Lucas' heart pounded heavily after hearing that familiar voice. Dahan-dahan na tumingin siya sa kung saan nanggaling ang boses na iyon. His heart clenched tightly when he saw the woman. Tumatakbo ang babae habang may nag-aalalang mga mata. Ang mahabang buhok noon ni Hera ay ngayon ay hanggang balikat na lang.
Habang nakatingin si Lucas sa babae ay parang may kung anong humaplos sa kaniyang puso. Ang mukha nito ay nag bago na. Kung maganda ito noon, ngayon ay mas lalo itong naging maganda. Bagay na bagay sa babae ang hanggang balikat lang nito na buhok. In the past, Hera used to look so innocent but right now, her face matured.
Sa sobrang titig niya sa mukha nito ay hindi man lang napansin ni Lucas na humiwalay na pala ang batang babae sa kaniyang hawak at tumakbo papunta kay Hera.
"Mommy!" the young girl exclaimed happily. Mabilis na tumakbo ang batang babae papunta kay Hera at niyakap ang mga binti nito. Mabilis na niyakap ni Hera ang kaniyang anak na bigla na lang nawala sa kaniyang paningin.
They were out for a walk kasi pinilit siya ng kaniyang anak kahit na ayaw niya talaga na lumabas dahil nga ay may nababalitaan siya na may mga bata raw na nawawala sa lugar na ito. Pero nang bigla na lang nawala sa kaniyang paningin ang nag-iisang anak na si Luciania Chantal, hindi maipaliwanag ni Hera ang kakaibang emosyon na lumukob sa kaniyang puso.
Mabuti na lang at kaagad na nakita niya ang kaniyang anak. Mabilis na sinuri ni Hera ang bawat parte ng katawan ni Chantal. Natatakot siya na baka sa mga sandali na nawala ang kaniyang anak ay may nangyari na pa lang masama. Nakahinga siya nang maluwag nang walang makitang kahit na anong sugat sa katawan nito.
"Chantal, mommy's worried..." mahina niyang wika sa anak. Sobrang nag-aalala talaga siya pero hindi naman niya magawang pagalitan ang kaniyang limang taong gulang na anak. Wala pa itong alam at kung mawala man ito ay kasalanan niya at hindi kasalanan nito.
Luciania Chantal's face saddened because of it. Hinawakan ng kaniyang anak ang kaniyang mukha gamit ang maliit na mga palad nito. She then slightly tap her cheeks as if her daughter was consoling her.
"Chantal feel sorry..." her daughter mumbled softly using third person.. point of view. Napangiti na lang si Hera at niyakap nang mahigpit ang kaniyang anak. Ang mabigat na emosyon na nakadagan sa kaniyang puso ay parang bula na bigla na lang naglaho.
She's really worried. Hindi niya maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman. Mahal na mahal niya ang kaniyang anak sa punto na kapag nalaman niya na may nangyaring masama dito ay baka tuluyan na nga siyang mawalan ng bait.
Her daughter is the only person she has and her family. Ang kaniyang anak lang ang nag-iisang tao na nagpapasaya sa kaniya at ang dahilan kung bakit buhay pa siya ngayon sa kabila ng sakit at paghihirap na kaniyang nararamdaman.
That's why when she suddenly lost her daughter, Hera felt like she just died.
Sa gitna ng pagyayakapan nila ay napatigil si Hera nang may maramdang mga titig sa kaniya. Napaangat ang kaniyang tingin at kaagad na May nakita siyang isang lalaki. Nakasuot ito ng itim na jacket at dahil sa hood ng jacket nito, hindi niya nakita nang maayos ang mukha ng lalaki.
Somehow, she suddenly felt like this person was a kidnapper or something. Kahit na hindi niya nakikita ang mukha nito, from his style he looks like a freaking kidnapper. Napalunok si Hera ng kaniyang laway at pinilit ang sarili na ngumiti sa lalaki.
Why the hell is he looking at them like that by the way? Is he planning on taking her daughter away?
"A-ahm, excuse me. M-may I know who you are? Kanina ka pa kasi nakatitig sa amin," naiilang na saad ni Hera sa lalaki. Napaigtad si Lucas dahil doon. He was busy staring at the scene in front of him and was absorbed on his thoughts.
Gustong ipakilala ni Lucas ang sarili pero pinipigilan niya lang. Dahil sigurado siya na kapag ginawa niya iyon ay baka masaktan lang si Hera at magulo niya ang buhay nito. And he doesn't want that. When he looks at them earlier, Lucas felt some unknown emotions he hadn't encounter before. Lalo na nang tingnan niya ang batang babae na sa tingin niya ay anak ni Hera.
Lucas is sure this child is his. Hindi na kailangan ng dna test dahil kahit na isang tingin pa lang ay malalaman na kaagad na siya ang ama. But then, despite wanting to talk to both Hera and his daughter, he stopped himself.
"Ah mommy, Chantal bumped into him earlier. Chantal said sorry already," pag k-kuwento ng anak ni Hera sa kaniya. Kumunot ang noo ni Hera dahil doon. There's no way that happened. Ngayon ay sigurado na talaga siya na kidnapper ang lalaking 'to.
Kung hindi lang siguro niya nakita ang kaniyang anak ay baka kinuha na ng kidnapper na ito si Chantal. Imbes na magsalita, kinarga lang ni Hera ang kaniyang anak. Mabigat si Chantal dahil kumpara sa mga bata na nasa edad nito, mas malusog ang anak.
Tiniis niya ang bigat ni Chantal at malamig na tiningnan ang lalaki. Dahil sa hood nito ay hindi niya makita nang maayos ang mukha ng lalaki pero okay na iyon.
"I'll apologize for my daughter's mistake instead. I'm sorry, it won't happen again. Aalis na kami," malamig niyang ani at kaagad na tinalikuran ang lalaki. Tiyak na hindi na niya ulit ito makikita dahil hindi naman sila rito nakatira.
Umalis na sila Hera at Chantal sa lugar na iyon habang si Lucas ay nakatayo pa rin sa kaniyang puwesto at hindi makagalaw. He was surprised and was caught off guard. Just by looking at Hera's face earlier, it's clear to say that the woman has mistaken him for a kidnapper.
Napabuntong hininga na lang si Lucas at napahawak sa kaniyang puso na hanggang ngayon ay nagwawala pa rin. In the past years, all he felt was tediousness and emptiness. He can't felt emotion but now after meeting Hera and their daughter, his life has started to get colorful again.
But then, kahit na ganoon ay alam ni Lucas na wala siyang karapatan na guluhin ang buhay ng kaniyang mag-ina. Lalo na ang guluhin si Hera. Sa kabila ng kaniyang ginawa sa babae, hindi na nakapagtataka na hindi siya patawarin nito. But then, a part of him still hopes for another chance.
He has been looking for Hera for four years already. In the first year that Hera was away, akala ni Lucas ay tuluyan na siyang nabaliw. Nang hindi na niya makaya pa ang pangungulila niya sa babae, napagpasiyahan niya hanapin ito.
Sobra-sobra ang kaniyang pagsisi. Pero kahit na anong hanap niya sa babae ay hindi niya pa rin ito nakita. Kahit na ilang taon na ang lumipas, hindi pa rin siya sumuko. He was determined to bring her back again in his life. He wanted to pay for everything that he had done.
Pero nang makita niya si Hera at ang anak nila kanina na masaya at mapayapa, parang piniga ng Diyos ang kaniyang puso. While he was suffering in those years, Hera was already living her life happily. There's no way he can disturb their life already. Kasi alam niya sa kaniyang sarili na sa oras na magpapakita siya kay Hera ay magugulo niya ang buhay nito.
But then, he can't help himself. He wanted to have Hera again and pay. Kahit na ang katumbas no'n ay ang masisira ang magandang buhay ng mga ito. It might be selfish but what can he do? He loves her so much. Nagbago na siya at nagsisi sa kaniyang ginawa. Gustong niyang pagbayaran ang mga sakit na dinulot siya sa babae.
"What? You have a freaking daughter?" gulat na tanong ni Vaughn sa kaniya nang bumalik siya sa bahay ng kaniyang kaibigan. Hindi naman talaga siya rito nakatira pero dahil nga ay birthday kahapon ng kaniyang kaibigan, napilitan siya na nagpunta rito at manatili ng isang araw pero dahil sa nangyari kanina ay mukhang tatagal siya rito.
"Yes," mahina ang boses na wika ni Lucas at umupo sa couch. Napatitig na lang siya sa sahig at nag-isip. Nanlaki ang mga mata ni Vaughn, halatang hindi makapaniwala sa sinabi ni Lucas.
"How old was she? Is the mother that woman you've been looking for?" kuryusong tanong ng lalaki at umupo sa harap ni Lucas. May dala-dala itong wine. Nagsalin si Vaughn sa wine glass at binigay iyon sa nag-iisip na si Lucas.
"Since it's five years already, she must be five..."
While thinking about it, Hera seems like she's already pregnant during the time he started harassing her.
Tumulo ang malamig na pawis sa kaniyang likod dahil doon. Mas lalong sumikip ang kaniyang puso at hindi siya mapakali.
"So what's your plan now?" seryosong tanong ng kaibigan. Lucas gulped and open his mouth.
"I'm... I'm going to take her back," he murmured. Natigilan ang kaniyang kaibigan na si Vaughn dahil sa kaniyang sinabi. Vaughn's expression is telling him that his plan is not good at all.
"Really? You think she'll come with you? After all the things you've done?" sarkastiko ang tono ng boses nito. All Lucas could do is to sigh in frustration.
Of course, he knows that too well. There's no way Hera would come back to him. But he still hopes she'll forgive him somehow. Even if it takes how many years to get her trust and for her to forgive him, it's fine.
"Ha, you really changed. So? What can I do for you?" Lucas' mood lightens after hearing his friend's words. He smirked before opening his mouth to speak.
"Chantal baby, you can't do that again okay? Mommy told you to not talk with strangers," saad ni Hera sa kaniyang anak habang naglalakad sila papunta sa kanilang uuwian. Napanguso ang kaniyang anak na may hawak-hawak na teddy bear.
"But he's not bad mommy. That unce help Chantal..." her daughter argued. Napailing-iling na lang si Hera. Sumakit bigla ang ulo dahil sa anak. Her daughter Chantal really likes causing trouble despite being young.
Maaga rin kasi itong natuto kaya ganito. But still she needs to discipline her daughter. Hindi niya alam baka bumalik ang lalaking iyon kanina at kunin ang kaniyang anak. Mas mabuti na ilayo niya ang kaniyang anak sa lalaking 'yon kaysa mahuli ang lahat.
"Still, baka nagpapanggap lang ang mamang iyon. You need to be safe always Chantal. Momma only have you..." malungkot niyang ani at kahit na hindi siya naiintindihan ng anak ay tumango ito. Napangiti siya at mahigpit itong niyakap.
Noong pinagbubuntis niya ang anak, grabe ang kaniyang pinagdaan no'n. Hindi iyon naging madali at kung wala kang siguro ang kaniyang kaibigan na si Harrietta para alalayan siya ay baka matagal na siyang namatay.
Simula noong umalis siya sa bahay ng lalaking iyon ay tumira na siya sa bahay ni Harrietta hanggang sa nakapanganak siya. Hindi iyon naging madali lalo na noong una niyang buwan kila Harrietta. Puro lang siya iyak dahil sa na m-miss niya nga ang lalaki.
Hindi kaagad siya naka adjust sa bagong paligid pero nang tumagal ay naging maayos na siya. Nang pinanganak na niya si Chantal ay nanatili muna siya ng isang taon mula Harrietta at pagkatapos no'n ay bumukod na siya.
Ang mga pera na binigay sa kaniya noon ni Lucas ang bumuhay sa kanila. Pero syempre, hindi agad nagtagal ang pera na iyon. Mabuti na lang at tinutulungan siya ni Harrietta at nang mag dalawang taon ang kaniyang anak ay naghanap siya ng trabaho.
Despite not being able to finish anything, she was able to acquire a job. Sa kakaunti niyang ipon ay nakapag patayo siya ng isang boutique shop at sa kabutihang palad ay nag bloom ang kaniyang business.
She's happily living already with her daughter but that pain and longing in her heart's is still there. Iisang tao lang naman ang makakapag pawala sa emosyon na ito sa kaniyang puso. And that person, she doesn't want to meet him again because she knows it'll be impossible already.
"We're here," anunsyo niya sa anak nang makarating na sila sa bahay. Binaba niya ang anak at hahawakan na sana ang seradura pero mabilis na bumukas iyon. Kaagad na sumalubong sa kanila ang nakangiting mukha ng lalaki.
"Papa!" her daughter exclaimed and immediately ran towards the man. Mabilis na niyakap ng lalaki ang kaniyang anak at kinarga. The man playfully pinch Chantal's cute cheeks and smiled.
"How's my baby?"