"SCHIZOPHRENIA.."
That was the exact word that Dra. Sept told Mr. Montes the moment he ask about what happened and what's the result.
"Schizophrenia? W-What?" Naguguluhang tanong ng pasyente.
"Schizophrenia. This psychological condition is somewhat common disorder that a psychoses has, Mr. Montes" panimula nito gamit ang seryosong boses.
"What? P-Psycho?" Gulat na saad ng kasama sa narinig.
"Yes, unfortunately. People who have this condition are sometimes unable to distinguished what is real or not. Remember what he said. 'They are real and they are here for me!'. Those phrase shouts it's definition, am I right?" Marahang tumango ang dalawa hababg siya'y matamang nakatitig lang sa doktora.
"They can hear or see something that are not exist. They are anxious, feeling neglected. They think that someone might harm them or constantly feeling of being watched by someone. Other than that, there are symptoms of Schizophrenia" huminga ito ng malalim bago muling nagsalita.
"Hallucinations, this symptom is absolutely correct. 'Don't mind them', 'Don't care at them', 'Shout at them', 'No one cares about you', 'Leave them' 'Kill them brutally', 'Shot them merciless', 'Stab them deathly'. Those are the words that he said. He can hear it in his mind. Like someone was whispering on his ear" paliwanag nito.
"P-Pero wala naman talaga diba?" Kinakabahang saad ni Ms. Montes. Tumango ang doktora.
"Of course, he was just Hallucinating. Second was Delusions."
"What?"
"Delusions, he believe into something that is very impossible. There are common schizophrenic delusions. This includes, delusions of persecution" she tap her fingers on the table. Individually and slowly
"Delusions of persecution is where the patients think that someone might get and harmed them" sumagi sa isip niya ang mga sinabi ng pasyente kanina.
'B-Baka kunin nila ako! They will abduct me! Those guys! They will kill me!'
Ganun pala.. Ala-ala niya sa mga sinabi nito noon.
"Next is, Delusions of control. It is when the sufferer thinks that he/she was controlled by someone. Kagaya kanina, iniisip na niya na kino-kontrol ko siya sa pamamagitan ng pagtatanong ko ng kung ano ano. Then last is Delusions of grandeur. This schizophrenic condition is where he was thinking and assuming that he is a very important person." Paliwanag nito sa kanila.
"Other symptoms is Chaotic Behavior. Kitang kita naman sa kaniya ang simtomas na ito, diba? He suddenly change his mood at a time. He was afraid and anxious but it changed, he became moody and angry." Napatango naman siya sa sinabi nito. Kitang kita nga kanina kung gaano kabilis magpalit ng emosyon ang pasyente.
"Lack of interest or enthusiasm. The sufferer is uninterested to do his/her daily hygiene." Sa sinabi nito ay napatingin nga siya sa lalaki at napa-iling na lamang.
"Lack of emotional expression." Kumunot ang noo niya sa sinabi nito.
"Lack of emotional expression? How can you say that? Kitang kita naman kanina kung ano ang nararamdaman niya. Howbcan you say that?" Naguguluhang tanong ni Ms. Montes.
Tumango ang doktor. "Yes, it is.. Kaso nga lang ay nakatalikod kayo sa aming dalawa. Hindi niyo nakita kung ano ang sinasabi ng mga mata niya" paliwanag nito.
"Yes, we maybe hear his emotions but in his eyes.. I can't see them." Seryosong ani nito.
"He's lacking emotions inside kaya ko na nasabi ito. Konsider na rin yun. May iba pang mga sintomas ang schizophrenia at umakma iyon sa mga pinakita niya kanina"
"T-Then.. What should we do? May mga gamot ba? Please tell me. I want the best for my brother" paki-usap ng kapatid nito. Tumango naman ang doktora.
"Meron naman kaso ang sa tingin ko ay mas kailangan niya ang therapies kaysa sa medication. Mas mainam yun kasi siya mismo ang gumagawa ng paraan para makalaya sa sakit at hindi mismo ang gamot na ipapa-inom sa kaniya. But still, yeah. I can still prescribe him some medicines para sigurado talaga" saad nito at bahagyang ngumiti sa pasyente.
"Anyway, tapos na ang schedule natin ngayon. My assistant will just email the schedules for his sessions, okay?" Tumango lang ang kapatid at inalalayang tumayo ang pasyente.
"Tara na, Kuya" mahinahong saad nito bago ngumiti sa kanila.
"Maraming salamat, Doc" mahinang tumango lamang ang doktora bago tumingin sa kaniya.
"Please assist them, Einver" paki-usap nito.
Kaagad naman siyang tumayo at inalalayang lumabas ang dalawang bisita. Nang tuluyan na itong naka-alis ay tumingin siya sa doktora na ngayon ay nag-iinat na ng mga kamay. Mukhang napagod ito.
Kaya naman ay agad siyang nagtimpla ng maiinom nito. He make a cold chocolate drink and put some marshmallows above it. Nakasanayan na niyang ipagtimpla ito kada matapos ang sessions nito. Isa din kasi ito sa inihabilin ni Vanessa sa kaniya noon.
"Here. Have a drink" saad niya at inilapag ang tinimpla sa harapan nito.
Napangiti naman ito at kagaya ng inaasahan niya ay mabilis itong tumayo. Lumapit sa kaniya at niyakap siya.
Isa din ito sa nakasanayan niya. The first time he made her a drink was he immediately stunned ng yakapin siya nito. Sa una'y talagang sobrang ilang ang naramdaman niya ngunit kalaunan ay nalaman niya sa dati nitong assistant na ganun talaga ang ginagawa nito kapag may nagbigay dito ng kung ano-anong nagugustuhan nito. Nangyayakap na lang bigla at para pang walang paki-alam kung lalaki o babae man lang. Ganun talaga din daw ang ginagawa nito minsan kapag walang magawa o kung pakiramdam lang. Then, she was given a nickname by everyone which was 'Hugging Monster'
"Thanks.." Masayang sambit nito habang nakayakap parin. He just nod and tap her shoulders. Telling that it's enough.
Humiwalay din naman ito at mabilis na ininom ang tinimpla niya. Napa-iling na lamang siya bago umupo sa visitor's seat nito sa harap.
As she was drinking, he can't help but to look and stare at her. Specially her eyes.. It was so fascinating that can make his heart pounds fast in no particular reason. Well, he just don't know what it means.
"Staring?" Tanong ng doktor ng mahuli siyang nakatitig dito. Mahina lamang siyang umiling at iniwas na lamang ang tingin dito.
"Anyway, ano yung magiging schedule ni Mr. Montes sa akin?" Tanong nito at binalewala lang ang ginawa niya kanina.
He immediately went to his desk and grab his ipod to check. Kaagad siyang bumalik sa pwesto at ipinakita sa doktor ang schedule.
"Every Wednesday and Thursday. Exactly at 4:30 P.M., Sept. Start na kayo next week" saad niya. Tumango tango ito.
"Hmm.." Bigla itong napangiti.
"Nice! Sa wakas at makakapagpahinga na rin ako bukas! Bakit ba kasi Sunday lang ang day-off ko? Kapagod tuloy!" Reklamo nito at ngumuso pa. Ang bilis talagang magbago ang ugali nito na nakasanayan niya naman din lang.
"Yes, kaya kailangan mo talaga ng pahinga" sabi naman niya at kinuha na ang ipod.
What is funny between them was that they say some flowery words to each other, not romantically though but they act like they care for each other but eventually, they're not friends.
Yan ang sa tingin niya ay estado nilang dalawa. They're just co-workers. Nothing more and nothing less. He doesn't want to be involve with someone lalo na't--
"Yummy! Ang sarap mo talagang magtimpla ng chocolate drink! Thank you for this!" Masayang sambit nito na bahagya niyang ikinangiti.
"No problem, Sept" he said. Mas lalong lumapad ang ngiti nito bago tumayo na naman. Agad niyang naramdaman ang pagyakap nito sa likod niya. Nakapalibot ang mga braso nito sa balikat niya at nakasubsob pa ang noo sa may leeg niya.
"Sept--"
"Give me a minute.." He stilled. Ito talaga ang hindi niya makasanayan sa lumipas na isang buwan at kalahati. Her changes of mood. Ang pagbabago ng ugali nito sa kung kahit kailan. Now? She became silent all of the sudden.
"Problem?" Pagbabasakali niya.
"Nope. I just want a hug" bulong nito. Tumango na lamang siya at hindi na muling nagsalita.
Halata sa boses nito ang pagod. Mukhang dahil ito sa ginawa kanina.
Ilang sandali pa ay nakayakap parin ito sa likod niya kaya dahan-dahan niyang inangat ang kamay at ipinatong ito sa ulo ng doktora.
Mahina niyang hinaplos ang buhok ito.
"Hmm.." He just smiled when he heard her. Mukhang nagugustuhan nito ang ginagawa niya.
"Take a rest for now.. September" mahina niyang wika. Humigpit naman ang yakap nito.
"Thank you, Einver"
**"
Any Psychological Conditions are true but my explanations is based on how I understand it so sorry if I got it mistaken. Thank you!