PROLOGUE

❦❦❦

Umihip ang malakas na hangin sa hardin na nagdulot ng pagkakatangay ng mga talulot ng rosas sa ere.

Para bang umuulan ng iba't ibang kulay sa ilalim ng mainit na araw sa kalagitnaan ng katanghalian. Noong mga oras na iyon, akala ko tumigil ang mundo ko.

Marahan kang naglalakad palapit sakin at namangha sa senaryo ng pag-ulan ng mga bulaklak.

Nang araw na iyon, dumating ka sakin. Nagbigay ng liwanag at pag-asa sa pagkatao ko. Nagturo sakin maging masaya at makita ang mundo sa mga mata mo, yung mundo na hindi ko aakalain na ganito katingkad at kaganda.

Ngunit hindi ko din akalain na ikaw din ang magdudulot ng pagbagsak ko, sa posisyong ito kung saan nakahanda na ang malaking palakol na hahati sa ulo at leeg ko.

Muli akong tumingin sa napakaganda mong mata, naghahanap ng sagot sa mga katanungan ko at awa na baka sakaling ako ang tignan mo hindi ang lalaking hawak ang kamay mo.

"Mga huling salita na nais mong sabihin?" Tanong ng pari na magdadasal sa katawan na iiwan ko ngayon, lumingon ulit ako sayo at nakita kong nakayuko ka habang umiiyak.

Tumingin ako sa lahat ng taong na nanonood ng pagbitay sakin at makakasaksi ng karumaldumal na katapusan ko. Ngumiti ako sa mga huling sandali ng buhay ko, ngiting ikaw ang nagdulot kasabay ng pagtakas ng mga luha ko na ikaw din ang dahilan.

"Susundan kita kahit sa kabilang buhay pa."

At unti-unting na hulog ang tingin ko, bumaliktad ito at ngayon kitang kita ko ang bilog na buwan sa madilim na gabi.