"Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday, Happy Birthday, Happy Birthday to you." They sing a happy birthday song for me, while I was still lying on my bed.
I slowly opened my eyes and look around. I was a little bit confused.
Nag inat-inat muna ako bago bumangon. Nakakahiya 'yung mukha ko dahil kakagising ko palang baka may panis na laway at muta pa 'ko tapos makikita akong ganito ni Rigel. Kaya agad akong nag takip ng mukha dahil sa hiya.
"Bumangon ka na apo ihipan mo na itong kandila mo."
"Seryoso ba 'to si lola? Hahahaha papaihipan sa 'kin 'tong kandilang hawak niya, kulay pula pa." I whispered to myself.
"Happy Birthday Prinsesa ko!" Kuya greeted me, then he hugged me even though I was still lying on my bed.
"Happy Birthday Cassiopeia." Rigel said with a smile on his face.
"Happy Birthday ate kong maganda." Jillian said enthusiastically.
"Kc tumayo ka na diyan, bilisan mo na 'wag ka ng mahiya kay Rigel." Kuya convincing me to get up.
Nang masigurado kong wala na 'kong dumi sa mukha, tinanggal ko na ang kumot na nakaharang sa mukha ko at tumayo.
Agad naman nila kong nilagyan ng piring.
"Kuya ano ba 'to? May pa blindfold pa kayong nalalaman. Daig pa natin nasa bird box aba!" Reklamo ko.
Inalalayan nila 'ko pababa ng hagdan dahil baka gumulong ako. Pagdating namin sa baba, pinatanggal na nila ang blindfold ko.
"Woah." My lips parted in shock.
May mga rose petals at candles sa dadaanan ko. Sa dulo noon ay mayroong malaking box at nasa ibabaw nun ang cake at boquet of flowers. Punong-puno din ng pagkain sa lamesa at may mga baloons sa kisame.
Tuwang-tuwa 'ko dahil never kong na experienced 'yung ganitong klase ng birthday, dahil 'di naman namin sinecelebrate ng ganito ka bongga ang birthday ko.
Kinuha ni Rigel 'yung cake at lumapit sa akin.
"Happy 19th Birthday Cassiopeia." He greeted me once again. "Blow your candles." He wink, then smiled at me.
Inihipan ko ang mga kandila sa cake, at kinantahan nila 'ko ulit ng Happy Birthday. Sobrang saya ko ngayon, sobrang sarap sa feeling.
"Let's eat!" Rigel said.
Habang kumakain kami, hindi mawala sa labi ko ang mga ngiti. Ganito pala 'yon? 'Yung feeling na masurpresa ka sa araw ng Birthday mo.
Matapos naming kumain, inabot sa 'kin ni Rigel ang Boquet ng Stargazer flowers at dinala niya ko malapit sa napakalaking box.
"I was wondering what's inside the box, bakit napakalaki? Tatay ko ba 'tong regalo niya?" I whispered to myself.
"This is for you Cass, open it." Rigel said with excitement in his voice.
Agad na binuksan ko ang regalo ni Rigel. Namangha ako ng makita ang Matt Greiner na Drum set sa loob ng napakalaking kahon.
Hindi ako pwedeng magkamali napakamahal nitong drum set na 'to.
"Rigel, ang mahal nito ah? Hindi ko matatanggap 'to." Seryoso kong sabi.
"That's my Birthday gift for you. Please accept it Cass." I can see the sadness in his voice while saying those words.
"Rigel hindi mo naman ako kailangang regaluhan ng mga bagay na mamahalin dahil hindi naman ako materialistic na tao. Sa susunod 'wag mo na kong bibigyan ng mga ganitong bagay, dahil sapat na para sa 'kin 'yung effort at oras mo, kahit simpleng regalo lang masaya na 'ko." I said in a calmly voice.
"Yeah I know, you're not materialistic but I just want to give you this and please accept it Cass. I'm sorry I will never do that again this is the last time that I will give you an expensive gift." Then he gave me an apologetic smile.
"Thank you." I smiled then I hugged him.
"Kc sorry wala 'kong regalo sa 'yo ah? Gipit kasi si kuya eh andami kasi nating kailangang bayaran." Malungkot na sabi ni kuya.
"Kuya okay lang, naiintindihan ko naman 'yung sitwasyon natin. Tsaka naalala mo pa ba dati noong bata pa tayo, Birthday ko din nun sobrang lungkot ko dahil wala si mama. Wala kang regalo sa 'kin, kaya hinalungkat mo pa talaga sa mga gamit ni mama 'yung picture ng tatay ko, para lang may maibigay ka sa 'kin. At ayon ang pinakamagandang regalong natanggap ko dahil kahit paano nakita ko ang tatay ko kahit na sa picture lang." Masaya kong sabi.
Inabutan naman ako ni Jillian ng letter .
"Thank you Jillian." I gave her a warm embrace.
Si lola naman ay binigyan ako ng bracelet.
"Apo oh? Regalo ko sa iyo. Dalaga pa ako ng mapunta sa akin 'yan kaya ingatan mo ah?" Lola said.
"Thank you lola, I love you." Then I kissed her.
May kumatok sa aming pintuan, Kaya agad ko itong binuksan dahil akala ko si Mica.
Nagulat ako ng makita ko si mama sa aking harapan, at malaki na ang kaniyang tiyan.
Agad ko siyang tinalimura . Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa mapagod ako. Tumigil ako sa isang park para umupo at umiyak.
Hindi ko alam kung ano bang dapat kong maramdaman, matutuwa ba 'ko dahil bumalik siya? O magagalit ako dahil iniwan niya kami para sa sarili niyang kasiyahan tapos babalik ulit siya?
Nakapatong ang mukha ko sa aking tuhod habang ako'y umiiyak.
Ang hirap pala talagang sumaya sa mundong 'to, dahil babawiin din agad ang mga ngiti sa labi mo.
Biglang bumuhos ang malakas na ulan, hinayaan ko lang ang sarili ko na mabasa dahil wala 'kong lakas para tumayo at sumilong.
Nagulat ako ng may biglang tumapik sa aking braso. Pag-angat ko ng ulo, si Rigel pala.
Agad ko siyang niyakap dahil nang hihina ako ng sobra, gusto kong humugot ng lakas sakaniya. Niyakap niya naman ako pabalik at hinalikan sa noo.
"Bakit gano'n? Kung kailan masaya ka na, tsaka naman babawiin ng mundo ang sayang hinihiling mo? Bakit?" I asked with tears in my eyes.
Mabuti nalang at umuulan hindi halatang umiiyak ako.
"Cassiopeia when life gets tough, be stronger, I'm always here for you no matter what happened I got your back, and I'm willing to make it easier when life gets harder."
Basang-basa na kami parehas ng ulan ni Rigel pero ayokong umuwi. Hindi ako handang harapin ang nanay ko. Iniisip ko palang nanghihina na 'ko.
"Ang galing ng timing ng mama ko. Bakit sa mismong Birthday ko pa? Ano 'yun? Regalo niya sa 'kin 'yung pagbabalik niya? May bonus pang kasama! Iniwan niya kaming parang tuta! Kahit isang salita wala 'kong narinig galing sakaniya noong umalis siya. Hindi niya man lang kami naisip nung iniwan niya kami. Napakaselfish niya, lagi nalang sarili niya iniisip niya! Paano naman kami? Paano kaming mga naiwan niya? Kahit ba minsan sumagi ba kami sa isipan niya? Pinili niya 'yung lalaki niya, tapos ngayon babalik siya para sirain kami ulet? Sa mismong Birthday ko pa talaga? Kaya ayokong nag bi-birthday, wala namang espesiyal sa araw na 'to! Puro nalang sakit! puro nalang pasakit!" I bit my lower lip.
He hugged me so tight and then my tears started to fall again.
"God will heal you Cass, It will takes time, trust him and his plans. And don't think that your Birthday isn't special because I will be forever grateful for this day, because this day the person I love the most was born. That's why your birthday will always be special to me."
He started singing on my ears while hugging me so tight just to keep me calm and make me feel better.
When your head feels heavy,
And you're walkin' alone.
When the road is empty,
And everything you own is broken or sold.
Light will always find its way in,
Into the cracks of the night.
Open your eyes.
When the world gets dark,
Don't you worry, love.
And the demons, let 'em starve,
Don't you worry, love.
When the air gets colder,
Don't let ya heart turn to stone.
Let the weight fall off your shoulders.
And know in the end, you'll find your way home.
Light will always find its way in,
Into the cracks of the night.
Open your eyes.
When the world gets dark,
Don't you worry, love.
And the demons, let 'em starve,
Don't you worry, love.
Matapos niyang kumanta ay tumigil na ang mga luha ko sa pag iyak.
"Rigel ayoko pang umuwi, 'di pa ko handang harapin si mama, hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman." I said, while my lips are shaking.
"Let's go? I will take you at my condo. Will stay there for a while."
He opened the door at the shot gun seat for me. After he went inside, he drove straight to his condo.
"Cassiopeia you should go first I need to buy something, go and change your clothes just open my cabinet, there are a lot of shirts there. I don't want you to get sick. My room number is 607 and my passcode is the day that you and I are finally together."
"Sige ingat ka. Balik ka kaagad ah?" Paalam ko sakaniya.
Naglakad na ko papuntang elevator ng makarating ako sa 6th floor ay bumaba na 'ko. Hinanap ko ang room 607 at tinry ang sinabi niyang passcode.
"032803." Bumukas naman agad ang pinto, pumasok ako sa loob at binuksan ko ang ilaw.
Napakalinis at ang ayos ng condo niya. Wala kang makikitang kalat kahit isa.
Pumunta ko sa Cabinet niya at kumuha ng damit gaya ng sabi niya kanina. Pinaghanda ko na din siya ng damit dahil basang-basa din siya dahil sa ulan.
Ilang minuto lang ay dumating na si Rigel. May dala-dala siyang paper bags at pagkain.
"Cassiopeia go on and take a bath, you might get sick, I bought you undergarments and clothes."
"Sige, magpalit ka na muna ng damit." I tried to smiled at him.
Pumunta na 'ko sa bathroom para maligo. Hindi ako nagtagal dahil kailangan ding maligo ni Rigel dahil baka magkasakit siya.
Matapos kong maligo, sinuot ko ang mga binili niya, medyo maluwag sa 'kin pero okay na din kaysa naman wala akong suotin. Sumunod namang naligo si Rigel.
Makalipas ang ilang minuto nagulat ako ng lumabas siya sa CR ng nakatapis lang ng twalya.
"Hoy magbihis ka na nga! Para kang nag pa-fashion show diyan! Kinapogi mo 'yan?" Inis na tanong ko.
"Well, I was born with pleasing appearance." Rigel joked.
"Yabang mo! Magbibihis ka nalang magyayabang ka pa hahahaha." I chuckles.
Pagkatapos niyang magbihis, binuksan niya ang tv at nanunuod nalang kami ng movies habang kumakain.
Naalala kong, hindi nga pala ako nag paalam kay kuya bago umalis.
"Rigel can I borrow your phone? I need to text kuya."
"I already called him, I told him that you're already with me."
"Thank you." I smiled at him.
Then he hugged me so tight while we are watching. I found my comfort with him, Rigel is my home.
It's getting late but I don't have the guts to go home.
He held my hand, then we go outside of his unit to went upstairs.
Gusto ata netong napapagod. May elevator naman todo hagdan. When we finally reached the roof top I was so amazed.
May naka set-up na table for two, ang romantic tingnan dahil may mga candles na pa heart shape na naka palibot. May nakalatag ding sofa bed sa bandang dulo at may mga nakasabit na white christmas lights.
Rigel never fail to make me feel better and happy when life hits me so hard, he's always there for me. I could never asked for more because he is so much more.
Kumain kami at pagkatapos humiga kami sa sofa bed, para mag star gazing.
"Rigel you know what? You are my star, because I saw you in my darkest times. And only in darkness you can see the stars." I said while looking at the sky.
"You're so sweet Cass." He kissed me on my lips, passionate yet polite.
Sobrang nakakagaan ng pakiramdam kapag kasama at kayakap mo ang taong mahal mong nakatingin sa mga bituin at buwan sa kalangitan.
He kissed me on my forehead, on the tip of my nose, on the both side of my cheeks, then he kissed me gently on my lips. He also hold my hand and kissed it too.
He gave me his phone and he played a video.
Puro pictures ko kada susunduin niya 'ko at tuwing magkasama kami ang laman ng video. Nagulat ako dahil hindi ko naman napapansin na pinipicturan niya pala ako palagi. Sobrang appreciated ko lahat ng mga bagay na ginagawa ni Rigel para sa 'kin. Sobrang effort niyang tao, kaya hanggang ngayon feeling ko niligawan niya pa din ako kahit napasagot niya na 'ko.
After that we're just staring at the beautiful sky. When I suddenly heared a noise.
"Happy Birthday Kc!" Tumatakbong sabi ni Mica.
Nasa likod niya naman sila Dax, Migs at Casper. Agad akong tumayo at sinalubong si Mica ng yakap.
"Thank you Mica, dumating kayo." I smiled at her.
Inabot niya sa 'kin ang paper bag na may lamang regalo.
"Happy Birthday Robin Padilla!" Dax said teasing me.
"Thank you Dax na Juts." Then I rolled my eyes.
"Happy Birthday Kc!" Bati ni Migs.
"Happy Birthday Kc." Malungkot ngunit, nakangiting sabi ni Casper.
Binigyan nila kong regalo at nag pasalamat naman ako sakanila.
May mga dala din silang alak at mga pagkain, balak ata nilang mag inom dito.
"Guys I would like you to meet. Rigel Kienne Vasquez my boyfriend." I introduced him to my friends.
Rigel smiled at them and offered his hand.
"Uyyyy dalaga na si Kc." Mica said, teasing me.
"Bakit? Hindi pa ba kayo ni Migs?" I asked, to teased her also.
"No way! Iw, that will never happen Kc!" She rolled her eyes.
They started to drink liqours while I was just staring at them. We are so happy sharing stories with each other.
I forget all the problems inside my head for a while because of them.
They come and stayed over night for me, because they don't want to see me crying while celebrating my Birthday. Rigel is the one who planned for this because he knows me so well.
Good friends are like stars. I don't always see them but they're always there for me when life gets harder.
I don't know how to thank them, but I'm so blessed to have a friends like them in my life.
______________________________________________
Don't you worry love by Oh honey.
Author's Note:
To all my readers, thank you for reading my story and I will highly appreciated if you'll vote and recommend my story, Thank you so much and Godbless.