Epilogue
"Wait lang sandali nalang!" Sigaw ni John.
" Ah!!! Ayoko na manganak ulit! " Sigaw ko.
" Ok lang yan... Quadruplets naman na ehh... " Habang nagdi-drive sya ay sinasabunutan ko sya. Masyado kaming natataranta dahil wala kaming kasama sa bahay. Naka bukod na kami ngayon ni John sa parents ko. At Sila Kuya Genson ay di na daw aalis sa mansion. Its like nasa gilid lang naman namin ang mansion ka pwede kaming pumunta.
"Ah!" Sigaw ko.
"Doctora! Manganganak na asawa ko!" Sigaw nya habang kumukuha ng wheelchair. Nang makuha nya ay pinaupo sya ako doon. Ay maya-maya ay ipinasok na ako sa Delivery Room. Di ko na maalala ang mga nangyari at nagising nalang ako sa isang kwarto. Tumingin ako sa paligid at nandoon sila Mommy, Daddy, Tita, Tito, Gian, Ang kambal ni kuya, Habang buhat ni kuya si Vrie. Habang si Ate ay naka hawak sa Tyan nyang malapit narin ang kabuwanan. And this time babae na. Ewan ko pero ang hilig ng lahi namin sa nagiisang babae lang. Tsk!
"Gillian!" Masayang tawag ni John sa akin. " Ito na ang mga anak natin. Hahaha. Nag-iisang babae lang yung bunso natin. Hahaha." Natatawang saad nya. Inalalayan nya kong makaupo ay inilapit ang mga sanggol sa harap ko.
"Ang cute naman ng baby mo anak." Nakangiting saad ni Mommy.
" Dapat lang noh. Ang hirap kaya umiri Mommy. Sabay-sabay pa nga ata nila gustong lumabas ehh. " Natatawang biro ko. Isa-isa kong binuhatang mga anak namin. Ang sarap sa feeling.
"Ohh ayan. May cousins na kayo" nakangiting saad ko sa kambal.
" Bakit? " Tanong ni ate Vive
"Matagal na kasing nanghihingi ng pinsan mga yan ehh..." Saad ko sabay ginulo ang buhok nila pareho.
"Pasaway kayo ha! Prenipressure nyo kaming magkaanak eh hindi naman kayo ang umiire! " Sigaw ni ate sa mga anak nya.
" Ok lang yon ate. At least i know na masaya na sila dahil binigay ko na wish nila" nakangiting saad ko. Isa-isa naman silang nagpaalam hanggang sa kaming dalawa nalang ni John ang naiwan.
"Di ko alam na mahirap pala to no?" Tanong nya.
" Sumusuko ka na?" Tanong ko sa kanya.
" Hindi. Wala naman akong sinabi... " Natatawang saad nya.
"But thank you."
"For what?" Tanong ko.
" For giving me chance. "
"No. Its my line. Thank you for coming to my life." Ngumiti kami sa isat isa at hinalikan nya naman ako.
"I love you, My Princess"
"I love you more, My baby" at hinalikan nya ako. Lumalalim na ang halik na pinagsasaluhan namin pero isa-isang nagisiiyakan ang mga anak namin. Nagkatinginan naman kami at sabay na natawa.
"Seloso mga anak natin ayaw agad nilang masundan sila" natatawang biro nya.
" Tsk! " singhal ko.
" I love you!"
"I love you more!" Sigaw namin.
- The End -