Habang nakatingin siya sa naluluhang mata ni Qian Lan, hindi mapigilan ni Mo Zichen na marahang humilig at halikan si Qian Lan sa labi.
Sa umpisa, si Qian Lan ay bahagyang nasorpresa. Ngunit, dahan dahan, ipinikit niya ang kanyang mga mata...
Hindi alam ni Mo Zichen kung bakit siya nagiging pabigla bigla; ayaw lamang niya makitang umiiyak si Qian Lan. 5 taon na ang nakakaraan, kapag siya ay umiiyak, ang kanyang puso ay lumalambot para sa kanya. Ngayon pagkaraan ng 5 taon, parehong bagay pa rin ang nangyayari.
"Tumigil ka na sa pag iyak!"
Tumigil na sa pag iyak si Qian Lan, ngunit hindi niya mapigilang humikbi.
Pinapanood ni Mo Zichen habang tinutulungan siya ni Qian Lan na maglagay ng gamot sa kanyang sugat, ngunit hindi na siya nagsalita pang muli. Ang mga sugat na katulad nito ay pangkaraniwan para sa kanya, ngunit para kay Qian Lan, ito ay lubhang nakakagulat.
