(Warning: Mature Content 🔞)
Clary's Point Of View
It's morning. Huminga ako ng malalim ng tumama saakin ang sariwang hangin. Ganyan talaga dito sa probinsya maaliwalas walang ka toxic-toxic.
"Clary, the breakfast is ready." pumaling ako kay mama na may maaliwalas na ngiti, ngiting may pinaplano.
"Ipadala mo nalang dito ang breakfast ko kay ate loren" tinanaw kong muli ang mga puno. Oo tama, napapalibutan kase ng puno ang mansyon namin at nag lalakihang pader.
Naramdaman ko naman na lumapit sya sakin. "Hindi kayo mag kakasundo ni henry, kung ikaw mismo ang umiiwas." Pati sayo umiiwas ako.
Nginitian ko ng peke ang mama ko. "Mom, you know his status right?" tinignan ako ni mama.
"So what? I know why he's here" Lumapit sya sakin at sya mismo ang nag paandar ng wheelchair.
"You are the antagonist, sweetie you should be proud." nanlaki naman ang mata ko sa sinabi nya.
"What the— I'm the main character of my story at hindi ako sisira ng ibang pamilya." huminto si mama sa pag papa-andar ng wheelchair at humarap sakin. she bend down and faced me.
"Don't worry. there's another way, if you can't be the antagonist then... you'll gonna be the protagonist." ngumiti si mama. I'm scared.
"Alam mo ba. I'm also a Bookworm nung nasa edad mo ako at ang pinaka tumatak saakin na linya... The protagonist is the antagonist of the story. I applied it in my own and.... you should do the same."ngumisi ng nakaka loko si mama. No!
Nasa hapag kainan narin kame pero ang isip ko ay lumilipad. Nasa tapat ko si henry while mom is in the center.
"Clary, bakit hindi mo pa ginagalaw ang pagkain mo?" I feel awkward.
Sinubukan kong kumain pero wala talaga akong gana. "Did you take your medecine?" tanong pa uli ni mama.
Ramdam ko na sa'kin din naka masid si henry. I inhaled and smiled bitterly.
"Of course mom. I think matagal pa bago ako maka lakad." liar!
Tumingin naman ako kay henry. he's hot sa suot nyang polo na kulay asul naka tanggal pa ang dalwang botones non at meron syang silver necklace.
"Henry, bakit hindi mo imbitahin ang asawa mo na mag bakasyon dito?"Maamo kong tanong.
Mas una pang nag react si mama kesa kay henry. "C-clary"singhal ni mama.
Huminto lang sa pagkain si henry at mataman akong tinignan.
"Kapag ginawa ko 'yon, baka mawalan ako ng oras sayo. she's a clumsy person, hindi yon maiiwanan basta nalang. lalo na sa lugar na hindi sya sanay." sumimsim sya ng wine.
I startled of what he said. mawawalan sya ng oras sakin?
"T-then, go home. dapat yung asawa mo yung kasama mo, hindi kami" Tumingin naman ng masama sakin si mama.
"Clary. what are you talking about— henry, alam mo naman na madulas talaga ang bibig ni Clary." Ano bang sinasabi ko. Kapag-umuwi si henry baka ako sisihin ni mama kung sakali man na hindi nya maipapakilala si henry sa ibang clients dito.
Nakaka-asar kase, alam nya pala na ganon ang asawa nya dapat hindi nya ini-iwan!
"I-I'm sorry. This conversation is nonsense. excuse me" sinenyasan ko si ate loren na ilipat ako sa wheelchair. wala naman nagawa si mama at henry.
dahil hindi naman kita ang hagdan sa kusina ay doon nalang ako dumaan. medyo kaya ko narin naman umakyat e.
Sinara ko ang pinto ng kwarto at doon nag mukmok, Nakaka-inip na dito.
"May asawa na sya." mahina kong sambit. Bakit sa tuwing binabanggit ko 'yon ay may kirot sa puso ko.
Talagang sinabayan pa ni mama ang trip ni henry na mag mukha akong kabit. seriously?
tumunog ang cellphone na nasa tabi ng lamp shade. kunot noo kong tinignan 'yon.
"Hindi ko naman cellphone 'to" walang pangalan ang caller at tanging number lang ang naka lagay. hindi ko agad nasagot kaya namatay.
Nakita ko naman ang wallpaper. Heck! that was me! bakit ako yung wallpaper?
Naka dress pa ako do'n na kulay pula at mukhang kinuha iyon nung nasa states ako. Nasa kama ako doon at natutulog, meron din petals ang paligid ng kama ko na kulay pula rin. hindi mahahalata na nakaw lang ang pag litrato sakin dahil sa ganda ng pagkaka kuha, litaw ang makinis kong binti at parang naka pose pa.
Pero, imposible. Pano ako nagkaroon ng picture sakanya?
Naka titig lang ako sa cellphone at iniisip kung pa'no sya nakakuha ng picture ko ng may tumawag ulit. Number lang ulit sya.
Nag dadalwang isip pa ako kung sasagutin ko. kapag lumabas ako baka makita ni mama na nakaka lakad ako. mukhang emergency.
Dali-dali kong sinagot ang tawag. "Hello?" tatlong segundo bago tumugon ang nasa kabilang linya.
"Who's this. nasan ang husband ko? bakit ikaw ang may hawak ng cellphone nya?" nanlaki ang mata ko at sa taranta ay pinatay ko ito.
No! it was clear. she. her voice is soft pero may iritasyon. it's her. the wife!
Napa lingap ako sa pintuan ng pumihit ito pabukas at iniluwa non si henry. He's looking at me.
Mabilis kong inilagay sa side table ang cellphone nya. Huli na ako sa akto na hawak ko.
"Y-you forgot your phone." Nag lakad naman sya patungo sa lampshade at kinuha ang cellphone.
D*mn, Tinignan nya ang phone at pumaling sakin. nag-iwas ako ng tingin.
"Did you received the call?" umupo sya sa kama.
"I-I'm sorry, I-I thought it was an emergency that's why I answer it." natataranta kong sagot.
"You're stuttering?" taas kilay nyang tanong.
"I-It's your wife" Yumuko na ako. Lumapit sya sakin at itiningala ako.
"Is there any problem?" He's looking into my eyes intensely pumilig ako at nag pout.
"Y-you love her?" i want to know why he's doing this. Of course mahal nya, hindi naman siguro sya mag papakasal dito kung hindi nya mahal.
"I care about her." he said looking into my eyes.
I nodded at yumuko ulit. "I do care about her, but I don't love her" hinawakan nya ang magkabila kong balikat.
"You know why?" He asked.
"Why?" balik tanong ko. he kissed me. smack lang naman.
"Because, I love you." and with that he kissed me again, passionately.
I pushed him away. "How come... You love me but you're merried to someone?" He smirked.
"clarissa, arranged marriage ang nangyari. I need to do that para makuha ang property nila." Kaya nyang gawin yon for money?
"Trust me, I don't love her." Tumitig ako sa mata nya. Hindi naman nya ako babalikan kung hindi nya ako mahal.
This is wrong. he's married with someone but he don't love her, ako ang mahal nya.
"So that means... we're in a relationship now?" ngumiti sya.
"Tell me that you love me." Ako naman ang mahal nya.
"I-I love you, henry" ako na mismo ang yumakap sakanya. I love this feeling. pakiramdam ko tama ito kahit na alam ko na mali ito sa paningin ng iba.
"Alam ni mama 'to" dapat si mama ang unang-unang tumututol sa sitwasyon na kahaharapin ko pero bakit suportado pa nya kahit alam din nyang magiging kabit ako.
Matagal din kaming naka akap sa isa't-isa ng may tumawag ulit sakanya.
"Y-you can answer it." ngumiti pa ako. tumitig muna sya sakin.
Ang akala ko na aalis sya upang kausapin ang sa kabilang linya ay hindi nya ginawa. sinagot nya ito sa harap ko.
"Hello" he looked at me. hinahanap nya siguro ang reaksyon sa blangko kong mukha.
"A client. Nag cr kase ako" He grab my hand and kissed it.
"I'm good. how about you?" napa busangot naman ako. sa harap kopa talaga. akala ko ba okay na.
Ngumiti sya at lumapit sakin, hinalikan nya ako sa panga.
"I'm okay. busy lang sa school." Rinig kong saad ng nasa kabilang linya. Napa pikit ako dahil sa kiliti.
"I'll hang up, take care."Pinatay nya ang tawag ng hindi pinuputol ang pag halik saakin.
"Ang salbahi mo naman. kinaka-usap kapa" pinalo ko pa ang balikat nya. tumawa lang sya at hinalikan ako sa labi.
"Gusto mo bang mag lakad lakad?" good idea.
"Baka nandyan pa si mommy" i said.
"Hanggang ngayon ba hindi mo parin sinasabi na nakakapag lakad kana?" umiling ako. Ewan ko kung anong trip ko at ayaw kong sabihin kay mommy, siguro dahil sya ang may kasalanan kung ba't ako nalumpo.
"Wala akong balak sabihin sakanya." kinuha ko ang remote at binuksan ang TV.
Umusog naman ako at tinapik ang tabi ng kama ko. Tumabi sya sakin at hinapit ang beywang ko na ngayon ay naka akap sakin.
"Let's stay like this. " hinagkan nya ang noo ko. i smiled at him.
Mali talaga ito, pero tama para sa nararamdaman namin.
P/S:WRONG TYPO/GRAMMATICAL ERROR.