Trcia Mae POV
Parang sasabog ang aking puso sa sakit, kaya para mapigilan ko ang aking pagluha , pasimple kong kinagat ang aking labi , para ndi ako mahalata ng mga ato na nasa kusina ngayon , pero itong taksil ko na luha , tuluyan nalaglag sa aking mga mata, ndi nito na nito kaya ang sakit kaya ang mga luha ko na ang nagsilaglagan sa aking mukha
Napakamalas ko naman , ang kakaiisang taon na gusto ko ni ndi ko man nakuwa, ni ndi man niya ako nagustuhan
Tama ba na ipagtapat ko dito ang aking nararamdaman ? para makalaya ako sa sakit, paramakawala na ako ng tuluyan
Ayaw ko na ang aking nararamdaman, kaya kailangan ko na talaga magtapat
Kaya nakpagdesisyon ako , bukas magtatapat ako sa kanya
Baka mawala ang sakit pagnagtapat ako sa kanya, at kaialngan ko na tanggapin na may mahal na itong iba, masakit pero kailangan ko na itong pakawalan sa aking puso
Bahagyan ako napatingin sa mga tao sa aking gilid , ganoon nalang paglalaki ng aking mga mata kasi silang lahat nakatingin sa akin, ndi ko alam na ankuwa ko na ang lahat ng atensyon nila
Napalakas ba ang iyak ko, at ndi na ba ako naging sensitob sa mga tao sa aking paligid
Agad ko pinunasan ang aking mga luha na lumandas sa aking mukha at agad ko din pinunasan ang mga natuyong mga luha ko sa aking pisngi
Alam ko ndi sila sanay na nakikita akong umiiyak , alam nila matatag ako at malaks ako at ndi ako nagpapatalo kahit kanino
Kaya alm ko nagtataka sila , ksi ito ang unang pagkakataon na makita nila ako sa nakakaawa kong sitwasyon
At kailan man ndi sila nasanay o nakita nila akong umiiyak, yun ang mga bagay na tumatak sa kanila na si TRICIA MAE ay matatag at matibay , kaya mbabakas ang pagtataka sa kanilang mga mukha
Agad ko inayos ang aking sarili para aalis na at agad akong nagpaalam na aakyat na
At dali dali akong umakyat sa itaas , agad akong umupo sa aking kama
Ilang minuto lang sumunod sa akin ang aking yaya para sabihin ndi kailanman ikakabawas ng aking pagkatao kung umiyak ako dahil sa sakit na aking nararamdaman
Nararamdaman nito na may dinadaramdam ako kaya sinabi nito ang mga salitang iyon kaya agad akong napaiyak , noong una iyak lang hanggang sa naging hangulgul ang iyak ko
Hindi ko na alam ilang minuto o oras ba aakong umiiyak, pero alam kong matagal tagal din iyon