Tense
Huminga ako ng malalim, tila malalasahan ang alat dagat na hatid nito, maging ang pagdaplis ng tuyong hangin sa aking balat ay ramdam ko.
"Ma'm Meredith, aalis na ho ba tayo?"
Nilingon ko si mang Carding, bitbit ang maleta ko. Tumango ako dito at nauna ng naglakad patungo sa kotse.
Sumandal ako ng upo sa car chair at Inayos ang suot na sunglasses. Tumulak na ang sasakyan, nanatili ako sa ganoong posisyon habang tinatahak namin ang daan pa uwe sa Mansyon.
The sun was already dipping behind the horizon, yet I could see the thick grey clouds that were cast over the sky.
I felt really tired, parang gusto ko nalang matulog. Iniisip ko palang ang dadatnan ko sa Mansyon ay nawawalan na ako ng lakas.
Mom, called me last night. Hindi na ito makapag hintay na hindi ako umuwe. Marami akong idinahilan dito ngunit hindi niya iyon pinaniwalaan.
"I don't buy any of your bargain explanation, Emory! Umuwe ka dito bukas na bukas din, kung ayaw mong ako ang pumunta diyan!" she shouted over the phone.
Napa sapo ako sa sariling noo. I know mom, pag sinabi nito, sinabi nito at gagawin niya ang banta nito ora-mismo.
"Mom, wag kana magalit. Ano bang gusto mong pasalubong?" masuyo kong sinabi.
I bit my lower lip and wait to her reply.
"Just go home! I'm worried about you. Two months vacation is too long hija. Marami kapang naiwang trabaho dito, kailan mo balak harapin ang lahat ng ito? Hindi kaya ni Ellwood gampanan ang lahat ang trabaho ng mag isa."
I sighed at that, naiitindihan ko kung ano ang gusto nitong gawin ko. Gusto niyang ako mag take-over ng ilan properties na pinamamahalaan ni Ellwood para hindi ito mahirapan sa pagpapatakbo ng kompaniya.
"Yes, mom I will.. I'll be home next week."
"No! Gusto ko bukas na bukas din ay nandito ka na! I know what you're doing out there. Kailan mo ba titigilan ang paghahanap d'yan sa asawa mo? He's already dead, why didn't you accept it?!"
I shut up my eyes painfully. Nais ko man salungatin ang sinabi nito ay hindi ko ginawa. I still have respect for my mother, kahit pa hindi ito boto kay Hezekiah noon pa man.
"Alright, I'll be home tomorrow." I said in a low tone voice.
I dropped the call and turned my eyes at the small downtown. The night roll in over the wooden trail, only silence linger in the air.
I gasped heavily shoving my face frustratedly. Bakit ngayon pa? Bakit kung kailan nag kakaroon na ng linaw ang mga plano ko?
Pumikit ako ng mariin, unti-unting bumalik saakin ang tagpo namin kanina ni Gabriel.
His kiss was warm and passionate. The heat flowing throughout my body. I forgot how it was to kiss him back. I felt like I was walking on air. It was enchanting the way his lips connected mine.
"Gab..." I moaned.
He leaned down and softly kiss the tender area at the base of my neck. I felt myself being pushed against the car chair. Right hand flowed onto the my open skin, I felt the other hand slide through my cleavage and onto the shirt of my dress.
This is not what I'd thought would happen. Wala akong pagpipilian kundi ang kumapit ng mahigpit sa kaniyang malapad na mga balikat. I slowly pull him to me, wrapping my arms around him. I couldn't feel the world around me melt away as he squeezed my back.
"Emory–" he pant, his voice low and husky.
I drew a deep breath bago umayos ng upo. Hinubad ko ang sunglasses kong suot at sinulyapan si manong Carding.
"Uh, kamusta ho sa bahay nang wala ako?"
He glance at me at the rear view mirror before he turned his eyes on the road.
"Ayos naman ma'm, lagi din bumibisita doon si sir Ellwood." aniya.
Sumilay ang simpleng ngiti sa labi ko nang marinig ang pangalan nito. Dahil kay Ellie kaya kampante akong wala sa bahay. He's my partners in crime, my salvation and my super hero. What ever they called it, BFF or Friends with benefit! Isa siya sa pinag kakatiwalaan ko sa lahat, lalo na pag dating sa usaping puso.
Pinag sawa ko ang mga mata sa nadaraanang puno at talampas, sa likod nito ay ang malawak na dagat ng Queensland. Sa kabilang panig naman ay ang siyudad nito kung saan ang aming tungo.
Umangat ang likod ko mula sa pagkaka upo ng mamataan ang madaraanang Barangay.
"Uh, Mang Carding paki daan mo muna ako kila Iseah,"
"Sige po.." aniya at mina-ni-obra ang sasakyan papasok sa eskinita.
Madilim na buhat ng pumarada ang sasakyan namin tapat ng simpleng bakuran.
"Mang Carding, paki baba ho yung maleta ko." Utos ko dito bago lumabas ng sasakyan.
Tiningala ko ang kongkretong bahay na hindi mababakasan ng karangyaan. There are no drapery curtains at the windows, tanging jalousie lamang ang naroon kung saan tagutagosan ang liwanag ng araw. But every line was clean and straight, the color is scheme brown and white na dumagdag sa ka simplehan nito.
Sinulyapan ko ang bahay kubo na matatag na naka tayo sa bandang gilid bakuran. Doon ay may kawayang lamesa at upoan. Nalili-liman naman nito ng puno ng mangga, madalas din umakyat dito si Zekiah pag hinihiling kong ikuha niya ako nito.
Tanda ko din noon, dito kami madalas tumambay ni Hezekiah pag binibisita ko siya, dito rin kami madalas mag aral ng paksa sa eskwela at kung madalas ay tinutulongan niya ako sa mga assignments ko.
I smiled painfully, bago ibaling ang pansin sa nakasaradong pinto.
"Tao po?"
Ilang pagkatok ang ginawa ko bago ko maramdaman ang pagpihit ng pinto pa bukas.
"Ate Mery?" kunot ang noong bungad nito saakin, "Ate, Mery ikaw nga?!" aniya sa maluwang na ngiti.
"Zia!"
Agad ako nitong sinalubong ng mainit niyang yakap na siya ko naman ginantihan.
"Kamusta kayo dito?" sabi ko, nang kumalas ako mula sa pagkakayakap.
"Ayos lang ate, pasok muna kayo!" bakas sa tinig nito ang pananabik, lalo pa ng hilahin nito ang pala pulsuhan ko papasok sa loob ng bahay.
"Kuya, Iseah! Kesha! Halika kayo dali nandito si Ate Mery!" tawag nito sa dalawang kapatid pa.
Agad naman lumabas sa isang pinto si Kesha na bakas ang saya sa muka buhat ng makita ako.
"Ate, Mery!" agad rin ako nitong sinalubong ng mahigpit niyang yakap.
I laughed, my heart filled with joy dahil sa mainit nilang pag salubong.
"Akala namin hindi mo na kami dadalawin dito, na miss ka namin ng sobra." Kesha pouted her lips sweetly.
"Hindi ko pwedeng hindi ko kayo dalawin, naging busy lang ang ate n'yo kaya hindi ko kayo madalas madalaw."
I smiled at her and tapping her head gently. Sa lahat kasi ng kapatid ni Zekiah itong si Kesha ang pinaka malapit saakin. Ito rin kasi ang pinaka bunso sa lahat, habang pumangalawa dito si Zia, at si Iseah.
"Teka nasaan pala ang kuya n'yo?"
Nilibot ko ang mata sa buong kabahayan, kung dati ay pawid at kawayan lamang ang tumatayong haligi ng kanilang tahanan. Ngayon ay purong konkreto na ito, may platada at well painted na rin. Maging ang sahig na dati'y sementado ngayon ay naka tiles na. May second floor na din at ilang silid ang dating simple lamang na barung-barong.
I'm impressed, dahil sa pag susumikap ni Hezekiah kaya gumaan ang dati'y mahirap nilang pamumuhay.
"Nasa kwarto niya, kadarating lang galing opisina." sagot nito sa'kin.
"Uh, may pasalubong pala ako sainyo."
Nilingon ko si Mang Carding na siya naman binaba ang dalang maleta na agad binuksan.
"Wow! Para saamin ba ang lahat ng ito?!" tila hindi makapaniwalang sambit ni Kesha.
Isa-isa nitong nilabas ang ilang damit, bags, books, chocolates at make up kit na nilaan ko para sa kanilang dalawa.
"Syempre para talaga sainyo yan." sabi ko sa mga ito habang pinag titigi-tigisahan ang pasalubong ko.
"Kesha, Zia!"
Agad na umangat ang tingin ko sa boses na nagsalita. Pababa ito ng hagdan wearing his plain white T-shirt and six pocket khaki short. His dark narrow eyes pinning me at the floor, hindi rin mababakasan ng ng ibang emosyon ang muka nito.
"Kuya! May pasalubong din para saiyo si Ate," pag bibida ni Kesha dito na itinataas ang libro na hawak.
Hindi ito sumagot imbes ay tinuloy nito ang pagbaba. "Tapos n'yo naba ang mga home works n'yo?"
"Syempre naman kuya, kami paba?" Zia quickly said.
Minabuti nitong hilahin ang maleta sa Salas at sabay nilang binuhat para ilapag sa mesitang naroon.
"Tama na yan, mag hain na kayo ng hapunan." utos nito sa dalawa habang diretso ang tingin saakin.
"Uh, magandang gabi, balita ko kaka uwe mo lang galing opisina. How's work?"
Hindi ito sumagot. Nanatili ang titig saakin, na parang hindi nito alintana ang tanong ko.
Saglit kong nilingon si Mang Carding sa tabi ko na agad naman tumango saakin bago kami talikuran.
"What brings you here?" he asked, after a beats of silence.
"I-I came here for a visit, may pasalubong din ako para sa'yo.." I almost whispered.
Bahagya din akong nag yuko dahil sa intensidad ng mga titig niya. Ramdam ko din ang nabubuhay na galit sa puso nito.
"Iuwe mo na ang lahat ng dala mo. Hindi namin matatangap ang mga iyan." his voice was as hard as granite.
Tumaas ang tingin ko dito na lubos ang pagkabigla.
"S-sandali, para sa mga kapatid mo talaga yan at saiyo din. Wala naman akong ibig sabihin sa mga dala ko." I said in a low tone.
He smirked, "You better leave, kung iniisip mong ayos lang saamin ang tumangap ng galing saiyo, nag kakamali ka." matigas pa rin nitong tanggi, banaag din ang pag iigting ng panga at madilim na tingin.
Hindi ko ito masisi kung bakit ganito nalang ito saakin. Dahil ako ang sinisisi niya sa pagkawala ni Hezekiah. Alam kong hanggang ngayon ay galit pa rin ito dahil sa nangyare sa kaniyang kapatid. Pero alam ko, matutuwa siya sa ibabalita ko.
I swallowed forcefully, at buong tapang na tiningala siya ng tingin. "Theres something you need to know.."
"I can't believe this is really happening." he said, while shaking his head continually.
Sinulyapan ko ang loob bahay mula sa Kubo kung saan namin piniling mag usap ng masinsinan. Busy pa rin ang dalawa sa pag hahalungakat ng maleta.
I shifted my eyes to Iseah, titig na titig ito saakin, his dark eyes remind me of Hezekiah, magka singtangkad din ang mga ito, his stubble jaw and his craggy face, pati iyon ay kuhang kuha niya. Marami silang similarities ni Zekiah ngunit hindi ko nalang ito binigyang pansin.
Hindi ko din matagalan ang mga titig niya kaya nagbaba ako ng tingin.
"Gusto kong saatin lang munang dalawa ito. Ayoko sanang malaman nila Kesha at Zia na buhay pa ang kuya n'yo dahil hindi pa nila maiintindihan ang lahat."
He sighed at that, "I can't promise but I'll try. Alam mo naman na lubos silang nalungkot buhat ng mawala si kuya."
Tumango ako dito, ayoko ng makipag talo pa para hindi na lumaki ang gulo. Karapatan nilang malaman ang totoo, pero hindi ko iniisantabi ang pag aalala.
"Kailan ang balik mo sa San Marcelino?" he asked in a baritone voice.
Muling umangat ang tingin ko dito at muli ay sinalubong ang nakakapaso nitong mga titig.
"M–maybe, nextweek. After ng birthday ni Daddy." marahan kong sambit bago ibaba ang mata sa lamesa.
"I'll go with you, gusto ko s'yang makita." he declares, hindi man lang ito nag dalawang isip.
Mariin akong nag iling, "Hindi pa sa ngayon, gusto ko munang makasigurong hindi siya mabibigla kung sakaling magkita kayo."
He muttered some curses, dahilan para mag yuko ako.
"He is my brother, at karapatan niyang malaman kung sino s'ya!" his voice raised up.
"Iseah, hindi ganon kadali ang sinasabi mo." pigil ko dito.
He drew a deep breath and turned his eyes on me. "And what is the easiest thing to do? Played as a mistress?" he accused.
I bit my inner lip, Ilang pag singhap muna ang ginawa ko para pigilan ang pag balong ng mga luha ngunit tila hindi ko kaya. Isa-isang pumatak ang mga luha ko.
"I'm sorry.." my voice was suddenly soft, hardly loud enough to be heard.
I simply wipe my tears, and took a deep breath. Bigla ay parang gusto kong pag sisihan kung bakit ko sinabi sakaniyang buhay pa si Hezekiah.
"Whatever your plan is, just stick to it. Sabihan mo lang ako pag pwede ko na siyang makita." he said after a few moment.
Nagliwanag ang muka ko sa kaniyang sinabi at walang hiya ko itong niyakap.
Ramdam ko ang paninigas nito. I smiled, alam kong nagulat lamang ito sa ginawa ko.
"Thanks, Iseah.." I whispered.
Napa pikit nalang ako ng maramdaman ang mainit nitong palad na humagod sa likod ko.
"Ate kailan ulit ang balik mo? Pwede bang wag masyadong matagal? Mami-miss ka namin." Kesha, break into tears.
Marahan kong ginulo ang buhok nito bago mag ngiti.
"Don't worry, mas dadalasan ko ang pagpunta dito pag na ayos ko na lahat sa trabaho. Kung gusto mo kahit araw-araw tayong magkita."
"Promise mo yan ha?" Kesha told me, tumigil naman agad ito sa pag iyak.
"I Promise!" I raised my right hand and giving her my promising look.
Sinulyapan ko si Iseah na tahimik lamang kaming pinanonood. Ngumiti ako dito na siya naman akong tinangoan.
Habang daan ay hindi ko mapigilang hindi mapa ngiti. Buong akala ko ay hindi ko na mapapalambot ang puso nito. Ilang taon din ako nitong hindi kinausap dahil sa nangyare. Now I felt relieved, may nabunot na isang tinik sa puso ko. Mas pursigido ako ngayong gawin ang mga susunod kong hakbang.
"Ma'm nandito na ho tayo.." pagbibigay alam saakin ni Manong Carding.
"Pasok muna kayo, sumabay kana saakin mag hapunan." aya ko dito.
"Hindi na ho, ma'm. Sasabay nalang ho ako kay Felicia."
Sandali ko itong pinanood na pababa na sa kotse. Hindi na ako nag atubile na bumaba rin.
"Salamat po, Manong Carding." sabi ko bago tumalikod para harapin ang magarang pinto.
My heart throbs with mixed fears and excitement. Hindi ako sigurado kung ano ang dadatnan ko dito, but one thing for sure, Mom got mad at me.
Tumapak ang doll shoe kong suot sa malamig ba tile floor. Hindi maiwasang libotin ng tingin ang marangyang tahanan.
"Good evening po, Señorita." the maidservant greeted me.
Tumango ako at inumpisahang ihakbang ang mga paa papasok.
Sandali kong pinasadahan ng tingin ang two grand staircase. Sa ituktok nito nag hihiwalay ang dalawang hagdanan patungo sa magka ibang direksyon. I can't help but to fixed my glance at the ornate lighting fixture from the ceiling.
I heard a voice echoing from the distance. Imbes na lumiko patungong living room ay tinalunton ko ang daan patungong comedor.
"Tatawagin ko na ho sila Madam," pagbibigay alam saakin ng katulong.
"Mag hain ka muna, pakitawag mo na rin si Aling Felicia." utos ko.
"Ah, opo!" agad itong tumalima sa aking utos.
Ako naman ay sumandal ng upo sa silya at pumikit ng mariin. I heard a approaching step towards at my direction, kaya umayos akong muli ng upo at nilingon ito.
"Ellie?" I surprisingly said. Agad na umaliwalas ang kanina'y naka simangot kong muka.
"Hey," aniya na niluwagan ang buka ng mapipintog niyang braso.
Tumayo ako't nagpakulong sa tila bakal nitong mga bisig. "I miss you. I'm glad you're here.." I uttered a small voice.
He chuckled and gently tapped my head. "Tito, Invited me, ngayon daw ang uwe mo." he response. "Akala ko ba next week pa?"
Kumalas ako dito at humalukipkip ng tayo. I even rolled up my eyes dahil sigurado akong alam niya ang dahilan.
"Well, what can I say?!" nambubuska nitong sambit.
"Tss, akala ko ba ba-back-up-an mo ako?" nag simula ng maningkit ang mata ko dito.
"I do my best, but your mom have a strong brainpower. Hindi na umobra dito ang mga pakulo ko, you know your mom more than I do, right?" he explained.
"Whatever!" I exclaimed and I rolled up my eyes again. Bumalik akong muli sa pagkaka upo.
"So, how was it going?" walang ka abog-abog itong na upo sa tabi ko at yumukod sa harapan ko.
I creased my forehead, hindi dahil sa tanong nito kundi sa tahasan niyang paglapit.
I flicked his forehead
"Ouch! What the hell?!" he blurted out, sapo nito ang nasaktang noo.
"Pwede ba, Ellie, tigil tigilan mo yang pag papa charming mo! Bumenta na yan sa'kin!"
He shrugged his shoulder, "Malay mo naman makalusot." he replied, with a cheesy smile.
"Tss, pwede ba. Wag ako!" asik kong sinabi bago ito muling irapan.
Hindi na ito nagsalita pa dahil sa pag pasok nila mommy at daddy sa comedor.
"Mom, Dad." lumapit ako sa mga ito at magalang na nakipag beso.
Tumango lamang saakin si Daddy pagkatapos habang si Mommy ay niyakap ako ng mahigpit.
"Por dios por santo, Maria!! Where have you been?!" she gripped my both shoulder tightly.
"Mom, ang mahalaga nandito na ho ako." I explained softly.
"I'm worried about you. What happened to you? You don't look so well, hija.." her voice sounding concerned.
"Mom, I'm okay." I said, then smiled widely para ipakitang ayos lang talaga ako.
"Minerva, bakit hindi n'yo nalang ituloy ang pag ku-kwentuhan dito sa hapag. I'm sure gutom na si Meredith dahil sa mahabang byahe." Daddy Interrupted us.
Minabuti nga naming ituloy ang kwentuhan sa hapag. And just I had expected, the dinner went plain and bored. They are talked about business and politics that doesn't really interest me.
Ellie and Dad exactly had the same goals in life. Maging sa mga hobbies ay pareho sila ng gusto, like playing golf and tennis. Hindi naman bigdeal saakin iyon dahil alam kong gusto ni Dad na magkaroon ng anak na lalaki. Pero ang i-build up niya kay Ellie, iyon ang hindi ko kayang tanggapin.
"How was your trip in San Marcelino, hija?" Dad asked me.
"Uh, good, I had so much fun!" I politely said.
Bahagya akong nag punas ng tissue sa bibig dahil ayokong ipakitang sobrang saya ko sa naging resulta ng bakasyon kong ito.
"Hmm, so kailan mo balak pumasok sa ospina? Two months is long enough para makapag isip-isip." seryoso na ang boses nito ng magsalita.
I sighed at that, walang gana ko rin binaba ang kubyertos na hawak ko. Suddenly I didn't feel much eating.
"I guessed, its better kung si Ellie ang magiging mentor mo bilang bagong presidente ng Rising Stone." he added,
Sumulyap muna ako kay Ellwood na bakas ang maluwang na ngiti saakin. Huminga ako ng malalim bago ko titigan sa mga mata si Daddy.
"I decided–to move in San Marcelino." I bravely said.
Alam kong ikinagulat nila pare-pareho ang naging desisyon ko. Mom dropped her fork and spoon on the plate while her mouthed slightly open in astonishment.
Elwood scoffed, while dad blinking with disbelief..
"Siguro, pagkatapos ng birthday ni Daddy ako magsisimulang maglipat." I continued.
"This is ridiculous, you can't be serious about it, hija!" Mom expelled and shifted her angry glare at me.
I bite down my lip, ngunit hindi nagpatinag sa tinging pinukol saakin ni mommy.
"Give us a valid reason, kung bakit gusto mong lumipat sa San Marcelino?" Dad asked me seriously.
Binaba na rin nito ang kubyertos at sumandal sa metallic chair.
"I–I just wanted to breathe.." I almost whispered.
"Breathe? You are talking nonsense! Hindi paba sapat ang binigay naming oras saiyo para makalimutan mo ang pagkamatay ng asawa mo? Why don't you just move on and forget everything behind?!" Mom, scolded.
I lowered my head down. Lips quelled, preventing a sharp response from my mouth. Gusto ko man ipagtapat sakanila ang totoo ay maraming pumipigil sa'kin.
"Why don't you give her more time to decide for herself?" Ellie, interrupted the silence.
Agad na lumipad ang tingin ko dito na nagkibit balikat lang saakin.
"What are you planning to do with your life? you're not a kid anymore!"
"Mom, I know. I'm old enough to handle my own problem." pagtatangol ko sa sarili.
"Then act like one!" he utter sharply.
I sighed heavily, hindi ko na pinilit pang sumagot. I pulled out my chair and prepared myself to leave.
"Where is your manner? Hindi pa tayo tapos mag usap!" Mom raised her voice.
"I'm sorry, gusto ko nang magpahinga." I said quietly. Sinubukan ko ng ihakbang ang mga paa palabas ng dinning area.
"Meredith!!"
Narinig ko pa ang pagtawag ni mommy sa pangalan ko ngunit hindi ko na iyon pinansin pa. Diretso na rin ako sa sariling silid para magpahinga.