sa isang tagong lugar ay marahang nag uusap ang lalaking misteryoso at kanyang kasama.
"mira...paano nya kong nakikita.. ang akala ko ba ay walang sinuman ang nakakakita saatin dito sa mundo ng mga morta. tanong ng lalaki " kahit ako hindi konri alam pinuno. sagot ni mira.
" hindi bat ikaw ang aking gabay at naging gabay rin ng akin ama.. papanong di mo nalalaman ang lahat ng ito" sagot ng lalaki. "hindi ko talaga alam pinuno.. pero nararamdaman ko..hindi sya norman na nilalang at sana tulad ng nais mo.. sya na ang hinaganap natin" wika ni mira. " papano kung sya pala ang kalaban" wika ng lalaki. "kung kalaban man sya.. kailangan natin syang
pag handaan" wika ni mira.
ilang araw ang lumipas sa isang maliit ng restobar ay uminum si sam,irene at bryan.
" oi tama bryan wag kanang masyang gumastos.. baka maubos pa yang sahod mo.. ganito nalang mag hati hati tayo sa bayad" wika ni sam. " ok ako dyan.. oh ito ang para saakin...naparami ata ang nainum ko medyo nalasing na rin ako" wika ni irene bago kunin ang pera ni bryan at sam. " oh sya tara na.. kahit ako medyo nahihilo narin ako" wika ni sam.
" sige na mauna na kayo.. dito muna ako. wika ni bryan. " sigurado ka" paglala ni sam. " oo kayang kaya ko pa" wika ni bryan na medyo lasing na. " kaya nya yan sam.. tyaka wala naman yang pasok bukas.. tara na...oi bryan mag iingat ka.. kung anu man ang mangyari tumawag ka" wika ni irene. " oo ginagawa nyo naman akong bata eh" wika ni bryan bago umalis si irene at sam. ilang oras lamang ang lumipas nang iwan ni sam at irene si bryan ay napansin ni bryan na tila may mga kabataan nag hahabulan papunta sa kayang kinauupuan.. at dahil dun ay di napansin ng mga kabataan si bryan at dahil sa kalasingan ay di na nagawa pang umiwas ni brayn dahilan ng pag kabangga ng mga kabataan sa kanya at kanyang pag ka tumba.." ayos lang po ba kayo" tanong dalawang kabataan bago sya inakay patayo. " oo ayos lang ako.. sa susunod wag naman kayong mag habulan dito.. malawak ang kalsada.. doon nalang kayo wika ni bryan bago iwan ng dalawang kabataan. maya maya sa pag tayo ni bryan ay napansin nito tila wala na ang kanyang pitaka sa bulsa ng kanyang pantalon..
" pag minalas ka nga naman.. ang mga kabataan iyon.. hai...anung gagawin ko ngayon" wika ni bryan habang nag kakamot ng ulo.
maya maya pa. " ai.. halos isang oras na kong nag lalakad .."malayo pa ang bahay ko..wala pa kong pera hai.. ano kamalasan ba to" wika nya sa sarili. nang mga sandaling iyon.. ay muling napansin ni bryan ang lalaking kanyang nakita..kaya agad nya itong nilapitan. " ikaw nanaman ( kinuskos ang mata) oo ikaw nga..siguro ikaw ang malas sa buhay ko... saan ka ba nag pupunta . sa twing kakausapin kita lage kang nawawala..teka baka mawala ka nanaman eh " wika ni bryan bago hawakan sa braso ang lalaki. mula doon ay nagulat ang lalaki dahil nagawa syang hawakan ni bryan at mula sa likod ng lalaki ay lumabas si mira na halos isang dangkal lamang ang laki at lumiliwanag na tila alitaptap. " nakikita at nahahawakan ka nyan pinuno" wika ni mira. " at sino ka naman" wika ni bryan. " nakikita mo rin ako" gulat na wika ni mira. " sino kayo.. wag nyo kong sasaktan" takot na wika ni bryan bago kumaripas ng takbo papalayo sa dalawan