After the party ay pauwina kami. I'm still thinking about what Jin said kanina. Gusto ko siyang tanungin pero I'm afraid. I'm afraid na baka masaktan lang ako sa isasagot niya. So just like that, I stayed quietly while staring at him.
Naparami ng nainum si Miss Eunji kaya eto siya at tulog na tulog while her head is on my shoulder.
Pagdating namin sa harap ng building namin, Jin carried her at his back habang sumusunod lang ako sa likud nila. I'm just following them without saying anything. Pero habang nakatingin ako sa kanila ay nalulungkot ako. Hindi ko alam kung bakit pero I felt like there's something I've been missing. It felt like i miss my family.
....
Nang nasa loob na kami ng unit ko ay maingat namin siyang ihiniga sa bed ko. Inaayos ko siya nang lumabas si Jin sa kuarto. He didn't even say a word. Pagod lang kaya siya?
Paglabas ko ay wala na siya. Hay naku, hindi man lang siya nagpaalam. Napabuntong hininga nalang ako and I am about to switch off the light nang mapansin kong nakabukas yung door palabas sa veranda. Lumapit ako sa door para isara ito nang nakita ko si Jin na nakatayo lang at nakatingin sa langit. Lumabas narin ako at tumayo sa tabi niya.
"Mukhang na inlove ka narin sa langit ah." I just said mischievously. Pero ngumiti lang siya. But after a while of silence;
"Maybe, you're right."Sabi niya.
"Huh?"
"Jade..."
"Hmm?" Isn't this the second time na tinawag niya ako sa pangalan ko? Napatitig ako sa kanya pero nakatingin parin siya sa langit.
"When did you start liking me?" sabi niya at tumingin na siya sa akin. What? Why is he asking about this now? And... bakit alam niyang gusto ko siya? Saan niya nalaman?
"Huh? A...ano... bang tanong yan...w..wala naman akong sinabing...." napatigil ako nang tumingin ako sa kanya. He is gazing at differently. And it seems like his eyes is telling me not to avert my eyes.
"I...that night, i heard it. The words you said while you're thinking i'm asleep." Seryosong sabi niya. We gazed at each others eyes for the longest time ever. For some reason i couldn't avert my eyes off him. Ang totoo i am not sure if sasagutin ko ang tanong niya dahil hindi ko alam kung anung iniisip niya. Pero I don't think I still can manage to lie in front of him.
"I'm not sure. But maybe, it started when I first met you." Namumula ang mukhang sabi ko as i look up the sky. Even if I don't know why he is asking about it now, I still want to tell him.
"Sorry, even if i know you have someone you like, i could't stop myself from liking you." I added as i closed my eyes firmly. I don't know but i just said those words without thinking. And then bigla akong tumakbo papunta sa kwarto ko.
"Hey, Jade!Wait!" Narinig kong sabi niya habang sinasara ko ang pinto. And napasandal nalang ako sa door at napaupo. I ran because i'm afraid to be rejected. Natatakot akong marinig ang sasabihin niya.
I bumped my head in the wooden door of my room when i heard him softly calling my name from the other side.
"Jade... Let's do it... for real." Narinig kong salita niya at agad nanlaki ang mga mata ko sa gulat. What did he just say? Totoo ba ang naririnig ko?
Ilang sandaling hindi ako makapag react. Para akong natameme at hindi ko alam ang gagawin ko.
At ilang sandali pa ay dahan dahan kong binuksan ang pinto. Ngunit wala na siya.
Totoo ba talaga ang mga narinig ko?
....
Kinaumagahan ay todo iwas ako sa kanya. Kung ano ano nang rason ang nagamit ko para lang maiwasan kong makausap siya. I felt so awkward now and embarrased when he's around.
Afterwards ay sinabihan kami ni ms. Eunji na mag grocery sa korean store na malapit lang.
And now pauwi na kami at naglalakad na sa kalsada habang bitbit ni Jin ang binili namin.
"Need help? akin na yung isa." Sabi ko but he ignored me.
I'm about to talk again when his phone rung. Binaba niya ang mga binili namin to answer the call.
"Jiyeon? Wae?" Narinig kong sabi niya at kung anong kirot ang biglang naramdaman ng puso ko. Ayaw kong marinig ang pinag uusapan nila at dahil nasasaktan ako, binilisan ko nalang ang paglakad para makalayo sa kanya.
Nang talagang nakalayo na ako sa kanya ay biglang may nabundol ako. Napatigil ako and a guy is infront of me now.
"I'm sorry." Agad kong sabi at ngumiti siya. Pero yung ngiting hindi ko gusto.
"Nagmamadali ka yata miss. And wala kang kasama? Shall i acompany you?" Malambing na sabi niya. Ang flirt naman ng lalakeng ito, medyo guapo pa naman.
"No, i'm fine." Sagot ko and i'm about to leave when he grabbed my wrist. Ninerbyos ako at napatingin sa kanya.
"Wait!! I mean, why don't we hang out a little bit miss pretty?" He said in a way na kinilabutan ako. Pinisil pisil pa nya ng bahagya ang wrist ko.
"Uhm, sorry but i need to go." Sabi ko at hinila ko ang kamay ko but he just won't let me go.
"O'cmon miss, don't be shy. Why don't you come with me for a bit then?." He said again and he began to pull me when... huh? Jin? He grabbed the hand of that guy.
"Let go of her at once!" Mariin at matigas na sabi niya. Napalunok ako, this is the first time i saw Jin acted like this. Napaka seryoso ng mga mata niya at mukha pang galit na galit.
"Whoa! Easy pare. Bakit, girl friend mo?" Sabi ng lalake at hindi pa rin niya ako binibitawan. Napatingin ako kay Jin.
"Yeah, got a problem with it?" Seryosong sagot niya na ikinagulat ko. Napalingun naman sa akin ang lalake. And then he let go of my hand.
"Ahh, dapat sinabi no kanina." Sabi niya sa akin. "Easy dude, bakit kasi hinahayaan mo siyang mag isa. Sige ka baka nakawin siya ng iba." Bulong naman niya kay Jin at tinapik pa niya ang balikat niya bago umalis.
Nakayukom naman ang mga kamao ni Jin at parang nagpipigil ng sarili habang sinusundan niya ng tingin ang lalaken iyon. And then he stared at me.
"Bakit ka ba nauna? You know that its already dark, why..." hindi niya itinuluy ang mga sinasabi niya.
"A..are you okay? Hindi ka niya sinaktan diba?" Nag aalalang sabi niya. Pero tumitig lang ako sa kanya.
"Do you have to lie to him like that? ... ahh, no.... sorry... sinabi mo lang yun para umalis na siya... magpapasalamat nga dapat ako." Utal at naiiyak na sabi ko.
"Ta...tayo na.. okay lang ako...baka naghihintay na si Miss Eunji..mag alala pa siya." Mapait ang ngiting sabi ko sa kanya. At mabilis na akong naglakad.
.....
Pagdating namin sa unit ko ay nag dinner na kami.
Nang kumalma rin ako ay na realize kong dapat akong magpasalamat sa kanya. Ano nalang ang nangyari kapag hindi dumating si Jin? Naisip ko habang nasa veranda ako. Nang lumapit siya.
"Are you okay?" Nag-aalala paring sabi niya.
"Im fine now." Sabi ko at nginitian siya.
"Jin.... thanks. Thank you for saving me." Mahinang dagdag ko as i gazed at him and he just gazed back at me as he stroke my hair.
"Ofcourse, i'll come save you." Sabi niya pero napawi ulit ang ngiti niya.
"I'm sorry." Dagdag niya. And as i look at his expression i can't believe it but he just look like a sad puppy and i couldnt help but chuckle.
"Haha. I didn't know that Jin the vampire can make a face like this too." Biglang sabi ko habang napapangiti and then unconscously i pinched his cheeks as i said the words "ang cute cute mo ngayon mr vampire."
He stared at me and he looks like he couldn't believe what i'm doing. And then, as i keep pinching his face he just shyly said "hey, stop it." As his face is getting red.
What? He...is he... is he just blushing just now? Napatigil ako pero hawak ko parin ang mga pisngi niya when he softly touched my hand as he stared at me seriously as ever.
"Be my real girlfriend." Sabi niya na lalong ikinagulatko. Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko. Huh? Is this for real? Did i heard it wrong?