Marilou Point of View
Mabilisan akong umalis sa mansion, dahil alam kong maagang gigising si daddy at ang stepmom ko. Pagbaba ko palang nang hagdanan ay isa-isa kong iniwasan ang mga katulong namin. Buti nalang talaga ay hindi nila ako nakita at napansin, im good to hide at dun ako magaling.
Pinaharurot ko ang kotse paalis na bahay. Alas singko palang nang umaga ay nasa coffeeshop na ako, kong saan ay nasa harap ang University na pag mamay-ari ni Lolo. Nakasandal akong tumatanaw sa mga iilang kotse sa labas. I'm still sleepy but I dont want to see my stepmom and daddy at home. Ayaw kong pag-usapan ang nangyari sa bahay. Napahigpit ang hawak ko sa cup. Fuck that man, bakit sa dami-daming lalaki ay sya pa talaga? Kumukulo lang talaga ang dugo ko sa kanya. I dont like his postur, napaka matured at mukhang lumang tao.
Well i guess, im fresh and young. Still 19, but i know a lot.
"Marilou?" mabilisan akong napalingon sa maindoor ng shop. Nakangiting kumaway sakin ang dalawa kong kaibigan. Umirap ako bago nag iwas ng tingin. Simula nong binara nila ako ay hindi ko pa sila kinakausap.
"Hey galit ka pa ba?" si Jazzy at tumabi sakin. Hindi ko sya sinagot at mas itinuon ang pansin sa labas ng shop.
"Girl, huwag ka nang magalit samin. Parang bago naman kami para sayo oh. Nakakahurt kana huh!?" napalingon ako sa sambit ni Jilheart. Sa totoo lang ay namimiss ko rin sila. Sino ba naman ako para mag pa hard to get sa mga bestfriends ko? Sa pagkakataong ito ay kailangan ko ang dalawang ito. Kanino ba naman ako tatakbo, sa kanila rin naman.
"Kalimutan nyo na yon," iyon lang ang tangi kong naisagot sa dalawa bago nag-iwas ng tingin. Ramdam ko ang paninitig ng dalawa.
"May problema ka noh?" napasulyap ako kay Jazzy. Kilalang-kilala nila talaga ako. "Tsaka himala ang aga mo, sa pagkakaalam namin ay ikaw ang best late sa klase, pumapasok ka lang naman pag gusto mo diba? Himala yata ngayon." sinamaan ko nang tingin si Jazzy sa wika niya. Nag peace sign sya sakin na tila nagsisisi sa sinabi niya.
"Ang ingay mo, ang aga pa." si Jilheart bago siniko si Jazzy. Napasinghap ako bago ibinalik ang tingin sa labas.
"I hate this fucking life," biglaan kong hinampas ang aking kamay sa mesa. Nagulat ang dalawa kaya napalingon ako sa kanila. Galit na galit ako, i cant explain the anger I feel now. I lost myself, i dont want this life anymore. Hindi nakapagsalita ang dalawa dahil sa takot siguro. "You know what girls, i am getting married." sa sinabi ko ay sabay silang napatakip sa kanilang bibig. Halos lumuwal ang kanilang dalawang mata. "This is my family's plan and this is what they want in my life, bullshit!" hinampas ko ulit ang kamay ko sa mesa rason kong bakit napapalingon na sa direksyon namin ang iilang crew ng shop.
Galit ako at wala akong pakialam sa mesa at sa mga tao sa paligid ko ngayon, except this two.
"Oh my gosh, are you serious? Bakit ang aga yata? Bakit bigla-bigla?" si Jazzy na sobrang oa sa reaksyon niya.
"Hindi ako makapaniwala, bata ka pa Marilou para magpakasal. Omg!" nanatiling nakatakip ng bibig si Jilheart. Napahilamos ako saking mukha. Isa-isa ko silang tinignan dalawa.
"Kaya nga eh, siguro hindi iyon naiisip ng daddy ko. Bata pa ako girls para sa ganong bagay, they will forced me to marry that man. Ugh!" halos masabunotan ko ang aking buhok sa galit. Ramdam kong kumukulo ang aking dugo sa galit.
"You mean? Kilala muna ang lalaking mapapangasawa mo? Nakapunta na sa bahay nyo? Have you met his parents?" sunod-sunod na katanongan ni Jazzy. Sa puntong ito ay napasabunot ako saking buhok. Nang-gigiit ako pag naaalala ang mukha ng Clifford na yon.
"Exactly!" iyon lang ang tangi kong naisagot. Kitang-kita sa mukha nang dalawa ang pag-aalala at pagkagulat.
"Bakit di mo agad sinabi samin? You might text us," si Jilheart na sobrang hindi makapaniwala. Napainom ako saking kape bago sya sinagot.
"For what? when I said to you two, both of you could help me for this? diba hindi?" singhal ko. Napakamot si Jilheart sa kanyang batok at alam kong nasanay na sya sa ugali ko.
"Hindi pero---," nauutal na sagot ni Jilheart. "Baka naman kasi makatulong kami sayo, like kausapin ka namin nang sa ganon eh makalimutan mo yang problema mo. Tsaka what are friends are for?" sa puntong ito ay natahimik ako sa sinabi ni Jilheart. Malalim akong nagbuntong hininga bago sya tignan.
Sobrang rude ko naman ata kong pati ang dalawang ito ay madadamay sa galit ko, wala silang kasalanan.
"I'm sorry girls, I'm just tired and I dont know what to do. I hate them all!" napayuko ako bago sabihin iyon. Napatitig ako sa cup kong hawak.
"Marilou," naramdaman ko ang paghimas sakin ni Jazzy mula saking likod. "Okay ganito nalang, forget what you hate this time. Let's talk about who is the lucky man?" dugtong niya.
"Oo nga, kanina pa kasi kami confuse eh, who is the man?" si Jilheart na pakiramdam ko ay na e'excite. "Is he handsome? tall? have abs? smart? very rich?" sunod-sunod niyang katanongan. Napailing ako bago natawa nang mahina.
"None of the above," natatawa kong sagot bago uminom ng kape. Gwapo ba yon? i dont know, because I dont know how to draw a handsome man. Hindi ko maguhit ang pagmumukha nang Clifford na yon.
"What?" si Jazzy sa gulat na tono. "Eh kaya naman pala galit ka. That's why you're angry because the man is not your standard." naiiling na sambit ni Jazzy. Napatitig ako sa dalawa, walang ekspresyon akong tumitig na para bang pagod na akong sumagot.
"Its Clifford Edelbario," pagod kong sagot sabay nag pagtayo nang dalawa. Halos umugong ang boses nila sa shop.
"Whattttt?????" si Jazzy at Jilheart. Halos lumuwal ang dalawa nilang mata sa narinig. Napailing ako habang umiirap.
"Girl are you fucking serious?" si Jilheart.
"Nagpapatawa ba ako?" sarkastiko kong sagot.
"I mean, is this a serious matter? Girl, isang Clifford Edelbario yon." halos kiligin si Jilheart nang isinalaysay niya ang pangalan ng bweset na lalaking iyon. "Sobrang sikat, super mayaman, at sobrang gwapong nilalang ang sinasabi mo samin." sinamaan ko nang tingin si Jilheart. Natahimik ang dalawa at nanatiling gulat.
"Hindi ako mahilig sa gwapo, kayo lang naman ang mahilig. I dont like him, yucks!" sarkastiko kong sagot na may ngiti. Napanguso ang dalawa!
"Beh ni yayaks niya si Clifford natin, ang yummy kaya non." nagtutulakan ang dalawa pagkatapos sabihin iyon ni Jazzy. "Kaya siguro nasaktan sya dahil panget ang pinatalonan niya," nakangusong pang-aasar ni Jazzy. Mas lalong sumama ang tingin ko sa dalawa.
"Shut up!!!" sigaw ko.
"Alam mo girl, sa panahon ngayon ang maganda niloloko, at ang panget
siya na ang Manloloko." kumunot ang noo ko sa sinabi ni Jilheart. Naikuyom ko ang aking kamao sa galit. Kinalma ko ang aking sarili, gusto ko nang matapos ang usapan na ito dahil alam kong aabot ang dalawang ito sa pang-aasar, takot sila sakin ngunit hindi sila takot sa mga pangungusap na nabibitawan nila para sakin.
"Wala akong pakialam sa panahon na yan. Umupo nga kayong dalawa, i will tell you two." singhal ko sa maliit na tono. Dahan-dahan napa upo ang dalawa sa tabi ko.
Sinabi ko ang lahat-lahat ng nangyari, pati na sa gabing iyon, hanggang ngayon ay hindi parin sila makapaniwala. Ma haba-haba ang pinag-usapan namin, at tila ako pa talaga ang magsisisi pag di ako pumayag sa gusto nang pamilya ko. Akala ko ba ay panig ang dalawang ito sakin, pero bakit nong malaman nilang si Clifford ang lalaking mapapangasawa ko ay parang gusto na nila akong magpakasal agad kahit na bata pa ako. Dahil para sa dalawa kong kaibigan, naniniwala sila sa kasabihang, When it comes to marriage, no age is chosen basta't gwapo at mayaman plus responsabling asawa.
Maging sa klase ay hindi ko maiwasang isipin ang sinabi ng dalawa kanina. Kanina pa ako alingasa sa upoan ko, kanina pa ako hindi mapakali. Parang may kakaiba sa araw na ito at kinakabahan ako nang hindi ko alam. Kanina pa tumatakbo nang mabilis ang puso ko. Even in class i did not understand, puro si Clifford at Clifford at Clifford ang gumugulo saking isipan.
Bakit ko ba sya naiisip? Hindi ko alam dahil ganito ako pag hindi nakapaghigante. Hindi ako mapakali, I am not as weak as I can not signify. Kailangan kong makita ang Clifford na iyon, at suntukin sya sa mukha. Kailangan ko syang kausapin tungkol sa pula kong panty, at bakit nasa kanya iyon. Bweset talaga! Masaya na ako sa buhay ko bakit, umabot sa ganito? Bakit sa pagpapakasal pa?
Wala sa sarili akong naglakad sa corridor. Hindi ko inantay ang dalawa at dumirekta agad palabas ng University. Ayaw kong magtagal sa loob ng school dahil alam ko sa pagkakataong ito ay hinahanap na ako ni Lolo. Ayaw kong mag pahanap sa mga taong walang pakialam sa nararamdaman ko. Dali-dali akong nag tungo sa kotse ko, bigla nalang akong nauhaw, uhaw na matagal ko nang pinipigilan.
Who cares diba? Buhay ko ito at walang makakapigil. Kinuha ko ang isang pakahe ng sigarilyo sa bag. Sumandal ako sa kotse pagkatapos sindihan ang sigarilyo, bumubuga ako ng usok habang naka cross arm ang isa kamay. Kahit ngayon lang, kahit isang tikim lang pampalipas galit at sama nang loob. I smoked when I broke my heart, i smoked like i wanted.
Nakapikit akong bumubuga nang usok, hindi naman ako makikita ni Lolo dito dahil malayo ang kotse ko sa University.
"Marilou?" isang malamig na boses ang tumama sakin tenga rason kong bakit naitapon ko ang aking hawak na sigarilyo. Napalunok ako ng ilang ulit, ang kamay ko ay nanginig, hindi sa takot kundi sa pagkagulat dahil ang taong nasa harap ko ngayon ay ang Lolo ko.
"L---lolo?" nauutal kong wika. Dahan-dahang lumipat ang tingin ko sa katabi niya, and it was my stepmom. Walang ekspresyon syang napatitig sakin. Umiwas agad ako ng tingin, wala akong pakialam kong anong iniisip niya. Hindi ko sya ina!
Kahit kailan ay hindi nila ako nakikitang naninigarilyo. Tila umupos ang lalamunan ko, I'm not afraid of my grandfather, I'm just afraid of what he can do for me. He is more powerful than daddy. Dahan-dahan niyang sinundan ang sigarilyo mula sa sahig nang daan bago niya ako tignan.
"I have a reason to agree that your dad might want to," nanlaki ang mata ko sa binitawan niyang salita. "Get in my car if you do not want to taste a slap, now!!!!!" bulyaw ni Lolo rason kong bakit ako napatakbo papasok sa kotse niya.