Nakaupo si Von sa kanyang swivel chair sa opisina na nasa 60th floor. Clad in an expensive Armani suit na talaga namang nagpadepina sa kanyang katawan. It perfectly fits him kung kaya ay mapapansin agad kung papaano humakab ang tela sa mga muscles niya. Sa kanyang kanang braso ay naroon ang isang Rolex watch at ang kanyang Mont Blanc na pen ay nakatutok sa kanyang sintido.
Kulang ang salitang gwapo para bigyang hustisya ang angking kagwapuhan nito na animo ay maihahambing sa isang imortal. His aura and exquisitely handsome face made him so famous to everyone. Tinitilian ng mga kababaihan at laman palagi sa mga social media posts ng karamihan. Who would not want him? He's the ever famous Von Russell Tanjuatco. He is considered as one hot billionaire and a very eligible bachelor.
Nakatingin siya sa papalubog na araw habang malalim na nag-iisip ng bagong plano para sa kompanya nila. Truely, MV Electronics is one of the top in the chains of companies here and abroad. Pero ayaw niyang tumigil sa pagpapayabong nito. Gusto niya na may mapatunayan siya. Hindi siya ang CEO ng kompanya sa ngayon. It's his Dad, Mr. Evan Santiago Tanjuatco.
Bumukas ang pinto hudyat na may pumasok. Nanoot sa kanyang ilong ang isang amoy na kilalang kilala na niya. This smell of the perfume and the owner of this. Naramdaman niyang may mainit na mga braso na pumalibot sa bewang niya, hugging him tightly. He closed his eyes to savor the moment.
"I miss you," bulong nito sa tenga niya. Tumatama ang mainit nitong hininga sa batok niya na nagpadagdag sa sensasyong nadarama niya.
It was none other than Thorn Niccolo Maz Spencer. Isang tanyag na doctor. Pogi ang lalaki. May pagkachinito ito at matangkad din. He is one of the elegible bachelor's in town but they don't really know the real him.
Niccolo and Von are in a secret relationship. They keep their relationship to themselves and in front of many people, they are best friends. Sanggang dikit kaya walang mag-aakala na ang dalawang nagwagwapuhang nilalang na to ay umanib na pala sa federation.
"I miss you too Thorny. Kumusta ang shift mo sa hospital?" Agad na napansin ang pag-aalala sa boses ni Von ng tanungin si Thorn.
"It was hectic! Punuan ngayon ang mga ward dahil narin sa outbreak ng dengue. Ang dami dami kong inasikaso. Nakakastress talaga!" palatak ni Thorn habang inaalala ang nangyari kanina.
"Are you okay? You should have rest Thorny. Baka magkasakit ka niyan. I don't want you sick."
"I'm okay now. Nayakap na kita eh. You really are my secret medicine at masyadong effective and walang side effects."
Tumawa si Thorn ng samaan siya ng tingin ni Von. Niyakap niya ito saka naglambing.
"Nga pala Thorny, sa bahay ka na mag-dinner. Umuwi si Mommy galing sa kanyang summer gala sa France kaya ayon. Siya ang nagpresentang magluto ng dinner ngayon dahil over the moon daw siya sa mga naganap sa event ng gala. You know, Mom will always be Mom. Hindi mo na maaalis sa kanyang sistema ang pagkahilig sa mga alahas, damit, sapatos at bags na yan. O kung ano ano pang mga abubot ng mga babae."
"Hmm... I see. I'm going with you tonight. Matagal narin mula nung nakita ko si Tita Mel. She's always away at hectic din naman ang schedule ko sa hospital so bihira rin akong makapunta sa inyo."
"Sige sige. Alam kong matutuwa si Mom na nadoon ka sa bahay. Magka-vibes yata kayong dalawa eh."
"We are. Nga pala, bakit ang lalim naman ng iniisip mo kanina Rus? May problema ka ba?"
"Wala naman Thorny. I'm just thinking of a new innovation or a new plan for the MV Electronics. Alam mo naman na hindi ako makokonteto hanggang hindi ko pa nakukuha ang pinakatuktok ng goal ko. Malayo pa ako sa expectations nila."
"Are you even serious right now? Naririnig mo ba ang sarili mo Rus? You are already at the peak. Napatinayan mo na magaling ka sa larangan ng negosyo. Take a break. Makaka-stress yan sayo. I don't want you to go to me one day and complain about your wrinkles na kailangan ng derma."
Thorn made the mood lighter. Alam niya kasi ang takbo ng utak ni Von. Once he sets his mind into something he will not stop until he gets what he want. Stubborn as he is pero yun naman ang naging rason ng kanyang success.
Iniligpit ni Von ang mga gamit niya at ipinasok sa kanyang black sling bag. Lumabas silang dalawa ng opisina ni Von bandang alas sais y medya ng gabi. Gamit ang private elevator ay bumaba sila patungo sa underground parking lot kung nasaan naka-park ang kotse nila. Nag convoy lang sila patungo sa mansion ng mga Tanjuatco at mabilis naman silang nakarating dahil narin sa walang traffic ngayon ang kalsada.
Pagka-park nila sa malawak na parking area ng mga Tanjuatco ay naglakad na sila papasok sa bahay. Agad namang nagsiyukuan ang mga katulong doon bilang pagbibigay galang narin sa kanila.
"Aling Mercedes, where is Mom and Dad?" usisa ni Von sa matandang kawani na nandoon. Ang mayor doma ng bahay na yun. Matagal nang naninilbihan ang matanda sa pamilya Tanjuatco. Kung ilang taon na si Von ay yun narin ang tagal nito sa pamilya nila.
"Naku hijo! Hinihintay ka ng Mommy mo sa kusina. Andoon siya at nagluluto. Ni ayaw nga kaming patulungin dahil siya na daw ang bahala. At yung Daddy mo naman ay wala pa sa bahay. Kaninang alas dose ng tanghali ay umuwi yun dito. Kumuha ng papeles sa opisina niya saka ay bumalik na ng kompanya o business meeting ba yun?"
"Ah sige po. Puntahan lang namin si Mom sa kitchen."
Tumango tango ang mayor doma sa sinabi ni Von. Agad na nagmatsa papunta sa kusina sina Von at Thorn. Nakita nga nila ang Mommy ni Von na si Doña Mel Riza Tanjuatco na nakaharap sa kalan at nagluluto ng hapunan.
"Good evening Mommy." Bati ni Von sa ina sabay halik sa pisngi ng ginang.
"Oh son! Good evening to you too. At kasama mo pala itong si Niccolo ngayon. Mabuti naman at nandito ka hijo. Wag kang masyadong magbabad sa hospital. Ang bata bata mo pa tapos ang seryo-seryoso mo sa buhay. Aba'y tatanda ka agad niyan sa kunsumisyon. You're already one of the best doctors at such a young age. You should know how to relax too. Kaya wala kang girlfriend ngayon eh."
Nagkatinginan si Von at Thorn dahil sa inusal ni Doña Mel. Pareho silang natahimik dahil sa sekreto nila. Saka pagak na tumawa si Thorn.
"Naku naman Tita Mel. Hindi ko pa po ngayon gusto na magkaroon ng girlfriend. Wala pa po yan sa isip ko. Saka masaya naman po ako sa buhay ko ngayon."
"Well, that's good hijo. At least you know your priorities. But you should always know that you are not getting any younger. Hanap hanap din pag may oras."
Kahit naiilang ay pinilit parin nilang tumawa at sakyan ang mga pahapyaw na joke ng Ginang.
"Mom, panhik muna ako sa kwarto. I need to change my suit. Magpapambahay lang ako." Paalam ni Von kay Doña Mel.
"Oo. Mabuti pa nga anak. Para maging komportable ka. You too Thorn hijo. Magbihis ka narin. Bago tayo kumain total ay medyo matagal pa 'tong maluto at wala pa naman ang Daddy mo anak."
Pagkarating nila sa kwarto ay agad na tinungo ni Von ang kanyang walk-in closet. Mawak ang kanyang silid. May king size bed na kulay gray at may mga itim na unan at itim din na blanket. Puti ang kulay ng dingding ng kanyang kwarto at ang bintana ay natatabingan ng mga tapiserya na light green. May chandelier din sa loob ng kanyang kwarto.
"Thorny, itong t-shirt ko nalang ang suotin mo. Magka-size naman tayo eh. Saka mas komportable kung magbibihis ka rin." Sabi ni Von sabay abot ng puting t-shirt kay Thorn.
"Thanks Rus. Ibabalik ko nalang to pag nagkita tayo."
Agad na nagbihis ang dalawa at saka bumaba na. Eksaktong pagpasok naman ng ama ni Von na si Don Evan Santiago Tanjuatco.
"Good evening po Tito / Good eve Dad." Magkapanabay na bati ng dalawa sa Don. Isang makisig na lalaki si Don Evan. Despite his age ay alam mo na isa din itong gwapong nilalang at habulin parin ng babae.
"Oh mga hijo. Buti naman at nandito kayo for dinner. Dahil kung hindi alam niyo naman siguro ang kayang gawin ni Riza diba? Wag lang kayong maingay na sinabi kong nag-aala dragon yun pag nagalit." The Don chuckled for a bit pero hindi pa nga ito tapos sa pagtawa ng mapaigik ito.
"WALANG HIYA KA EVAN HA! ANONG DRAGON ANG SINASABI MO?! BAKA GUSTO MONG SA LABAS KA NGAYON MATULOG HA! NAPAKA MO TALAGA!"
Pinagkukurot ng Doña ang tagiliran ng asawa na ngayon ay panay ang ilag at salag sa mga paparating na atake. Tumatawa pa ito habang hinahabol ng asawa. Later then, the Don catched the Doña's hand and he hugged her tightly. Hinalikan ng Don ang Doña sa sintido at may ibinulong ito sa tenga ng huli na ikinapula nito.
Despite their age and the length of the time they were together, alam mo na mahal nila ang isa't isa. Isang pagmamahal na totoo na mas lalaong pinagtitibay ng panahon at pagsubok na kinaharap nila.
Napangiti sina Von at Thorn sa nasaksihan. Their minds process the same wish. Sana ay dumating ang araw na magkakaroon din sila ng pagkakataon na maipakita sa mundo ang pagmamahalan nilang dalawa na walang halong takot sa mga mapanghusga.
"Bueno. Tara na at kumain mga hijo. Gabi na at uuwi ka pa Niccolo. Baka lumamig pa ang inihanda ko sa hapag." Sabi ng Doña sa kanilang lahat.
Nagsisunuran naman sila papunta sa mesa. Naroon nga at nakahain na ang masasarap na putahe gaya ng kare-kare, butterfly prawns, beef stroganoff at iba pa.
"Kain lang kayo ng kain ha?" Sabi pa ng Doña na ngayon ay nilalagyan ng pagkain ang plato ng asawa.
"Masarap po talaga ang luto niyo Tita."
"Aba syempre naman Thorn hijo. Pinag-aralan ko talagang magluto para sa asawa at sa pamilya ko."
"You always say that Mom but in fact, matagal ka nang maalam sa pagluluto."
"Wag mo na akong kontrahin anak. That's my story to tell kaya dapat gumawa ka ng sayo."
Natawa naman sila sa pagiging mataray ng Doña. Kalaunan ay tahimik nalang silang kumain.
"Von Russell hijo." Binasag ng Don ang katahimikan na bumabalot sa hapag. Agad na nag-angat ng tingin si Von sa ama na ngayon ay seryoso ding nakatingin sa kanya. Pati ang Doña at si Thorn ay napatigil din sa pagkain.
"What is it Dad? May ipapagawa po ba kayo? Is it about the company? May..."
"Stop right there Von Russell. Hindi ito tungkol sa trabaho. Pero tungkol ito sa kompanya at sayo narin."
Huminga ng malalim ang Don saka nag-tap sa mesa gamit ang mga daliri na animo ay pinag-iisipan kung tama bang sabihin yun sa ngayon pero kalaunan ay itinuloy niya rin ang sasabihin.
"Son, a year from now ay magreretiro na ako. Ikaw na ang tatayong CEO ng kompanya. I know it's too soon pero wala akong magagawa. Medyo napapagod narin ako at gusto ko nang samahan ang Mommy mo sa mga bakasyon niya."
"Ayos lang naman po sakin Dad. Mas mainam nga yon dahil may quality time kayo ni Mommy eh. I will do everything in my power to make sure that the company will rise."
"I know that son. I'm sure of that. You have the capability. I don't worry about the company. Pero nagwo-worry ako sayo."
"Why Dad? I don't get it! Hindi na naman ako bata. Saka kaya ko naman pong kontrolin ang mga employees natin and I can handle everything."
"Yes. But I want you to have a brighter future. Much brighter than what can I give you. Mas gusto kong makita ka na masaya at alam ko na burden din sayo ang trabahong ito."
"It's not Dad. Matagal ko na itong pinaghandaan. Trust me with this one. Rest assured."
"No Son. I want you to marry someone as soon as possible and have an heir that will have your name at saka ako makakasiguro. Do that as soon as possible. That's my condition before I give you the position of being a CEO of MV Electronics. You have one whole year to do that or you will not inherit the company."