LANCE POINT OF VIEW
Traumatic experience ang dahilan kaya nahihilo siya sa tuwing kausap ko, mabuti at hindi fatal ang nangyari at kahit papaano nakarecover agad siya. Ayoko na sanang ituloy itong gusto niyang laro pero mukhang hindi na siya mapipigilan.
Nang matapos ang insidente na nangyari kay Archie noon, minabuti na niya mismo na nagkulong sa kwarto at i-isolate ang sarili habang napapalibutan ng mga thousand pieces of Jigsaw Puzzle na araw-araw niyang binubuo. Sa tuwing natatapos niyang buohin, dinadala niya ito kung saan. Wala akong ideya, hindi narin ako nag-abalang isipin iyon dahil ayoko siyang pakielamanan sa gusto niyang gawin. Hindi ko din alam kung bakit hinahayaan ko lang siya kung saan pumunta.
Kaya sobrang spoiled siya sa akin.
Sa tuwing humingi siya ng pabor sa akin, palagi napagbibigyan. Magpabili ng laruan, damit, gamit at kung anu-ano pa. Lahat ng panggastos ko ay kinuha ko sa bank account ng namayapa ko mga magulang. Ayoko naman na balang araw maubos iyon kaya ako na umako ng project namin para kahit papaano may panggastos ako sa gusto niyang ipabili.
Kasabay ng pagka trauma ni Archie ang pagkamatay ng mga magulang ko. Wala na akong ideya sa nangyari noon. Masaya ako na nandyan si Archie, kasama ko. Natatakot ako sa lahat ng bagay. Ang kumilala, matuto, makalimutan, at lalong lalo na ang maiwan. Kaya lahat, gagawin ko para sa kanya para maging maayos ang lagay niya.
Natatakot akong maiwan ulit.
Kaya ngayon, may dahilan ako lara tanggapin ang simpleng laro na gusto niyang mangyari.
"Fine, Game." Matapos ko sabihin iyon, napansin kong ngumiti siya.
Hindi siya ang tipikal na Archie na nararamdaman ko, meron talagang nag-iba sa kaniya. Hindi ko matukoy kung ano pero malakas pakiramdam ko, may malaking consequence ang nangyayari ngayon, o marahil masyado lang akong mag-iisip ng kung anu-ano. Mukang sira lang talaga ako, dami kong iniisip.
Tinanggal ko ang eyeglass ko at nilapag sa study table. Seryoso akong tumingin sa kanya, ganoon din ang ginawa niya sa akin. Kagaya niya, naghanda narin rin ako ng fighting stance ko para naman makita niya na interesado ako sa laro niya. Talagang seryoso siya, mapapa laban ako dito.
Sa suot palang niya, panigurado ng mahihirapan akong talunin si Archie. Una nakapantalon din siya na itim, rubber shoes at puting polo. Ang dami din siyang suot na boller dahil nakahiligan niyang magsuot noong bata pa kami. T-shirt at saka black pants ang nagbigay ng malakas na dating sa kanya. Ako naman naka black pants, white polo, black coat, makintab na sapatos pero walang suot na medyas. May relo at dalawang boler sa paa na bigay niya sa akin.
Para lang matapos ito, pagbibigyan ko na ito si Archie. Saglit lang naman 'tong laro. Bihira ko rin kasing nakakabonding si Archie gawa nang pagiging busy ko sa school. Mahirap talaga kapag graduating student.
"Kuya Lance, ready ka na ba?" seryosong tanong niya sa akin. Tumango ako bilang pagsang-ayon. "Ganito, bibilang akong tatlo. Tapos game na tayo. Ayos ba?" tumango ulit ako at hinanda ko ang kamay ko. Sumabay na ako sa pagbibilang pantanggal kaba.
"One, Two, Three..." bilang namin sabay, "Pik Pak Boom!!"
Papel ako, gunting siya.
"Damnー" bigla akong napamura nang wala sa oras. Walang pasintabi, bigla niyang hinipo pataas ang bulk ng pantalon ko. Nag Tayuan ng balahibo ko't napa atras. 'Shit..' Kahit naka pantalon ako, ramdam ko ang kamay niya. Ang lakas ng pagka hipo, lamas na ata 'yun eh. Natawa naman ng tawa si Archie. Nakakainis naman oh.
"Bakit mo ako biglang hinipuanー" bulalas ko, hindi niya ako sinagot. Sumenyas siya sa kamay niya.
"One-Zero na!" masaya niyang sabi habang tawa ng tawa. Nakakaasar, mahina pa naman ako sa ganitong laro. Kung hindi ko lang talaga siya kaibigan, hindi talaga ako papayag sa ganitong laro. "Isa pa dali."
"Babawi ako." inayos ko na sarili ko at naghanda pagkabilang namin ulit mula tatlo, binagsak ko ma ang kamao ko,
"PIK PAK BOOM!" Gunting ako, bato siya.
Nanginig ulit ang katawan ko nang mabilis niyang hipuin si junior. Mas marahas ngayon. Saktong nasapo niya ang buong umbok ko. Pakiramdam ko mainit na mukha ko, nakakahiya.
"Dahan-dahan ka lang." daing ko habang nakatakip ng kamay sa pagitan ng hita ko. Umiinit ang mukha ko, kinakain na ako ng kahihiyan habang siya pangiting-ngiti lang. "Wag kang tumingin ng ganyan!"
"Lance naman parang hindi ka naman lalaki niyan. Dalawa lang naman tayo dito eh." mahina niya sambit ngunit may diin. Parang ibang tao talaga ang kausap ko ngayon.
"Kaㅡkahit na!" Asar, bakit ba nautal ako. "Wag kang padalos dalos! sabihan mo naman ako."
Naguluhan ako mang ngumisi siya sa akin, "Ngayon ka paba mahihiya sa akin? magkababata naman tayo eh. Tayo lang dalawa dito sa kwarto kaya wag kang matakot." saka siya ngumiti.
Matakot? Ngayon ko lang narinig sa bibig niya- haist, sana hindi nalang ako pumayag. Nakakapanlumo. Kahit ganoon, kailangan kong tapusin ito at manalo, may isang salita ako kahit papaano.
Naghanda na ulit ako atー "PIK PAK BOOM!" papel ako, gunting siya.
"Saglit- Aray!" hindi na hipo ang ginawa niya. Dinakmal niya ang umbok ng pants ko at nilamutak ng kanyang kamay. Namilipit na ako sa sakit. Kung hindi ko pa tinutulak palayo, hindi niya tatanggalin. "Archie!"
Nakangisi siya sa akin habang naka senyas sa kamay, "Three points na ako, maghubad ka na." ma-awtoridad niyang sabi.
Napa Atras ako, "Ha? Teka langー" kabog ng dibdib ko sobrang lakas. "Pass na muna-"
Lumapit siya sa akin at saka tumingin ng diretso, "Ayon sa rules, maghubad ang matatalo. Bawal i-break ang rules kundi may punishment ka sa akin." sambit niya habang nakatingin sa akin ng seryoso dala ang weird niyang ngiti.
"Fck.." bulong ko sa sarili ko.
Wala na akong ngawa, tinagal ko na ang ciat na suot ko. Medyo pinagpapawisan narin ako dahil sa sobrang init ng kwarto ko. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa baba ng volume ng aircon o sa ginagawa naming dalawa ni Archie. Ang weird ng nangyayari sa amin ngayon, para bang nananaginip lang ako.
Napansin kong lumapit si Archie sa aircon at pintay iyon. "Archie, bakit mo pinatay 'yung aircon?"
"Ang lamig eh. Para narin exciting hehehe." weird, bahala na.
Pagbalik niya, nakangiti na siya. Maya-maya pa naramdaman ko na ang init ng kwarto at lalong tagaktak ang pawis ko kasabay nang malalim na hininga namin. Tanging buga ng hangin mula sa binuksan niyang bintana ang nalalanghap dito sa kwarto.
"Sana matapos na agad ito. Hindi pa ako tapos sa presentation ko." isip-isip ko.
Napansin ko nalang na nakatitig siya sa katawan ko, sobrang lalim habang nakangiti. "Ang ganda pala ng katawan mo Kuya, ang sarap..." Hindi ko masyado marinig ang sinabi niya. Tanging tawa lang niya ang naintindihan ko. Hindi ko alam kung natutuwa ba ako o hindi.
"Tapusin na natin agad ito. Marami pa akong gagawin." pagkasabi ko, malungkot ang mukha niya. Kung alam lang niya, nahihiya na ako sa ginagawa ko.
"Kuya, may naisip na akong mas madaling paraan para matapos agad ang laro natin. Iyon lang kung makiki-cooperate ka." suggest niya.
Sa wakas, siya na mismo ang nag-initiate. "Ano 'yun?" tanong ko?
"Kapag natalo ng isang beses, isang hipo. Kapag talo ulit, magtatangal na ng damit." nang sabihin niya 'yon, bigla kumabog ang dibdib ko sa kaba.
Lalong mapapadali ang laro, lalong malalagay ang katawan ko sa peligro. Hindi na ito nakakatuwa.