Ang bata at gwapong si Wu Danyu ay sumunod. Hindi siya orihinal na myembro ng Southwest Emissary Garrison. Manapa, nakalap siya sa hukbo matapos ni He Xiao at ng iba. Minsan siyang kilalang bandido sa bundok ng Helan.
"Heneral, kung ayos ka lang dito, iisip ako ng paraan para mapain ang kalaban sa Thousand Ice Lake. Pamilyar ako sa kalupaan doon. Oras na tumapak sila doon, hindi mo na sila makikita ulit!"
Matagal na nag-isip si Chu Qiao bago sinabi, "Tignan natin kung anong mangyayari. Kung pinayagan ng mga pangyayari, binibigyan ko kayo ng kapangyarihan na mamahala sa sitwasyon."
Tumawa si Wu Danyu at sumagot, "Salamat, Heneral!"
"He Qi, dalhin ang pangatlong pangkat para bantayan ang hilagang pader ng syudad. Makipagtulungan sa unang pangkat para depensahan ang Chidu. Commander He Xiao, iiwan ko sa mga kamay mo ang tarangkahan ng syudad ng Chidu. Ang buong Yan Bei ay panonoorin ka mula sa likod."
Ang tingin ng mga mata ni He Xiao ay nagliwanag. Marespeto siyang yumuko, at sumabay sa kanyang kapatid, "Hindi ka namin bibiguin!"
"Ang layunin ng labanan na ito ay hindi para lipulin ang pwersa ng kalaban. Magsasagawa tayo ng maliit na mga pagsalakay para hadlangan ang moral ang kalaban habang pinuputol ang pagtustos ng rasyon nila. Magiging dahilan ito ng pag-atras nila dahil sa pagod, maaantala ang pagsalakay sa Chidu. Mga kapatid, oras at pasensya ang tangi nating sandata. Basta't tumagal tayo ng pitong araw, ang dagdag na kawal ng Inyong Kamahalan ay darating!" tumingala si Chu Qiao. Suminag ang liwanag sa mukha niya, binibigyan ito ng makaibang mundong pakiramdam. Ang batang mga sundalo ay tumingin sa babaeng mas bata sa kanila, may determinasyon sa kanilang mga mata.
Maliit ang silid at ang liwanag sa loob ay maliwanag. Marahang inilagay ni Chu Qiao ang kamay sa kanyang dibdib. Taimtim siyang sinabi, "Mga kapatid, nalalapit na ang laban. Walang lugar para sa pag-aalinlangan. Ang bansa ay nasa panganib. Bilang matapat na mga sundalo, responsibilidad natin na ipagtanggol ang mga sibilyan. Manalo man o matalo, hindi natin binigo ang Yan Bei. Hindi natin binigo ang konsensya natin. Hindi natin binigo ang simbolong lumilipad sa taas ng ulo natin! Ipapasya ng laban na ito kung mabubuhay o mamamatay tayo. Mga kapatid, pakiusap mag-ingat kayo!"
"Heneral, mag-ingat ka!" higit sampung mga kamay ang ginaya ang galaw ni Chu Qiao.
Nagngalit ang hilagang hangin sa labas. Ang silid sa loob ay maliwanag na naliliwanagan. Hindi malayo sa pader ng syudad, tinalasan ng mga kalaban ang kanilang kutsilyo. Binigay ni Chu Qiao ang kanyang utos, ay marahang umalis sa silid ang mga mandirigma, pinuntahan ang kanilang posisyon sa labanan. Hindi siya sigurado kung may mabubuhay mula sa pagkatapos ng labanan na ito.
Nagsimula ang labanan ng gabing-gabi na. Ang orihinal na mga bantay ng siyudad ng Chidu ay natakot sa kanilang galing. Bagaman, ang labanan ay hindi ganun katensiyon sa kanilang inasahan. Ang mga kalaban sa likod ay may kasama wari mga malakas na nagpipigil,na naging sanhi upang paalisin ang nasa unahang linya na mga tropa para pumunta sa likod para sa depensa .Ang kanilang kaanyuhan sa likod ay nag hiwa-hiwalay na may maliit na timbang na pag pakagulo.
Alam ni Chu Qiao iyan si Feng Ting ay nagtagumpay sa kanyang pagsalakay malapit sa bundok Helan.Hanggang sa ngayon,Ang hukbong Xua ay hindi pamilyado sa kapaligiran. Hindi pa nila naririning mula kay Yan Xun at sa Ikalawang Hukbo. Ibinigay kay Zhao Yang ang maging maingat, siya ang magiging reserba sa mga kilos niya. Ang kanyang motibo ay mag padala ng maliit na grupong tropa para siguraduhin iyong mga kalaban ay may bisa na mag alala, at ang kanilang mga galaw ay maaring mapigilan.
Sa Inaasahan, si Zhao Yang ang pinaka magaling na komander. Kahit si Feng Ting ay may naging isyu sa mga desisyon sa opisyales . Ang istratehiya ni Chu Qiao ay iniba dito at doon, nagpormula ng kongreto at hugnay na plano. Samantalang, ang pagsalakay sa bundok Helan ay diniklarang naging kasawian sa ikalawang araw ng madaling araw.Ang orihinal na plano ay dependahan ang rehiyon sa loob ng dalawang araw, pero ang kanyang mga tropa ay hindi nag tagal kahit sa isang araw.1,000 mga sundalo galing sa silangang kanluran Emissary'sGarrison ay nalipol sa buong gabi, wala sa kanila ang natirang buhay na nakabalik.
Dahil sa pagkatalo ni Feng Ting,sina Mu Rong at AhMu ang haharap sa pagsalakay sa tropa ng Xia sa mabilis na oras.Ang labanan ay nagsimula mula sa oras ng agahan,hanggang sa hapon kung kailan matapos. Ang kapatid ni AhMu ay tumakas pabalik sa pinang galingan siyudad at para ideklarang sila ay hindi nagwagi sa misyon. Mahigit 2,000 mga sundalo ang namatay sa labanan, samantalang ang iba naman ay naitumba at hindi na muling narinig pa ulit.
Ang hukbo ng Xia ay nakarampa na. Sila ay nangunguna at puno ng pagsalakay patungo sa tarangkahan ng siyudad ng Chidu, pero sila ay natambangan sa daan sa loob ng kakahuyan ng pine tree. Mga 500 katao ang tinaga sa likod ng kalagitnaan ng hukbong Xia sa lupang walang tao,pinangasiwaan upang hawakan ang tatlong ulit na mga pagpaslang. Pinangasiwaan din nila ang pag sunog sa mga hukbo sa sentro ng watawat at sa sentro ng tolda. Ang lider sa grupo ay gumamit ng parisukat na pana para saksakin sa pamamagitan ng bise komander na si Taiyang Acupoint. tinanggal ang kalahating utak ng komander ng Xia.
Ang hukbo ng Xia ay humapayhapay at bumagsak. Ang lider ng kanilang grupo ay hinabol pagkatapos. Masyadong matagal dumating si Zhao Yang para pigilin mangyari pa ito. Hence,iyong araw, nawalan ng 8,000 na mahuhusay sa tropa ang hukbo ng Xia. Ang lahat sa kanila ay nalunod at nanigas sa kamatayan sa nagyeyelong tubig ng ilog Ice.
Nagalit ang hukbo ng Xia. Nagpadalang sila ng 200,000 tropa, pero dumanas sila ng ganyan nakahihiyang pagkatalo. Kahit si Zhao Yang ay hindi na kontrol ang pag iyak para sa kanyang hukbo ang maghiganti dito. Naging despirado, walang siyang pinagpilian kundi humakbang para sumalakay, tumutok ang kanyang paningin sa grupo ng 500 katao para patalsikin. Kahit na ang grupo ng Wu Banyu ay hindi mabilang. Ang kanilang kagalingan sa kalaban ay madaming alam sa kanilang lugar at sa kanilang kapaligiran. Anuman gawin ng hukbong Xia para ilugar sila, ang pangangasiwa ng 500 para umiwas sa kanilang paningin sa dalawang araw ay hindi nawawala kapangyarihan nais makipaglaban. Ang kanilang oras sa pamamalakad ay mahalaga para depensahan ang Chidu.
Pagkatapos ng dalawang araw, inutusan ni Zhao Yang ang lahat ng kanyang puwersa naumatras.
Tumayo sa mataas na pader ng siyudad si Chu Qiao, nakatingin sa 500 membro ni Wu Danyu
lumunok sa hukbo ng Xia na walang anuman resistansiya.Mayroon sila maliit na baril sa ilog, para mawala agad sila.
"Para sa kalayaan!" Malakas na iyak na nalunod mula sa malayo. Mayroon doon patay na katahimikan sa siyudad ng Chidu. Ang mga helmet ng sundalo ay tinanggal. Sila ang testigo sa pag kamatay ng kanilang katoto sa labanan don sa labas ng siyudad, madaming sandali na tahimik na paluha ang mga sundalo. Ang araw na sumikat ay maliwanag sa kalangitan. Pagkatapos ng buong tatlong araw, ang hukbo ng Xia ay sa wakas ay napapaligiran nang ganap ang siyudad ng Chidu. Nakatayo sa tabi ni Zhao Yang si Situ Jing, respetong nagsasabi, "Ikalabing-apat na Kamahalan, narinig ko po ang ilang balita tungkol sabi-sabi sa atin mga nahuli. Ang hukbo na nakatalaga para bantayan ang siyudad ng timog kanluran sa Emissary garrison na traydor sa Xia. Ang komander nila ay babae. Ang pangalan niya ay Chu Qiao. Isa din siyang rebelde.
"Chu Qiao?" bumigkas ng kalmado si Zhao Yang ng dalawang salita. Pinikit ang dahan-dahan ang kanyang mata. Isang taon bahagya ang nakalipas, ang nadamang pa niyang kawalang- hanggan. Naalala niya noong gabi na iyon, si Yan Xun ay tumakas kay Zhen Huang at Zhao Chen mga salita habang tinuturo iyon sa anino. Ang ikapitong kapatid niya ay matalino, pero hindi nito alam gamitin.Hindi siya sanay sa pamamaraan ng kapangyarihan. Ngayon may gulo, bagaman ang abilidad niya ay para magtagumpay, hindi niya maaring buong lakas na hawakan ang korte. Gayunman, umamin si Zhao Yang na ang paghatol niya dito ay maayos. Base sa unang sinabi, ito ay humantong sa ngayon sitwasyon.
"Aming Kamahalan, Aming Hari?"mababang boses na sinabi ni Situ Jing." Maaring sabihin na ang problema." Ang isang ito ay mahirap na paglalakbay. Sa madaming taon na ako ay nakatira sa palasyo, walang sinuman ang nag alok ng tulong sa akin, kahit sa konting saglit. Ang mundo ay walang habag.Ito ang akin nakita at madaming naging karanasan.
Ang imahe sa kanyang alaala ay kumupas na. Sa mataimtim na tingin,madahang sinabi ni Zhao Yang, "gawin natin ito ng pinakamabilis. Pagkatapos natin pasukin ang Chidu, patayin ang lahat sa siyudad at sunugin ang kanilang watawat."
Swoosh! Humihip ang hangin, dahilan upang tumaas ang watawat ng hukbong Xia nang mataas.Ang lahat ng bumabara sa atin ay paslangin. Ang siyudad ng Chidu, ang kanilang hukbo, ang kanilang pagkakamag-anak, kahinaan, pag dadalawang- isip at ... konsensya!
Sa ilalim ng maliwanag na sikat ng araw, ang hukbo ng Xia ay isinagawa ang unang pag paslangsa siyudad ng Chidu. Libo-libong mga sundalo ang patungong sumakay sa kanilang mga kabayo, tumatakbo patungo sa kapataganAng tunog ng mga paa ng kabayo ay nakakabingi. Ang mga hukbong kabalyero ay nakasuot ng maayos na pang militar.Ang kanilang matutulis ay makintab, habang ang kanilang espada ay nilabas. Ang kanilang armor ay nagrereplika sa liwanag ng araw sa kakintaban nito, binigyan sila ng crimson red, at madugong itsura. Ang agila ng Yan Bei ay bilugan sa langit. Ang malamig na hangin ay naghiwa-hiwalay sa nyebe sa kahanginan, shrouding ang hukbo ay nakahanay ng puti. Ang itsura nila sa paningin ay nakakaintimida!
"Patayin ang Kalaban!" ang sigaw, nakabibinging hiyaw na umalingaw-ngaw palabas. Ang mga sundalo ng Xia ay aktibong sa senyales na magaganap sa labanan. Ang unang hukbo sa Kabalyero ay tinaas ang kanyang espada at winagay-way ito sa taas ng kanyang ulo, tumatakbo tungo sa himpilan ng siyudad. Ang mga bigating kabalyerong sundalo ay sumusunod katabi nila, habang ang isang bahagi ng mga batalyon ay umagapay sa kanilang parehong gilid.Ang mga taga pana, ay nasa proteksyon ng mga taga sangga, paakyat pasulong at kampuhan ang kanilang tarangkahan, handa na para istrakin sila. Ang mga kalaban ay nasa paligid lamang. Ang kanilang espada, ay batid na pinaka nakakatakot na sandata sa buong mundo, saan man. Ang sundalo ay naghuhumiyaw, dahilan upang ang lupa ay gumalaw ng walang humpay. Kumpara sa ingay ng mga hukbo ng Xia, katahimikan naman ang para sa siyudad ng Chidu. Ang mga sundalo mula sa timog- kanluran ng Emissary's Garrison ay tahimik na naghihintay sa taas ng kanilang tarangkahan sa siyudad na may handang sandata, hinihintay ang utos na istrakin sila.
Hawak ni kumander He Xiao ang kanyang pana. Pinuno niya ito ng matalas na palaso, pinikit ang isang mata at pinakawalan ang palaso!
Swoosh! Ang pinaka una sa harapan ng sundalo sa hukbo ng Xia ay tinamaan ang kanyang kabayo. Ang lakas ng kanyang palaso ang naging dahilan upang siya ay mahulog sa lupa, gumulong ng apat o limang beses ito pagkatapos ay huminto na.
Ang hukbo ng Xia ay hindi nakagalaw sa sandaling oras, nagulantang sa nakakatakot na lakas ni He Xiao. Gayunpaman, matulin niya sinakmal ito para mawalan ng ulirat, ang insidenting iyan ay isa lang sa hindi mabilang. Dito sila pumulot ng kanilang tapang, at patuloy na tumungo sa tarangkahan ng siyudad.
"Sa akin hudyat!" Sumigaw at itinaas ni He Xiao ang kanyang kamay. "Lusob!"
Ang kalangitan ay biglang dumilim. Ang araw ay tila nakokoberan. Ang siksikang nakagugulo mga palaso lumilipad pasulong sa gitnang hangin ay tulad sa putakti, at nakakatakot ang bilis nito. Lumilipad ito patungo sa grupo nang Hari ng kapitolyo,prinoklama walang pa nakakatalo. Ang bangungot na ito ay bumaba sa kanila. Ang mga sundalong nasa unahan nila ay tinamaan gamit ang palaso, natumba ang kanilang mga kabayo at bumaligtad ang mahigit sa tatlo o apat na mga sundalo sa gilid nila. Ang mga pandigmang kabayo ay hinimatay sa lupa; nagsimulang tumunog ng pagiyak ng paghihirap ito. Ang buhay ng mga sundalo ang totoong puntirya ng mga palaso itusok sa kanila, para maging katulad sila ng porcupines.Ang dugo ay nagmantsa sa lupa ng nyebe na matingkad na pula.
Si Zhao Yang ay mahigpit na napasimangot, at nag isyu nang mabilis na pagsunod sa mga bigating kabalyero at mga sundalo na ishields ang unahang linya. Gayunpaman, bago pa makalapit, isa na naman nagkakagulong mga palaso ang lumilipad patungo sa kanila. Ang mga sundalo ng Xia ay nagsimulang magtawanan; Ang bigating kabalyerong sundalo ay pinupuri ang kanilang baluti at inaasar ang tropa ng Yan Bei para sa labis na paghalaga sa kanilang mga sarili.Gayunpaman, bago matapos ang katuwaan, ang palaso ay tumusok sa kanilang baluti na may kasindak-sindak. Hindi man lang sila nakatawag ng tulong bago magtakbuhan ang kinalabasan. Kamatayan, iyak ng paghihinagpis, sariwang dugo, at mga bangkay. Hinarap nila iyan ng may nakakatakot na paglusob, walang sinuman ang nangahas mauna sa harapan. Ang unang linya grupo ay agad na natalo. Ang opisyales ng Xia ay inilabas ang kanilang espada at pinatay ang mahigit sa sampu nilang mga hukbo, nang papuwersa sa gilid ng bangketa kung saan ang mga sundalo ay tumangkang tumakas patungo sa likod.
"Singilin! Pagkatapos ko!" ang kumander na nakasakay sa kanyang kabayo ang sumisigaw , gamit ang kanyang espada ay tinalo niya ang isang sundalo hinahawakan ang kanyang dibdib. Bago matapos ang kanyang mga salita may simbuyo ng damdamin, isang matalas na palaso ang tumama sa kanyang utak, sanhi para tumagas ang dugo palabas at bumaba sa kanyang baluti na parang katulad sa sapa.
"Doon sa aatras ay mamamatay! Doon sa aatras ay mamamatay! Mga 10,000 katao ang bahagyang sumalungat. Minsan ninyo pagpunta sa harap ng maliit na burol, ay kinikilala bilang bayani sa digmaan!" Ang mga opisyales ay malakas na umawit, pinag aalab nila ang damdamin ng kanilang mga sundalo. Pag katapos ng lahat, sila ang pangunahin puwersa ng kanilang kapitolyo.Ang hinaharap nilang kahirapan,ang kanilang pagtanggi na bumalik, pagsulong paharap sa kanilang mga kabayo. Isa pa malaking hukbo ang naka-stream pasulong, katulad ng hindi mapigil na dagling pagbaha.