Chapter 3
- Lawrence's POV -
Natapos na ang klase at kakatapos lang din ng practice namin para sa up coming tournament namin. Papunta na ako ng classroom ng biglang tumunog ang phone ko. Tiningnan ko ang phone ko at ang kapatid ko ang nagtext.
Baby Lauren:
Kuya, nakauwi na ako. Ingat ka.
Tapos kong mabasa iyon ay dumiretso na ako ng classroom at nakita kong nandoon pa si Kirsten. "Lods, kanina ka pa?" Tanong ko.
"Oo. Tinapos ko pa kasi, toh." Saad nito at may itinaas na notes.
"Ayy. May bibilhin nanaman ako bukas." Saad ko at umiling-iling.
"Gusto mo bigyan nalang kita tapos may autograph na agad." Saad nito.
"Hindi, nagbibiro lang ako." Saad ko at inakbayan sya. "Pwede ka bang pumunta ng bahay? Nandoon kasi ang iba ko pang stories, ehh." Saad ko.
"Ok." Saad nito.
5 Minutes Later. . .
Mabilis ang kilos naging kilos ko at pinag-buksan ko ng pinto si Kirsten. Pagkatapos ko syang buksan ay napatigil ako sa paglalakad ng makita kong nandoon silang lahat.
"Oww. My baby is home." Saad ni Mommy at dali-daling lumapit sa akin. "Who's this? Is this your girlfriend?" Tanong ni Mommy habang nakangiti kay Kirsten.
"Hello po." Nakangiting saad ni Kirsten.
"Sya ba yong sinabi mong kasama ng kuya mo, Laurein?" Tanong ni Mommy sa kapatid ko na ikinakunot ng noo ko.
"Ano?" Saad ko.
"Nakita kasi kita kanina, kuya. Kasama mo sya kanina, kuya." Saad ni Lauren na may mapanuksong tingin.
"Tsk!" Singhal ko at bumaling kay Mommy. "Ahm... Mom, si Kirsten po. Nandito po sya kasi may gagawin lang po kasi." Saad ko. Bigla namang kumunot ang noo ni Mommy.
"Anong gagawin nyo?" Tanong ni Mommy.
"Mommy, hindi kagaya yan ng iniisip mo. Basta may gagawin lang kami. Kukunin ko lang saglit sa itaas yung mga libro ko, Lods." Baling ko kay Kirsten.
- Kirsten's POV -
Bakit kaya pag may nagtatanong kung girlfriend nya ako lagi nyang sinasabi 'hindi pa'?
"Ano nga bang gagawin nyo, hija?" Tanong ng Mommy ni Lawrence.
"Ahh. May pi-pirmahan lang po ako. 'Yan din po ang naisip ng pamilya ko ng sinabi ni Lawrence yan, ehh. Hindi po kasi sya nag-iisip bago mag-salita kaya kung ano-ano po tuloy iniisip ng mga tao." Saad ko habang ilang na sumisenyas na 'mali sila' at nakangiti ng nakakailang.
"Haha. Oo nga. Tama ka dyan, ate Kirsten." Saad ni Laurein.
"Ahm... Ano yung pi-pirmahan mo?" Tanong ulit ng Mommy ni Lawrence.
"Ahm... Private po kasi iyon." Saad ko at ngumiti nalang.
"Nililigawan ka ba ng anak ko?" Nakangiting tanong ng Daddy nya.
"Ahm... Hindi ko po alam." Wala sa sariling saad ko.
"Hindi ka ba talaga nya girlfriend?" Tanong ng Mommy nya na parang nanghihinayang.
"Haha. Opo." Natatawang saad ko dahil sa itsura nya.
"Alam mo ba, ate? Sa limang naging girlfriend ni Kuya, lahat nakipag-break sa kanya kasi parang mas mahal pa daw ni Kuya ang mga libro ni Miss Invisible. Fan na fan si Kuya ni Miss Invisible. Minsan nga akala namin bakla na sya pero nagbago nung sinabi nyang may gusto daw sya kay Miss Invisible." Natatawang saad ni Laurein.
"Tapos sabi nya, kung may pagkakataon lang daw syang maging girlfriend si Miss Invisible, hindi na daw nya papakawalan si Miss Invisible. Tapos aanakan na daw nya agad. Haha." Natatawang saad ng Mommy ni Lawrence.
"Mommy!" Biglang sigaw ni Lawrence.
"Bakit totoo naman iyon, diba?" Natatawang saad ni Tita.
"Mom naman, ehh. Nakakahiya." Saad ni Lawrence at biglang namula na parang kamatis. Natatawang lumapit sya sa binata at inusok-tusok ang pisnge nito.
"Gusto mo na pala akong anakan, ha." Natatawang bulong ko habang tinutusok-tusok parin ang pisnge nya.
"Pasalamat ka, hindi parin kita inaanakan." Bulong nito. "Tara na. Pirmahan mo na, to." Saad nito at hinila ako papunta sa may malapit na lamesa. "Pirmahan mo na lahat." Saad nito habang nakangiti. Tiningnan ko ang mga libro at nagulat ako sa nakita ko.
"Meron ka nito?" Tanong ko at itinaas ang libro.
"Oo. Yan yung una mong libro at yan yong hindi sumikat dahil hindi ka naman daw sikat. Tapos ito pang isa," itinaas pa nito ang isa kong libro. "alam ayan naman yung pangalawa mo diba? Haha. Ito yung pangalawang libro mo na kinabaliwan ko, una ito, tapos ayan naman." Nakangiting saad nito. Maluha-luha naman akong tumingin sa kanya.
"Alam mo bang ikaw lang ang naka-appreciate ng dalawang yan?" Naluluhang tanong ko.
"Haha. Hindi." Saad nito. Lumapit sya at tinuyo ang mga luha ko. "Shh... Don't cry." Saad nito at niyakap ako.
"Salamat." Saad ko at yumakap na din sa kanya.
"Haha. Wag ka na ngang umiyak. Pirmahan mo nalang yan lahat." Natatawang saad nito at ibinigay sa akin ang isang sign pen. Kahit may luha ay natatawa naman akong sumunod sa kanya. Napirmahan ko na lahat at saka ako humarap sa kanya.
"May bago ka na bang mga book?" Tanong ko.
"Wala pa. Bukas pa ako bibili. Halika, ihahatid na kita sa bahay nyo." Saad nito at tinulungan akong makatayo. "Mom, Dad, Hahatid ko lang po si Kirsten sa bahay nila! Mag-iingat po ako! Bye!" Sigaw nito at saka ako iginaya papunta ng kotse.
- Lawrence's POV -
"Ok ka lang? Ang tahimik mo, ahh?" Tanong ko.
"I'm fine. Gusto ko na kasing magpahinga." Saad nito.
"Ikaw naman kasi, gumawa-gawa ka pa ng story na yan." Saad ko. "Alam kong dyan ka sumasaya. Pero pwede ba? Wag mo naman masyadong i-fucos ang sarili mo dyan. Nakakaselos na, ha." Wala sa sariling saad ko.
"Haha. Bat ka magseselos? Tayo ba?" Nang-aasar na saad nito.
"Bakit gusto mo ba?" Tanong ko. Napaigtad naman sya sa kinauupuan nya.
"P-pwede..." Saad nito at nilaro-laro ang mga daliri nya sa mga hita nya.
"Haha. Ibig sabihin ba nyan pwede na akong mangligaw?" Tanong ko dito.
"I-ikaw... Ikaw ang bahala..." Saad nito at tumingin sa labas ng kotse.
"Haha. Namumula ka ba, Miss Invisible?" Nang-aasar kong saad.
"H-hindi, ahh!" Sigaw nito.
"Ok. Sabi mo, ehh. Hindi mo naman kailangan sumigaw." Saad ko habang nakangiti paring parang nang-aasar.
"Hmm... By the way, pwede bang bukas mo na ulit ako bigyan ng autograph?" Tanong ko.
"Talagang bukas na. Hindi ka pa kaya nakakabili ng bagong books. Suntukan nalang, ohh?" Masungit nyang saad.
"Ahm... Sige na. We're here. Sleep well, my Miss Invisible." Saad ko at hinalikan sya sa noo.
"Good night." Saad nito at hinalikan ako sa pisnge saka lumabas ng kotse ko.
KINABUKASAN ay maaga akong umalis ng bahay at pumunta agad akong book store. Good thing nandito na ang lahat bagong books ni Miss Invisible. Tapos nandito narin iyong pinakabago. Kanina lang na-realise.
Pagdating ko ng school ay wala pang masyadong tao doon tapos pagpasok ko ng room ay may isang tao na doon na nagbabasa ng kung ano. Pagpasok ko ay si Lods pala iyon.
"Hi, my Miss Invisible." Saad ko at nagpigil ng tawa dahil halis mapatalon sya sa gulat at inis na tumingin sa akin.
"Ano ba?! Bakit ka ba nanggugulat?!" Inis na tanong nito. Natatawa ko naman syang niyakap.
"Sorry na po." Saad ko habang yakap ko sya. "Wait. Ito na pala yung mga libro na pipirmahan ng Miss Invisible ko." Saad ko at inilabas ang mga librong binili ko.
"Meron na agad sila ng isang 'to? Grabe iba na talaga kabilis kumilos mga tao ngayon." Napapailing na saad nito.
"Baby, it's ok. Sige na, pirmahan mo na yan." Saad ko at inabutan ko sya ng sign pen.
"Ahm... Actually, nilalagyan ko ng pangalan mo ang pirma ko. Kasi baka mawala mo, hindi nila pwedeng angkinin kasi may pangalan yan." Saad nito habang isa-isang pinipirmahan ang mga libro ko.
"Alam mo bang kaiinggitan ako ng lahat dahil pirma mo?" Tanong io habang nakapalumbaba at nakangiting nakatitig sa kanya.
"Alam ko. Maraming taong gustong makilala ako at alam mo bang wala akong paki sa kanila." Saad nito habang tuloy parin sa pagpirma sa mga libro ko.
"Oyy, haha. Ang savage queen ko. Haha." Saad ko at pinisil ang pisnge nya.
"By the way, tapos na ako." Saad nito. Sabay abot sa akin ng mga librong pinirmahan sya at lumapit sakin at ginawaran ako ng halik.
"Haha. Para saan ang kiss?" Natatawang saad ko.
"Wala lang. Nakakaadik kasi, ehh. Nakakaadik ka." Malambing nitong saad at saka nito inayos ang mga librong pinirmahan nya. "Anong oras ang practice nyo mamaya? Manonood ako mamaya. Tyaka pwede din ba akong makigulo?" She ask while her chin is resting in my shoulder.
"Hmm... Meron, you can go there after our last class. Sabay ka na sa akin." I said and then smiled to her.
"Do you know that you're handsome when you smiled?" Parang natutulurong saad nito.
"Hahaha." I just laughed and then, turn around and hug her so tight like I don't want to let her go.
"I like you, Miss Invisible." I said while my arms are both encircled on her waist. After a several minutes, she didn't answer me.
"I... Don't... Know what to say. Kasi nitong kailan lang kita nakilala tapos ngayon, your saying that you like me? I don't know what to say. Let's just wait 'til I feel the same as you feel for me." She said.
"Ahm... Stop hugging me, will you?" She said. Kinalas nya ang pagkakayakap ko and then she faced me.
"Ok. Sige na nga." I said then I seated on my own chair. And after probably 5 minutes, there other classmates came and then they're both shut up. And after 3 hours of waiting, they lecture started.
- To Be Continued -