Limang taon na pala ang lumipas pero parang kahapon lang nangyare ang lahat. Hindi ko alam kung tama ba na ginagawa ko to lalo nat pag namimiss ko sya.

Sa palagiang kong pag punta dito sa Resto-Bar kilala na ako nang may ari at mga staff dito.

This is our place since day one till the last day he left me hanging.

Napaka gulo magbigay nang mundo yung akala mong para sayo para pala sa iba. Naging way ka lang para makasama nya ang naka tadhana para sa kanya.

You fix the person to meet his/her perfect match.

Sabado ngayon at hindi ganun ka dami ang tao bukod sa walang pang sahod limitado lang din ang mga gustong mag saya sa mga open na ganito.

"Good to be back sir" Magandang bati ni Jhetro isa sa mga matagal nang bouncer dito.

Nginitian ko sya saka naglakad paakyat sa secondfloor kung saan nandoun ang live bands.

Hindi ito malaking room pero sakto ito sa mga taong gusto mag chill at makinig nang mga kanta. May maliit na entablado at may cr na din para hindi kana bumaba.

Pumwesto ako sa gilid malapit sa stage. Agad naman akong nilapitan ni Aira isa sa mga naging kaibigan ko dito.

"Last time?" Naka ngiting saad nya. Tumango ako bilang sagot saka sya naglakad palabas.

Ngayon ko lang nakita ang lalaking to mukhang bago sya rito. Nasaan kaya si Leo sya ang madalas na nakikita kong tumutugtug dito pag ganitong araw.

Nang dumating ang inorder kong isang bucket nang stallion na redhorse at isang sisig. Nag sulat ako sa isang tissue para kantahin nang lalaki.

Maganda naman ang boses nya kaya bibigyan ko na lang din sya nang tip.

Ganito ang madalas kong ginagawa pag tapos nang weekdays na pag ta-trabaho sa isang Publishing's company sa ortigas. Madalas dito ako pumupunta o kaya sa Bgc.

Naka limang bote nako saka ko inabot kay Aira yung tissue at binigay nya ito sa kumakanta.

"Nobela from Alien" Saad nito "Isa pang nobela from Mr.Alien" Dagdag pa nito.

Nawindang ang pagkatao ko nang marinig ko yun. Napatingin ako sa paligin medyo madilim kase dito dahil naka dim light lang. Sa di ka layuan nakita ko ang isang gropo nang kalalakihan na kinakantyawan ang kasama nila.

Hindi ko sila maaninang nang maayus dahil madilim sa pwesto nila tsaka medyo hilo na din ako.

Pinaakyat nung vocalista yung isang nag suggest nang Nobela.

"Magandang gabi sir ano pong pangalan nila?" Tanong nito.

"Ah..Ro-romeo" Alin langang sagot nya.

Tahimik at gulat ako sa totoo lang. Hindi ko alam pero bumalik lahat.

"So you wanna try to sing Nobela sir?" Tanong ulit nung vocalista.

"Sige" Nakangiting saad nya.

Hindi ako makagalaw. Ewan ko basta natatranta at nasusuka ako at the same time. Gulong gulo ako.

Baket ngayon? Jusko hindi pa ako handa.

"

Ngumiti kahit na napipilitan

Kahit pa sinasadya"

Halatang lasing na sya dahil namumula na sya. Napatitig ako sakanya.

"Mo akong masaktan paminsan-minsan

Bawat sandali na lang

Tulad mo ba akong nahihirapan?

Lalo't naiisip ka"

Parang bumalik ako sa mga panahon na kung paano ko nasabe sa sarili ko na inlove nako sa kanya nang todo.

Nobela by Join the club is our favorite song. That reminds me of us from first day we meet till the last day he left me.

I write a lot love stories . Yung tipong tatak sa pusot isip nyu. I usually write broken and painful one just to remind us na selflove is more important than giving loving someone questioning yourself and giving doubt and traumas.

''Di ko na kaya pa na kalimutan

Bawat sandali na lang'

Talagang ninamnam nya ang pagkanta nya nang Nobela. He close his eyes na akala mo nasa concert sya.

"At aalis, magbabalik

At uuliting sabihin

Na mahalin ka't sambitin

Kahit muling masaktan

Sa pag-alis

Ako'y magbabalik

At sana naman"

When he open his eyes. He saw me looking at him. Bigla akong nataranta. Agad kong iniwas ang mga tingin ko sa kanya at kunwareng nag cecellphone.

'Sa isang marikit na alaala'y

Pangitaing kay ganda

Sana nga'y pagbigyan

Na ng tadhana

Bawat sandali na lang

Sumabay sa biglang pagkabahala't

Lumabis ang pagtataka

Tunay na pagsintang 'di alintana

Bawat sandali na lang'

Parang instant na nawala ang hilo ko. Kung paano nya ako tignan at titigan. Hindi na ako pwede maging marupok.

Mahirap bou-in ang sarili tapos sa isang suyo nya sisirain nya lang ulit. Hindi hindi walang ganun.

Nang matapos siyang kumanta. Agad nakong bumaba para umuwe na. Ayuko nang madala ulit sa mga titig nya sa mga tingin nya.

Tapos ano ko sa era nang pagiging marupok sa kanya. Thats was so 2017 and hello 2022 na ngayon.