Chapter 17
Cerberus
Ang malakas na kabog ng aking puso ay rinig na rinig ko. It makes me deaf for a second after hearing the doubt in the prince's voice. Should I tell Harith the truth?
Napabuntong-hininga ako at tumayo. Hinayaan siyang tapakan ang aking sandata. Sa malamig na mata ay tumitig ako sa kanya.
"I'm Laurine Willson, from the Wristhevale kingdom your highness." Saad ko dito. His forehead creased for a second tila tinatantiya ang aking mga sagot. Will he believe me though? I know there are a lot of questions running in his mind right now.
He eyed me skeptically for a minute ngunit nabasag ito nang may mga knight na papunta sa amin. My eyes widden because of that. Hindi nila pwedeng makita ang pagmumukha ng prinsepe.
"Mga estranghero, maaari ba namin malaman kung anong nangyari dito?" Tanong nito sa akin. Nananatiling nakatalikod si Harith sa kanila.
"May isang ligaw na baboy-ramo, it was possess from a demon power pero napatay na namin ito." Saad ko. They nodded at what I've said. Isa sa mga knights tila ang leader sa kanila ay lumapit sa akin.
"Maaari ba naming makuha ang iyong pangalan binibini, at..." tumingin ito sa kasama ko. Harith tried to look at them pero agad ko siyang hinawakan sa kanyang braso.
"My name is Alesia, this is my servant. No need for you to get his name. Kami'y mga dayuhan lamang sa kahariang ito." I bravely said. Ni hindi ko tinignan kung anong ekspresyon ang meron sa mukha ni Harith.
Nananatili ang mga titig ng knight sa akin. Pagkatapos ng ilang mga salita'y umalis na sila. They tried to invite us upang kami'y pasasalamatan but I declined. Kailangan na naming bumalik sa Academy. Its not safe for the prince to be here anymore, kung sana may suot itong mask.
Nang nakalayo na ang mga Knights ay nakahinga ako ng maluwag. Some of the villagers stare at us curiously ngunit bumalik na din sa ginagawa ang iba. Mas mabuti iyon.
"They're gone. Let's go," saad ko at kinuha na ang kamay ng prinsepe papaalis doon. Nananatiling tahimik si Harith hanggang nakaabot na kami sa kweba. I make sure no one was following us.
Harith's silence bothered me, hindi ko alam kung ano din ang aking sasabihin. Binitawan ko na ang kanyang mga kamay para sana buksan ang portal ngunit nagsalita ang prinsepe.
"Now it really bothers me how you easily lied about your identity."
I bit my lips, annoyed for a fact na hindi pa din ito tapos sa pagtatanong.
"I just made the right choice to protect yourself, your highness," I answered sarcastically.
He sighed, "I know that we're not close enough for sharing secrets but I really find you very interesting Laurine. I want to be your friend too, ngunit nakakatakot pakinggan na kaibigan kita pero hindi ako nagtitiwala sayo."
My lips went in grim line after hearing what the prince said.
"I do consider you as a friend, pero ewan ko." Saad nito tila nawawala na sa kanyang mga iniisip.
Hindi ako sumagot at binuksan na ang portal. Bago tuluyang pumasok ay tinignan ko muna ang prinsepe.
"Hindi kita pinipilit na maging kaibigan ko mahal na prinsepe. I'm just a commoner, I don't really intend to befriends with the royalties. So you can doubt me all you want, I'm not really fond with people who wears a crown." Saad ko at tuluyan ng pumasok sa portal.
It was early in the morning and I still can't comprehend of what was happening. I was eaten by guilt. Sobra naman yung sinabi ko kay Harith kagabi. His been a good friend of mine, damn. Alam kung nadala lang ako sa emosyon, sa takot na baka mahuli ako pero bakit nga ba ako natatakot? This is your idea Laurine and bakit ka nga ba natatakot?
Its because until now I still have the fear that maybe, maybe my parents are right. That someone will harm me if they knew my true identity. Someone will befriend me because of my status. Hindi ko na alam, naguguluhan ako mismo sa mga pinag-iisip ko.
I should apologize to Harith. He helped me to get my weapon though and I knew that his a good friend. Even her sister is sweet too.
Siguro mas maganda na naging kaibigan ko din sila? After all, we're all the same. People who wears crown on their heads. The heir of the kingdoms. The future rulers of the Austreville.
Pero kahit naman kasi isang commoner lang ako, marami pa din namang ayaw sa akin. So I don't really get the point with you right now Laurine. Napabuntong hininga na lamang ako. I just slept for at least 4 hours. At ang sakit ng ulo ko, my body seems heavy too. I sighed.
Kailangan kung bumangon, the rankings will still continue even though I'm present or not. At kapag tinawag ako baka bagsak agad ako kasi wala ako doon.
Pagkatapos maligo at nagbihis napatingin ako sa salamin. I stared at my emerald eyes, constantly reminding me that I'm not an ordinary person. I'm so far from that. Aside from being an heir, I possess the power that can manipulate all the elements in which namana ko sa Hari. Kami lang dalawa ang may kapangyarihan na ganito, its a rare power to control all the elements kaya naiintindihan ko ang takot ng reyna kapag lumalabas ako. Austreville knew about the king's power, and they will really assume that the heir has the same that's why my parents doing their best to protect me na halos ikulong ako sa palasyo.
I sighed as I touch the necklace that I wear.
"I miss you mother, father..." mahinang bulong ko.
Pagkatapos mag-ayos sa sarili at sinuot ang salamin na bigay ni Miss Bethany, umalis na ako sa kwarto at kinatok si Viv. She groaned, tila kakagising lang nito.
"Its breakfast time," natatawang saad ko nang narinig siyang nagrereklamo.
"5 Minutes please!" She plead with her words swirling a bit tila inaantok pa.
"We don't have time for that, wake up."
Ilang minutong pagkumbinsi pa ang nangyari bago tuluyang bumangon si Viviene. Hindi din naman nagtagal ay natapos na siya sa paghanda sa sarili. Her eyes was still sleepy though. The breakfast in the dining hall was too short na hindi ko na napansin na nandito na ako sa arena. Viviene was with me this time. Tapos na kasi ang kanyang rankings kahapon. I guess its good na hindi ako tinawag kahapon at least may makakasama akong kaibigan ngayon.
I don't really have the mood to meet with the royalties at sana'y hindi ako makikita ni Hailey. I don't know how to treat Harith either.
"I can't wait to see you in there," saad ni Viv at nananatili ang mata sa gitna ng arena. She was smiling then glanced at me. Nakahanap na kami ng upuan, the good news is malayo ito sa mga royalties. Bunch of other students ang kasama namin. Some of them eyeing me curiously pero mayamaya'y wala na din itong pakialam. Sino naman kasi ang nagkaka intrisado sa estudyanteng commoner lang?
"Ni kahit isang healer ba ay hindi pa nakakapunta diyan?" Tanong ko kay Viv while pointing at the middle.
"Yes, healers are not designed for violence as you can see. We are the great assets of the kingdom, hindi pwedeng mawalan ng healer ang isang kaharian coz we are the ones who mend the wounded alodynes who tried to protect the realm."
"But that doesn't mean hindi na kami tinuturuan sa combat. We still need to learn it anyway, to protect ourselves." She said nonchalantly.
Now that I learned about it, maganda siguro mamuhay bilang isang healer? You don't need to be part of the battlefield. The number of soldiers, knights and alodynes will protect them, they will hide behind this people.
The crowd cheered ng agad nagsimula. Napatingin tuloy ako sa gitna at nagfocus dahil doon. I glanced at the royalties side at nakitang kompleto sila. Hindi din nagtagal pagkatapos ng introduction ay tinawag na ang estudyanteng magpapamalas sa araw na iyon.
"Let me call, Laurine Willson!"
My eyes widden when I heard my name. Viv cheered and glance at me.
"Go Laurine!" Saad nito. Some of the students glanced at me too. May ibang pumalakpak pero may iba namang walang pakialam. Unti-unti akong tumayo doon.
"Go Laurine!" Sigaw sa malayo. I saw Hailey smiling widely at me. Kaya ang ibang estudyante ay nakatoon na ang mata sa akin. I sighed then take my steps forward. After the cheering, silence followed. Nakakabingi na ang tanging naririnig ko lamang ay ang malakas na tambol ng aking puso.
This is the first time that I will show my powers to a lot of people. Kaya hindi ko alam kung mas cocontrolin ko ba ito? O ipapakita ang buo? I know that I will only use my water element, ngunit natatakot ako na baka hindi ko makontrol ang aking sarili at maipalabas ko ang ibang kapangyarihan ko.
This is my struggle, sometimes I can't control to mix my abilities and that is what I'm trying to learn until now. I was praying na hindi ako mabubuking ngayon dahil hindi ko alam kung anong mangyayari kapag nagkataon na nangyari nga ang kinatatakutan ko.
The barrier immediately formed when I stop at the middle. Agad ding nagbago ang ang aking paligid. Hindi ko alam kung ano ang dapat mararamdaman sapagkat nagkahalo-halo na ang emosyon na nararamdaman ko sa oras na iyon.
The forest gives me a nostalgic feelings. Parang nasa kagubatan lang ng Eminent kung saan hinahayaan ang sarili na mawala kasama si Naha tuwing tumatakas ako.
Agad akung naging alerto ng narinig ang pagkaluskos ng mga dahon sa unahan. I don't know what kind of beast am I facing today pero kailangan kung maghanda.
Napaatras ako nang nakita ang tatlong naglalakihang ulo ng halimaw. A cerberus! The three of the heads growled at me kaya umatras ako ng isang hakbang at hinanda ang sarili. This is my first time facing this kind of monster kaya mas naging alerto ako.
The cerberus attack me first kaya tumalon ako at gumawa ng dalawang malalaking water sphere spikes at tinapon ito sa halimaw. It makes a sound, it seems that I made it even angrier. Nang tumakbo ito patungo sa akin agad akung umiwas ngunit hindi napansin ang kamay nitong nahagip ang aking braso. I hissed in pain ngunit hindi ko iyon pinansin. I immediately make a water knives at tinapon ito dito. The cerberus howled in pain that one of the head wants to bite me. Napaupo ako dahil sa lakas ng pwersa at agad gumawa ng water shield. Para din itong barrier na pinoprotektahan ako habang tahol ng tahol ang halimaw sa labas.
Agad kung kinalma ang sarili at nagfocus para magsummon.
"Water dragon!" I shouted at agad nabuo ang isang water dragon. Hindi ito kagaya sa halimaw na naging kalaban ni Zach dahil mas deadly iyon at mas malaki. My dragon is an average type, it has a body of the serpent and a scale of the crocodile but in bluish color and a head of the dragon. May pakpak din ito kaya lumilipad.
The cerberus growled in anger at hinarap ang aking water dragon. I immediately commanded my dragon to attack, bumuga ito ng tubig sa isa sa mga ulo ng cerberus and made the cerberus flew away pagkatapos itong hampasin ng kanyang buntot.
Lumutang ako gamit ang kapangyarihan ng tubig at tumabi sa aking dragon. Agad tumayo ang cerberus at sumigaw sa galit. It launched towards me ngunit agad akung gumawa ng water sword and attack one of the head. With all my might naputol ang isa sa mga ulo ng cerberus. It shrieked in pain at mas nagalit ito. One of the head was biting my dragon kaya ang isang ulo naman ang aking kinalaban. Agad akung bumuo ng water spikes at tinapon iyon pagkatapos ay sinugod para sana saktan ulit ito ngunit hindi ko napansin ang kamay na papunta sa akin.
I immediately felt my body flew away and the impact ng tumama ako sa puno. Agad kung naramdaman ang sakit sa aking likod at para akung binuhusan ng malamig na tubig. The cerberus angrily run towards me hindi ko napansin na nawala na pala ang dragon ko. I don't know kung ano ang mga reaksyon na nasa labas ng barrier but then I need to keep my focus. With all my strength ay tumayo ako. My foot is limping pero hindi ko na iyon inisip pa.
I saw my glasses at the ground, it was totally broken. Oh, damn.
With killing intent in my eyes I glared at the cerberus running towards me. Kitang kita ang malaking bunganga at matutulis na ngipin nito. Hindi ako nagdalawang isip I immediately use all my strength at dinamdam ang lahat ng tubig na nasa paligid. With all my power a huge amount of water like a wall was behind me. Its a huge wave with a lot of deadly spikes aiming for the running monster.
10 meters...
Agad kung binuo pa ng mas maigi ang aking attack dito. If this will not do I need to make another plan. Hindi pwedeng matatalo ako sa rankings.
5 meters...
I move my hand forward at agad sumunod sa aking utos ang malaking katawang tubig papunta sa cerberus. The spikes eat the cerberus body ngunit hindi ko iyon hinayaan, with the bodies of water surrounding it, I made a water chain jailing the cerberus inside while trying to drowned the monster. The cerberus growled in pain ngunit natatabunan lang ang sigaw nito sa tubig ko.
Sa nakataas kung kamay, I slowly make my fingers narrowed indicating na mas lalong maging mahigpit pa ang tubig na kumukulong sa halimaw. The cerberus yelp ngunit mahina na ito na tila ako nalang ang nakakarinig hanggang sa hindi na ito gumagalaw. I clenched my fist and I heard the breaking of the bones ngunit hinayaan ko lamang iyon until my water vanish.
Nasa sahig lamang ang naiwang katawan ng cerberus ngunit halos hindi na ito makilala kung anong klasing halimaw dahil basag na basag na ang itsura nito. Pagkatapos ng ilang segundo ay narinig ko na ang pagkawala ng barrier at sigaw ng mga estudyante. Doon ko lang naramdaman ang bigat ng katawan at sugat na natamo ko.
I know that the monitor was beeping above ngunit wala na akung lakas para tumingin pa sa itaas dahil unti-unting lumabo ang paningin ko. I still heard the cheers as I saw some of the knights went to me. I don't know what happened after but the unconciousness already consumed me.