Shaina Pauleen's POV
Kasalukuyan akong nasa enteblado para isagawa ang isang fashion trend ng H&J Entertainment and Modeling. Rinig na rinig ko ang mga papuri ng audience habang akong rumarampa.
"Napakaganda niya talaga sa malapitan at kahit anong kasuotan bagay sa kanya." Dinig kong bulong ng mga kababaihan sa aking harap habang nakatitig sa maraming tao.
"Oo nga eh saka napakatalino pa niyang tao." saad pa ng isang babae.
"Nakakainggit siya."
Matapos ang show nagkausap muna kami ng mga managers regarding sa naging performance ko.
"You are excellence, Miss Castallejo. You make impressive all the audience not only about your beauty but also your confidence, connection and intelligence." Napangiti ako ng bahagya sa papuri nila sa akin.
"Thank you, Ma'am Kristel and Janette."
"You did great even in the interviews." They added.
"This is because you show and teach me to be like this one, right?" I confidently replied to them.
Hindi naman dahil sa kanila wala ako ngayon. Sila ang nagdiskubre sa akin. Hinasa nila ako at tinuruan nang maayos. I am just use my intelligence and self-confidence to learn all that things. I am very thankful to them dahil unti-unti ko nang naaabot ang pangarap na makilala sa ganitong profession. I was in elememtary when dreaming to be a model and now, I am here admiring by many people.
Pagkatapos ng pag-uusap namin, bigla na lang ako dinagsa ng media sa lobby.
"Hello, Ma'am Shaina what is your motivation to reach your successful career?"
I wait to end her question before I answer, "Hmm, ofcourse my boyfriend. Without him, I have no here. He is always there supporting me." I said comfidently and they smiled.
"What do you think with your best friend, Miss Valerie. Naranasan niyo bang makipag-compete sa kanya lalo na isa siya sa pinakamagaling rin na modelo sa buong Pilipinas?"
"No. I didn't want to compete with my friend. I value friendship just like to my career. We have our own strenghts and weaknesses to cope up this profession."
Pagkatapos niyan, tumanggi na ako sa ibang interviews dahil gusto ko na rin makapagpahinga lalo pa maghapon kami nakatayo sa enteblado at nagkaroon rin ng mahaba-habang session.
Nakasalubong ko ang aking ibang colleagues at napansin kong di nila kasama si Valerie.
"Congratulations." Bati nila sa akin kaagad.
"Thank you." Nakangiti kong tugon sa kanila.
"You are welcome."
"Anyway, did you see Valerie?" Napalinga-linga sila bago nakasagot.
"Kanina nanonood lang siya ng fashion show eh." saad ni Jannah sa akin. "Pagkatapos niyan di na namin alam."
Tumango lamang ako sa kanilang naging sagot.
"Ok. Gusto niyo ba kumain muna? My treat."
"I am sorry, Shai my boyfriend is waiting for me now so I can't join with you." sabi ni Jannah.
"I have a dinner with my parent, sorry din Shai." tugon naman ni Hillary.
"Ok fine. Next time na lang when you're free. No excuses." I said to them.
"Yeah, we promise."
Pagkatapos, nauna na sila at dumako naman ako sa parking lot. Kasalukuyang naglalakad ako patungo sa aking sasakyan nang marinig ako na isang babae na tumatawa ng malakas. It seems familiar. Later, may narinig rin ako isang lalaki. He is Brixton. So, hindi muna ako tumuloy sa kotse at sinilip saglit sa pinagmulan ng ingay.
Sa labis kong kuryosidad bumungad sa akin ang best friend at si Brixton na naghahalikan. Napakuyom ako ng kamao sa aking nakikita. Sandali rin sila natigilan nang makita nila ako.
Bigla kong sinampla ang aking boyfriend.
"How dare you!" inis na sambit ko kay Brixton saka napadako ang aking tingin sa best friend ko na nakangisi lang sa akin.
"I trusted you and treated like my sister tapos ganito lang makikita ko?" giit ko sa kanila na nagpipigil luha. Sasampalin ko na sana si Valerie nang pigilan ako ng aking boyfriend.
"I can't believe na magagawa niyo sa akin ito. I don't why kung ano nagawa ko para traydorin niyo ako." sambit ko habang nanunuyo na aking lalamunan dahil sa sobrang sama ng loob.
"Actually, ginamit lang kita Shaina just to follow my parent's plan. Sila ang dahilan kung bakit kita niligawan kahit ang totoo si Valerie naman talaga ang gusto ko."
Labis na galit ang nararamdaman ko sa kanyan ngayon. All these years na magkasama kami puro lang pala ito pagpapanggap lamang. Akala ko siya na ang lalaking makakasama ko habang buhay. Nagpaniwala ako sa kanyang matatamis na salita at pangako. I am stupid.
"Tama si Brix. He just used you to follow his parent's goal to have a big partnership to your company." Tinignan ko rin ng masama ang itinuring kong kaibigan.
Akala ko tunay rin siya. Nagkamali rin ako. Matalino akong tao pero bakit sa kanila hinayaan kong lokohin nila ako. It makes me very dissapointed.
Nagtatagis ang aking ngipin sa sobrang gigil.
"Why?" galit na galit kong sigaw sa kanila at tinawanan lang ako ni Valerie habang tinataboy ako palayo ni Brix.
"You're such a jerk." muli kong giit sa kanya. Manhid na talaga siya dahil wala lang aking sinabi. Talagang hindi niya ako minahal at ginamit lan