Aftershock
KINABUKASAN ay Sabado. Walang pasok. Nasa loob ako ng kwarto, nakaupo sa kama. Kanina pa tumutunog ang cellphone ko pero hindi ko ito pinapansin. Si Lemuel kasi iyon o kung hindi ay si Jufiel. Ayoko muna makipag-usap sa kung sino pero mukhang hindi talaga ako dapat magpahinga sa lahat ng mga problema ko.
Manong knocked on my room's door and told me I have a visitor. Visitor. A girl. Now that I think about it, wala akong maalalang may alam ng bahay ko bukod kina Lemuel, Jufiel at...yeah, there is someone.
Agad akong lumundag papatayo mula sa kama. Tumakbo ako palabas ng kwarto at nilagpasan si Manong na nasa gilid lamang ng pinto. My eyes fly downward. From the stairs, nakita ko ang isang babaeng pigura na nakaupo sa isa sa mga couch sa sala. Siya, mula sa pagkakatingin sa harap ay tumingala. Nagtagpo ang aming mga paningin.
It's been a long time best friend.
ISANG baso ng orange juice ang nakalagay sa table, sa harap niya. Nakatingin lang ako sa kanya and examined her. She's wearing a blue blouse, a white pattern on her sleeves is embedded. Nakapantalon siyang itim. Her hand is placed on her lap. I studied her face. She's became paler now. Dark circles are around her sad and solemn eyes. Seeing her change after a week is a surprise. I know that she's been on a hard time.
Pareho kaming tahimik na nakaupo lang, magkaharap. Siguro ay tatlong minuto na rin. Walang gustong magsalita sa amin. Somehow, there's been an awkward vibe between us. Siguro dahil iyon sa hindi namin pagkikita nang ilang mga araw.
"Jade, " / "Cheska," sabay naming sabi.
"How's your brother?" Diretso kong tanong pagkatapos kong mahugot ang lakas sa sarili. Gusto kong mauna. Gusto kong magtanong muna bago ako ang tanungin. I've heard much about her brother's case with Sahara. And that information made me believe that it's her brothers fault. Not Sahara's.
But she insisted the other way.
"Hindi magagawa ni Kuya iyon!" Sigaw nito, nakakunot ang noo, galit sa narinig mula sa akin. Sinabihan ko siya kung ano ang nalaman ko mula kay Sir William and she started fumming mad. That information lit her up, like a fire. Puno ng galit ang mga mata nito. The veins in her neck is showing.
Napapitlag naman ako sa reaksyon nito. Somehow, ramdam ko ang matinding emosyon na nararamdaman nito. Later on, a visible glint of water is seen from the corner of her eyes. My hands are aching to touch her hand at seeing her, hurt with all that's happening.
"Hindi ganoon si Kuya! He had never ever done horrible things to Sahara!" She shouted just after her tears fall down her cheeks. "H-He loved her!"
Ive never seen Cheska like this before. This side. Hindi ko aakalaing makikita ko ang Cheska na ganito.
"Cheska, I believe you—" sabi ko at umaksyong hahawakan ang nanginginig na kamay nitong nasa binti nito. Pero nagulat ako nang itampal niya ang kamay ko, pabalik sa akin.
And in painful words, sumigaw siya, "No! Hindi moko pinaniniwalaan! None of you! Ni ikaw Jade, hindi! And I don't know if I could trust you too!"
Nanliit ang mata ko sa sinabi nito. What does she mean?
"I know who you are! You're... T-The First!" Her voice thundered. " And I know na kasali ka sa gang na bumugbog kay Kuya!" Sigaw nito. Natigil ako at naestatwa sa upuan ko.
I know this would happen. Alam kong malalaman at malalaman niya kahit anong pagtatago at pagkukubli ang gawin ko.
"Akala ko ba magkaibigan tayo? Why'd you lie?!"
Umiling ako. "Cheska, listen first—" I tried. But she wouldn't let me anymore. Ive never thought na ganito ang kahahantungan ng pag-iingat ko.
Tumayo siya, inilihis ang tingin sa akin at pinilig ang ulo sa kabila. "I'll leave." Sabi nito.
I STARED at the empty chair infront of me. Manong is on my side, nakatayo. "She already left Miss. "
Tumango ako sa sinabi nito. I feel so down at the outcome of my carelessness. Akala ko pinoprotektahan ko ang tao sa paligid ko but its worse. I never even protected my friend from everything that's happening to her right now.
I know. That she needs me. Pero mukhang ang kasinungalingan ko ang bumara sa pagitan namin.
"I think I was never been your friend since the beginning. And so should I have to you. "
Napailing-iling ako at saka sinapo ang mukha gamit ang dalawang kamay. I washed my face with my cold palms. Kung bakit malamig iyon ay siguro dahil sa kaba, sa takot at pangamba.
But its too late to feel worried at seeing the worst coming. Kasi dumating na. The worst already happened, breaking hearts, trusts and self.
"Your mother called earlier Miss, " si Manong nang makahanap siguro ng tyempo na sabihin iyon sa akin. I was silence for minutes before he finally blurt it out.
"What did she say?" Tanong ko.
"She'll be coming home," sabi nito. That made my forehead crease. The news shocked me. But what shocks me the most is what Manong said after. "She'll be coming back home with your brother. "
What?
THE NEXT DAY, Sunday. Wala akong ginawa kundi magmukmok sa kwarto. Baba lang para kumain ng niluto ni Manong at babalik ulit para magmukmok at mag isip. Manong has become my spoon for the past years. Wala akong katulong dahil ayaw ko. Kaya naman si Manong, na isa sa mga security ni Mama ay iniwan niya kasama ko. I dont know why siya ang iniwan ni Mama sakin. Manong is not reallg that skilled in terms of guarding and protecting me. I kinda want to think na its the other way around, na ako ang nagpoprotekta sa kanya.
But nevertheless, naging mabuti siya sa akin and do the other things Ive never expected he can do. Things like household chores and the likes. He's very helpful to me. Kaya naman, kahit ganun ay hindi ko siya sinusungitan. Minsan lang.
Nakatingin ako sa kisame, my bedside lamp turned on, my hands placed above my tummy habang nag-iisip nang malalim.
What did Harvey do to Sahara? Is Sahara really the victim? Then why did Gio beat him to death that night?
Tumunog ang cellphone ko. A text message. Inabot ko iyon sa bedside table at saka kinalikot iyon. A message from Jufiel. I opened it and the answer from all I've been asking was what I read.
Jufiel: Harvey Dela Torre is under Aris' gang. He's a first batch member. His hiding under the codename Havier.
Havier.
Now that name sounds familiar.