"Justine, ano kasi... I'm sorry..."
"okay lang" ang mahinang sambit ni Justine matapos mag taas ng tingin at titigan sya, mata sa amta. "alam ko naman na hindi mo ako gusto" sambit pa nito habang naka ngiti, ngunit alam ni Sean na pilit at peke lamang ang mga ngiting iyon, dahil alam nya kung ano ang tunay na ngiti ng dalaga, alam na alam nya at kabisado nya ang ngiti nito na tila ba naka ukit na iyon sa isipan nya, kaya naman alam nya kung pilit lamang o tunay ang mga ngiti nito.
"pero at least nasabi ko sayo ang nararamdaman ko, sige mauna na ako, pasensya na sa abala!" ang nag mamadaling sambit ni Justine.
And then she ran, and Sean know that she was trying hard to hold her tears from falling down. Kaya naman hindi na nya mapigilang ikuyom ang mga kamo sa inis at frustration na nadarama.
He was shocked to know that she likes him, but he don't feel the same way towards her. But earlier when he saw her blush he have thought that she was definitely beautiful, much more beautiful than the day they first met. Pero ng dahil sa napaka walag kwenta nyang tugon kanina ay nabahiran na ng lungkot ang magandang mukha at matang iyon ng dalaga.
Ilang araw matapos ang tagpong iyon ay naikwento nya sa dalawang kaibigan ang nangyari, habang kumakain sila ng tanghalian sa rooftop ng grade twelve building.
"WHAT?!" ang eksaheradang sigaw at reaksyon ni Jean nang marinig ang kwento ni Sean. "talaga bang sinabi sayo ni Justine na gusto ka nya?" tanong nito
"oo" nahihiya nyang sagot
"ganun ba" ang bagsak balikat na sambit ni Jean. "sinabi nya na pala sayo" malungkot nyang bulong na hindi naman nakatakas sa matalas na pandinig ni Chuck.
"teka lang Jean, alam mo ba na gusto nya si Sean?" Chuck asked as he formulate and solve what was happening and what happened in his mind.
"oo" sagot nya dito para malinawan na ito. "so anong sinabi mo?, anong sagot mo?" magka sunod na tanong nya kay Sean na biglang natahimik.
"I said sorry" honest na sagot nya.
Kahit kailan ay wala syang nailihim sa mga kaibigan, maliban sa isang bagay na tanging sya lamang at si Chuck ang nakaka alam.
"huh?!, you turned her down!" Chuck exclaimed exaggeratedly na talaga namang sinabayan pa ng pag tayo at matalim na tingin sa kaibigan, mabuti na lamang at natapos na silang kumain kung hindi ay baka tumapon na ang kanilang pagkain sa sahig sa bigla nitong pag tayo.
"parang ganun na nga" mahina nyang sabi
"tsk, bakit ba naman sa dinami-dami ng lalaki sa school na to, ikaw pa ang nagustuhan ni Justine, si Justine na isa top 10 student in our entire year, what a waste" ang umiiling iling na dagdag pa ni Chuck, he even said it sarcastically, obviously teasing his friend.
"baliw ka pala eh!," singhal ni Jean "alam mo ba na seryoso si Justine sa sinabi nya!, dyan na nga kayong dalawa!" irritable pa nyang sambit bago padabog na tumayo at isinilid ang kanyang pinagkainan sa lunch box na dala.
"kaya pala matamlay sya nitong nagdaang mga araw"Jean whispered to herself, na narinig naman ni Sean, which made him more guilty about what he did.
"oy!, teka saan ka pupunta malapit ng matapos ang lunch break!" sigaw ni Chuck ng makarating si Jean sa pinto ng rooftop.
"Saan pa ba, edi kay Justine!" she shouted back and then she ran.
"panigurado ako na malungkot ngayon si Justine, lagot ka mamaya kay Jean humanda ka ng mabugbog" komento ni Chuck na ngayon ay naka tayo na at inaayos din ang pinag kainan, "ay hindi lang pala si Jean, pati pala kay Keith" ang may pilyong ngiting sambit pa nito
"ewan ko sayo" inis na sambit ni Sean bago tumayo at iwanan sya sa rooftop.
"teka saan ka naman pupunta?" habol nito sa kanya
"sa banyo, sasama ka?" asar pa nitong sagot.
Hindi naman sya asar at naiinis sa kaibigan kung hindi sa sarili nya.
'Maybe I've been too harsh towards Justine.' he have thought at the back of his mind.
Two days had passed by since that day, the day she confessed her feelings for Sean.
And now she have thought she should forget and erase her feelings for him, and it is better if she avoid him for the meantime -though di naman talaga sila nag kaka-usap at di din naman sila close-, she know it will be awkward for the both of them after what she have done.
"Justine!" Jean shouted habang nag lalakad sya may hallway pabalik sa classroom nila.
"Jean? Anong ginagawa mo dito?" tanong nya ng lingunin ang kaibigan. "malapit ng mag umpisa ang susunod na klase ah"
Bigla naman syang inakbayan ng kaibigan. "okay lang yun, pero ikaw okay ka lang ba?" may bahid ng pag aalalang tanong nito.
"huh?, oo okay lang naman ako, bakit ba?" ang wala sa sarili nyang sagot.
Dahil kung tatanungin sya, kung ayos lang ba ang lagay ng pso't damdamin nya. Ang sgot nya ay, hindi.
"nalaman ko kasi na inamin mo na kay Sean na gusto mo sya"
"alam mo na pala, oo eh, pero..." naputol ang sasabihin nya ng mapag tanto ang binitawang salita ng kaibigan.
"pero basted ka" ang may pilyang ngiting sambit nito.
"basted?!, grabe ka naman sakin, para naming niligawan ko sya!" depensa nya, pilit itinatago ang sumidhing sakit na nadama ng bumalik sa isipan ang ginawa nyang pag amin.
"joke lang" bawi ni Jean sa pang aalaska sa kanya, napa ngiti naman sya ng tipid sa kaibigan ng makita ang taranta at nag aalalang mukha nito.
"ayan naka ngiti ka na ulit" may ngiti sa labing sambit ng kaibigan, habang ang mga hintuturo ay nasa magkabilang dulo ng kanyang mga labi, stretching her lips to form a smile.
"mas bagay sayo ang naka ngiti kaya wag ka ng sisimangot uli, okay?" tumango naman sya bilang tugon.
"okay, sabi mo eh, sorry kung di ko sayo sinabi kaagad" pag hingi nya ng pasensya, "alam ko kasi na mag aalala ka at baka mabugbog mo si Sean pag sinabi ko" may mga lungkot sa mata nyang sambit
"talagang mabubugbog ko ang ungas na yun" matapang na sambit ni Jean habang naka kuyom ang mga palad na itinaas nya pa sa pagitan ng mukha nilang magkaibigan. "hindi nya ba nakikita na napaka swerte nya dahil si Justine Aisha Green nagka gusto sa kanya, sa ungas na tulad nya" ang halos napapa tiim bagang nyang sambit.
"sige na babalik na ako sa classroom namin, mamaya na lang ulit" paalam nito sa kanya bago nito pihitin ang kaibigan paharap, sa direksyon kung nasaan ang classroom nito.
"may practice pala tayo mamaya, kaya sabay na tayong uuwi at saka mamaya lilibre kita ng miryenda kaya cheer up, OK!" pahabol pang bilin at sigaw ni Jean sa kaibigan.
mabuti na lamang at nandyan si Jean at ang kuya nya para pasayahin sya.
Nabanggit na rin kasi nya ang naging sagot ni Sean sa kakambal nya. At nung una nagalit sya pero nung pinaliwanag nya sa kakambal na ayos lamang iyon sa kanya, kumalma na din ito, even though they are twins there are times that he look and acts so mature that she see him as an older brother rather than a twin, though he was definitely older than her by a few minutes, but then when it comes to times like this he was really reliable.
"Sean pwede ka bang maka-usap?" Keith interrupted when their classmates are busy inviting Sean to come and tag along with them, to hang out.
"oo naman, ano bang pag uusapan natin?"
"kung maaari tayong dalawa lang" seryoso nitong sambit
"okay, paano ba yan guys di ako makakasama, next time na lang" paalam nya sa mga ka-eskwela na nakamasid lamang sa kanila ni Keith, mga tngi'y nag tatanong kung ano ang nangyayari.
"okay" their classmate said then in chorus before they left their classroom
Ano na naman kaya ang pag uusapan namin, di naman nya siguro ako gugulpihin kasi tinurn down ko ang confession ni Justine, di ba?. Usal ni Sean sa sarili habang sinusundan ng lakad si Keith patungo sa bleachers, sa quadrangle ng campus.
"I heard that you turned down my sister's confession" he said calmly as he stare blankly in front of him.
"did she told you?"
Hindi alam ni Sean kung matatakot ba sya o ano sa tono ng pananalita ni Keith at sa inaakto nito. Minsan lamang sila magka usap ni Keith at alam nya na hindi magandang ideya ang galitin ito, at kung titignan ang sitwasyon, malaki ang posibilidad na magalit ito o mainis sa kanya dahil sa naging sagot nya sa pag amin ng kakambal nito.
"of course she did" diretsahang sagot ni Keith sa kanya, hindi pa rin sya nililingon. His gaze was still fixed at the view in front of them. "after all I'm the one who helped her confess her feelings to you" dagdag pa nito, as he put both of his hands at his side pockets.
He then heaved a sigh, leaving a negative impact at Sean's mind.
"but it turned out this way"
"I'm sorry" tanging nasambit ni Sean.
Hindi nya alam kung ano ba ang dapat nyang sabihin sa kaibigan, wala syang malakap at mahanap na salita upang ipaliwanag ang sarili.
At mas lalo naman syang natigilan ng tapikin sya ni Keith sa braso bago muling mag salita.
"di mo kailangang humingi ng tawad, look.." sambit nito bago ituro ang quadrangle, kung saan abala ang bawat varsity ng kanilang eskwelahan sa pag eensayo. "they were there practicing"
"Ever since we were a child she really loves to run" muling ibinalik ni Keith ang kanyang kamay sa bulsa ng pantalon habang matiim na pinag mamasdan ang kanyang kakambal na seryoso at dedikadong dedikado sa sports na pinili.
"she works hard not only on her sport but also in studies" dagdag pa nito, at ang katawan ni Sean ay tila may sariling buhay, dahil hindi na nya namalayan na maging sya ay matiim na rin na pinag mamasdan ang dalaga na tumatakbo ngayon sa field.
"I honestly know that she was smarter than me, and as her twin brother I'm very proud of her" may ngiting sumilay sa labi ni Keith habang nag sasalita.
"the truth is there were a lot of guys who asked her on a date and confessed their feelings to her since we were in junior high school but she never dated anyone of them, you know what, I always wish and hope that she will find her happiness" ang mga ngiti ni Keith ay mas lalong sumilay habang ang mata ay naka tuon pa rin sa kakambal na tumatakbo sa field na tila walang kapaguran. Samantala, guilt has been stab at Sean's chest as he listen to Keith.
"a guy whom she can rely on, who will always by her side and will love her, always protect her, treasure her and a man who will grew old with her" pagpapatuloy pa ni Keith.
" a man who will never make her cry, also the man who loves to see her smile just like I did, I want her to be happy just like how I was happy with Arlene" he paused for a second. " jeez... ano ba naman tong mga pinag sasa-sabi ko sayo" ang umiiling at natatawang sambit ni Keith matapos guluhin ang dati ng magulong buhok. "sige na mauna na ako, kailangan ko pang puntahan ang girlfriend ko eh, pasensya na sa abala" paalam nya sa kaibigan matapos tapikin sa balikat at magpatiuna na.
'A man who will treasure her and her smiles, huh?' Sean question himself.
He knew it that she was pretty when she smiles, and he was clearly aware that a lot of students at their campus know that. But he still don't clearly understand his feelings.
He was afraid to admit what his true feelings are. He was afraid at the emotions he was hiding deep within himself.
He was watching them practice from where he was standing and he can clearly see that Justine really love what she's doing and she really works hard. And from there on he started to question himself once again, over and over again. He don't know but he once again felt that strange feeling when he saw her smile.
[ A/N: You may now avail Just A Dream Book 1 entitled FALL FOR YOU.
Just PM BSP official page (https://www.facebook.com/blueskypressph/) and answer their form.. Thank you! 😊
Price: P190 (plus shipping fee 150php for Manila, 175php for provincial luzon visayas mindanao) or you can order sa Shopee for less shipping fee and less hassle. Here's the link: https://shopee.ph/blueskypress08
Ano nga po ba ang nasa book version?
-bukod sa edited at mas maayos na story flow, grammars at spellings ay may mga additional scenes at chapters po akong idinagdag sa book kumpara sa unedited version nito.
Salamat po. ]
[Hindi po ako professional na writer, kaya pasensiya na po sa misspelled words, wrong grammars at typo error. Salamat po.]