุลเงินที่เรียกว่าซิลเวอร์ซึ่งผมมีอยู่เกือบสองหมื่น
"มิสเซลเลเนียสใช้ 200 ซิลเวอร์ ส่วนเซอร์ไววัลใช้ 1000 ซิลเวอร์"
"มันไม่อธิบายเรื่องที่คะแนนกำลังเพิ่มนี่คะ ที่สำคัญซิลเวอร์เองก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเหมือนกัน"
"ผมมีคาแรคเตอร์หลายคน นอกจากกลุ่มที่พาไปไหนมาไหนด้วย ก็มีกลุ่มหกคนที่ผมมอบหน้าที่พิเศษให้"
"ขอเดาว่าหน้าที่ที่ว่าก็คือกวาดล้างซอมบีเพื่อเก็บคะแนนเพิ่มสินะคะ"
"นั่นเป็นส่วนหนึ่ง หน้าที่อีกอย่างของพวกเขาคือคอยเก็บของเพื่อนำไปขายคืนให้ระบบด้วย"
"ไม่ได้มีแค่การ์ดเหรอคะที่ขายคืนได้"
"เคยอธิบายเรื่องสกิลไปแล้วใช่ไหม บางครั้งที่เราทำมิชชันก็จะได้รางวัลเป็นสกิล ผมและคาแรคเตอร์คนหนึ่งมีสกิลที่ชื่อสคาเวนเจอร์ สกิลนี้ทำให้เราสองคนสามารถขายของมีค่ากลับเข้าระบบได้ แน่นอนว่ามันขายไม่ได้ราคานักหรอก แต่เก็บอะไรขึ้นมาก็ขายได้เลย มันก็สะดวกดีใช่ไหมล่ะ"
"เดาว่าคาแรคเตอร์ที่มีสกิลที่ว่าคือหนึ่งในหกคนที่คุณทิ้งไว้อีกที่ใช่ไหมคะ"
"ใช่ พวกนั้นก็เลยมีหน้าที่อื่นเพิ่มนอกจากฆ่าซอมบี ก็คือการขายของทุกอย่างที่ไม่คิดจะใช้"
แอนพยักหน้าแรง ๆ เพื่อบอกว่าเธอเข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง
ความจริงแล้วผมยังมีเรื่องที่ไม่ได้บอกเธอ มันมีเหตุผลสำคัญอีกอย่างที่ผมทิ้งพรรคพวกเอาไว้ที่อื่น ถ้าแอนยังติดตามผมต่อไป วันหนึ่งเธอก็คงจะรู้