Secret
Mataas na ang sinag ng araw nang imulat ko ang aking mga mata. Ang mumunting ingay ng pampaskong tugtugan ay naririnig ko sa labas ng aking kwarto.
Bisperas na ng kapaskuhan kaya naman paniguradong abala na sila Mama sa paghahanda ng mga pagkaing ihahain mamayang Noche Buena.
I also received some early christmas greetings from my friends including Ana and Pristine.
Isang katok sa pintuan ay mabilis akong bumangon. My eyes were still blurry at ang aking katawan naman ay pagod at nanghihingi pa ng kaonting oras ng pagtulog.
"Ma'am, gumising na daw po kayo sabi ni Madam." boses ni Inday mula sa kabilang pinto
Muli kong ibinagsak ang aking katawan at kinusot ang aking mga mata. I stretched my body until I'm satisfied and for the energy to flow freely in my veins.
Patuloy parin sa pagkatok sa pintuan si Inday.
"I'm wide awake, Inday." paos kong sigaw bago tumigil ang mumunting mga katok.
Christmas is already knocking on every people's heart. And I'm here crawling in my bed like as if there's nothing special.
Pagkatapos kong mag ayos ay walang pasubali na akong bumaba para dumiretso sa kusina. I found Max playing in the sala with Kuya Asher. They both greeted me a great morning.
As usual, Kuya Luke is still not around. Maybe he's playing around with some other girls right now.
"Good morning. Ma." bungad ko nang marating ang kusina.
Abala si Mama kasama ang ilan sa aming kasambahay na nagluluto ng mga pagkain.
Sa lamesa ay nakalagay ang isang plato at ilang potahe ng ulam na paniguradong para sa akin.
"Oh Hija! You should eat your breakfast na! My gosh it's already 9:30 am! Kung hindi pa kita ipagising ay wala ka pa atang balak gumising!" pambungad na sermon naman nito bago ako iginiya sa lamesa.
Ang amoy ng roasted chicken ay mabilis na binalot ang aking ilong. Dahilan para kumulog ang aking tiyan.
I awkwardly look at Mama because I know she heard it too. Taas ang isang kilay ako nitong tinitigan.
Walang pag-aalinlangan kong sinimulang kainin ang mga nakahain sa hapag.
Because after this, I will need to go to mall. I'm going to buy some stuff for Pris. Yesterday she gave me a Chanel sling bag. So right now, I'm thinking of something that will make her happy.
Maybe a make up set will do. Since mahilig naman siya sa mga ganoon at magagamit din niya ito sa modeling.
Pagkatapos kong kumain ay nagpaalam na akong aalis na muna.
Nang makalabas ay mabilis kong hinanap ang aking nag-iisang sasakyan. Bigo kong tinitigan ang mga sasakyan ng aking mga Kuya. Hindi ko mahanap kung nasaan ang saakin.
Then I saw Mang Agun watering the plants.
"Mang Agun, where's my car po? Bakit wala po sa parking?" I ask as I tried to look for it again
Mabilis na pinatay ni Mang Agun ang gripo bago lumapit sa aking kinatatayuan. Ang namumuti nitong mga buhok ay mas nadepina pati narin ang mga guhit nito sa mukha.
"Ay, Ma'am. Hindi po ba nasabi sa inyo?" Mang Agun smiled heartily.
Nagtataka akong umiling.
"Ma'am, ipinaayos po kasi kahapon. Nakitaan po kasi ng mali matapos niyo pong gamitin. Mabuti nalang at hindi po kayo nasiraan sa daan." ang magaan nitong boses ay nagpapagaan rin ng aking pakiramdam.
Malugod akong tumango bago tumalikod. So this is the disadvantage of not having many cars, huh?
I immediately went to Kuya Asher na ngayon ay preskong naka upo sa sofa habang nanunuod. Nilingon naman agad ako nito nang makita ang pagpasok ko.
"Kuya, can you lend me one of you toys? Inaayos pa kasi yung sakin." Walang paliguy-ligoy kong bungad.
His mouth gave a slight twitch.
"Go on. You may use blue-blue." pertaining to his blue colored Ferrari.
Although I'm not that familiar with his car. I'm still glad na may magagamit ako.
Didn't know na may advantage din ang pagiging magastos ng aking mga kuya pagdating sa sasakyan.
Nang makapag park ay mabilis akong bumaba ng sasakyan. It's difficult to drive it at first. Pero nang masanay ako ay parang gusto kong magpaharurot sa sobrang banayad nitong gamitin.
Mahinhin akong naglakad patungo sa entrance ng mall. Dahil bisperas ngayon, halos mapuno ang parking lot. Kaya naman bahagyang napalayo ang aking pinaradahan ng sasakyan ni Kuya Asher.
Even the parking lot has christmas related design. Hindi maitatanggi ang sobrang excitement ng mga tao ngayon.
Ilang hakbang nang mapansin ko ang tila pagtatago ng isang lalaki sa likod ng poste. Hindi ko na ito pinansin at sa halip ay nagpatuloy na lamang sa paglalakad.
Napansin ko rin ang kawalan ng tao sa paligid. Well, maybe because the people are still enjoying upstairs, kaya naman walang tao dito sa parking lot.
Isang tila yapak ang kaagad na nagpalingon sa akin sa bandang likod. Nakita ko ang isang lalaki na abala sa pagtatali ng sintas ng kanyang sapatos habang ang pintuan ng driver seat ay bukas pa.
My georgina! Stop the paranoia, Elle!
It's impossible for someone to hold-up in this place.
Nagpakawala ako ng mabigat na hangin bago nag patuloy.
I was about to turn right until I accidentally bump into someone. Mabilis na nagtwist ang suot kong heels dahilan para ma-out of balance.
Akala ko ay katapusan ko na. Then suddenly, may makisig na ahas ang pumulupot sa aking baywang at pinigilan na mangyari ang bagay na iyon.
"I'm sorry, Miss, Sir." boses ng kung sinong lalaki
Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata. Nakita ko ang pagtakbo paalis ng isang binatilyo.
Marahan naman akong itinayo ng kung sinong estranghero sa aking likuran.
Mabilis akong napahawak sa aking dibdib sa sobrang kaba sa nangyari. Mariin akong pumikit bago hinarap ang estranghero.
Nang imulat ay halos magtatakbo ang aking puso at kaluluwa sa sobrang tulis ng tingin nito sa akin.
Walang pag-aalinlangan akong tumalikod at sinubukang tumakbo ngunit hindi naituloy nang nang maramdaman ang maliit na pag ikot ng ng sakit sa aking sakong.
Awtomatiko akong napahinto at humilig sa pader.
The shadow of his huge body covered the light I'm seeing.
Abot langit ang tahip ng aking puso sa ginawa nitong pagharang sa akin. Kasunod ng pagtukod ng malaking braso nito sa gilid ng aking mukha.
Ang mga paru-paro sa aking tiyan ay biglang nabuhayan at ngayon ay nagiging abnormal na sa pagwawala. Ang kuryente ay patuloy sa pagdaloy sa aking sistema.
Sinubukan kong titigan ito gamit ang galit na expression. Ngunit nang makita ko ang lamig sa kanyang tingin ay napayuko na lamang ako.
Unti-unting bimilis ang pintig ng aking puso sa hindi malamang kadahilanan.
Wala akong maisip na magandang dahilan o magandang gawin para maka alis na agad sa nakakatakot na titig nito.
Guilt filled my heart.
I remember how I left him that night and how rude I am to cut the phone call. And ignore his good morning messages all this time.
Yes, he's texting me. Simula noong nalaman niya ang numero ko.
"What's my wife doing in this mall, right now?" Hearing Damon's voice made me shiver, big time.
Halos atakehin ako sa puso sa narinig. What the fuck did he say, again?
Pakiramdam ko ay nagsasaya ang aking mga internal organs sa narinig.
Huminga ako ng napaka lalim bago naglakas loob na titigan ang mga mata nito na ngayon ay mapaghamong nakatingin sa akin.
Sa halip na maramdaman ko ang galit ay mas nangibabaw parin ang kung anong mahiwagang kababalaghan na nangyayari sa loob ng aking tiyan.
Mula sa mata ay hindi ko naiwasang hindi mapatingin sa mga labi nito.
How I miss kissing it.
My georgina! Umayos ka, Elle!
Mabilis kong ibinalik ang aking mga mata sa kanya at nakitang nakatingin naman ito sa aking labi.
I pursed my lips.
Mas kumunot ang noo nito bago ibinalik sa aking mga mata ang tingin. Wala akong ibang nakita doon kung hindi ang panganib na dala nito.
"Where have you been all this time? And what's with those bodyguards, huh?" mariin at gigil nitong tanong
Kaagad akong nag-iwas ng tingin at halos punitin ang labi sa riin ng pagkakakagat.
Too much closure with him is poisonous. Hinahalina nanaman nito ang mga banyagang sensasyon sa aking katawan na ayoko nang maramdaman pa.
Because the last time I felt it ay may nangyari sa amin.
Sinubukan kong lumusot sa kabilang gilid ngunit mabilis na ipinukol ni Damon ang kanyang kabilang braso doon. Kasunod ng pagyuko nito at paglapit ng mukha.
Mabilis kong naisandal ang aking ulo sa pader at inilag ang aking mukha. Ramdam ko ang bahagyang pagdampi ng mainit na hangin sa aking leeg na kumikiliti sa akin.
"Are you avoiding me." his voice echoed in my right ear.
Hindi iyon tanong para sagutin. Isa itong konsiderasyon na nagpakabog sa aking dibdib.
Kaagad na umawang ang aking labi sa natumpak nito.
Yes, I'm avoiding him. Not only because of what happened between us. But because of the fact that he is connected to my enemy. And that enemy is possibly him.
And for me to stop myself from falling.
Pero nababali ang lahat ng aking prinsipyo at nawawala ang aking galit sa mundo sa tuwing lumalapit siya ng ganito or whenever he's around.
And it sucks.
I thought he's finally letting me go nang alisin nito ang brasong nakaharang sa gilid ng aking mukha, but I was wrong.
Marahan nitong inilipad sa aking pisngi ang kanyang kamay at iginiya para iharap sa kanya.
Even though he succeed in that part, naiwan naman ang aking mga mata na diretso ang titig sa poste sa di kalayuan.
Trying to distract myself from the burning sensation I'm feeling inside.
"Hmm... Babe?" the softness of his voice made my knees tremble to death.
Halos mawalan ako ng pwersa sa aking tuhod. Pakiramdam ko ay nalusaw na lahat ng dahilan para magmatigas ako sa harapan niya.
Halos mapatalon ako sa gulat nang mabilis na pumulupot sa aking baywang ang kanyang malaking braso.
He really likes holding me there, huh?
My geogina! I can't believe that this handsome being is my weakness.
"D-Damon. S-Stop it..." I tried to push him. But he pulls me even closer. Na tanging dalawang pulagada na lamang ay lalapat na ang kanyang labi sa aking ilong.
Hindi ko na makontrol ng maayos ang aking nararamdaman. Habang tumatagal ay mas nalalasing ako sa presensya niya.
"Why would I? I like what I'm seeing right now." he said in a playful tone
Mabilis na nag-init ang aking mukha sa narinig. Mas lumakas ang pagkabog ng aking dibdib. At natatakot akong maramdaman niya ito kaya naman I pushed him with all the strength that's left within me.
"Wag ako ang paglaruan mo, Damon! I don't like you. And I will never like you!" I heartily shout bago kumawala at mabilis na naglakad pabalik sa sasakyan ni Kuya Asher.
Isang hawak ang naramdaman ko sa aking braso ay mabilis ko itong hinawi.
Because of my adrenaline rush, hindi ko na naramdaman masyado ang sakit sa aking sakong.
"Fuck. You are so capable of leaving me in air." dinig kong mura nito malapit sa aking likuran.
Paliko na ako nang halos mawala ako sa balanse sa bilis ng hila nito sa aking braso.
Kunot ang aking noo na huminto at binalingan ito.
Nag-aalab at nanlilisik ang mga mata nito. Mabilis ang pagtaas at baba ng malapad niong dibdib. His jaw is tightly clenched as well as his fist.
"What the hell is your problem, Ortega?!" hindi ko napigilan ang pagkabasag sa aking boses.
All I think about right now is to get away before I give up everything. The mission. The purpose. EVERYTHING!
"I want a clear answer from you before everything shatter like a glass." Damon said as he begun to step closer.
Bahagya akong natinag sa biglang pagseryoso ng boses nito. The authority he applied on it is just scary. Kaya naman bahagya akong napa-atras.
He stopped nang makita ang aking pag-atras.
The authority of a boss can be felt from his aura. The way his eyes dangerously look at mine. The way he grit his teeth in the inside. And the way he stand in front of me shout alertness from something.
"Who the hell really... are you?" mariin na pag-iingles nito na nagpakaba sa akin.
Ang sayang nararamdaman kanina ay napalitan ng kakaibang gap ng hangin. Hollowness filled the air I'm inhaling.
Mas ikinunot ko ang aking noo.
Hindi ko maintindihan kung bakit niya ito itinatanong sa akin at lalong lalo na ang ideya na kung saan niya hinugot ang ganoong kagulo na tanong.
He started to step again. Muli akong umatras at kaagad na naramdaman sa likuran ang isang sasakyan.
My heart starts to pound heavily. May kung anong nagsasabi sa akin na lubhang mapanganib ang aking sitwasyon.
"What is your secret? hmm." Mas mariin ngunit banayad nitong tanong.
Pinuno ko ng hangin ang aking baga at taas noong hinintay ang paglapit nito. Mas lalong lumala ang aking pangamba sa sitwasyon. Pakiramdam ko ay may kakaiba.
I don't exactly know what he's talking about. The point is, the way he acts right now is scaring the shit out of me.
"Huh, Babe? Tell. Me." may pagbabanta sa boses nito na hindi ko nagustuhan kaya naman malakas ang aking loob na talikuran ito ngunit mabilis nitong nahawakan ang aking braso.
"Go on. Malalaman ko din ang lahat." bulong nito na mas nakapagpa tindig sa aking balahibo.
He then let my arm go.
Walang pag-aalinlangan akong naglakad palayo. Sobra sobra ang kaba na aking naramdaman sa ibinulong nito.
And there's one thing bothering me right now, after analyzing his questions and actions.
His questions are somehow connected to my real identity and mission.