Epilogue
Hindi mapigil ang bugso ng aking puso
Sa tuwing ako'y papalapit sayo
Maari bang hingin ang iyong kamay
Hawakan mo't wag mong bitawan
Hindi mapigil ang tibok ng aking puso
Sa tuwing ako'y nakatingin sayo
Maaari bang wag kang humiwalay
Dahil sandali na lang
"P...please save her."pagmamakaawa ng ina ni Lie.
Pilit na isinasalba ng mga doctor ang buhay ni Lie.
Samantalang sa isang tabi,si Maël na nakatulala sa katawan ng kaniyang dating nobya at lumuluha.
Dadating na ang gabing walang pipigil satin
Kung hindi ngayon
Aasa bang maibabalik ang kahapon
Kahit sandali,
Palayain ang pusong di mapigil
Sana tayong dalawa
Sa huling pagkakataon na ika'y magiging akin.
'I...I'm sorry,s... sorry, Mon coeur.' patuloy na humihingi ng tawad ang binata.
Puro iyak ng mga nagmamahal kay Lie ang maririnig sa loob at labas ng E.R.
Hindi matigil ang gulo sa aking isip
At para bang walang kasing sakit
Alaala mong hindi ko malimutan
Oras lang ang may alam
Napangiti ng mapait si Maël. Naalala niya ang mga bagay na makakapagpaalala sa kanyang dating nobya.
' Fight Mon coeur,please. Fight for me,for your family,and our friends.'
Kung darating din ang gabing walang pipigil satin
Kung hindi ngayon,
Aasa bang maibabalik ang kahapon
Kahit sandali,
Palayain ang pusong di mapigil
Sana tayong dalawa
Sa huling pagkakataon na hindi para satin
Pinalabas muna ng doctor ang pamilya at kaibigan ng pasyente. Wala silang magawa kundi ang lumabas.
Walang humpay na iyakan ang nangyari.
At sa bawat minutong ako'y di natuto
Ipilit mang iba ako'y maghihintay sayo
Ikaw ang aking kapiling sa huling sandali
Kasalanan ba kung ang puso natin ang magwawagi
Kahit sandali
Palayain ang pusong di mapigil
Sana tayong dalawa
Sa huling pagkakataon na hindi para satin
Patawarin ang pusong di tumigil
Para sa ating dalawa
Ang maling pagkakataon na ika'y magiging akin
Lumabas ang doctor. Agad na lumapit ang ina ni Lie.
"D...doc. W...what happened?"naluluhang tanong nito.
Nginitian sila ng malungkot ng doctor."I'm sorry...."
Hindi na pinatapos ni Maël ang doctor at umalis.
Lumabas siya ng hospital at hinanap ang kotse.
Pinaandar niya ito.
Tumigil siya sa isang park. Lumabas siya ng kotse at naupo sa isang bench.
Napahilamos siya sa kanyang mukha at umiyak. Pinagtitinginan na siya ng mga tao,pero imbis na pagtawanan ito ay kinaawaan siya dahil mukhang may pinagdadaanan itong sobrang laki.
Nilapitan siya ng isang batang babae."Kuya,bakit ka po nagkacry."
Napatingin siya sa bata."Nothing."
"Kuya kung hindi mo po kaya sabihin,okay lang po. Mukhang mabigat po kasi ang pinagdadaanan niyo. Sige po alis na po ako,baka hinahanap na po ako ng Yaya ko."
He sighed.
He looked at the sky.
"Please God,let her live more. I'll do everything to make her happy when she woke up. So let her live. Gagawa pa kami ng maraming memories. She's my life,my heart. P...please,just this one."