Thank you kasi umabot ka sa puntong ito. Gusto ko lang magpasalamat sa 'yong nagbabasa nito. Tandaan mo, I will always be in your heart until forever. Mwah.
Bambino
7 years later
Naiinis ako kasi pasaway na naman ang mokong. Kumakain na naman ng matataba. 'Yan tuloy, ang taba na niya. Pero I find it cute the way he is now. Masaya ako kasi kumpleto lahat ng impotenteng tao no'ng pasko.
Akala ko talaga ano na ang nangyari kay tita pero suspense lang pala ang lahat ng iyon. Nagpasko sila sa mansion at sobrang saya ng araw na iyon kasi kumpleto kami. Her mom,dad, and siblings.
"That's not how to do Zazrill. I show you how to do that."
Ang cute tignan ng dalawang ito. Manang-mana talaga sa kaniya ang bambino ko. Kung makulit ang ama, mas makulit naman ang naging bunga.
"Daddy, I want to be like hulk. Strong and bold, and can defeat the enemy."
Tumawa ang daddy niya. "Son, you don't need to be like hulk because you're strong just like with your father."
"Really, daddy?"
Tumango si Zazdrick. "Zazrill, you're a Faciano so you're strong. Sometimes you couldn't just tell how strong the people was but this." Tinuro ni Zadrick ang puso ng anak namin. "This would proves how strong you were. Not all physical fit and bold were strong, yes they're strong in physical way but not in emotional way."
Alam kong lalaking maayos ang anak ko kasi napakabait ng asawa ko. Although he's quite naughty sometimes but... he has a good heart. Everytime we went to the common places where we both know.
'Pag may nakita siyang palaboy-laboy sa daan. Hindi siya nagdadalawang-isip na tulungan ito. Kahit nga kakainin namin sana iyon, binibigay niya sa nangangailangan.
"Ngit, bakit ka nandiyan. Halika dito. Samahan mo kami dito, maglalaro daw tayo ng snake and ladder."
"Snake and ladder? Huh?"
Pumunta ako sa gaw ng mag-ama ko at umupo sa tabi nila. They're both quite happy kasi naka-uwi na rin kami sa wakas sa pilipinas. We're now at our mansion. Hindi ko talaga lubos maisip kung bakit mansion talaga ang gusto niya. Eh puwede naman 'yong simpleng bahay lang.
Iba kasi ang balak ng mokong. Gusto niya kasing magtayo ng basketball team kaya pinagawa niya itong mansion na ito.
Umupo ako sa tabi ng anak ko. Nakita kong ngumuso ang asawa ko pero kinindatan ko na lang siya. Nahahawa na tuloy ako sa mga kinikilos niya.
"Pa'no ba 'yan?" tanong ko.
Tumingin ang anak ko sa 'kin. "Medeli leng 'to mom. All you need is to passed all hurdles and then bingo, you'd been survive."
"Paano kung mapunta ako sa snake?" seryosong tanong ko.
"Eh 'di kakagatin," sabat ni Zazdrick.
Kinagat niya pa ang pang-ibabang labi niya. Nang-aakit na naman ang kurimaw. Hindi ko na lang pinansin ang mga pinaggagawa ni Zazdrick.
"Babalik ba ako sa baba kung makagat ako?" tanong ko ulit sa anak ko.
"Ye—"
"Puwede ka rin namang makabalik sa taas," kinindatan ako ng tipaklong.
Hindi ko siya pinansin. "Okay, I get it. Lat's play the game."
Nagsimula kaming maglaro and it's quite good para sa akin. Maganda 'tong larong ito with the family. It's Zazdrick turn to flip the dice at sakto namang napunta siya sa may ahas kaya bumalik ulit siya sa baba.
Ang galing ng anak ko, he already got to the finish line. Ngayon ko lang na realize na ang buhay ay parang snake and ladder.
Minsan natutuklaw ka kaya ka bumabalik sa baba pero sa pursigido mong maka iwas sa lahat ng humaharang. Mapapagtagumpayan mo ito sa huli.
"One, two, three, four, FIVE. Yes, I got the finish line, ngit," masigla kong sabi.
Ngumuso si Zazdrick at finlip ang dice, sakto namang napunta rin sa finishline ang dice niya.
"One, two, three, four, five, SIX. I got the finish line too, ngit." Hinalikan ako ni Zazdrick.
Ang saya. Lahat kami panalo sa laro. Nalampasan naming tatlo ang mga hadlang. Snake in the game symbolizing trials while the ladder symbolized hope and courage.
Sa larong iyon. Marami akong natutunan at I also remember our struggles with Zazdrick. Gano'n naman talaga kasi ang buhay. Kailangan ng pagsubok upang masubok ang sarili mong kakayahan.
"Ngit," pagtawag ni Zazdrick sa akin.
"Mm?"
"Alam mo may natutunan ako sa nilaro natin kanina."
Ngumiti ako. "Ako rin. Ano bang natutunan mo?"
"Natutunan kong maging matapang sa lahat ng pagsubok. Kahit paulit-ulit kang bumabalik sa baba. 'Wag kang susukong makapunta sa finish line. 'Yan ang natutunan ko. Ikaw ba, anong natutunan mo?"
"Natutunan kong maging isang matatag. Kahit gaano ka laki ang problema mo. Kailangan mo itong harapin ng buong loob at siyempre may aksiyon ka ring gagawin para malagpasan ito."
Ngumiti siya sa akin. "Thank you, ngit. Thank you kasi nakilala kita. Alam kong hindi naging madali ang mga nangyari sa atin pero nalagpasan natin ito. Napakasayang tignan ang bunga ng ating pagsisikap para malagpasan ang ating pagsubok."
No'ng pinagbubuntis ko si Zazrill, para akong nanalo sa lotto. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Natutuwa na naiiyak na 'di ko alam. Kaya gagawin ko talaga ang lahat upang mapabuti ang anak ko.
—*—
Natataranta si Zazdrick kasi kabuwanan ko na ngayon. Para siyang baliw na 'di alam kung ano ang gagawin. Ganiyan rin siya no'ng pinagbubuntis ko si Zazrill.
"Hoi! Kumalma ka nga. Para kang baliw diyan," saway ko kay Zazdrick.
Balisa na naman ang kurimaw. Supposed to be ako dapat ang balisa ngayon kasi 'di alam ang mangyayari. Hindi rin madaling maging buntis at mas lalong hindi madaling magsilang ng bata.
"Doc, ligtas ba ang anak ko?" nag-aalala niyang tanong.
Hindi namin sinama si Zazrill kasi iso-surprise namin ang anak ko. Excited 'yong makita ang baby sister niya. Tanggap naman ni Zazdrick ang kasarian ng anak namin. Pero gusto niya sana kasi 'yong lalaki ang magiging anak namin.
Kinakabahan ako pero hindi ko iniisip na malagay sa panganib ang anak ko. May tiwala ako sa panginoon. Alam kong hindi niya pababayaan ang anak namin.
Bumaling sa amin si doktora Celestia. "Mrs. Faciano, Mr. Faciano. Gusto ko lang sabihin na..."
Kinakabahan si Zazdrick sa sasabihin ni doc pero may tiwala ako na okay ang anak namin.
"Gusto kong sabihin sa inyo na ligtas ang anak niyo. Congratulations Mr. Faciano you have your beautiful daughter."
Nakahinga kami ng malalim sa sinabi ni doc. Mabuti naman at ayos ang anak namin.
Hinihintay namin ngayon ang anak namin. Parang tanga si Zazdrick, nag-iisip sa magiging pangalan ng baby namin. Napunta ang atensiyon namin sa pintuan nang bumukad ito at iniluwa ang isang nurse na dala-dala ang anak namin.
Pumunta siya sa gawi namin at binigay niya sa akin ang anak ko. Napaka ganda ng anak ko. Parang may naisip na akong pangalan para sa anak namin.
"May naisip na akong pangalan," sabi ko.
Natigil siya sa pag-iisip sa magiging pangalan ng anak namin.
"Ano?" seyoso niyang tanong.
"Zarika."
Nagulat siya sa sinabi ko. "What? Why so familiar?"
Tumawa ako. "Familiar talaga kasi. Sa 'yo galing 'yon eh. Zadrick turns to Zarika, isn't is lovely?"
Na pikon ang kurimaw sa sinabi ko. "Yes."
Tinignan ko ang anak ko. "Hi anak ko. You're name would be came after your father's name. You're Zarika Melise Faciano. I love you my pretty figlia."
Hinalikan ko ang anak ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. I feel like.. I saw myself on her.
"'Pag nagdalaga na 'yan. Gusto kong maging boyfriend niya 'yong inaanak ko," sabi ni Zazdrick.
Pinalo ko siya ng mahina. "Ang dami mo talagang kalokohan."
"Pero seryoso ngit. Thank you, kasi mayroon na naman tayong supling at napakaganda nito. Thank you kasi you're always there for me. Thank you kasi pinili mo ako. Wala na akong hihilingin pa ngit. Nasa akin na lahat, kayo. Kayo ang lahat ko."
Hinalikan niya ako sa labi.
Sometimes storm brings us shine when we used to uncover it. Hindi panghabang buhay babagyo kasi hihinto rin ito at binibigyan tayo ng panibagong panahon para magbago, matuto at gawin ang nararapat para sa atin.
I'm the woman of hope, courage and determination to surpass all the storms and it's proves in this story. Wala na akong hihilingin. Nasa akin na lahat. Sila ang lahat k0. I love my uno amore and forever love until my last breathe.
—The End—
ShineInNightt:
Thank you sa 'yo. This is my first ever completed novel. Hope you would sail with me in my journey and together surpass all huge reefs coming up onto our ship. Ti amo, mi amore. More stories to come.
All Rights Reserved 2020