Tanaw ni Ross mula sa kanyang silid ang malawak na lupaing nasa sakupan ng Araullo Farm. Ang lupaing pinag yaman at iningatan ng kanyang yumaong Ina.
Pinuno niya ng sariwang hangin ang ang kanyang dibdib upang kahit paano ay maibsan ang bigat ng paghi himagsik ng damdamin niya ng mga sandaling iyon.
Naguu nahang umalapas sa kanya ang emosyong pilit niyang sinisikil. Pinipigilan niya ang silakbo ng galit para sa Amang sa pangalan lamang niya nakilala.
A father that never was. He was bombarded with so many emotions.
Sa responsibilidad na ini atang nito sa balikat niya.
Pag hihimagsik dahil sa kabila ng pumanaw na ito ay nagawa parin nitong saktan ang damdamin niya.
At panlulumo dahil sa kahuli hulihang buhay nito ay nagawa parin nitong manipulahin ang buong buhay niya.
Dala ang isang baso ng alak ay nanghihinang tinungo niya ang balcony ng masters bedroom. Ang dating silid ng kanyang yumaong Ina.
Umupo siya sa nag iisang rattan chair na naruruon. Tanda pa niya na laging sa upuang ito siya naka tulog habang ina antay ang pag uwi ng Ina galing sa pamamahala sa farm. Dito siya kinu kwentuhan ng Ina tungkol sa kabataan nito at mga maga gandang alaala nito sa kanyang Lolo.
He missed his mom so very much. It always left an ache whenever he misses her.
Nag uumapaw ang pangaral nito sa kanya at higit duon ay pagmamahal.
He never once feel unloved kahit pa wala siyang mai tuturing na Ama.
His Mom occupy all his childhood and adulthood memories. Ni wala siya natandaang naging parte ng kanyang Ama.
Isinubsob niya ang ulo sa kanyang mga braso his chest constricted painfully. Ramdam niya ang pama masa ng mga mata sa pigil na emosyon.
Ipinag pa pasalamat niya ang kadilimang bahaging iyong ng balcony ng silid niya. Dito malaya niyang nabi bitiwan ang kahina hunang taglay niya.
Sinaid niya ang laman ng basong hawak. Hinagilap ang bote ng alak at nagsalin ng mas higit na halos ikapuno ng baso. Gusto niya mag lasing, lunurin ang sakit na nasa dibdib. Pamanhirin ng panandalian ang sarili.
Tinutop niya ang dibdib, may pilit hina hagilap ang kanyang mga daliri at nang iyon ay matagpuan ay inilabas mula sa leeg. Kumislap mula sa liwanag na nag mumula sa buwan ang hawak.
Ang pinaka i ingat ingatan niyang singsing na tanging kayamanan niyang mai tuturing na kanya. Ang tanging ala alang naiwan ng kanyang Ina.
"Anak.... Ross, kunin mo ito." tangan ng yayat na mga kamay ang isang singsing, a gift from her father. na mula pa sa lola niya.
Isa iyong white gold wedding band na ang tanging adornong mata tawag ay pangalan ng angkan na "Araullo" written in calligraphy na naka engrave sa ibabaw ng singsing.
"Ipangako mong ibibigay mo iyan sa tamang babae...hmmmm..." saglit itong napapikit na sa wari ay humu hugot nang lakas para maka pagpatuloy.
Ross clutched the bedpost tightly. Hopelessly transferring the pain, agony and anguish in seeing his Mom's frail condition. Painstakenly holding back his emotions. Showing bravery he was far from feeling. Numbing himself to hold the painful emotions at bay.
Kaya maging ang pag hawak sa kamay ng kanyang Ina ay di niya magawa. Hindi dahil sa kung anu pa man. Kundi nata takot siyang maramdaman nito ang takot na unti unting gumugupo sa pag katao niya.
"... hmmm not be--cause she is educat--ed or from a .... well-off fam---ily.." nakapikit ito subalit may masuyong ngiti sa labi.
"... but f--or the so--le rea---son ...
that you love her A--anak..!" taking her last breathe.
Sapat ang ala alang iyon para ang emosyong pinipigil ay kumala.
"M-ama!"... impit siyang napa hagulgol.
*******************************************************************************************************
Dahan dahan ang ginawang pagbukas ni Yana sa pinto. Hindi naka lock ang pintuan kaya hindi siya nahirapang pihitin ang seradura ng nito. Sabi ni Manang Mirriam nasa study room ng Villa ang "Amo" nila. Subalit nang pumasok siya sa loob niyon ay wala naman ang ina asahan niyang tao ruon. Kaya ipinasya niyang tunguhin mismo ang silid nito. Hindi mahirap hanapin dahil sa da dalawa lamang ang silid sa itaas ng malaking bahay na iyon. At naha hati lamang sa master bedroom at study o library room. Ang mga guestroom na maituturing ay nasa ibabang palapag na bahagi ng tahanan.
Kung siya ang ta tanungin napa kaganda o ideal ang ganuong istilo ng bahay. Maluwang ang ibabang bahagi na siya mismong nagsi silbing receiving room o living room. Sa palibot niyon ay apat na pinto na siyang guest room na may kanya kanyang comfort room sa bawat silid. Sa kanang bahagi ay ang daan kung nasaan ang main dining area at kitchen area. Sa kaliwang bahagi ang mahogany staircase ay ang paakyat sa masters bedroom na siyang pinaka malaking bahagi ng bahay. Batid niya iyon dahil minsan na siyang tumulong na maglinis ruon katuwang si Marita. Sa likod na bahagi ng bahay may ilang metro ang layo ay ang servants quarter na bakante.
Dahil may mga pamilya ang mga tauhan ay minabuti ng pinaka "may-ari" na huwag mag patuloy ng mga kasambahay sa likod ng Villa. Sa ka dahilanang ang amo ay nag iisa at binata pa. Hindi na minabuting kumuha ng kasambahay ng binata lalo pa at dalaga. Tanging nag pupunta lamang ang mga anak ng mga tauhan lalo na yaong mga dalaga kung may ruong okasyon o selebrasyon na gina ganap sa farm. Karaniwan na ang pag hahanda bilang pasa salamat sa magandang ani o fiesta ng bayan. Galante at bukas palad na maitu turing si Ross ng mga na sasakupan nito. Kaya naman hindi na nakapag tatakang halos dito na nag sipag tanda ang mga tauhan sa farm ng mga Araullo. Tanging ang ina lamang ni Marita ang nag sisilbing kasambahay nito. Sa umaga ay maghahanda ng pagkain at kada ikatlong araw lamang kung mag palinis ng tahanan si Sir Ross. Si Tatay Aldo ay susunduin ang asawa sa hapon mula sa pataniman upang sabay ng umuwi.
Sa kasamaang palad ay nag karuon ng emergency. Ang pinsan kasi ni Marita sa ama ay kabuwanan na at marahil ay ngayong gabi na manga nganak dahil sige ang paghilab ng tiyan. Kaya naman sinundo nila ang Inay Mirriam sa malaking bahay dahil may alam ito sa pag papa anak. Kasama si Marita ay tinungo ng mga ito ang bahay ng kamag anak. Ibinilin nito sa kanya ang mga dapat niyang gawin at sinabing ipapasundo nalang siya kay Timong. Gusto sana niyang tumutol sa nais nito subalit nahihiya siya. Isa pa hindi naman siya ang ka anak kaya ano ang maitutulong niya. Lihim niyang kinastigo ang sarili sa pag aasal bata niya. Isa pa nata tandaan naman niya ang daan pabalik sa tahanan nila Marita. Ang talagang problema niya ay kung pa paano paki harapan ang amo.
Minabuti niyang puntahan na ito at nang maka kain na ito upang sa gayon ay maka alis na siya. Nahinto ang akmang pag tawag niya sa pangalan ng amo ng matantong madilim ang loob ng silid. Baka naman umalis ito ng di nila alam at nag pahangin sa labas. Kaya marahil ay hindi nito marinig ang pagtawag niya.
Akmang isa sara nalang niya ang pinto ng silid ng may maulinigan siyang tunog na nagmumula sa isang bahagi ng silid. Tila ba iyon ungol o ano. Bigla ang kabang naramdaman niya. She knows it is crazy to be afraid of ghost's pero hindi niya mapigil ang sarili. Ang masama pa ay may katalasan pa ang pakiramdam niya. Madalas niyang asarin ang sarili to compensate for her mere blindedness, medyo malabo kase ang paningin niya. And she hates wearing eye glasses.
Training herself to be more attuned to the noise, para lamang malamang panaghoy iyon kesa sa ungol. Bigla ang pagsagi ng amo sa isipan niya. Isa pa sa hindi niya ipang kakapuri sa sarili ay ang mabilis na daloy ng kanyang kaisipan. Malikot ang imahinasyon niya. And before she was aware of it ay narating na niya ang balcony ng malaking silid.
There, a silhouette of a man. His body racking in turmoil. Dahil nasa madilim na bahaging iyon ng verandah hindi niya matukoy kung ano ang totoong nangya yari dito. Ang tanging naa aninag lang niya ay tila sapo nito ang dibdib.
Naman! baka ina atake na ito sa puso. Bagamat wala siyang narinig na balitang may karamdaman ito. Bukod pa sa maganda ang panga ngatawan nito hindi mo aakalaing may sakit ito. His body is perfection for her. Sinewy muscles that represents how strong and honed he is because of the work he do inside the farm. Kung ang ibang lalake ay nag tatagal sa loob ng gym upang makamit ang ganuong perpektong uri ng panga ngatawan ito ay hindi. Huwag nang banggitin pa ang magandang mukha nito.
Yes, a beautiful face. The masculine version of the late Amirose Araullo. Hindi lamang mabait higit sa lahat ay napaka ganda ng yumaong Ina nito. Marahil dito nagmula ang taglay na karisma ng binata.
"Sir,..! Ayos lang po ba kayo?!.. napabilis ang pag lapit niya rito. Hinawakan niya ang balikat nito at pilit niyang iniharap sa kanya. Napaluhod pa siya sa tabi nito. Para lamang magulat sa biglaang pagbaling nito sa kanya. Pilit niyang ina ninag ang mukha nito para lamang mabatid kung ano ang idinadaing nito.
"W-hat?..!" … basag ang tinig na lumabas mula sa mga labi nito. Ang mga kamay nito ay mahigpit na humawak sa magkabilang balikat niya. Mariin ang pagkakahawak nito sa kanya. Na tila ba pinipiga nito ang mga iyon sa sobrang diin ng hawak nito at tila ba hindi ito aware duon.
"What the h-ell ar-e you do—ing here?.." namamaos ang tinig na sabi nito. Batid niyang amoy ng alak ang nasa samyo niya sa bibig nito.
"Who the hell ar-e you?!"… marahas na sabi nito. Sabay yugyog ng bahagya sa kanyang balikat na marahil sa dami ng nainom nito ay bahagya lang ang pwersang naramdaman niya.
"P-po?!... kase... A-ano po…."… nauutal na sabi niya. Naman!
Ni hindi niya maipaliwanag ng maayos ang bahagi niya rito. Hindi lang yata hininga ang nagka buhol buhol sa kany, pati yata daloy ng dugo sa utak niya. Dahil wala siyang maisip na sabihin dito. Gayon na lamang ang gulat niya ng bigla siyang higitin nito palapit sa katawan nito.
"Never mind!."… kasabay ng marahas na pag hatak nito sa kanya, at huli na ng marehistro sa isip niya ang gagawin nito. Isinubsob nito ang ulo sa pagitan ng dibdib niya!
Kulang sabihing nagulat siya. Sa sobrang sindak niya ay napatili siya. Tila may mga maliliit na insektong pumaloob sa sikmura niya at kinuryente ang bawat himaymay ng kaloob looban niya. Sa ka dahilanang nag mamadali sila sa pagkataranta ni Marita sa pagsundo kay Nanay Mirriam. Hindi na niya napagka abalahan pang magsuot ng bra. Pinatungan lamang nila ang kanilang pantulog. Tanging manipis na blusa na pinatungan ng long sleeve shirt at manipis na pajama ang suot niya. Dahilan upang maramdaman niya ang mukha nito at reaksyong ng katawan niya rito.
She had the strong urge to push him away from her, akmang itutukod niya ang mga kamay sa magkabilang balikat nito upang kaipala ay maitulak ito ng maramdaman niya ang pag yugyog ng mga balikat nito. Ramdam narin niya ang mainit na likidong umaagos at tila gumagawa ng landas sa pagitan ng mga dibdib niya.
Ang pag alog ng mga balikat nito. Ang mahigpit na yakap... Tumatangis!
Tumatangis ang lalaking nasa harap niya!
At sa kaalamang iyon ay di niya maipaliwanag ang tila sakit na unti-unting nadarama niya.
That somehow his pain was able to reach her. Engulf her. Embrace her.
And her arms, as if having a will of their own, embrace him tightly.
Giving the man the compassion, he so badly needs!