HINDI pa rin binibitawan ni Jason ang kamay niIsha.
Gustong gusto niyang hawakan ang malambot na kamay nito.
Gusto niyang dumito na lang sana ang babae pero alam niyang
pansamantala lamang niya itong makakasama dahil may sariling
buhay ang dalaga sa Maynila. Kung tutuusin ay pwede naman
siyang manatili na lang din sa Maynila para palaging makita ito
pero ayaw niyang mag isip si Isha ng hindi maganda tungkol sa
kanya.
"Jay, hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Sa totoo
lang, hindi ko rin gustong matapos ang bakasyon kong ito pero
may mga bagay akong kailangang balikan sa Maynila. Unang-una
na yung trabaho ko. Pangalawa, ang pamilya ko at pangatlo, si
Aljon." Pagkasabi ni Isha sa pangalan ng lalaki ay nakita niyang
tumulo ang luha nito. Hindi niya alam kung anong nangyari sa
nakaraan ng dalaga pero isa lang ang sigurado siya. Gusto niyang
siya ang maging dahilan ng muling pag ngiti ng dalaga. Nakita
niyang palihim na pinunasan ni Isha ang mga luhang tumulo sa
mata nito. Gusto sana niyang siya ang magpunas niyon pero
natakot naman siyang baka magalit sa kanya siIsha kaya nagtiiis
na lang siyang makitang lumuluha ang dalaga.
"Sino si Aljon? Alam mo bang hindi dapat pinapaiyak
ang mga babae? Dapat sa kanila ay inaalagaan at
pinapahalagahan. Hindi mo dapat iniiyakan ang isang lalaking
hindi ka naman kayang panindigan at mas lalong hindi mo dapat
sinasayang ang mga luhang iyan para lamang sa isang lalaking
nagawa kang iwan ng walang dahilan." Mukhang tama nga ang
sinabi niya dahil mas lalong umiyak si Isha. Hindi na siya
nakatiis kaya naman siya na ang nagpunas sa luha ng dalaga.
"Hayaan mong punasan ko ang mga luhang iyan dahil
kagagawan iyan ng kalahi ko. Huwag mo sanang isiping
nagsasamantala ako, Ish. Hindi ko lang talaga kayang may
nakikitang babaeng umiiyak at nahihirapan dahil sa mga kalahi
ko." Sabi niya at tuluyang tinuyo ang luha ni Isha.
"Bakit napakabait mo? Ganyan ka ba talaga sa lahat ng
babaeng umiiyak?" takang tanong naman ni Isha sa kanya.
Ngumiti siya bago sumagot dito. "Hindi. Sa mga taong mahal ko
lang sa buhay at sa mga taong itinuring ko nang mahalagang
parte ng buhay ko. At isa ka na doon. Kung pahihintulutan mo
ako." Sabi niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga.
Nakakabighani talaga ang mga matang bilugan ng babae. Isama
pa ang makinis na kutis at mapupulang labing kay sarap sigurong
mahalikan. Nakita niyang napangiti siIsha. Hindi niya alam kung
dahil ba sa sinabi niya o dahil may naalala itong bigla na
nakapagpangiti sa dalaga.
"Napakaswerte ng babaeng mamahalin mo Jason.
Napakabuti mong lalaki at alam ko na aalagaan mo ang kung
sinomang babaeng magpapatibok ng puso mo." Sabi naman ni
Isha sa kanya. Kung pwede lang niya sabihing ang dalaga ang
gusto niyang makasama. Pero ayaw niyang pumasok sa isang
relasyon ng hindi niya pa alam kung ano ba talaga ang
nararamdaman niya para sa dalaga. Ayaw niyang parehas lang
silang masaktan sa bandang huli.
"Swerte din naman ang lalaking mamahalin mo, Ish.
Nararamdaman ko na gagawin mo ang lahat para lang sa
lalaking mamahalin mo. At sana, kapag nakita mo na siya, hindi
ka na niya saktan at paiyakin pa." sabi niya habang hindi inaalis
ang tingin sa dalaga. Kung sana ako na lang siya, Isha. Pangako,
hinding hindi kita sasaktan at aalagaan kita. Sabi niya sa isip
niya.
"Salamat Jay. Pero hindi ko pa yata kayang pumasok sa
isang relasyon matapos ng naranasan ko kay Aljon. Hindi ko na
yata kayang ipagsapalaran pang muli ang puso ko. Natatakot na
akong masaktan muli. Baka hindi na ako makabangon kapag
nangyari iyon." Malungkot na ngiti ang namutawi sa mga labi ng
dalaga. Hindi alam ni Jason kung bakit nakaramdam siya ng inis
sa lalaking sinaktan si Isha. She doesn't deserve that kind of
treatment. Hindi dapat nararanasan ni Isha ang saktan lamang
ng walang kwentang lalaki. He wanted to protect her. He wanted
to be with her all the time. Iyon ang nararamdaman niya sa mga
oras na iyon.
"Hindi naman kita masisisi kung ganyan na ang maging
ugali mo pag dating sa relasyon. Pero sana huwag mo naman
isarado ang puso mo para sa mga taong gusto kang mahalin.
Hindi magkaugali sina Juan at Pedro. Kung anong kasalanan ni
Juan, hindi naman ibig sabihin na magiging kasalanan din ni
Pedro iyon, diba? Sana, magbago pa ang isip mo tungkol sa
ganitong bagay. Hindi ko alam kung kailan, pero naniniwala
akong may isang lalaking nakalaan para sa iyo. Yung lalaking
hindi ka na sasaktan at hinding hindi ka na paiiyakin. Yung
lalaking handang ipagsigawan sa buong mundo kung gaano siya
kaswerte dahil ikaw ang mahal niya." Sabi niya at ngumiti kay
Isha.
He felt relived when he saw her genuine smile.
Kuntento na siyang makita itong masaya dahil iyon naman talaga
ang plano niya simula pa lang. Gusto niyang maging memorable
ang pagtigil ni Isha sa resort. Para mas maging memorable ang
date nilang dalawa, niyaya niya si Isha umakyat sa deck ng yate.
"Let's go to the upper deck. Mas maganda ang view
doon." Sabi niya at hinila ito patayo. Natatawa naman ang babae
dahil sa iginawi niya. Basta na lang nila iniwanan ang lamesa na
may lamang mga pagkain. "Hindi ba natin muna ililigpit ang mga
pagkain?" tanong ni Isha sa kanya. Umiling naman siya.
"Kakainin pa natin yan mamaya." Sagot naman niya habang
inaalalayan siya umakyat ng hagdanan papuntang deck. Medyo
mahangin kaya naman hirap umakyat ang babae dahil naka skirt
ito.
"Do you like the view from here?" tanong niya sa dalaga.
Tumango ito bago inilibot ang tingin sa buong lake. "Ang ganda
dito sa itaas. Pakiramdam ko nawawala ang lahat ng problema ko
tingnan ko lang ang buong Lake." Sabi niIsha habang nakatingin
sa Lake. He wanted to hug her. He wanted to make her feel that
she can rely to him whenever she needed someone to lean on.
"Come here,Ish." Tawag niya sa babae. Nang tignan siya
nito, he pulled her closer to him. He wanted to make her feel
better just by hugging her.
"What are you doing, Jay?" takang tanong ni Isha
habang nakatingin sa kanya. Ngumiti lang siya at hinayaan ang
mga mata nilang mag usap. Hinayaan lang niya ang sariling
yakapin ang dalaga.
"Ish, let me just hug you like this.I wanted to make you
feel better. Hindi ko man alam ang totoong dahilan mo ng
pagpunta rito sa resort, handa naman akong maging clown
pansamantala para lang hindi ka na malungkot. Gusto kong
gawing memorable ang pagstay mo rito. I wanted to show you
that there's still life after all the heartaches and sufferings you've
been through. Hindi man siguro kasing sakit ng mga
pinagdaanan ko ang pinagdadaanan mo ngayon, alam ko na
makakaya mong malagpasan ang lahat ng iyan." Sabi niya
habang nakatingin sa Lake. Naramdaman niyang kusang tumulo
ang mga luha ni Isha. Hindi na siya nagdalawang isip pa at
pinunasan niya ng kanyang mga daliri ang mga luha ng dalaga.
"Thank you Jason. Thank you for making me feel better.
Kahit na nga hindi pa tayo gaanong magkakilala dahil dalawang
araw pa lang tayong nagkakasama, you never failed to make my
stay here in your resort more than special. Hinding hindi ko
makakalimutan ang araw na nakapagbakasyon ako rito. Kapag
may pagkakataon, babalik ako rito para magbakasyon ulit."
Nakangiting sabi ni Isha sa kanya. Tumango lang siya at niyaya
na siyang bumaba ng deck.
"Tara na sa ibaba. Masyado nang mainit ang sikat ng
araw sa balat. Sana nag enjoy ka sa munting pamamasyal natin."
At inalalayan na siya pababa ng hagdanan.
"Nag-enjoy? Grabe! Sulit na sulit kaya ang pang gigising
mo sa akin ng madaling araw." Natatawang reklamo niIsha. Ang
ganda talaga niya kapag tumawa.Isha is just too simple. Hindi na
kailangan ng kolorete para lang lumabas ang tunay na ganda
nito. He loved the way she is.
"Good. Akala ko talaga magagalit ka na sa akin kasi
ginising kita ng madaling araw. Pero naisip ko kasi yun sinabi mo
kagabi na gusto mong mag boating. Since the Yacht is available
for use, ikaw agad ang unang pumasok sa isip ko. Gusto ko
makita mo ang kagandahang hatid ng buong Lake.I hope I didn't
disappoint you." Sabi nito nang makababa na sila sa sala.
Tumawa naman siIsha bago nagsalita. "Disappoint me? No.I was
really amazed. Imagine, gumising ka pa talaga ng maagang
maaga para lang ipaghanda ako ng breakfast at ipasyal para
makita ko ang buong Lake? You did so much effort on this one,
Jay. Thank you is not enough." Sabi ni Isha at naupo sa sofa.
Maya-maya pa ay tinawagan na niya ang captain at inutusan
itong bumalik na sila sa bahay dahil alam niyang may Zip Line pa
si Isha.
"As much as I wanted to make our stay here longer, we
need to get back." Sabi niya at tinabihan si Isha sa sofa.
Naramdaman niyang parang biglang kinabahan si Isha dahil sa
pagkakalapit nila. Ngumiti naman siya at hinawakan ang kamay
ng dalaga.
"May Zip Line ka pa na tour diba? Kailangan na nating
makabalik para makapag Zip Line ka na. Hindi magandang mag
Zip Line ng hapon dahil kadalasang hapon umuulan dito."
Paliwanag niya at pinisil ang palad ng dalaga para sabihin ditong
wala siyang gagawang labag sa kalooban nito.
"Oo nga pala! Nakalimutan ko na ang Zip Line. Pwede
bang bukas na lang iyon? Gusto ko pa mag stay dito eh." Sabi nito
at nagsimulang humiga sa sofa. Napansin niyang antok na antok
pa talaga si Isha kaya naman hinayaan na niya muna itong
matulog. Sinabihan na lang niya si Luis na ituloy na lang ang
pagbalik sa Floating House at doon na lang muna sila ng dalaga
magtitigil.
Naalimpungatan si Isha dahil medyo sumakit ang
kanyang likod sa pwesto niya. Nang magising siya, hindi
pamilyar sa kanya ang lugar. Saka lang niya naalala na nasa yate
nga pala siya kasama si Jason. Bumangon na siya sa pagkakahiga
sa sofa dahil nakita niya si Jason na nasa may veranda at nag
aayos ng tanghalian yata nila. Pagtingin niya sa suot na relos, alas
onse na ng umaga. Ang haba pala ng naitulog niya.
"Goodmorning! Nakatulog ka ba ng maayos? Handa na
ang lunch. Kung gusto mo na kumain,feelfree." nakangiting sabi
ni Jason sa kanya. Napakama-alalahanin talaga ng binata.
Aminin man niya o hindi, unti-unti na siyang nagkakaroon ng
ibang damdamin para sa binatang kasama niya ngayon. Pero
ayaw niyang aminin dahil ayaw na niyang masaktan pa muli.
"Goodmorning din. Nakatulog pala ako ng mahaba,
bakit hindi mo ako ginising?" tanong niya kay Jason. Natawa
naman si Jason sa sinabi niya. "Hindi na kita ginising kasi ang
sarap ng tulog mo." Sabi nito sa kanya at nakita niyang may
nakahanda ng pagkain sa lamesa.
Napangiti siya dahil iba na ang suot nito. Mukhang
nakaligo na ito at nakapag ayos na din. Samantalang siya, ganoon
pa rin ang ayos. "Grabe! Nakaligo ka na at nakapagpalit ng damit
pero ako ganito pa rin. Nakakahiya naman sa iyo." Sabi niya na
nahihiyang tumingin sa binata.
"Maganda ka pa rin naman. Hindi mo kailangang
magpaganda dahil ang kagandahan ay hindi naman talaga
nakikita sa panlabas na anyo. Bonus na lang kung maganda ka na
sa physical ay maganda pa rin ang kalooban mo. Simplicity is
beauty." Sabi ni Jason at dinala na siya sa may veranda para
makapag tanghalian.
"Jason, busog pa ako. Sa sarap ng breakfast na inihanda
mo at sa dami ng dala mong pagkain, sobrang nabusog ako.
Pwede bang mamaya na lang ako kumain? Gusto ko lang muna
magpahinga at tingnan ang kagandahan ng Lake ngayon umaga
na." Nakangiting sabi niya. Nakita niyang tumango naman ang
binata at bumaba sa lower deck. Out of curiosity, sinundan niya
ang binata sa ibaba ng yate. Napasinghap siya ng makita ang
kwartong pinasukan nito.
"Wow! This is awesome! Incredible!" Napasigaw siya sa
tuwa. Ang ganda naman ng lower deck. Punong puno ng wine
cabinet, may maliit na dinner table, may glass door na kita ang
modern kitchen. May wine bar din at ang mas nakakamangha ay
ang glass floor na kitang kita ang tubig sa Lake. May hagdanan
din pababa ng Lake kung gustong magswimming.
Nakita niyang napapitlag si Jason dahil siguro sa gulat.
Napatungo naman siya sa sobrang hiya sa binata.
"Sorry. Hindi ko sinasadyang gulatin ka. I was curious
with this door so I followed you. Bawal ba ang ibang tao rito? Is
this your private place here in the Yacht?" tanong pa rin niya na
nakatungo. Naramdaman niya ang paglapat ng kamay ng binata
sa kanyang baba. Pilit nitong itinaas ang kanyang mukha.
Nakangiti na naman ang lalaki na naging dahilan ng pagbilis ng
tibok ng puso niya. Iyon na naman ang kakaibang damdaming
nararamdaman niya.
"You don't need to say sorry. Yes, to be honest, ikaw pa
lang ang nakakapasok rito sa ibaba bukod kina Gio and Jennie.
This is my personal space whenever I wanted to be alone aside
from my room in the upper deck.
"May room ka sa upper deck? Bakit hindi ko iyon nakita
nung nandun tayo?" takang tanong niya.Iginiya siya nito sa may
kitchen bago ito nagsalita. "Hindi ko talaga ipinapakita sa ibang
tao ang sarili kong kwarto. Pero para sa iyo, I can make an
exception." At hinalikan siya nito sa gilid ng kanyang mga labi.