Wala pang kalahating minuto. Nagsunod sunod na ang pumasok saking kwarto.
"Anak..." sinugod ako ni mama. Niyapos at dahan dahang niyakap. "Salamat at nagising ka na.." she cried behind me. Sinuyod ang kamay saking buhok. Pagkatapos nun. Pinunasan naman ang luha sa kanyang mata habang may ngiti sa kanyang labi.
"Nak,.." papa held my right hand. Hinaplos nya ito. I turned my gaze at him. Gaya ni mama. Puno na rin ng luha ang kanyang mga mata. His lips trembled. Wanting to speak but he didn't. Imbes. Isang ngiti lang ang ipinakita nya sakin bago nag-iwas ng tingin upang wag kong makita kung paano nya punasan ang luhang naglandas sa kanyang pisngi. His usual traits.
"Kilala mo pa ba kami anak?.." nalipat kay mama ang paningin kong naglibot agad sa mga kasamahan nilang pumasok. Andun sina Kuya Mark at ate Cindy na nakaalalay sa kanyang likod. Kasama naman ni kuya Lance si Jaden na nasa paanan ko. At si papa ang nasa kaliwa ko with kuya Alex. He's smiling at me. Widely.
"Lance, pumunta na ba ang doktor dito?.."
Tinanguan sya ni kuya.
"Yes ma.. okay na raw po sya..." nalipat sa kanya ang paningin ni mama. Bakas ang kaluwagan sa mukha nya. I heard them sighed. Letting out of worries.
"Anak, magpagaling ka ng husto ha.. yung ticket mo papuntang Korea, naghihintay na sa'yo.." hinawakan nya ang aking baba saka hinaplos. "You're going to the place where your dream land is.."
Bahagyang lumaki ang aking mata. Di makapaniwala. Seryoso?. Korea?. O my God!.. Hanbin!. I'm coming!..
"Is that a joke?.." halos bulong lamang ito dahil wala akong lakas. Nanghihina pa. Yung katawan ko. Parang latang gulay. Laylay.. Nanlalambot pa.
Humalakhak sya pero may luha pa rin sa kanyang mata. "No baby.. pupunta ka roon with your kuya and Jaden.. it's our birthday gift for you.."
Whoa!.. Birthday gift?. Kung ganun, excited na akong pumunta..Here I come Korea.
Mabilis tumango si kuya Lance sakin habang si Jaden naman ay nakangiti at kumikinang ang kanyang mata. Nagbabadya ang luha. How I miss his eyes. And him.
"Yun yung gusto kong sabihin sa'yo noon Bamblebie, alam mo ba yun?.. remember the day na tinulugan mo ako?.. haha ." kuya Mark interrupted. Pareho silang malaki ang ngiti ni ate Cindy. Still she's glowing and gorgeous.
Tanda ko nga. Di ko naman alam na iyon pala ang sasabihin nya. Suskupo!.. Kung alam ko lang, e di sana andun na kami ngayon. Tsk.
I slowly nodded.
"Sinabi kasi sakin ng kuya Lance mo na gustong gusto mo raw pumunta roon.. so, Cindy and I, bought you a ticket.." nagtanguan sila ni kuya Lance.
"Say thank you please?.." kumindat pa.
"Ano ba?.." pinalo sya ng kanyang asawa sa dibdib. He just laughed. "Hindi pa totally magaling kapatid mo.. umayos ka nga.." saway sa kanya ni ate Cindy.
Naglokohan pa ang mga ito.
Tinulungan nila akong makaupo. Inayos maging ang mga nakasabit sakin. Nagpaalam sina mama na kakausapin ang doktor. Umalis din ang mag-asawa dahil may bibilhin daw sa labas. Naiwan kaming tatlo.
"Sagutin ko lang ito.. pare bantayan mo muna sya.." paalam din ni kuya Lance. Nagmamadali. Kanina pa kasi tumutunog cellphone nya. I wonder who's on his line?.
Pagkasara ng pintuan. Dahan dahang naglakad ito papalapit habang di tinatanggal ang titig sakin. Kanina pa to eh. Maraming gustong sabihin pero di masabi dahil nahihiya. I knew him. "Kilala mo ba ako?.." una nyang tanong.
Tumingin lang ako sa mukha nyang parang malaki ang pinagbago. Pumayat ba sya?.
"Babe?.." hinaplos nya ang aking kamay.
"Pumayat ka.." iyon ang uang lumabas sa bibig ko. Bahagya syang natigilan.
Kalaunan rin. Nakabawi at nguniti.
"Pangit na ba ako?.."
Tipid akong ngumiti. Kagat ang labi. "Wag kang mag-alala. Gwapo ka pa rin sa paningin ko.." parang hindi ito makapaniwala sa nakikita. Nagulat nalang ako nang yakapin nya ako bigla. "I miss you so much.." he murmured.
"Isang buwan tayong 'di nag-usap..sinong di makakamiss?.." mas lalong humigpit ang yakap nito sakin. Miss nya ako. Sobra. Gigil ang yakap eh. Hay baby!..
Di ako makahinga. Kaya tinapik ko ang kanyang likod. "I miss you too.." bulong ko bago sya tuluyang kumalas ng yakap. He bite his lips. Damn!.
"Pagaling ka na.. para date tayo sa Korea.." kindat pa nya..
"Opo.." may sasabihin pa sana ako nang biglang bumukas ang pinto at iluwa ang taong di ko inaasahan. Sina Karen at Winly.
"Gurl!.." naiiyak na nilang sabi. Mga baliw.. Tumayo si Jaden upang bigyan sila ng daan papunta sakin.
"Teka.. kilala mo ba ako?. Kami?. Sya??.." turo nya kay Jaden sa huli.
Tumango ako kay Winly.
"Gosh.. mabuti nalang.. kundi.. naku malaking problema gurl.."
"Okay ka na ba?. Wala na bang masakit sa'yo?.." Karen asked.
"Medyo namamanhid lang katawan ko pero ayos na ako.."
"Magpalakas ka na para makapaglaro na tayo sa may game zone.. boring na ako sa bahay eh.." dagdag pa nya.
"Yeah.. I will..." sa nagdaang araw. Wala na akong alam tungkol sa ginagawa nila. Malay ko ba. Mahaba rin ang isang buwan. Hindi biro ang araw na yun. Sana lang. Wala pa ring nagbago. Sana lang. Tulad pa rin ng dati. Sana lang.