Behind Shelves | Heartbeat
David's Point of View
I watch her sleep. She sounds like a pig.
I laughed at my thought and shook my head. I then turn around to focus on my papers.
"HAAA!!"
I almost jump on my seat when Selene shouted. She stand and she look so scared. I hurridly went to her and hug her tight, rubbing her back as I keep trying to calm her.
"You're having a nightmare, Selene." Nakatulala lang siya at tila ba ay may inaalala, bigla naman itong ngumiti na ikinagulat ko.
Nababaliw naba toh?
"Are you possesed, Selene? Please, Selene answer me! Should I slap you now? Should I call an exorcist? SELENE!!" I asked with full of concerns. I cupped her face and she burst into laugh.
Umaray naman ako ng hampasin niya ng malakas ang braso ko. Napanguso ako at hinimas ang braso ko habang nakatingin sa kanya.
"Ang OA mo naman, David! Tsk! Anyways I have to leave, I need to finish some chapters of the Novel and of course I have some school works to do." Aniya at kinuha ang bag sa may couch at agad na naglakad palabas ng office.
Natulala naman ako at sinusubukang iproseso ang nangyari sa utak ko.
She's really weird.
But she's cute.
I smiled and point my two fingers together like a gae.
"W-wait, Selene!" I scream and get my keys before running after her.
"Ang bilis naman non!" I said and scratched my nape and try to increase my pace as I tried to look for her.
I then saw her was about to enter the elevator. Tumakbo ako ng mabilis at halos madulas na dahil tiles ang floor.
I then saw that the door of elevator is closing that's why I put my hand to stop it. Bumukas naman ito at nakita ko si Selene na gulat na gulat.
"David?!" She said and everyone on the elevator look on her and to me.
"Yes, sino paba?" I said and smirk while entering the elevator.
Tumabi ako sa kanya at ngumiti sa iba pang laman ng elevator. Hindi maiwasan ang bulungan kahit dikit-dikit na kami.
"Ang gwapo naman ni Sir. David."
"Yes, sinabi mo pa."
"He looks hot, hmm."
Lumaki naman ang mata ko sa narinig at tumikhim. Aksidente ko namang napalawak ang braso ko at naakbayan si Selene.
Dahan-dahan naman itong tumingila sa akin na may masamang tingin.
Grabe naman parang mangangain na siya.
Nginitian ko nalang ito at ibinaba ang kamay ko, hinintay na bumukas ang elevator sa ground floor.
Nang bumukas na ang elevator ay dalian naman ang paglabas ng mga tao kaya natulak kami dalawa ni Selene, nakita ko naman na mawawalan siya ng balanse kaya agad ko siyang sinalo.
Nakatanggap naman ako ng masamang tingin.
Why she is so mean at me?
"Bitaw." She said and stand properly, fix her hair and heaved a sigh. She lood so wprried in some things.
"Why you're so mean at me, Korekong? Did I do something?" Ayoko siyang magkaroon ng sama ng loob sa akin, Iwant her to be happy.
She shook her head and cross her arms. Hindi ko talaga alam kung bakit ganyan siya.
I then tried to get her hand and uncross her arms but she stay stiff and glared at me.
"Sabihin mo, bakit nyoko tinanggap dito sa kompanya nyo? Siguro binabalak mo na naman asarin ako araw-araw noh? Grabe, David. Kaloka ka."
I can't stop but to laugh. She's really cute when she get mad.
"Ano tinatawa-tawa mo diyan ha? Mukha ba akong nagbibiro? At lalong hindi ako mukhang clown."
"Hindi mo sure," pang-aasar ko. Parang nakikita ko na ang usok na lumalabas sa ilong nito at tainga.
"Ah ganon?" Ngumiti eto pero alam ko sobrang inis na ito.
Sinenyasan naman niya akong lumapit sa kanya, may ngiti parin ito sa labi niya na naging dahilan ng kaba ko.
"Ha? Ayoko nga, ano binabalak mo?"
"Halika sabi, wala naman akong gagawin sayo." She then kesp gazing me to comw closer to her with a smile on her lip.
Dahan-dahan naman akong lumapit sa kanya at hinintay ang sasabihin niya pero binatukan niya lang ako.
"Yann!! Galing mo talagang makapanira ng araw eh noh, hindi na nagbago." She thenput her arms on her waist and she look like a mom nagging her son for doing some bad things.
I can't help but to smile and ruffles her hair. She's really cute and I am accepting that my heart desires her cuteness everyday.
My hand slowly went down on her cheek amd caress it slowly while still looking on her precious eyes.
She look surprised and her cheek is turning crimson red and I like ot because I know I am affecting her.
"Get into the car, ihahatid kita." I said and expect her to went to my car but then he shook her head and laugh.
"Ayoko nga. Bye." Magsasalita pa sana ako pero agad naman itong tumakbo at pumara ng taxi para sumakay.
"Kahit kailan ang hilig niyang tumakbo." I then went to my office and let her go.
Selene's Point of View
"HALA MANONG PARA HO!" sigaw ko nang makitang lumagpas na pala ng isang kanto.
"Bayad po, thank you." Ngumiti ako bago umandar paalis ang taxi.
Huminga naman ako ng malalim at tinitigan ang harap ng bahay namin.
Bigla namang pumasok sa isip ko ang ginawa ni David kanina sa office niya at sa parking lot.
Why did he do that?
Hinawakan ko naman ang dibdib ko at pinakiramdaman ang tibok ng puso ko. Phew! Buti kumalma nadin ang tibok.
Grabe mang war-shock ang David nayon, hindi kakayanin ng puso ko ang bawat ngiti niya kahit na lagi niya akong inaasar.
"Hoy."
Napatalon naman ako sa gulat ng magsalita si ate. Nasa harapan kona pala siya at hindi ko man lang napansin.
"Pasok na, marami kang ikukwento sa akin 'dba?"
Tumango nalang ako sa pumasok na. Ang chismosa takaga ni ate. Gusto niyang malaman yung tungkol sa pagsusulat ko.
Pumasok nako sa loob ng bahay at nakita ko si mama na nagtatahing kung ano. Mahilig kasi siyang magtahi, magburda, saka maggantsilyo.
"Oh kamusta??" Tumango naman ako hinalikan ang pisngi ni mama. Nagulat nalang ako ng may mapansin akong pasa sa labi niya. Agad naman niya itong tinakpan na tila ba napansing nakita ko iyon.
"A-ayos naman po. Akyat lang po ako." Hindi kona tinanong kung ano man iyon at kung sino ang gumawa dahil malinaw naman kung sino.
I threw myself on my bed and stare at the ceiling, trying to forget all those problems I am having.