In Four years, nasubaybayan ko ang paglaki ng mga anak ko. First walk, first talk. They grow healthier than I can imagine. Even tho they don't have a real father with them but I'm thankful of Yunjin for being a father figure to them. His pursuing me back 3 years ago but you know I'm not ready to enter in a relationship. Natatakot na ako. But he understand at nagstay sya bilang kaibigan ko. Syempre d pwedeng walang lovelife itong lalaki tu. Nireto ko sya sa kaibigan kong koreana na half filipina din, my college friend here in korea. Any process?
Sila na and guess what?! Malapit na silang mag one year. My friend is open minded, hindi sya nagseselos kapag papa yung tawag ng kambal ko sa boyfriend nya kasi naman mama yung tawag ng kambal sakanya, parang anak na nga din nilang dalawa eh. I'm happy for them, Yunjin deserve it namna eh. Ilang years din sya sa tabi ko para sa kambal. At sa kambal ko?! They're happy kahit walang ama. They don't ask pa naman, sana nga lang wag na magtanong.
I can sense the talents of my twins. They're both intelligent and I'm thankful of that. D man gaano ka fluent mag salita ng tagalog but they're trying.
"Mimi!!!!!" Napabalikwas ako ng bangon galing sa pagkahiga ko. Pumasok sa kwarto ko si Channel hingal na hingal at pawis na pawis pa.
"Channel!" hirap naman na umakyat si Channel sa kama ko. She's so small dahil mataas medyo yung kama ko. Tinulungan ko syang umakyat ng kama ko.
"I gotch tsu! (*small giggles*)" pati ako nadadala sa laro nila.
"Stop nayan! We're visiting grandpa and grandma remember!" pumagitna na ako sa dalawa dahil alam kong d titigil ito.
"Really?!" They can speak tagalog pero minsan d gaano klaro minsan d ko maintindihan.
"Yes po! At kung d pa kayo tatayo dito!" sabay kaliti ko sakanilang dalawa. I love hearing their giggles
"Mimi stup!" nakakaintindi naman sila nang tagalog at nakakasalita ng kunting tagalog.
"Let's prepare your clothes." sabay karga ko kay Channel at nag piggy back naman si Chael.
"Ang bigat nyong dalawa!" maliliit na tawa lang yung sinagot nila. Parang kapatid ko lang din yung dalawa eh.
"Mimi, is papa come with us?" Hinawakan ko yung pwetan ni Chael para d sya mahulog sa likuran ko.
"I don't know?"
"Why?! You don't know?!" nagtatampong tanong ni Channel with pouty lips pa. Ang cute nya talaga.
"I don't know, your Mama Chiena needs him kasi."
"Why not both of them come with us?" minsan talaga mahirap intindihin ang mga bata.
"Let's ask them mamaya AC, Araso?!" Tumango naman yung anak ko. AC yung nickname nila sa isat-isa. Napansin kasi daw nila pareho yung intials name nila, and they think it's easy tutal kambal naman. Binaba ko silang dalawa sa malambot nilang kama.
"Kayo ba ang pipili ng damit nyo? O ako na?"
"I can pick my own dress!" sigaw ng anak kong babae. She like to style herself, naisip ko nga eh dapat ko syang isali sa runway show ni ate.
"Me too!" magkambal nga naman nagkakaintindihan.
"Dahan-dahan kambal!" They both enter to there own walk-in closet. Ang spoil kasi nila kapag sakanila ni Mommy at syempre ni ate. I don't want them to grow up na spoil brat anu! Okay lang kung spoiled sa tamang gawa.
"AC! I wore my floral pink dress, because it's summer in the Philippines!" Habang nag aayos ako ng gamit sa maleta namin d ko mapigilan ma pa ngiti sa kwentuhan ng dalawa. Para sila matanda kung magsalita.
"Mimi! I'm finish na!" sigaw ni Chael na naka suot ng pulo shirt na floral at pinarisan ito ng short na white.
"Yah! AC wear your white air Force shoes we're supposed to be matchy!" I laid mg eyes to my baby shoes. It's an black old-school vans.
"We're Matchy, Look!" sabay turo ni Chael sa damit nya at kay Channel.
"But your shoes aren't!"
"Channel! Ano yan?!" Ayoko kapag naguugaling ganyan na yung anak ko. Someday she can bring it in the future.
"Sorry po." I smile when I heard it. Bago ko pa sya i hug na hug na sya ng kakambal nya.
"I'll change my shoes AC." Sa lahat ng gusto ko sa dalawang ito ang pag mamahal sa isat-isa. Si Chael yung tipong magsasakripisyo para kakambal nya. He his being her kuya ayaw ko lang mawala yan kapag lumaki na sila.
"Mimi why are you crying?" Tanong ng lalaki kong anak.
"Nothing sweetie." lumapit ito sakin at niyapos ako ng maliliit nyang kamay.
"Umiiyak kaba momie because I'm being a bad girl?" my ghad?!
"No baby! Your not a bad girl. Come here!" I hug her habang si Chael naman ay yumapos din samin.
"So why are you crying?"
"I'm just happy. But promise me you na kahit anong mangyari trust and love each other. When one of you need help wag kalimutang tulungan ang isat-isa. Okay? Pinky swear?" tumawa muna silang dalawa at binunggo yung pinky finger nila sakin.
"We promise!"
"You both go downstairs kasi naghihintay na si Tata sa baba. I'm gonna change muna." Bago ko sila bitawan hinalikan ko muna yung mga ulo nila.
"Let's go AC." holding hands sila dalawa lumabas sa kwarto ko. I can't imagine this day will come na tanggap na tanggap ko yung kambal ko. I can give my whole world sakanila. Paano kaya kapag nagkita sila? What if-
"Thea! Palli!" I'm back at my senses, bahala na yang mga what if nayan basta ngayon kailangan kong ilayo sila.
"Yes ate!" Sabay hila ko ng dalawang maleta. Kasama na yung damit ng mga anak ko. D naman kami magtatagal sa pilipinas after summer babalik kami ng Korea. I'm still studying mag fourth year in college na ako. While my kids are in nursery. Nag o-online study lang ako nung pinag bubuntis ko yung kambal. And after I gave birth napagdisisyonan kong pumasok sa University na pinapasukan ni Yunjin and there I met Chiena Jung.
"Mimi do you have a lot of friends in the Philippines?" tanong ng anak kong babae habang nakakandong sakin.
"I have baby pero d ko alam kung saan na sila." Meron naman talaga pero wala lang talaga akong balita sa kanila. Circle of friends ni Clay circle of friends ko din eh. Kaya yun ako nalang lumayo.
"Mimi Tata is crazy!" napatingin ako sa pwesto nila ni ate at ewan ko ba si ate tawa ng tawa parang nagkwento kay Chael ng nakakatawa tapos sya lang nakakaintindi.
"Ate!"
"What?! I'm telling Chael how beautiful I am!" sabay tawa nito. Baliw nga!
"Please stay seated everyone we're landing to our distination." nilagyan ko ng seatbelt si Channel sa tabi ko ganun din ginawa ni ate kay Chael.
"Yehey! We're in the Philippines na!" excited masyado si Channel ehhh. Habang masayang nakatingin si Channel sa labas ng bintana, nakikita ko yung itsura ni Clay sakanya. Bakit ba kasi sayo pa nag mana Clay? Tinignan ko yung isa ko pang kambal, may hawig naman sya kay Clay pero mas makikita mo yung itsura ko sakanya pero si Channel girl version nung lalaking yun.
"Mimi do I have dumi in my face?"
"Wala Chael."