NAALIMPUNGATAN SI CASS nang tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang McDo establishment. Half-asleep na lumingon siya sa kanyang kasama na akma sigurong gigisingin siya dahil nakataas na ang kamay nito. Agad naman nitong binawi iyon.
"Last stopover na natin, mag-CR muna tayo kung na-CCR ka at kain tayo sa McDo," anito. "Hindi ka kasi nagising nung ginigising kita sa ibang stopover."
Pinaningkitan niya ito ng mata. Sino pa ba ang rason kung bakit nagdesisyon siyang matulog na lang? Akala niya kasi magiging maganda ang usapan nila at magiging kaibigan niya agad ito pero uncooperative ang binata. Sa simula lang ito nakiki-participate kaya kahit papaano ay nalaman niya ang mga basic na bagay tungkol dito, tulad ng isa itong Programmer sa isang malaking IT company sa Manila.
Ngunit, hindi rin nagtagal bago naging isang salita na lang ang mga sagot nito. Ewan niya kung matutuwa ba siya rito dahil ng tinanong niya ito kung ano ang paborito nitong kanta ang sinagot nito ay "Oo". Nung sinubukan niyang tanungin kung seryoso ba ito ay "Oo" na naman ang sagot nito. Na-awkward-an tuloy siya kaya nagdesisyon na lang siyang matulog na lang kaysa pilitin itong magsalita.
"Why are you staring at me like that?" tanong nito, bahagyang nakataas ang isang kilay nito.
"Nothing. Tara?" sabi niya bago pa kung ano ang iassume nito. Nauna pa siyang lumabas at sumunod naman ito. Without inviting her, nauna na itong naglakad at sumunod na lang siya. Wala silang imikang dalawa at wala siya sa mood na magsalita kaya tinignan niya na lang ang likod nito.
UNDER CONSTRUCTION ang CR at hindi lang si Cass ang nadismaya sa nakita. Nadismaya pati ang biglang sulputang mga estyudante na gusto ring mag-CR. Base sa mga unipormeng suot ng mga ito, mga Senior High students ang mga ito na nasa gitna ng isang field trip.
Sa mga estyudante napako ang kanyang tingin dahil naalala niya rin ang araw na nag-field trip siya noon. Naalala niya kung gaano nagpasalamat siyang hindi nila kasabay doon ang mga IT dahil baka makita siya ni Ansel na bagong gising.
Ngayon, wala na sa kanya iyon. Nakita na nga siya ng lalaking bagong gising at wala namang komento ito. Ibinalik niya ulit ang tingin sa direksiyong pinuntahan ni Ansel. Ngunit wala na ang lalaki at napakibit-balikat na lang siya.
Ang galing, ni hindi man lang nag-check kung sumusunod ako. Hay naku...
Minabuti niyang dumiretso na lang sa McDo at nang maka-order na siya ng pagkain. Hahayaan na niya ang mokong na iyon na sumunod. Ilang araw pa Cass... huwag papadala sa inis, pag-aalo niya sa sarili habang papalakad na sa McDo.
Himala namang naroroon na ang lalaki at hinihintay siya sa entrance, nakahalukipkip ito at mukhang bored na bored. Nang makita siya nito, saglit itong ngumiti at pinagbuksan siya ng pinto. Huwaw. Biglang naging gentleman.
Hindi na siya nagreklamo. Sa halip, pumasok na lang siya at sumunod naman agad ito. "Nakapag-CR ka ba? Hindi kita nakitang sumusunod."
"Hindi, na-amuse ako sa mga estyudante," sarkastikong sagot niya. "Naghanap ka ba?"
"Ang liit mo kasi 'di tuloy kita nakita."
Pinandilatan niya ito and the damn guy was smiling. Smiling? Nanaginip pa ata siya. "Well, excuse me."
Binilasan niya na lang ang pagtungo sa cashier ng McDo. Ngunit nang tinanong na siya kung anong gusto niyang order-in, wala siyang masabi. Hindi niya kasi makita nang malinaw ang menu at wala pa ata siya sa tamang huswisyo.
"Cassidy, as much as I'd like you to stare at the menu all day, humahaba na ang pila sa likod mo," bulong ni Ansel na ikinataas ng lahat ng balahibo niya. Randam niya ang mainit na hininga nito sa kanyang leeg at para siyang biglang binuhusan ng tubig dahil nabuhay agad ang sistema niya.
"Ah," binasa niya agad ang medyo nakita niyang item na asa pinakamalaking display. "Dalawang cheesy eggdesal at premium roast coffee, please. Dine in."
Binayaran niya rin agad ang cashier at lumipat ng pwesto nang sabihin nito. Hindi niya pinansin si Ansel kahit alam niyang nakasunod lang ito. Masyado siyang aware rito kaya gusto na niyang sabunutan ang sarili. Bakit ba na-attract na naman siya sa mokong na ito?
Pagdating ng order nila ay mabilis na kinuha niya iyon. Siya na rin mismo ang nagdala niyon sa isang table. Umupo ang binata sa harap niya at nagsimulang itimpla ang kape nito habang siya nama'y nilantakan ang cheesy eggdesal. Hindi pa siya nakakatikim niyon at surprisingly, masarap kahit medyo dull. Kailangan niya lang ng asukal kaya tinimpla niya na rin ang kape niya. Ngunit isang tikim niya pa lang ay ibinababa na niya ang kape at gusto niyang maglaklak ng isang pakete ng asukal.
"What's wrong?"
Tinignan niya si Ansel na poker face na naman ang ekspresyon habang umiinom ng kape. His eyes express interest in her sudden display though.
"Mapait," sagot niya. "Akala ko kasya na ang isang creamer at asukal. Balik lang ako sa counter at manghihingi ako ng dagdag."
Tumayo na siya at akmang aalis ngunit naramdaman niya ang kamay nito sa pulsupulsuan niya. Nagsitaasan na naman ang mga balahibo niya sa katawan. "Y-yes?" Hindi sinasadyang pumiyok siya.
"Wag na, don't desecrate the coffee with too much sugar," komento nito. "Sayang ang pagka-premium niyan, akin na lang."
Naupo na siya. Baka ako ang nagbayad, Kuya? Napailing na lang siya kaysa sa mag-side comment pa. "Sure. Iinom na lang ako ng tubig mamaya."
"You don't like bitter things?"
"Obvious ba?"
Gusto niyang sampalin ang sarili. Akala ko ba friendship? Bakit ang sarcastic mo, Ate? tanong ng isang panig ng utak niya. It didn't look like it affects him though.
In fact, ginawaran lang siya nito ng tipid na ngiti. Pa-smile smile ka na ngayon, ha?
"Sige na. Tapusin mo na 'yang pagkain para maka-CR ka na."
Napaismid siya sa sinabi nito. "Hindi ka rin nahihiyang magsabi ng ganyan sa public, ano?"
"Bakit, anong masama sa pag-CCR? Lahat naman tayo nag-CCR."
Inirapan niya ito at ibinalik na lang ang atensyon sa pagkain.
PAGKABALIK NI CASS sa sasakyan, may inaabot si Ansel bottled Vanilla Frappuccino ng Starbucks sa kanya. "Ano 'yan?" Tanong niya kahit halata naman ang gusto nitong ipahiwatig.
Gusto niya lang talagang marinig dahil ngayon niya lang naranasan iyon. Sa tanang buhay niyang nakilala si Ansel, he never offered her anything besides pity, siguro.
"Just take it, woman," walang emosyong sabi nito.
Napasimangot na lang siya pero kinuha pa rin ang binigay nito. Hindi siya bumibili ng Starbucks drinks. Mahal kasi sa Starbucks at kahit alam niya na gawa naman ang produkto nila sa natural na coffee beans, hindi pa rin siya bibili. Ni hindi pa nga siya nakatapak sa kahit saang establishimyento ng Starbucks.
Curious na binuksan niya ang bote at tinikman ang laman niyon. "Hmm..." hindi napigilang nausal niya. It tasted nice.
"May bayad 'yan," biglang komento ng binata at muntik na siyang nasamid sa narinig. Buti na lang at naagapan niya.
Lumunok muna siya bago hinarap ito at sinimangutan. "Ang sama mo. Kaya ba Starbucks ang binili mo?" Tanong niya rito. "Ikaw ah, mas mahal pa ito sa kinain natin sa McDo."
Akmang bubuksan ang wallet ngunit nagsalita ulit ito bago pa siya makapaglabas ng pera.
"Hey now, I'm just kidding," wika nito. "Why are you taking me seriously?"
Tinapunan niya ito ng masamang tingin at ngiting ngiti lang ang mokong. Aba, aba. Naiinis na pinalo niya ito at natawa lang naman ang lalaki.
"Come on, I never pegged you for not having some sense of humor, Cassidy."
"Wow, ako raw ang walang sense of humor."
Buhay na buhay na tumawa ulit ito. Nakakabigla pa rin na naririnig itong tumatawa sa joke na hindi naman nakakatawa. Ano bang nangyari rito ng ilang taong hindi sila nagkita? Nagkaroon ba ito nang saltik sa utak? Still, if he can fool around with her like that, then hindi siya mahihirapang makasundo ito. Kaya napangiti na rin siya.
SAKA LANG NAG-SINK in kay Cass ang sitwasyon nang makita niya ang cabin nila. Isa lang iyon. Okay lang sa kanya iyon kung ang kasama niya sana ay si Greta kaso... Kinakabahang napalingon siya sa kasama niya na mukhang ready nang matulog. Hindi kasi siya marunong magmaneho kaya hindi niya nagawang makipagpalitan rito.
To confirm her fears, binuksan niya ang cabin at nakita ang dalawang kama na kaunti lang ang distansya sa isa't isa. May isang mini kitchen, mini fridge, at CR. Bukod doon may isang lamesa kung saan sila pwedeng kumain at isang closet.
Agad siyang lumingon rito ngunit dahil nakasunod lang sa kanya ang lalaki ay muntik na siyang tumama sa bulto nito. Buti na lang at hindi ito ganoon kalapit. She caught a whiff of his smell again and she looks up. Damn you for being tall and... growing up to be more handsome than last time. Ewan niya kung parusa ba o biyaya ang sitwasyon nilang iyon.
"Yes?" Tanong nito at doon lang siya naalimpungatan. Kanina niya pa pala ito tinititigan.
"Uh, magpahinga ka muna diyan, kakausapin ko na lang yung manager kung pwedeng kumuha pa tayo ng isang cabin," wika niya at agad pang humakbang siya ng konti palayo rito. Naapektuhan na naman siya ng karisma nito.
Bakit kasi niya tinaggihan ang mga attempts ni Greta na ireto siya? Nagpakasubsob lang kasi siya sa trabaho simula nang mahire siya. Sumasama naman siya sa mga office parties, pero ni minsan wala pang kumukuha ng atensyon niya. Wala tuloy siyang ammunition pagdating sa lalaking ito. And why is she reacting so physically to him either way?
Napabuga na lang siya ng hangin at plano na sanang lumabas nang nagsalita naman ang binata.
"Huwag na. Mahal ang cabin. Ito lang ang libre."
"Pero--"
"Oh, don't be scared of me." Pinasadahan siya nito ng tingin at bigla siyang naconscious sa sarili. "You're wearing a skirt..." komento nito. "At marunong ka na palang mag-makeup. Good." Napakunot noo siya rito. Nakatulog na ba itong nakatayo? Kung anu-ano na kasi ang lumalabas sa bibig nito.
"That means I won't touch you," pagdugtong nito dahil sa kawalan niya ng reaksyon. "Kahit pa siguro maging model ka ng isang fashion magazine, I still won't touch you." Huwaw lang, huh.
"Well, excuse me." Tinalikuran na lang siya nito at nagcollapse ito sa isa sa mga kama. Sinundan niya ito para icheck kung gising pa ba ito. Aba, ambilis makatulog. She studied him and it took her all the willpower not to touch his beautifully handsome fez. Akala mo ikaw lang ah. Pwes, manigas ka.
Tinalikuran niya rin ito at dala dala ang guidebook, lumabas na siya ng cabin. Mabuti nang makaikot na siya at makaplano kung paano niya susulitin ang tatlong linggo niya roon.